Gênante lijven

Ik weet wel beter

Maar Pluk, kom op. "Die op ervaring gebaseerde feiten had ik graag gehoord!" schrijf je tig keer. En als je ze krijgt, reageer je met "Onzin!!" "Ik denk van niet." "Dan ben je heel fout bezig." "Hoe dom kun je zijn." "Dan ken je je lichaam slecht." "Opletten is met de weegschaal er bij!!!" "Ik denk dat ieder het "in zijn systeem" kan krijgen."
Jij komt hier niet om iets te leren.

Verdorie

Je hebt feiten en feiten. Het ene soort feit is: hoe het gelopen/gekomen is. Die zal ik niet ontkennen
Het andere "feit", wat hier als feit wordt benoemd is dat "wat er gebeurd,of gebeurd is, dat dat onontkoombaar is/was. Daar ga ik tegen in! Het is bijvoorbeeld NIET WAAR dat je altijd gaat jo-jo-en als je bewust gaat afvallen. Als dat wel gebeurd, gaat er wat vreselijk fout. Door dat te bespreken kunnen.anderen er van leren.

Eigen ervaring

Ik ben 1.71 ,weeg nu 74 kilo,heb een BMI van 25,3.Dat is teveel.Ik heb er in 8 jaar 14 kilo aan gegeten,emotie-eten.Ik kwam in en negatieve spiraal,voelde me rot,had geen zin meer om te sporten,ging sip thuis hangen,en eten,gewoon de dagen wegvreten,alle pijn alle verdriet wegvreten.Ik werd dikker,voelde me daar weer ongelukkig door en ging dat weer weg vreten.
Het verdriet ging weg,ik ging me beter voelen en ineens zit je daar met een te dik lijf,iets leuks als kleding voor mezelf kopen vind ik niet leuk meer,ik voel me dik,dus denk dat andere mensen dat ook vinden en wordt daar onzeker van enz enz.
Een paar weken terug ging bij mij de knop om.Er moesten kilo's af.Ik volg geen dieet,ik ben gaan kijken of ik door mijn eetgewoonte te veranderen kan afvallen.En het lukt,ik ben in 6 weken 4 kilo (1 maat) afgevallen,het gaat niet snel maar dat hoeft niet.
Eigenlijk moet ik zeggen dat ik al eerder begonnen ben met te proberen om af te vallen,maar ik kwam de eerste keren de eerste weken niet door,ik had teveel behoefte aan zoet,had moeite met het niet eten...jeee,2 uur niets eten is echt lang!!!!!Dus viel ik in een week 1 kilo af en vrat die er op 1 avond weer aan.
Tot ik ging winkelen ne tot de ontdekking kwam dat ik weer een maat groter moest kopen en met een all inclusive vakantie in het vooruitzicht(na 2 weken weer een halve maat erbij)drong het tot me door dat i kecht de verkeerde kant opging.Dus nu doorgezet,erg tai de eerste weken,eten is voor mij een verslaving.Gewoon op de bank zitten zonder iets te eten.Hoevaak ik de eerste weken onbewust de koelkast of de broodla opentrok,wel 20 keer op een dag,zo automatisme.Geen suiker,zo moeilijk,om dan 'savonds niet naar de supermarkt te rijden voor een zak snoep.Nee,zeggen tegen alles wat je aangeboden wordt.Geen hartige dingen,lekkere overschotels met kaas.En dan nog het hongergevoel,het gevoel hebben te moeten eten,de sjagrijnige buien.Nu ben ik erdoor heen.Ik heb geen honger meer,geen behoefte aan suiker.Ik vind nu een cracker met rookvlees hartig genoeg.Maar voor mij waren ook die eerste weken het zwaarst.
Laatst was ik op een verjaardag,nu let ik erop,maar je ziet dan inderdaad de slanke mensen niets pakken.De wat vollere eten gezellig ene hele middag vanalles wat op tafel staat.Voor mij was het een hele beproeving,i kheb me geconcentreerd op de andere en zo mezelf ingehouden om iets te pakken.

Cognitieve dissonantie

Ieder gebruikt het, dacht je nu heus dat ik dat niet doe? Het is de ingebakken methode om de invloed van vervelende (en soms ondraaglijke) zaken te beperken. Maar heel vaak beperkt het ons ook om doelmatig actie te ondernemen.
En voor de duidelijkheid: als ik onderwerpen "op scherp" zet, is dat niet omdat ik me superieur voel en op anderen neer kijk! Verre van dat.

Feiten

"Als dat wel gebeurt, gaat er wat vreselijk fout".
Inderdaad. Er gaat wat vreselijk fout. Jij vertaalt dat volautomatisch met "dan DOE je iets vreselijk fout". Wat veel mensen je al een hele tijd duidelijk proberen te maken, is het verschil tussen die twee.

Eens met tihama

Afvallen is zoveel moeilijker dan gewoon minder eten.Ik heb vroeger gerookt,vond stoppen met roken zoveel makkelijker dan dit.Plus als je stopt met roken zegt niemand dat je ongezellig bent,zegt niemand ach dat ene sigaretje wat maakt dat nu uit,kom ik ben jarig rook er eentje.Bah wat ongezellig kom je op de koffie heb ik lekkere sigaretten gehaald en je neemt er geen.
Niet beseffende dat die ene koek dat ene gebakje weer het begin kan zijn naar af.

Joly

Het lastige aan deze discussie is, dat ieder uit eigen ervaring praat. Op Pluk na dan, die praat volgens mij niet uit eigen ervaring, maar naar aanleiding van observatie en dan krijg je een discussie over wat mogelijk zou moeten zijn als je aan alle voorwaarden voldoet. Maar zo werkt dat natuurlijk niet als je het zelf ondergaat. Dan komen de emoties, de hongergevoelens, je karakter en dergelijke erbij en beleef je het dus zelf.

Joly zegt dat ze afvallen moeilijker vindt dan stoppen met roken. Dat ben ik tot op zekere hoogte met haar eens. Dat het 'makkelijker' is komt ook omdat je bij het stoppen van roken kunt voorkomen dat je in de verleiding wordt gebracht. Aangevuld met de wilskracht om die verleiding niet op te zoeken door sigaretten in huis te halen of bij rokers te gaan staan. Dat is met drank ook zo. Je hebt het in huis of niet. Daar is het niet dús mee opgelost, maar het scheelt al wel. Met afvallen is het niet mogelijk om de bron van de verslaving uit huis te verwijderen, eten is er altijd. En als je een gezin hebt, daar is voor de mensen op OO sprake van, zit je ook met het dilemma dat je niet van je gezin mag eisen dat die met je mee lijnen.
Ik weet alleen niet of je gewichtstoename altijd maar moet toeschrijven aan een verslaving. Dat is naar mijn idee niet zo. (Nog los van gewichtstoename door een medische oorzaak) Gewichtstoename kan ook ontstaan door gemakzucht en verkeerde gewoontes. Dan is het afhankelijk van de persoon zelf hoeveel wil er is om die verkeerde gewoontes stop te zetten en het weer goed te doen. Dat zie ik niet als verslavings'zorg'. Als je maandenlang op je werk een bepaalde klus verkeerd hebt gedaan en na erop gewezen te zijn leer je het weer goed te doen, was je niet verslaafd aan die verkeerde methode, maar deed je het gewoon niet goed. Na tussenkomst van 'iets' ben je dan in staat om het te veranderen. Bij regelrechte verslaving is dat anders, dan is behandeling nodig, begeleiding, buddy's, etc.. Dan is wilskracht en je 'huiswerk doen' niet voldoende.
Voor mijzelf geldt dat ik er verkeerde gewoontes op nahield, gemakzuchtig was en het me gewoon lekker liet smaken ondanks de groeiende kilo's. Door de knop om te zetten, die stap is het moeilijkst!, heb ik die slechte gewoonte en mijn onverschilligheid mbt de weegschaal doorbroken. Dat is naar mijn idee driekwart van het werk. Vanuit mijn ervaring begrijp ik niet hoe het kan dat mensen na het omzetten van die knop naar de winkel gaan om alsnog snoep te gaan halen om die trek onmiddellijk te kunnen stillen. Maar dat komt omdat ik dat gevoel niet ken. Net als Pluk blijkbaar niet voelt hoe het is om daar mee te moeten 'dealen'. Ik ben daarom ook de laatste die het veroordeelt als iemand tóch dat zakje drop gaat halen. Diegene heeft blijkbaar meer hulp nodig dan de eigen wilskracht. Ik zeg overigens niet dat ik nooit snoep of lekkers haal hoor Ik eet ook een ijsje of een biskwietje of saus over de bloemkool. Als het maar een beetje in balans is allemaal en dat is bij mij natte vinger werk. Ik loop niet de hele dag calorieën te tellen, dat doe ik af en toe als ik het echt niet goed kan inschatten. Mijn 'methode' werkt voor mij. In dit tempo haal ik mijn doel in een jaar, wie weet eerder.

Niet joly

Ik had het eerst aan Joly gericht en later wilde ik het algemener houden.

Verdorie, feiten

"Jij vertaalt dat volautomatisch met "dan DOE je iets vreselijk fout". "
Je doet dan ook iets vreselijk fout, dat is het "feit". Dat het "foute handelen" heel veel oorzaken heeft, dat is een heel ander verhaal. Maar je moet eerst onderkennen dat er "fout" gehandeld wordt.

Klopt kaaskopje

Maar een verkeerd eetpatroon veranderen lijkt me ook niet makkelijk,of je het moet voor jezelf duidelijk zijn wat je verkeerd eet.Het word ons ook wel makkelijk gemaakt om verkeerd te eten.Na haar scheiding had een vriendin van me geen zin om te koken en na haar zeggen at ze soms een hele dag niet, ze kwam kilos aan.Ze at te weinig en wat ze at was fout.
En ik ben er zeker van overtuigd dat de een meer aanleg heeft om dik te worden dan een ander.

Kaaskopje

ook hier heus wel "iets" persoonlijke ervaring. Ik zit nu op een plateau-gewicht van 81-84. Als ik een periode stevig getraind heb voor de jaarlijkse loop-event, dan weeg ik 79-80. (zonder moeite, gewoon door de looptrainingen om de dag). Maar binnen de kortste keren zit ik weer op mijn "plateau". Ik zou dus, met wat moeite/aandacht/concentratie blijvend op 79-80 kunnen blijven, maar dat doe ik niet. Ik vind dat plateau prima.

Joly

Het word ons ook wel makkelijk gemaakt om verkeerd te eten.---
En daar ben ik het dus niet mee eens. Ik hoor dat steeds. Je bent niet verplicht om in dat gemak mee te gaan. Dat is een keuze.

Ja oké pluk

ik zie dat dan toch een beetje als luxe'probleem'. Maar het echte werk komt als je niet meer met een beetje training af kunt vallen. Dan moet je verder op 'karakter' en is het te hopen dat je weerstand kunt bieden.

Pluk

Ik denk dat er langs elkaar heen gepraat wordt. Iedereen die worstelt met haar gewicht is zich al lang bewust dat hij/zij elke keer de fout ingaat. En zijn op zoek naar de oorzaak waarom elke keer toch die foute stap gezet wordt ook al weet je beter. Waarom die zelf sabotage? Zodra oorzaak/oorzaken bekend zijn, is het gericht zoeken naar een oplossing de mogelijkheid. Jij lijkt te denken dat gewoon doen en wilskracht nog niet als mogelijkheden zijn onderzocht terwijl elke poging tot levensstijlverandering daarop is gebaseerd. De ervaringsdeskundigen hier geven aan dat dat voor sommige mensen niet blijvend op te brengen is. Dat is een feit. Waarom het voor sommigen niet vol te houden is en voor anderen nagenoeg moeiteloos is nu de vraag waar het om gaat. Alle voorbeelden hier gaan uit van eigen verantwoordelijkheid voor het aankomen. Geen dikkerd die het niet stiekem wijt aan eigen falen en zich hopeloos afvraagt waarom ze het niet voor elkaar krijgt.
En dan scheelt het om te weten dat het niet is dat ik zo zwak ben, maar dat ik nu eenmaal veel sterker moet zijn omdat ik veel vaker uitgedaagd wordt om aan verleiding toe te geven. Het is geen vrijbrief om volledig los te gaan, maar juist het tegenovergestelde. Ik heb een kind met autisme. Dat betekent dat hij voor heel veel zaken heel veel meer moeite moet doen. Weten dat het na lang vol houden ook bij hem zal landen is een stimulans om door te gaan met hetzelfde voor de duizendste keer uit te leggen. Weten dat ik daadwerkelijk anders reageer op voedsel maakt dat ik me geen slappeling en aanstelster voel, maar geeft juist houvast om er niet aan toe te geven. Kennis is macht. Dat gaat hier ook bij op.

Ps ik reageer op jou maar gevoelsmatig deel ik mijn ervaringen met de anderen die hier reageren.

Docu

Ik ben niet kapot van de documentaire. Er wordt niet verklaard waarom de hormonen van obese mensen anders werken dan van mensen met een gezond gewicht. Beetje kip ei.
Verder lijkt de docu wel voor kleuters gemaakt kwa tempo en toontje.

Verschil

er is natuurlijk nog een verschil tussen stoppen met roken en afvallen. Bij stoppen met roken is het gestopt zijn het resultaat. Als je om af te vallen stopt met snoepen of andere slechte eetgewoontes, dan is het gestopt zijn niet het resultaat, maar een middel om af te vallen. Het afvallen, dat al dan niet volgt na dat stoppen, dat is het resultaat. En dat gaat bij de een toch echt makkelijker dan bij de andere. Want ik val niet af door een weekje uit te kijken. Ik moet echt streng op dieet, wil ik weer in die broek van vorig jaar passen.

Verschil

Nog een verschil- een sigaret is een sigaret. Eetverleidingen zijn er in vele, vele gedaanten en je moet zoals Tihama met de calorieteller in de weer om de effecten echt te weten. Zo te zien lijkt stoppen met roken makkelijker

Bromvlieg

Ik vond het makkelijker, maar dat kwam ook omdat de reden waarom ik stopte belangrijk genoeg was om te wíllen stoppen. Namelijk mijn zwangerschap. Zonder zo'n duidelijke reden had ik stoppen met roken vast ook lastig gevonden.

Liora en ex-dikkerd

Ook met alle verduidelijkingen: nog steeds geen bereidheid om jullie persoonlijke ervaringen.te delen op dit forum?

Pluk

Ik weet niet hoe het werkt, de psyche na een maagoperatie. Maar ik heb een keer een kaakklem gehad na een operatie waarmee ik zes weken niets anders dan aangelengde soep en verwaterde yoghurt kon eten. In die 6 weken was ik 13 kilo kwijt. Ik heb geen seconde honger gehad, taalde ook niet naar eten. Terwijl ik objectief gezien echt wel honger had moeten hebben. Maar het feit dat je met de beste wil van de wereld niet eens zou kunnen eten, je dus geen enkele verleiding hebt, scheelt een hoop. Dat gewichtsverlies kwam me niet slecht uit, dus de blijdschap dat het zo lekker ging zal ook wel geholpen hebben. Overigens zat het er wel allemaal snel weer aan toen ik weer gewoon kon eten.

skik

Pluk

Je schreef: "Ook met alle verduidelijkingen: nog steeds geen bereidheid om jullie persoonlijke ervaringen.te delen op dit forum?"

Misschien wel, maar liever niet meer in dit onderwerp en (voorlopig?) ook nog niet met jou, met alle respect. Neem eerst maar onvoorwaardelijk van Liora en mij aan dat het goed met ons gaat en dat wij daar een maagoperatie voor nodig hebben gehad. Gewoon, onvoorwaardelijk aannemen, inclusief de positieve en de negatieve punten, zonder elke mogelijkheid in ons verhaal aan te grijpen om toch weer jouw eigen theorie daaraan vast te kunnen plakken.

En daar wil ik het graag bij laten voor nu.

Ex-dikkerd

Ik geloof onvoorwaardelijk dat voor jou en Liora die operatie een.keerpunt is geweest, en dus, voor jullie als noodzakelijk wordt gezien.
Ik ben oprecht blij dat het goed met jullie gaat.
Maar dat staat los van.deze discussie, en dat weet je heel goed!! Het gegeven dat je zelf al aangeeft dat ik jouw relaas zou kunnen gebruiken om "mijn" standpunt te onderbouwen/versterken geeft voor mij al aan dat een gb niet zaligmakend is, en in veel gevallen mogelijk overbodig.

Pluk

Je schrijft: "Maar dat staat los van.deze discussie, en dat weet je heel goed!! Het gegeven dat je zelf al aangeeft dat ik jouw relaas zou kunnen gebruiken om "mijn" standpunt te onderbouwen/versterken geeft voor mij al aan dat een gb niet zaligmakend is, en in veel gevallen mogelijk overbodig."

En met deze opmerking bewijs je mijn gelijk.

Ik gun jou het laatste woord.

Laatste woord

Als er feiten in jouw persoonlijke verhaal zitten die mijn visie/standpunt ondersteunen, dan zal ik niet nalaten om dat te laten zien. Dus daarin heb je "gelijk". Gek heh, dat ik dat zou doen in.een.discussiedraadje.
Om toch nog even persoonlijk te worden: ik denk, dat de gb zo ingrijpend voor je was, dat je niet achteraf aan het twijfelen wilt worden.gebracht of deze wel 100% noodzakelijk was (hoe goed deze ook voor je heeft uitgepakt).
En Liora, heb jij daar nog wat aan.toe te voegen, of blijf jij ook naar google verwijzen

Vanavond

BBC documentaire nu in Nederland. The man who made us fat, of wie ons dik maken. Heel leerzaam, vooral voor de eigen schuld dikke bult adepten onder ons.

Eigen schuld dikke bult adepten

ik ben geen eigen schuld dikke bult adept. Maar ik roep wel heel hard: JE HEBT OOK NOG EEN EIGEN VERANTWOORDELIJKHEID. Als je de "fris"-drank en de koek/snoep uitstallingen in de supermarkt nu eens voorbij loopt, en eens wat minder kant-en-klaar-producten gebruikt bij de maaltijden. Dat schelt enorm.
Natuurlijk wordt je verleidt om dat allemaal te kopen en te gebruiken, maar er staat niemand met een pistool naast je die het je afdwingt.
In de documentaire wordt ook gewezen op de eigen verantwoordelijkheid, naast die van de verantwoordelijkheid van de overheid en de industrie.
In de documentaire werd verteld, dat de Amerikanen uit frisdrank de meeste calorieën halen! En dat ze 40kg suiker per jaar consumeren. Als je dat dus eens liet staan, dan kwam je een heel eind.

Daar ben ik het mee eens

Dat bedrijven er belang bij hebben om je aan het snoepen en snaaien te krijgen, dat is een ding wat zeker is. Maar wij als klant laten ons zo gek maken als we zelf toestaan.

Eigen verantwoordelijkheid idd

De meeste mensen die naar school zijn geweest de afgelopen 20 jaar op minimum Mavo niveau hebben allemaal het vak verzorging gehad. Men weet al lang van de neveneffecten van frisdrank, kant en klare pizza's en deg. Te veel suiker, te veel vet, te veel zout en weinig goede bestanddelen Dus in die zin is het inderdaad eigen verantwoordelijkheid. Neemt niet weg dat sommige mensen een lichaam hebben die vet op een efficiëntere manier opslaat dan anderen. Niet eerlijk inderdaad, maar na een paar jaren als volwassen op jezelf gewoond te hebben weet je het ook wel. Ik ben zelf ook wat te zwaar maar ik weet ook precies waarom: ik kan suiker moeilijk laten staan en snoep bij stress. Verder ben ik vergroeid aan mijn auto. Dus duidelijk eigen schuld dikke bult. Ik geloof ook dat het in de meeste gevallen een kwestie van eigen schuld dikke bult is. Wat niet weg neemt dat afvallen en (lekker) eten laten staan verdomd moeilijk is, anders zouden we allemaal slank zijn.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Dat is geen oplossing

Heel hard blijven roepen dat men zelf verantwoordelijk is, is een hele makkelijke manier om met het uitdijende mensenras om te gaan. Het helpt weliswaar helemaal niks, hoogstens tegengesteld, maar makkelijk is het wel. Pluk, voor iemand die doet alsof ie naar oplossingen zoekt, heb je opvallend weinig interesse in oorzaken en anderszins onderliggende problematiek.

Dat er dan ook nog wordt ingestemd met de zelfverantwoordelijkheid vind ik ook wat onhandig. Net alsof er mensen zijn die niet beseffen dat ze uiteindelijk zelf verantwoordelijk zijn. Dat zoeken naar oorzaken en oplossingen ineens gelijk lijkt te staan aan ontkennen van eigen verantwoordelijkheid of zo. Vreemde gedachten.