Gênante lijven

Karin

"Als bariatrische chirurgie wel helpt om af te vallen, terwijl je metabolisme dus vertraagd blijft, waarom helpt gewoon kleinere hoeveelheden eten dan niet?"

Als je zonder operatie die kleine hoeveelheden zou eten, zou je ook afvallen maar zoals Biene zegt: dan heb je dus de hele tijd gillende honger en vraagt je lichaam steeds om eten. Dat hou je niet vol.

En verder: niet alleen de maaghonger verdwijnt na gb, ook is je maag heel klein en voel je je daardoor snel verzadigd.
En tot slot neemt je lichaam minder energie op uit vet en koolhydraten.

Maar Biene, ik vind helemaal niet dat ik zo ontzettend weinig eet. Ik denk dat er veel mensen zijn zonder operatie die dezelfde hoeveelheden eten.

Liora

Kinderen

Van buitenlanden waar overgewicht al een nog veel groter probleem is dan in Nederland kun je leren dat ook OTS en UHP niet leidt tot blijvend gewichtsverlies.
http://abcnews.go.com/Health/childhood-obesity-call-parents-lose-custody/story?id=14068280

Tja tarte tartin

De eerste reactie van Puberma op mij n.a.v. mijn opmerking dat een fabrikant maakt waar vraag naar is (en je niet de fabrikant zomaar de schuld kan geven, omdat'ie koekjes maakt als lekkernij), was deze:

"Helemaal gelijk hoor. Er is vast wel vraag naar gratis huishoudelijke arbeid en er is ook vraag naar prostitutie. En niet te vergeten naar gratis aspergesteken. Maar intussen wordt de slavenhandel ook maar zwart gemaakt. On-be-grij-pe-lijk. Die handelaren moeten ook leven en ze voldoen gewoon aan een vraag. Hetzelfde geldt natuurlijk voor zaken als, laten we zeggen, extasypillen en nederwiet met een hoger THCgehalte. Het is natuurlijk niet zo dat bijvoorbeeld extasy er eerst niet was en dat men het is gaan produceren in de hoop een trend te kunnen zetten. Beejegek. Er is gewoon vraag naar modedrugs en die handelaren volgen ook maar een trend. Zo is het ook met bijvoorbeeld, magnums. Er is gewoon vraag naar, dus dan produceer je toch gewoon zo'n ongezonde energiebom? En breezers, zodat tieners via de supermarkt zo snel mogelijk gaan drinken. En naar wapens is ook vraag zat, dus dat gemier over wapenhandel is ook al zo flauw. Nou, ongezonde voeding maken en dat verkopen onder het mom van 'gezond' (ligakoek is koek maar de fabrikant doet zijn uiterste best om ervoor te zorgen dat wij het kopen voor onze kinderen) moet gewoon mogen, er is toch vraag naar?"

Als jij dat normaal discusieren vindt, schiet mij dan maar in een ...

Bibi

Bibi

Ik vond die reactie van Puberma heel adequaat en het verbaast me nog steeds dat haar punt jou ontgaat.

Maar wat is jóuw punt nu eigenlijk in deze discussie, behalve dat je producenten nergens verantwoordelijk voor kunt houden ongeacht hoe bedenkelijk hun producten zijn?

Intussen bij puberma

Wellicht heb ik nog een uitleg bedacht die mogelijk verheldert wat voor sommigen zo'n raadsel is: waarom je niet met wilskracht van obesitas af kunt.
Zelf was ik een groot deel van mijn leven een kettingroker, en dan bedoel ik ook: kettingroker.Ik heb nu al weer een jaar of 15 niet gerookt. Vanwege mijn wilskracht? Welnee, ik ben gestopt met behulp van het inzicht in mijn verslaving dat ik opdeed via Allen Carr. Wat zegt Carr over de rol van wilskracht?
Wilskrachtmethode om te stoppen met roken werkt niet
Waarom gaan rokers toch door met roken? Allen Carr noemt als belangrijkste reden: Rokers denken dat er iets in de sigaret zit waarvan we genieten en dat ze na het roken een leegte zullen ervaren. Stoppen met roken wordt met deze valse overtuiging ook een zware opgave. Zolang je er van overtuigd bent dat je wat opgeeft als je stopt met roken, stop je puur op je wilskracht en dan is de kans op terugval altijd aanwezig. Op een dag als je niet zo sterk bent, bestaat de kans op terugval.
En zo is het met veel verslavingen, je kunt het niet op wilskracht, terugval ligt altijd op de loer.
Ik kan nooit meer roken. Ik ben een roker die niet rookt. Steek ik er toch weer 1 op, dan steekt de zucht naar nicotine ook weer de kop op. En moet ik me gaan verzetten(wilskracht!!) en het is zeker dat ik het daar niet langdurig mee ga redden. Waarom rook ik dan nu niet? Omdat ik die ene dus niet opsteek.
Nu eten. Niet eten, zoals ik met dat roken doe, kan niet. Tegen jezelf zeggen dat je in werkelijkheid niks opgeeft, is niet vol te houden. Je moet iets eten. Bij roken verbleken de afkickverschijnselen, want de nicotinereceptoren kalmeren onder invloed van langdurige onthouding. Maar honger hou je gewoon, want dat is een natuurlijk en op zichzelf nuttig signaal. Dus het terugvalmechanisme is hier altijd in werking.
Daar komt bij dat niemand mij dagelijks sigaretten onder de neus houdt. En mij de hele dag bombardeert met mededelingen over de heilzame effecten, aangenaamheid enz. van tabak. Zoals bij eten wel gebeurt. Niet voor niets zegt het artikel dus, dat in een aantal gevallen chirurgisch ingrijpen het beste is.

Puberma

Uit jouw verhaal over hoe je met roken bent gestopt en je jezelf nog steeds omschrijft als roker die niet meer rookt, word mij weer duidelijk dat ieder mens anders in elkaar zit, waardoor ik met mijn mening geen aansluiting vind bij jou bijvoorbeeld. Hoe jouw afkickgedrag van nicotine was, kun je namelijk niet op iedere ex-roker plakken. Ik ben ook roker geweest, maar ben dat nu niet meer. Ook niet als ze mij er een regelrecht onder de neus duwen. Ik heb verdorie (om even kracht bij te zetten) niet voor niets al járen niet gerookt! Ik verlang er ook echt niet meer naar. Ik vind het vies ruiken. En dat terwijl mijn man nog heel lang is doorgegaan met roken. Het was dus in huis. Mijn man is vorig jaar ook van de ene dag op de andere gestopt en heeft daar een dag sip over gedaan (inwendig) en vervolgens niet meer. Ik heb er nadrukkelijk naar gevraagd, maar hij is er nu definitief klaar mee. Hij weet dat hij zichzelf ermee heeft als hij weer zou beginnen. Hij is nu dus in staat om naar rokers te kijken zonder mee te moeten doen. Hetzelfde met alcohol. Hij was een royale innemer tot hij inzag dat het op het punt van problematisch was aangekomen. Geen druppel meer vanaf dat moment. Het is wel in huis.
Zo kun je gedrag en karakter van te dikke mensen ook niet veralgemeniseren. Iedereen heeft een andere achtergrond, karakter, etc.. Ik zeg eerlijk dat ik daar ook wel eens aan voorbij ga. Hoe ik denk is immers gewoon voor mij, dus dan denk ik wel eens te snel dat een ander ook zo zal denken. Maar dat is dan duidelijk niet zo.
Ik heb eerder in dit draadje al gezegd dat een eetverslaving een van de moeilijkst af te leren verslavingen is. Inderdaad omdat je moet eten, dus je kunt het niet uitbannen. Ik kan me ook voorstellen dat er omstandigheden zijn waardoor je je langdurig laat gaan en je jezelf dus in feite slecht verzorgt. En dat kan dan ook weer samenhangen met dat er iets in de hersens gebeurt, wat wij allemaal nog niet zo goed begrijpen. Zover denk ik dat we het eens zijn met elkaar. Maar waar we gaan afwijken, denk ik, is wie de verantwoordelijkheid draagt voor wat we eten en voor wat we wegen. 'We' hebben al flink wat jaren de mogelijkheid om voedsel te eten waar een hoop aan gefrunnikt is om het zo smakelijk en makkelijk mogelijk te laten smaken en op het netvlies te plakken. Het ontstaan van alle overdaad en het gefrunnik zie ik als een wisselwerking tussen producent en consument. Zonder producent zou er niets in de winkel staan en zonder consument heeft een producent geen markt. Zie wat er gebeurde bij Buckler, de consument liet het staan, de producent had het nakijken. Als 'de consument' dus massaal reageert, moet de producent volgen.

Ik besef dat de producent alle registers opentrekt om in de smaak te vallen. Maar als consument blijf je wel degene die het koopt of niet koopt. Voor je obesitas hebt, heb je wel flink wat maanden, jaren, de kans gehad om tot het besef te komen dat je door je eetgedrag niet de goede kant op gaat. Als we achter iemand als Miriam aanlopen, dan hoef je je blijkbaar pas zorgen te maken als je een bmi boven de 35 hebt, maar dat is natuurlijk te laat. Je moet je zorgen gaan maken voor het zover is. En natuurlijk is het triest te noemen als mensen zich geen zorgen maken, als dat komt omdat ze zichzelf het niet waard vinden. Dan is het maar te hopen dat er anderen zijn die hen die moeite wél waard vinden. Zo is dat ook bij mijn vriendin gegaan. Maar niet ieder persoon met een fors overgewicht is ongelukkig, zie Liora, heeft een laag zelfbeeeld, of is depressief.
Om nog even terug te komen op eetverslaving. Het is, vind ik, wel zo dat als je van jezelf weet dat je zwak in de schoenen staat wat bepaalde eetwaar betreft, je jezelf wel kunt voornemen om het niet meer te nemen. Net als bij iemand met een drankprobleem. Want ik denk dat de meeste mensen niet dik worden van normaal eten, maar van alles wat ze (waaronder ikzelf) daar bovenop eten. Als je te dik bent, weet je best dat chocomousse niet verstandig is. Dat het vreselijk lekker is, is lastig maar niet onmogelijk te negeren. Dus koop je het niet meer, of koop je het zo in dat er genoeg is voor het gezin, maar niet voor jouzelf. Ik vind dat je mensen die te dik zijn daar wel op mag aanspreken. Niet op een beschuldigende manier, maar bij wijze van bewust maken van wat ze doen. En als je weet dat je aan de gewone maaltijd niet genoeg hebt, dan kun je jezelf helpen door alternatieven in huis te halen die beter zijn dan regelrechte dikmakers. Ik zie dat als keuzes en niet als onmogelijkheden.

Ergo, kaaskopje

Een hele lap tekst, maar wat wil je nu eigenlijk zeggen? Vat ik het zo goed samen?
1. Je kunt het voorkomen van obesitas niet alleen de voedselindustrie aanrekenen.
2. Mensen die te zwaar zijn geworden zijn daar zelf verantwoordelijk voor.

Is dat het?

Niet aanspreken

Ik hoop juist dat we nou eens ophouden te dikke mensen aan te spreken. Daar worden ze over het algemeen niet dunner van maar het is wel een manier om mensen het leven zuur te maken, een vorm van pesten eigenlijk.

Vetcellen

Bijvoorbeeld hier, http://www.oerdigitaalvrouwenblad.com/story/het-aanmaken-en-afbreken-van-vetcellen
Er is heel wat over te vinden, maar je raakt ze dus blijkbaar nooit meer kwijt. Ze kunnen krimpen als je afvalt, maar het aantal vetcellen blijft vrijwel constant (kan blijkbaar wel toenemen).
Blijft voor mij nog de vraag waarom een "afgevallen" persoon minder energie nodig heeft dan een "normaal" persoon. Ik neem aan dat dat niet geldt voor inspanning. Zou betekenen dat zo'n persoon met minder energiegebruik kan sporten; makkelijk voor marathonlopers als ze 30% minder energie nodig hebben.
En Puberma, je bent dus "met verstand" gestopt met roken, en je verstand weerhoudt je er van om weer te beginnen. Als wilskracht niet werkt bij overgewicht, dan moet men ook maar overgaan op gebruik van het gezonde verstand (of metde M-aanpak?)

Kaaskopje

Je snapt het niet. Omdat je bent afgekickt, doet het je niets meer. Je hebt dus geen wilskracht nodig om er nu verder af te blijven. Zou dat wel het geval zijn, dan hield je dat niet vol. Dat is dus precies wat ik zeg. Verder kom je met je man en jezelf aanzetten, terwijl je mij verwijt met een persoonlijk voorbeeld te komen. Nogal pot en ketel. En als dat nou het enige argument was. Maar als er wordt verwezen naar algemene artikelen, dan telt dat niet? In het artikel van Biene staat toch iets dergelijks? Wat voor punt wil je nou eigenlijk maken met die eindeloze uiteenzetting die je nu weer doet?

Ik geloof er niks van

Kaaskopje, draai het eens om. Jij was kennelijk op een andere manier verslaafd dan Puberma. Je vindt dat Puberma niet voor jou kan spreken. Vervolgens spreek je wel voor anderen. Je projecteert jouw rookverslaving op mensen die te dik zijn en die best de chocomousse kunnen laten staan zoals jij sigaretten kon laten staan.
Heel diep daarachter ontwaar ik het vermoeden van Kaaskopje, namelijk dat iedereen meestal is als jij. Dat is niet waar natuurlijk. Mensen verschillen. Verslaafden lijken wel op elkaar. Hoe hardnekkiger verslaafd, hoe meer het verslavingsgedrag op elkaar lijkt. Jij was minder verslaafd aan roken dan Puberma.
Over dik worden zeg je "Want ik denk dat de meeste mensen niet dik worden van normaal eten, maar van alles wat ze (waaronder ikzelf) daar bovenop eten. " en doe je het dus eigenlijk wee. Je maakt jezelf tot maat der dingen.
Misschien heb je een beetje gelijk als het gaat over de bikinilijn en dat zomerse jurkje willen passen. Maar deze discussie gaat niet over de meeste mensen. Het gaat over obesitas in hardnekkige verschijningsvorm. Het is veel waarschijnlijker dat deze mensen een stapeling van uitzonderingen hebben (zie het rijtje dat in die link vam Biene genoemd wordt) waardoor ze zelfs niet eens gewoon een boterham kunnen eten. Die gewone boterham telt bij hen dubbel.
Het probleem begint bij die mensenniet met chocolademousse. Joost mag weten waarmee wel.
Enne, natuurlijk mag jij over jezelf zeggen dat je heus wel een slanke den zou zijn als je je nu maar netjes aan de regels zou houden en die chocolademousse zou laten staan. Misschien put je daar hoop uit zelfs.
Maar ik geloof er niks van. Als het zo makkelijk was dan had je het al gedaan. Dan was je ook niet de enige geweest die er wat aan gedaan had. Dan zouden de cijfers laten ziem dat steeds meer mensen succesvol op hun gewicht letten, zoals de cijfers hebben altem zien dat veel mensen gestopt zijn met roken.
Maar dat soort cijfers zijn er niet. In tegendeel. Er komen nog steeds steeds meer dikkers.
Het probleem is complexer dan je denkt
Groet,
Miriam Lavell

Pluk

Er stond niets over gezond verstand in mijn post over stoppen met roken, je leest slecht. Dat is al eerder gesignaleerd. De uitleg was bovendien eerder voot Karin bedoeld dan voor jou, ik zal dat er voortaan zo nodig boven zetten. En verder: tien en van jou persoonlijk poging acht. Wel is het je al ruim een dag gelukt om niet aan je verslaving om individuen uit deze draad te betrollen toe te geven. Chapeau! Wilskracht? Je ziet, die is als een elastiek, na enige tijd springt hij terug. Hou vol, je kunt het!

Miriam

Ben ik nou de enige die het oneens is met Pluk maar ook oneens met M Lavell?
Miriam schrijft: "Het gaat over obesitas in hardnekkige verschijningsvorm. Het is veel waarschijnlijker dat deze mensen een stapeling van uitzonderingen hebben (zie het rijtje dat in die link vam Biene genoemd wordt) waardoor ze zelfs niet eens gewoon een boterham kunnen eten. Die gewone boterham telt bij hen dubbel."

Als dat zo zou zijn, dan zouden 'deze mensen' toch ook niet afvallen na een GB?

Ik heb een normale stofwisseling, behoorlijk efficiënt, maar als ik altijd normaal had gegeten was ik nooit dik geworden. Ik heb gewoon echt heel erg veel gegeten en ben daardoor dik geworden. Ik geloof best dat ik ook wat genetische en emotionele pech erbij heb, maar ik weiger mee te werken aan het idee dat er mensen zijn met obesitas (BMI > 35) die eigenlijk normaal of weinig eten.

Liora

Ik snap je niet

Liora:"maar ik weiger mee te werken aan het idee dat er mensen zijn met obesitas (BMI > 35) die eigenlijk normaal of weinig eten."
Tja, dan ligt hier je overeenkomst met Pluk. Je hebt een vooringenomen standpunt betrokken.
Maar volgens mij moet je wat dingen uit elkaar halen. Aangenomen dat je alleen maar aankomt als je te veel eet, wil dat nog niet zeggen dat je weer afvalt als je minder eet. Dat dat wel lukt met een gb komt omdat het niet zomaar minder is, maar extreem weinig, vooral ook door het feit dat het lichaam van wat er binnenkomt minder op kan nemen. Ook al stop je het wel in je mond.
Ja er zijn hardnekkig obese mensen die, al jaren, gewoon eten en nog steeds niet afvallen. Maar er zijn er legio die zich ongemeen volstouwen met hamburgers en meer. Sterker nog, die zo dik zijn dat ze dat niet eens zelf kunnen doen. Het wordt voor ze gedaan.
Overigens zijn er ook mensen die extreem weing eten en toch niet verhongeren. Leontien van Moorsel op water en brood de Alpe de Huez op. Wat nou hongerklop? Mijn ega is er ook zoeen. Gekscherend zeggen we nog wel eens dat het maar goed is dat hij een biertje lust, anders zou hij wegwaaien. Al doet er zich sinds kort een interessant fenomeen voor. Hij komt aan. Nee, hij eet geen hap meer. Of het moeten de blodverdunners zijn.
Groet,
Miriam Lavell

Puberma

Ik verwijt jou helemaal niet dat je met een persoonlijk verhaal komt. Ik vond het wel verfrissend eigenlijk. Ik zeg alleen dat uit jouw persoonlijke verhaal blijkt dat we allemaal anders zijn en dat je een ervaring van jezelf niet op een ander kunt projecteren, laat ik het dan eens zo noemen. Ik maak die fout ook, ik denk iedereen wel eens. Dus of ik niet van een sigaret zou kunnen afblijven puur op wilskracht kun jij niet weten. We zijn niet hetzelfde.
Ik lees nu net dat Miriam eigenlijk hetzelfde zegt wat betreft projecteren (ik las haar reactie tussendoor), ik ben het dus met haar eens dat we niet zomaar ervaringen op een ander kunnen plakken. Waar ik het niet mee eens ben is dat mensen met obesitas, of op weg naar obesitas blijkbaar tegen zo'n enorme berg van onmogelijkheden oplopen, dat het eigenlijk al onbegonnen werk is. En dat klopt toch niet?

Je hebt niks te willen

Inderdaad Kaaskopje, dat klopt niet. Je hebt helemaal niks om mee eens te zijn of niet. Het gaat niet om een mening. Er zijn constateringen, feiten, cijfers en lichamelijke processen die allemaal samen verklare, laten zien en laten blijken dat "mensen met obesitas, of op weg naar obesitas blijkbaar tegen zo\'n enorme berg van onmogelijkheden oplopen, dat het eigenlijk al onbegonnen werk is."
Waarom wil je dat niet accepteren?
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Omdat er nog een heel breed stuk grijs tussen zwart en wit ligt. Het is niet zo dat iemand met overgewicht bij de pakken neer kan gaan zitten omdat je bij voorbaat al kunt stellen dat het verloren moeite is. Net zo min als ik kan zeggen dat alles mogelijk is als je maar hard genoeg je best doet. Ik leer wekelijks bij wat betreft de werking van het menselijk lichaam en ik blijk veel nog niet te weten, maar die feiten zeggen niet dat je dan maar gewoon gelaten je lot moet accepteren. Als ik dat doe ben ik over 2 jaar ook 140 kg.
Wat je titel betreft: Gelukkig mag ik zelf uitmaken en ontdekken wat ik te willen heb Miriam Je gebruikt reclametecnieken op OO. Beroepsdeformatie dus. Als je het maar stevig genoeg neerzet, hoop je dat we het van je aannemen. Ik heb gemerkt dat ik daar niet zo gevoelig voor ben.

Analogie met luizen

Kaaskopje, de feiten zeggen vooral dat je het maaar beter uit je hoofd kunt zetten dat je nog zult afvallen. Je kunt je tijd en energie veel beter gebruiken om te zorgen dat je niet aankomt. Dat is dus toch nog regelmatig wege, toch nog opletten wat je eet en toch nog op je beweging letten. Elke week jubelen dat je niet bent aangekomen en vooral geen taart als belonig daarvoor, want dan kom je wel aan. Dat snapt een kind.
Het zou overgewicht wel eens net zo kunnenzijn als met luizen. Dat is een zijstapje, maar na honderd jaar alles wassen enstofzuigen, is er dan eindelijk het besef dat al die inspanning dat ene stukje in de weg zit dat wel succes heeft: kammen, kammen, kammen.
Het duurde even en leverde zelfs wat verzet op, maar nu is het protocol eindelijk aangepast. Zoiets moeten we ook voor gewichtscontrole vinden. Concentreer je vooral op dat deel waar je wel succes kunt hebben en vergeet dat deel waar je kans van slagen nihil is. Zorg met alles in je lijf dat je niet aankomt.
Ik zou het verder fijn vinden als je je meta commentaar voor je houdt. Ook hier geldt dat je je beter kunttoeleggen op dat wat wel hou snijdt. Probeer het eens te begrijpen. Van willenn val je niet af. En nee, daar heb je niks in te kiezen.
Groet,
Miriam Lavell

Ach biene

Mijn punt is dat het niks raars is dat er koekjes worden gebakken en verkocht. Niets nieuws trouwens ook. Die koekjes zijn bedoeld als iets lekkers, voor af en toe. Als je niet teveel suiker wilt eten, koop en eet je niet teveel koekjes. En ja, natuurlijk kan die verleiding best lastig zijn. Maar is dat een reden om een koekjesverkoopverbod in werking te stellen? Dáár had ik het over. En de vergelijking met drugs en wapens slaat nergens op. Een pakje witte saus bestaat ook al heeeel lang. En als jij dat liever zelf maakt: prima. Of als je bloemkool zonder saus wilt eten, ook prima. En wbt vleeswaren: als jij niet allerlei toevoegingen wilt, dan koop je géén worst en géén gebraden gehakt. Ik weet niet, maar als jij thuis een gehaktballetje draait, dan gaat er ook van alles door (nee geen conserveringsmiddelen) om het op smaak te brengen. Dus waarom zou je dat kopen als je die toevoegingen niet wilt? En het feit dat er suiker in sommige vleeswaren zit: ja dat staat op de verplichte ingredienten lijst, maar hoeveel is dat? Wellicht een minimaal snufje, maar het moet wél op de ingredientenlijst. Ja, daar kan je over vallen natuurlijk. Koop het dan niet. Net zoveel als het snufje/mespuntje zout wat ik in zelfgemaakt pannenkoekenbeslag doe om de smaak omhoog te halen, het minder laf te maken?

Eens puberma (roken)

Ik ben het met je eens wbt roken versus eten: roken hoeft niet, eten wel, simpel gezegd. Maar je kan wél bewust gaan eten. En net zo goed als dat sigaretten (alsnog) overal te koop zijn, idem als onverantwoordelijk eten, zul je op een bepaald moment gedachteloos de sigarettencounter voorbij lopen. Dat kan net zo goed met het koek en snackschap. Ik heb jarenlang onbeheerst koek gegeten. Een pak kopen en opvreten tot ik er misselijk van werd. Tot ik besloot het niet meer te kopen (ik kon me nl niet beheersen tot 1 koekje). Was lastig, maar ik had het niet meer in huis. Dus geen koek (of halve rol). En nu: Ik zíe het koekschap niet eens meer, komt niet meer in me op om het te kopen, is uit m'n systeem. Áls ik eens een koekje eet is het bij iemand anders. Dan is het er (uiteraard) 1 en is het van: oja lekker, maar dat was het dan.

Verslavingen (puberma)

Het is een feit dat er mensen zijn die gevoelig zijn (aangeboren) voor verslavingen en dat kan van alles zijn. Van tabak, eten, drugs tot gokken enz. Er kunnen ook andere factoren een rol spelen: omgeving, psychische gesteldheid enz. Dat is een feit en die mensen zullen daar áltijd moeite mee blijven houden. Maar verder is obesitas ook een aangeboren 'ziekte' (dus niet mensen die zich zomaar laten gaan, of dat nou slecht eten of gokken is). Dat is een probleem, en dat erken ik zeker. Maar daarmee kun je niet zeggen dat er niets meer aan 'lekkers' verkocht mag worden. Je kunt ook niet zeggen dat er geen auto's verkocht meer mogen worden omdat er nou eenmaal mensen zijn die zó'n drive hebben om te scheuren en anderen in gevaar brengen. Er is genoeg te koop wat wél gezond is, maar ook daar kan je je aan overeten. Als een obees geen mogelijkheid heeft om wat voor lekkers/slechts dan ook te kopen, blijft nog steeds de mogelijkheid om 10 ipv 2 aardappels te eten enz.
Bibi

En wat ik al eerder gevraagd heb (en nooit een antwoord op krijg

Hóe gaan we het probleem van de obees dan oplossen????
Bibi

Puberma

Blij dat je blijft tellen. Ik ben geen "troll", zoek de definitie maar op. Dus door mij als troll te bestempelen als excuus om niet te hoeven komen met een onderbouwing van het gestelde is op een doorzichtige manier je veranrwoordelijkheid ontlopen als poster: diegene die "stelt" heeft de verplichting te onderbouwen/bewijzen/aannemelijk te maken. Je stelde dat met het Minnesota-protocol geen wilskracht/doorzettingsvermogen nodig is. En je stelde dat "een hogere macht buiten jezelf" geen rol speelt in de aanpak.

Bibi

Volgens ML is er "niets" te doen in algemene zin (hoogstens kan men een individueel succesje boeken).
De mensen met overgewicht mogen.blij zijn dat ze niet obees worden, en de obesen zijn gedoemd tot hun (voortijdige) dood
Het enige "open" punt in de discussie: is ieder die "op weg" is naar overgewicht verdoemd, of is daar nog redding mogelijk al of niet met wilskracht of gezond verstand.

Miriam, je leontien sprookje

Kun je nu eindelijk eens een onderbouwing geven van dat Leontien-verhaal. Graag in combinatie van de onderbouwing dat ze daarbij haar lichaam niet aan het afbreken was.

Vanavond weer om 21.30u

http://www.rtl.nl/reality/genantelijven/
Kunnen we er allemaal met onze eigen ogen naar kijken.

Of anders (bbc)

Of anders naar de BBC kijken:
http://www.bbc.co.uk/mediacentre/proginfo/2013/32/the-men-who-made-us-thin.html

Vanavond om 10 uur deel 2.

Toevallig viel ik vorige week in aflevering 1 en bleef kijken. O.a. een gesprekje met de financiële man achter Weight Watchers. Vraag: hoe kan het dat WW het zo goed doet, gezien de miserabele succespercentages van diëten op de lange termijn?

"Wel, if 16% succeed, the other 84% have to be coming back. That's where your business comes from"

Ook een interessante theorie die langskwam: mensen houden van het succes dat een dieet in eerste instantie geeft. Dat geeft een soort high, vandaar dat mensen steeds weer aan diëten beginnen, hoewel ze op de lange termijn niet helpen. De titel van de aflevering van vanavond is geloof ik "excersise as big business"

De titel van de serie is uiteraard fout: de mensen in kwestie maken ons helemaal niet dun. Da's nou net het punt.

Groeten,

Temet

Oeps

exercise natuurlijk

Men who made us thin

http://www.youtube.com/watch?v=KiXicpOJRYY
Over de uitinders van bedrijven als Weight Watchers:
"They made multibiljoen empires on false promises"
Op youtube want Genante lijven kun je alleen voor 0,99ct bij uitzending gemist zien, dus dat ga ik maar kijken.