Gênante lijven

Knurf met het cijfer?

'Wie hebben we hier? De Knurf met het cijfer, of een andere Knurf? '

Sorry? Ik ben al jaren Knurf, zonder cijfer, dus wat bedoel je?

En met normaal eten bedoel ik: jus over de aardappels, kaassaus over de bloemkool, een koekje of eierkoek om drie uur, mayonaise bij de patat, een taartje op een verjaardag, een glaasje wijn op een feestje, suiker in de koffie, een dropje voor de smaak, pizza inbellen, slagroom op de aarbeien. Allemaal dingen die ik niet of nauwelijks eet omdat ik dan blijf aankomen (en dan dus maar helemaal geen patat meer dus, want zonder mayo vind ik het niet lekker).

En wat de voedselindustrie betreft

'ik lees weleens een boek of een artikel en dan zeggen daarin deskundigen, dat de voedselindustrie een kwalijke rol speelt. Maar dat mag ik hier van Bibi niet zeggen. '

Maar iedereen die dit draadje heeft gelezen, weet inmiddels toch dat 'de voedselindustrie' (wie dat ook moge zijn) blijkbaar een kwalijke rol speelt of kan spelen? Dus DOE je vanaf NU iets met die informatie. Je bent namelijk niet verplicht om kant-en-klaar maaltijden of andere producten van die voedselindustrie te kopen, je kunt ook gewoon je eigen maaltijd samenstellen en koken.

Natuurlijk is het makkelijker om lekker te blijven hangen in de verwijten richting die voedselindustrie, maar daarmee ga je toch voorbij aan je eigen verantwoordelijkheid? Dat je dat in het verleden misschien niet wist, was toen een prima excuus. Maar (vanaf) NU niet meer! Want je bent NU op de hoogte, dus kun je (vanaf) NU gerichter inkopen doen.
En meteen stoppen met de buitenwereld of Bibi63 de schuld geven van je overgewicht.

Knurf

Je hebt hele stukken discussie gemist. En verder ben ik niet obees, dus ik hoef helemaal niet op te houden met wat dan ook. Voorts is gesteld dat het toevoegen van suiker aan de gekste dingen het hongergevoel aan wakkert. Je ziet dat al aan jou. Waarom beklaag je je dat je geen suiker in je koffie mag en waarom betitel je suiker in de koffie, mayonaise en taartjes als 'normaal'? Omdat je gewend bent geraakt aan het aanbod. Er is een fantastisch leven mogelijk zonder dropjes, maar jij hebt aangeleerd gekregen dat het zielig is als je ze niet krijgt en dat ze onderdeel zijn van 'normaal' eten. Dat een verjaardag niet compleet is zonder taartje. Dat is precies waar de handel op uit is en dat is precies het mechanisme dat ze proberen te versterken, waarbij ze zich bij voorkeur richten op onze kinderen zodat die nog veel meer normaal gaan vinden dan jij nu al doet. Enfin, lees de draad maar na.

O ja knurf

Nog even voor de zekerheid: jij buldert mij toe dat ik meteen moet stoppen met de buitenwereld of Bibi 63 de schuld te geven van mijn overgewicht. Ik weet niet of je beter gaat lezen, dus ik herhaal dit nog even apart: ik ben niet dik. Ik geef Bibi dan ook nergens de schuld van. Ik wijs er wel op dat al die aandacht voor wat ik en mijn wel dikke medemensen zouden moeten doen, de aandacht danig afleidt van wat de aanbieders zouden moeten en kunnen doen ( en laten). Zodat die door kunnen gaan met het normaal maken van taart, drop, suiker in koffie, elke dag koek/eierkoek, mayonaise, kaassaus en nog zo wat dingen.

Links

Gevaarlijk om te reageren, want dan krijg ik Puberma weer op mijn nek Maar omdat je mij met name om een reactie vraagt...
Het is best gecompliceerd, dat weet ik heel goed. Maar ik vind wel dat je bij jezelf moet beginnen wat de schuldvraag betreft. Als je eerst maar eens toegeeft dat je het zélf niet goed aanpakt, dan kun je van daaruit bekijken hoe je de verleiding de baas kunt worden. Ik ben vanaf januari 15 kilo afgevallen en ik zeg eerlijk dat ik al een maand, als het niet meer is, stilsta. En ik weet prima waar dat aan ligt. Door stress heb ik de teugels laten vieren, de zomer zit vol met 'ach, geef mij er ook maar eentje'-momenten (meer als de winter), kortom ik ben niet streng genoeg geweest voor mezelf. Daar kan ik niemand anders dan mezelf de schuld van geven.
Ik had een collega die zeker in de groep verslaafde obesen valt en ondanks dat ik accepteer dat zij in de groep verslaafden valt, vind ik het moeilijk te pruimen, dat zij ondanks alles wel sauzijsenbroodjes, slaatjes, e.d. is blijven eten en tegelijkertijd verzucht dat er niets af gaat. "Ik snap het ook niet." Ze heeft een maagbandje, niet onbelangrijk om te melden. Ze is ervoor in therapie geweest, een gigantisch dure aangelegenheid, omdat het niet in Nederland plaatsvond. De boodschap daar was vooral dat het eerst tussen de oren goed moest zitten en het afvallen eigenlijk op de tweede plaats stond. Prima, dat snap ik helemaal. Maar zolang zij het punt niet bereikt dat ze van bepaalde dingen af kan blijven, dan kun je therapie volgen tot Sint Juttemis, maar dan wordt het niks. En ik mis dan toch het stukje 'ik ben vastberaden om dat gedrag te keren'. In plaats van een boterham van thuis mee te nemen, koopt ze eten van de catering, vette hap. Als ik het vergelijk met een alcoholverslaafde, dan weet iedereen dat die verslaafde van de drank af moet blijven. Een obese eetverslaafde zal móeten leren om van veel en fout voedsel af te blijven, ondanks het eeuwige aanbod wat er wel is. Ik heb geloof ik in het begin al gezegd dat ik dit een van de moeilijkste verslavingen is, omdat eten er altijd is. Mijn ex-collega woont alleen en dat maakt de strijd er niet makkelijker op, hoewel een voordeel is, dat ze afgepast eten in huis kan halen. Wat er niet is, kun je ook niet eten. Als ze dan tóch naar de winkel gaat om een vette hap te halen, dan is ze daar zélf verantwoordelijk voor en niet de voedselindustrie. Je kan moeilijk alles uit de schappen halen vanwege mensen die een probleem hebben. Uiteraard ben ik er niet op tegen als de voedselindustrie aangesproken wordt op onverstandige keuzes. Dus mocht de regering beslissen dat er minder zout in moet, minder 'foute' suikers, minder vet, etc., dan juich ik dat alleen maar toe. Maar zolang die foute boel er nog wel in zit, zul je je eigen gezonde verstand moeten gebruiken. Dus toch die eigen verantwoordelijkheid moeten nemen. Als jij van jezelf weet dat je na het openen van een zakje chips niet meer kunt stoppen met snaaien omdat de industrie de smaak en textuur zo heeft gemaakt dat je er niet van af kunt blijven, kun je twee dingen doen: er mét de kennis die je ervan hebt lekker van genieten, maar slechts eenmaal in de zoveel tijd, of het niet meer in huis te halen. Niemand dwingt je het anders te doen.

Kaaskopje

Mijn punt is dat jij, maar eerder ook Pluk, de aanname maken dat iedereen is zoals jouw collega. Ik weet niet hoe vaak je al 15 kilo afgevallen bent, maar ik ben benieuwd hoe je over 12 maanden over de eigen wil denkt. Het kan zijn dat jij bij de 10% hoort die op gewicht is gebleven na een jaar en dan ben ik oprecht blij voor je. Maar dat maakt de realiteit van die andere 90% niet anders. Zoals ik eerder aangaf ben ik mij er heel wel van bewust dat ik mijzelf saboteer, maar dat geeft geen oplossing. Mijn impulsiviteit wint over een langere periode altijd van mijn reflectiviteit. En dan ben ik niet obees, maar ik ga er vanuit dat het voor hen hetzelfde kan werken alleen dan in meervoud van het een of ander.

Ik begon met lijnen en sporten 22 kilo geleden. En ben met jojo'en alleen maar zwaarder geworden en nu weer langzaam op weg naar beneden. Maar ik kan me zo goed voorstellen dat mensen nog verder doorslaan dan ik.

Zolang de deskundigen nog een discussie voeren en nieuwe ontdekkingen doen op gebied van werking van ons brein, gezond voedsel en leefpatroon en de invloed van onze opvoeding en leefomgeving in brede zin, is het sec wijzen naar eigen keuzes te makkelijk en te egocentrisch. Het gaat namelijk volledig voorbij aan de vraag waarom ook mensen die heel goed weten wat goed en fout zou zijn en heel graag een goed resultaat willen halen toch sabotage plegen en een foute keuze maken.

Dit geldt niet voor diegenen die zo efficient met energie omgaan dat ze van weinig al aankomen. Daar zou naar (fysieke/medische) oplossingen gezocht kunnen worden.

Om maar weer aan te geven dat ik geen one size fits all oplossing voorsta.

Voedselindustrie

Kaaskopje, nog even over voeding. Als niemand ageert tegen de toevoegingen als suiker in voeding dan zal de industrie dat echt niet minderen. Wachten tot het zover is en ondertussen alleen op eigen keuze hameren, zal dus niks veranderen op dat vlak.

Puberma

Jouw aanvallende postings laat ik maar links liggen. Maar mijn vraag: wat wil je nou eigenlijk ( nee, niet mij als president...)

Puberma

Klopt: van veel dingen wordt je hongerig en wil je meer eten. Maar je moet ook geen wit brood eten maar volkoren. Dat weet je toch. Nog los van het feit dat wit brood niet uitgevonden is om je hongerig te maken. Dat is een conclusie die later is uitgevonden en ook uitgebreid gecommuniceerd. Aan jou de keus toch.

Dank knurf

Dat is precies wat ik bedoel. Vanaf NU weet je wat je wel of niet moet doe. En af en toe lekker genieten natuurlijk... En soms ff afzien

Links

Hoe wil je dat oplossen dan? Ik ga niet voorbij aan het feit dat het heel moeilojk kan zijn. Maar wat is je oplossing, die ook nog reeel en haalbar is?

Links

Ik ben een aantal jaar geleden al eens 10 kg afgevallen en heb dat er in de loop van de tijd deels ook weer bijgekregen. Zo'n 6 kg. En dat is toch echt mijn eigen schuld. Ik weet dus dat ik altijd mijn best zal moeten blijven doen om mijn gewicht in het gareel te houden. Ik merk dat ik mijzelf best iets mag toestaan, zonder dat ik ervan in gewicht toeneem. Maar niet onbeperkt. Dus toen ik in de voorliggende jaren iedere avond een flinke pluk chips weg at in de avond, wist ik echt wel dat dat niet goed voor mijn gewicht was. Het interesseerde me toen alleen niet zo. Ik voelde me toch goed? Tot ik met mijn neus op de feiten werd gedrukt en besloot dat ik inderdaad de verantwoordelijkheid moest nemen voor mijn eigen gezondheid. En dan moet je echt niet denken aan dat ik opeens een fanatiekeling ben geworden. Welnee. Ik ben zo zwak als een nat vloeitje. Ik vind het allemaal veel te lekker. Maar om daar dan de voedselindustrie de schuld van te geven, dáár doe ik niet aan mee. Als ik al mijn eten zelf zou maken, zou ik er ook teveel van eten, als ik niet streng genoeg ben voor mijzelf. Zelfgemaakte kaassaus, cake, appeltaart, prei/kerrie-schotel, etc. maak ik zonder industriële toevoegingen en ik denk dat ik daar moeilijker vanaf kan blijven dan van een fabriekscake bijvoorbeeld.

Links

'Als niemand ageert tegen de toevoegingen als suiker in voeding dan zal de industrie dat echt niet minderen. Wachten tot het zover is en ondertussen alleen op eigen keuze hameren, zal dus niks veranderen op dat vlak.'

Dat ben ik helemaal niet met je eens. Als mensen domweg stoppen met kant-en-klaar spul en plofkip en ... te kopen, merkt 'de voedselindustrie' (waarom jullie dat trouwens beschouwen als een soort zelfstandig wezen is me een raadsel) dat direct in de omzet. Wat niet verkocht wordt, wordt niet meer geproduceerd. Daarvoor hoef je de barricades niet op, je hoeft niemand aan de schandpaal te nagelen, je hoeft niet het zielige slachtoffer uit te hangen en je blijft verantwoordelijk voor je eigen leven/keuzes.

Win-win.

De mens is zwak en tot het kwade geneigd

De mens is zwak en tot het kwade geneigd.
Waarom leest iemand bouquetreeks, en geen literatuur. Waarom studeert een student niet hard genoeg voor zijn tentamen. Waarom plant iemand om zijn kamer op te ruimen, en gaat een soap kijken
Waarom wordt de auto gepakt voor ritjes die ook met de fiets kunnen.
Verzin je eigen voorbeelden, kleur de plaatjes, en maak het verhaal zelf af.

En zo is het kringetje weer rond...

Jawel, we zijn weer terug bij af, want gemaksvoedsel enz. Al veel eerder in deze draad heb ik ( en enkelen met mij) geprobeerd om het probleem niet aan het gemaksvoedsel op te hangen, want daarvan weet intussen half Nedeland wel dat dat niet het gezondst is. Jawel, er is eigen keus enz. Helemaal tot je dienst. Maar daar ging het me niet om en in die zin zijn het nu gewoon stropoppen geworden. Het ging over dingen als toegevoegde suiker in vleeswaren. Dat valt voor mij toch niet onder gemaksvoedsel, want hoeveel mensen in Nederland maken dat zelf? En hoeveel mensen denken nog dat vleeswaren een veel gezonder broodbeleg zijn dan jam? Hoeveel kinderen denken intussen dat vruchtenhagel gezond broodbeleg is, dankzij de succesvolle propaganda via het schoolontbijt? Dito voor appelstroop, dank de bewuste vinkjes. Maar daar had ik het al uitgebreid over gehad, dus ik houd nu op met mezelf te herhalen.

Knurf

Helemaal eens. Als mensen gewoon stoppen met drop, slagroom, kant en klaar pizza, koekjes, eierkoeken te kopen en kaassaus te maken, merken de producenten (meervoud) vanzelf dat ze dat niet meer hoeven te maken. Maar er wordt natuurlijk voor gezorgd dat dit voelt als afzien en niet normaal kunnen eten. Daar zorgen ze wel voor, anders ga je nooit meer voor de bijl en dat is de bedoeling niet.
Plofkip wordt minder verkocht omdat er effectieve antireclame wordt gemaakt, dat helpt. Imago wijzigen. Dat heeft met het slachtoffer uithangen niks te maken. Het is gewoon slim tegengas geven. Waarom dat niet zou mogen is mij een raadsel.

Uitzondering en regel

Maar wat is nu de uitzondering en wat is de regel? Mijn voorbeeld wordt voor het gemak weggezet als de Grote Uitzondering, maar uit onderzoek blijkt dat helemaal niet het geval te zijn. Als je in het kamp "eigen verantwoordelijkhed en wilskracht zit" en niet verder wil kijken, snap ik dat het beeld van obees persoon die geen maat kan houden prettig is. Mijn vraag: waarom wil je eigenlijk niet verder kijken? De strijd tegen obesitas, ook van mensen die teveel eten, is een complexe. Het idee dat obese mensen alleen maar even doordrongen moeten raken van de wetenschap dat ze het toch echt allemaal aan zichzelf te danken hebben en dat dan een geweldige eerste stap naar een gezond gewicht is, vind ik eerlijk gezegd kortzichtig en niet getuigen van inlevingsvermogen. Alsof je voor het neerhalen van je zelfbeeld nog even wat extra hulp kan gebruiken. Alsof er nog wel een schuldcomplexje bijkan, Wat zou dan wel helpen? Intensieve een op begeleiding waarbij veel aandacht is voor de individuele problemen (van stofwisseling tot verslaving). En verder moet je veel meer aan preventie doen. Wat in ieder geval niet werkt is dat riedeltje "eigen verantwoordelijkheid en wilskracht", wat helpt wel?
Knurf: er zijn dus mensen die net als jij dagelijks zo (en nog strenger) met eten bezig zijn en toch obees zijn. Dat mag toch ook gewoon gezegd worden?

Genista

mensen met een lang geheugen weten misschien nog dat ik nooit tegen het schoolontbijt ben geweest en dat is precies om dezelfde reden als dat we het nu hebben over bij wie de schuld van de suikers en dergelijke ligt. Als mensen nog niet weten dat je mogelijk beter een boterham met jam kunt nemen dan met ham, dan weet ik niet of je de schuld daarvan bij de voedselindustrie kunt leggen. (Knurf: ik zeg 'de voedselindustrie' uit pure gemakzucht). En als mensen hagelslag als gezond beleg gaan beschouwen door het schoolontbijt, dan zijn dat gewoon domme mensen, sorry hoor. Appelstroop heeft een gezond element: ijzer. Als je appelstroop met fruiteigen suikers koopt valt de schade van de ongezonde elementen mee. Zolang je er niet de hele dag van eet, kan een boterham met appelstroop dan helemaal geen kwaad. Gek genoeg (lijkt nu wel) heb ik van kindafaan gedacht dat appelstroop helemaal niet gezond was, juist omdat het om stroop ging. En stroop, of het nu van appels komt of direct van suiker is zoet, dús suiker. Daar hoef je toch niet voor gestudeerd te hebben?
Ik ben van een generatie waarvan de ouders zich nog helemaal niet bezighielden met gezonde en foute ingrediënten Sommige dingen waren gewoon lekker en niet persé gezond of ongezond. 'We' zijn nu beter geïnformeerd, dus kun je bewuster keuzes maken of je iets wel of niet wilt eten. En ja, soms moet je daarvoor iets beter de etiketten lezen, want er zijn instinkers.

Filmpje

Heeft iemand 'the Skinny on Obesity' al gezien? http://www.uctv.tv/skinny-on-obesity/ Zeven korte filmpjes, waarin uitgelegd wordt dat een calorie niet een calorie is, waarom fructose zo slecht voor je is, maar waarom het wel overal in zit, welke biochemische processen zich afspelen in je lichaam en dat wilskracht het nooit van die procesen kan winnen en waarom dat 'obesity' een probleem is van ons allemaal. Erg duidelijk vind ik, maar wel in het engels.

Nils

snap ik dat het beeld van obees persoon die geen maat kan houden prettig is===
Nou, daar is het mij helemaal niet om te doen. Ik vind het heel vervelend voor de mensen die ermee te maken hebben, maar het omgekeerde beeld voor mij is nu dat het andere kamp de verantwoordelijkheid totaal lijkt af te schuiven op de producenten van al dat foute voer. Los van mensen met een medisch probleem, is gewichtstoename toch echt het gevolg van teveel calorieën voor wat de behoefte is. En ik weet als geen ander dat fout gedrag er insluipt, maar bij wie ligt daar de schuld dan wel van? En waarom mag je de persoon daar niet op aanspreken? Mijn obese ex-collega, waar ik ook bevriend mee ben geraakt, wéét dat ze het er zelf heeft aangegeten. Maar er was een familie-ínterventie voor nodig om haar naar de kliniek te krijgen. Inzicht en handelen zijn soms twee verschillende dingen. Maar het handelen kan niet zonder het inzicht. Soms heb je dus mensen nodig die beestje wel bij de naam durven te noemen: als jij niet leert én doet wat goed voor je is, dan loopt het verkeerd af. Ook bij intensieve begeleiding blijft het draaien om de zelf te nemen verantwoordelijkheid. En dat lijkt op de verslavingszorg bij alcoholverslaving. Meetings, bellen met je buddy als het mis dreigt te gaan. Maar het staat of valt met dat je je bewust bent van je eigen gedrag. Dat kan niemand anders voor je doen. En ik blijf vinden dat je de makers van voedsel waar ingrediënten inzitten die verslavend kunnen werken, niet voor elke kilo die teveel op je heupen hangt verantwoordelijk kunt stellen. En ook niet als enige oorzaak van schadelijke invloeden op je lichaam in het algemeen. Als je een béétje hebt opgelet (je in het algemeen) dan weet je dat een pond drop achteroverslaan niet goed kán zijn. Maar 3 dropjes mogen af en toe best. Datzelfde geldt voor het eten. Met mate kan er veel. (Maar dan ook weer niet allemaal tegelijk.)
Ik heb een man die geen maat kan houden en dat is regelmatig een punt van discussie. Ik vind koekjes ook lekker, maar ik pak één koekje en knabbel die rustig en met smaak weg. Hij pakt 5 koekjes, legt die op zijn trui en schuift die in no time naar binnen. Vast ook met smaak. Dezelfde koekjes, twee verschillende mensen. Van Focus heb ik geleerd dat mensen echt anders in elkaar kunnen zitten, waardoor bepaald gedrag niet helemaal kan worden afgeschoven op 'als ik het kan, kan jij het ook', maar moet ik de fabrikant de schuld geven van het snoepgedrag van mijn man? Vind ik niet. Het is inmiddels wel duidelijk dat mijn man bij de categorie hoort die geen maat kan houden. Voor hem werkt het het beste om de verleiding uit de weg te gaan. Zo drinkt hij al járen geen druppel alcohol meer. En ik merk dat hij vaker dan voorheen bewust geen chips oid in het winkelkarretje legt. Waarschijnlijk omdat hij een poosje terug tot zijn schrik merkte hij dat na een leven van slank-zijn ondanks zijn gedrag, hij als vijftiger wel dikker blijkt te worden van teveel calorieën.

Pluk53

'Waarom studeert een student niet hard genoeg voor zijn tentamen. Verzin je eigen voorbeelden, kleur de plaatjes, en maak het verhaal zelf af.'

Maar de mensen in deze draad die de voedselindustrie de schuld geven, maken het verhaal dus niet af!
Als je niet studeert, zak je. Met alle mogelijke gevolgen daarna. En dan kun je de leraar, de examinator, de boekenfabrikant en de stand van de maan de schuld geven. Maar daarmee ga je voorbij aan je eigen verstand. De keuzes die je zelf maakt.
Ook foute keuzes mag je gewoon maken. Maar geef dan niet een ander de schuld van de gevolgen. Als je meer eet dan je nodig hebt, word je dik.

Ivan wolffers

Gezondheid voor dummies.
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1359243
Alle argumenten, evolutie, aanleg, omgeving, keuze, komen langs. Informatie en keuze. De omgeving wat op afstand zetten.
Behalve dan de maatregelen, stoplicht, accijns, daar zou ik even omheen luisteren.

Schuld

De uitzending heb ik destijds gehoord. Ik ben niet zo van de censuur, ik vind het een merkwaardige aanwijzing dat mensen om dingen heen zouden moeten luisteren.
Verder is pleiten voor maatregelen in de richting van aanbod en aanbieders, echt niet hetzelfde als ontkennen dat men dik kan worden van teveel eten. Dat is dus weer een stropop.
Ik begrijp wel dat mensen die zonder al te veel schade kunnen leven met de huidige overvloed, die niet ingeperkt willen zien. En dat men liever niet heeft, dat er aan zelfbeelden (ik ben flink, ik ben wel verstandig, ik kan me beheersen en die andere niet) gepeuterd wordt. Het maakt de irrationele weerstand tegen het meenemen van meerdere facetten bij het zoeken naar een oplossing begrijpelijker, maar niet beter verdedigbaar.

Maatregelen puberma

De maatregelendiscussie wordt in het filmpje van Ivan Wolffers niet uitgewerkt. In deze draad wordt daar meer over gezegd. Bijvoorbeeld dat wat de overheid ons als 'gezond' voorschotelt bij zo'n ontbijt op school niet per se 'gezond' is.

Kaaskopje, je neemt me de woorden uit de mond

Ik zie en ervaar het precies zo.
Gr. Bibi

Annej

Ik heb gekeken en ik vond dat hij het heel duidelijk uitlegde. Inderdaad een beetje op de '.. voor dummies'-manier. Misschien ligt het aan mijn leeftijd, dat ik het meeste eigenlijk inmiddels weet, maar ik leer nog steeds bij. Ik ben nu zo'n beetje 7 maanden bewuster bezig met wat ik eet. Daardoor ben ik meer op etiketten gaan kijken. Niet dat ik nou elk etiket sta te spellen, maar als je dat af en toe eens doet, raak je al bewuster van wat je eet of drinkt. En evengoed stink ik ook wel eens ergens in. Zo had ik een keer 'light' mayonaise gekocht. Gewoon om eens te proberen. Wat bleek, dat was slechter dan de gewone. Dat ontdekten mijn dochters door de etiketten te vergelijken. Ik wil hiermee zeggen dat ik weet dat de industrie ons bewust op het verkeerde been wil zetten. En het is ook moeilijk om dat allemaal te doorzien. Maar zoals Ivan Wolffers min of meer ook zei: dat kun je wel leren. Ik was het helemaal met zijn betoog eens. Van accijnsverhoging tot zijn ideetje om stoplichten op voedsel te plakken. En mijn aanvulling is dat je het ook moet wíllen leren en dat ik weet dat het allemaal niet zo makkelijk is. Ik hoor namelijk ook bij de groep waarbij een slanke taille niet aan komt waaien.

Bijschaving

Maar zoals Ivan Wolffers min of meer ook zei: dat kun je wel leren===
Je kunt wel leren om daarmee om te gaan en er weerstand aan te bieden.

Geen poging meer

Kennelijk is het onmogelijk nief langs elkaar heen te praten. Jammer dat op mijn voorbeeld niet inhoudelijk gereageerd wordt.

Rechtlijnig

Bibi als je in je hele leven zo rechtlijnig en single minded bent, dan kan ik me voorstellen dat dat met eten en sporten dan ook prima werkt.

Als je de nuanceringen en het gebruik van het woordje "ook" in andere reacties niet wilt lezen, dan komen we echt nergens.

Al in de eerste reacties is eigen verantwoordelijkheid erkend.

Ik heb meerdere reacties gegeven waarin ik mogelijke oplossingsrichtingen heb benoemd. Dus waarom je me nu durft te vragen wat ik als oplossing zie? Kan je net zo goed zeggen dat je alleen bewust kijkt naar stukjes waar je tegen kunt ageren en jouw mening over wat je denkt dat ik zeg, bevestigen.