bellen, ben ik zo afwijkend?
Dit houd me vandaag bezig, door een gesprek met een oma op school die haar dochter elke dag ziet en een gesprekje met een kennis die haar beste vriendin elke dag belt. Ik moet daar niet aan denken en vraag me af of ik nou zo afwijk.
Ik bel nl nooit iemand, ik heb leuke vrienden en leuke zus moeder en vader. Maar ik bel ze nooit, als ik weet dat het goed gaat en er niks rots speelt heb ik daar geen behoefte aan. Alleen mensen in m'n directe omgeving (schoolpleinouders, collega's, buren) spreek ik een paar keer per week omdat ik ze tegen kom.
Maar vriendinnen, zus en vader maar zo'n 1x per 3 maanden (volle levens of we wonen niet in de buurt). En dat vind ik helemaal prima. Als er wat spannends of naars is dan bel ik wel even om te vragen hoe het gaat en zien we elkaar misschien vaker, maar verder is er in de tussentijd geen contact. Via whatsapp blijf ik in de tussentijd op de hoogte van wel en wee, en het echte bijkletsen doen we dus gemiddeld 1x per 3 maanden. En toch vinden we elkaar leuk.
Ben ik nou zo'n kouwe dat ik mensen makkelijk lange tijd kan missen en ook niet zoiets heb dat ik hun stem moet horen?
okay
leuk om te lezen allemaal. Naast het feit dat blijkt dat ik niet de enige ben 
jeeeee
Ik ben echt afwijkend, heb ik nu geconcludeerd!
Ik ben echt vele malen minder sociaal!
Bellen zegt me niets en doe ik echt zelden. Ik vind bellen ook echt dwingend en storend, ben niet zo goed in 'afkappen' van een gesprek, afronden als iemand net op dreef is...Vind het dan vaak wel gezellig hoor maar mijn hele planning loopt in het honderd, en heb het al altijd zo druk.
Het ergste is: ik bel echt nooit met mijn moeder en áls ik bel, weet ik echt niet wat te zeggen. Dus houd ik het kort en zakelijk....
Gun mijn moeder regelmatig een leukere dochter maar van mij komt het niet helaas. (En ik ga ook al niet vaak langs
nou helga
zo afwijkend ben je niet toch? De helft van de reacties is van "niet-bellers".
mijn moeder
Als ik met mijn moeder bel, wil ze gauw weten waarom ik bel: 'is er nog een reden dat je belt?'. Vaak is er óók nog wel een reden (iets praktisch over wanneer de kinderen komen of iets met spullen bijvoorbeeld) maar zou ik het ook leuk vinden om iets te vertellen en dat zij ook iets vertelt. Maar dat moet wel liefst kort. Ze probeert soms zó snel 'to the point' te komen en dan af te kappen dat ik het pijnlijk vind.
Toch ben ik ook niet zo'n grote beller. Mijn stiefmoeder belt heel af en toe en dat moet dan meer dan een uur. Ik vind het echt vreselijk. Na zo'n 20 minuten vind ik het wel mooi geweest (helpt ook niet dat alles een ramp is en het een en al klagen is). Ik weet niet goed hoe ik het kan afkappen zonder dat het pijnlijk is voor haar.
Mijn vader belt tegenwoordig af en toe en dat is leuk (behalve als hun hondjes de hele tijd blaffen of er andere onrust is vanuit die kant).
Met vrienden of vriendinnen bel ik bijna niet, af en toe appen, af en toe mailen, af en toe een afspraak.
je hebt gelijk!
Slordig gelezen..
Egel, mijn moeder vraagt meestal na 0,01 seconde stilte: 'heb je nog iets te vertellen?' Nou, dan weet ik niks meer hoor!