Even gluren
Lieve jullie van het OO-Legioen, de meelezers, meelevers, iedereen met wie ik ooit gezellig discuzeurde 
Ik kom even spieken hier, en zie vooral tientallen namen die mij niks zeggen. Alle nickwissels heb ik niet meegekregen, of ben ik natuurlijk allang vergeten.
Maar wie mij wel kent, wil ik even zeggen dat je me nog altijd dierbaar bent. Waardevolle herinneringen aan dit prachtige forum met het bijzondere legioen.
Een mini-update: de kinderen inmiddels in het jong-volwassen leven geland, druk bezig met studies en de oriëntatie ná de studie. De jongste woont nog thuis, gelukkig nog wel. Ik juich het toe hoor, als hij ook zelfstandig gaat wonen, want dat is de bedoeling van opvoeding en leven, maar jee, alleen overblijven...
Met mij ging het lange tijd bergafwaarts. Afgelopen tijd langdurig opgenomen geweest voor anorexia nervosa. Eerst wekenlang aan de sondevoeding, daarna in een eetkliniek.
Nu met heel veel hulp het weer zien te redden in 'het gewone leven'.
Ik doe mijn best. En dacht ineens aan jullie, daarom dit berichtje.
Wie weet, tot ziens.
Na dit draadje (zouden er überhaupt reacties op komen?) ben ik weer weg hoor
xxx
Jaaaa
Lekker blijven hangen, leuk om hier weer van je te horen. Sterkte met je gezondheid.
Kaatje?
Was jij geen harplerares?
Ik kom hier pas een jaar
maar wat leuk om te lezen hoe iedereen zo met medeforummers meeleeft door de jaren heen. Mensen die al tien of zelfs twintig jaar hier komen om lief en leed te delen. Ik vind dat wel uniek hoor.
Kaatje veel sterkte en beterschap!
Dag Kaatje
Och meid, wat heb je het te verduren gehad. Het is fijn dat je kinderen goed gaan, maar wat naar dat je zo heftig ziek werd. Ik schrijf inmiddels ook ongeveer 20 jaar hier, dus je verhaal is natuurlijk nog in mijn hoofd.
Dikke knuuf van Cécile
Weet het ook nog
Kaatje, ik ken je ook nog hoor. Schrijf hier inmiddels ook al jaren. Nog steeds onder dezelfde naam en af en toe een gelegenheidsnickje.
Wat heb je enorm veel meegemaakt zeg. Toen al, maar daarna nog meer. Wat fijn dat het met je kinderen goed gaat. Nu jij zelf nog, maar je bent goed op weg.
Ik moet nu ineens ook weer denken aan iemand anders die in die tijd op het forum schreef en haar zoon had verloren door een vreselijk ongeluk. Geen idee of zij nog schrijft hier, weet de nick ook niet meer....
Tango
Ik kan me er helaas zelfs 2 herinneren: Heli en Geerke (met Enzo).
En Mayte*
...die een draad opende met de hartverscheurende titel "steeds wiebeliger lopende peuter"..
Vergeet ik ook nooit meer.
Klopt
Die titel vergeet ik ook nooit meer. Samen met "wanneer huisartsenpost bellen".
O ja
Heli was het. Geerke was denk ik net iets eerder want haar verhaal heb ik niet helemaal mee gekregen. En inderdaad Mayte ook nog. Heftig was dat hoor. Zoveel verdriet. Maar heel mooi dat je elkaar op zo'n forum dan vindt en kan steunen.