Altijd partner uutnodigen voor feest?
Op facebook kwam een (vast verzonnen) verhaal voorbij. Een man werd uitgenodigt voor een trouwerij van een goede vriend, zonder zijn partner. Die parner is helemaal niet bevriend met die goede vriend.
En dan gaat half facebook erop los, met dat die man dan niet moet gaan, dat bij de eerstvolgende verjaardag de partner van die vriend dan ook niet mag komen etc. Want als stel ben je één of zoiets.
En ik vind het dus helemaal niet gek. Ik ben ook wel eens bij een huwelijk geweest zonder mijn partner, omdat hij helemaal niks heeft met voor wie ik ging. Ik was ook alleen uitgenodigd en dat gold voor meer mensen.
Als ik hier mensen op de koffie krijg is dat meestal ook zonder de partners. En ik vond het vroeger ook heel normaal om mijn kinderen niet mee te nemen naar dit soort dingen.
Mijn man en ik hebben eigenlijk als ik erover nadenk best een gescheiden sociaal leven.
Wat zouden jullie ervan vinden als je partner wordt uitgenodigt voor iets en jij 'mag' niet mee?
"Wat zouden jullie ervan vinden als je partner wordt uitgenodigt voor iets en jij 'mag' niet mee?"
Het ligt erg aan de gelegenheid. Een intiem samenzijn met zijn vrienden, daar hoef ik echt niet mee naar toe. Ook niet naar een schoolreünie waar je als partner niemand kent.
Een groot trouwfeest met heel veel mensen vind ik wat anders. Toen wij zelf trouwden hebben we mensen als individu uitgenodigd als we de partner niet kenden. Soms kwam de partner gewoon mee en dat was prima. Vergeet niet dat dit soort feesten juist een uitstekende gelegenheid zijn om je kersverse partner aan iedereen voor te stellen. Zo is het althans voor ons 
Dat zou me nou totaal niet boeien. Ik vind sws dat mensen vriendschappen kunnen hebben die buiten de relatie omgaan, in de zin dat je bevriend bent met de man of vrouw van een stel maar dat je met de partner niks hebt.
Ik vind het ongemakkelijk om mijn partner mee te nemen naar een festiviteit waar hij niemand kent, dan raak ik aan de klets met allerlei mensen en hij heeft daar dan niets mee. Andersom vind ik dat ook, je hangt er maar zo'n beetje bij.
Ach ja. Mensen zitten soms zo vast in "hoe het hoort" daar doe je niets aan. Dat kom je hier op het forum ook wel eens tegen. Daar hebben ze dan bepaalde ideeen over: maar wie zegt dat jij je daar iets van aan moet trekken?
Maar het is wel zo vriendelijk in veel gevallen om de partner mee uit te nodigen zodat je het aan mensen zelf overlaat of ze wel dan niet komen. tenzij er bepaalde gelegenheden zijn waar je echt uitdrukkelijk niet allerlei mensen bij wilt hebben die je nauwelijks kent. Maar daar kun je dan over praten.
Bolmieke schreef op 10-11-2024 om 12:11:
Ik vind het ongemakkelijk om mijn partner mee te nemen naar een festiviteit waar hij niemand kent, dan raak ik aan de klets met allerlei mensen en hij heeft daar dan niets mee. Andersom vind ik dat ook, je hangt er maar zo'n beetje bij.
Iedereen ervaart dat anders. Wij zien dat juist weer als een leuke kans om nieuwe mensen te leren kennen, maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen dat zo ervaart.
Net wat anderen zeggen, het hangt van de gelegenheid af. En van de omvang van die gelegenheid. De bruidegom kan nog zo'n goede vriend zijn, maar op een groot trouwfeestijn heeft die geen tijd om zich intensief met al zijn gasten bezig te houden. Om te ondervangen dat je vrienden dan zich uren met jouw familie, collega's of hockeyvrienden moeten zien te vermaken, is het misschien wel zo wellevend de partner ook uit te nodigen. Een intieme bruiloft met een vriendengroep die elkaar door en door kent en waar partners er maar een beetje bijhangen, is weer ander verhaal.
Ik weet ook dat een bruidspaar soms gewoon praktisch moet rekenen met het aantal gasten wat ze uit kunnen nodigen.
Volgens mij is dat dan de reden om wel de vriend maar niet de partner uit te nodigen als die partner ook minder betrokken is bij het bruidspaar.
Ligt denk ik ook aan de relatie die je hebt met mensen. Bij bijvoorbeeld een schoolreünie is het volstrekt logisch dat partners niet meegaan. Die zaten daar niet op school, delen geen herinneringen, kennen niemand. Dat voegt niks toe.
Bij een bruiloft worden wij meestal wel als stel uitgenodigd, maar dat zijn dan wel mensen die wij ook beide kennen. Stel een collega gaat trouwen, dan kennen de partners elkaar meestal niet. Tenzij de werkgever geregeld ook partners uitnodigt voor bedrijfsfeestjes. Maar in het kader van het aantal mensen kan ik me ook voorstellen dat je dan alleen directe collega's uitnodigt zonder partner.
Het feestje van een ander gaat niet om mij. Dus die ander bepaalt dan wie er uitgenodigd zijn.
Maar bijvoorbeeld bij een feest van familie zou ik het wel gek vinden als partners niet welkom zijn.
Vreselijk van die stellen die alles samen moeten doen. En die geen eigen vriendengroep hebben. Of bij sommige mannen dat er gewoon jaloezie onder zit omdat hun partner alleen naar een feest gaat.
Ik heb eigenlijk weinig behoefte aan een avondvullende bijeenkomst waar ik eigenlijk niemand ken. Ik hou er niet van aan een partner te hangen. Dus dan heb je van die oppervlakkige gesprekjes met onbekenden die je nooit meer ziet daarna. Ook kan je niet zomaar weg.
Maar ik ken mensen die echt niet gaan als de partner niet mag komen.
MamaE schreef op 10-11-2024 om 17:13:
Ligt denk ik ook aan de relatie die je hebt met mensen. Bij bijvoorbeeld een schoolreünie is het volstrekt logisch dat partners niet meegaan. Die zaten daar niet op school, delen geen herinneringen, kennen niemand. Dat voegt niks toe.
Bij een bruiloft worden wij meestal wel als stel uitgenodigd, maar dat zijn dan wel mensen die wij ook beide kennen. Stel een collega gaat trouwen, dan kennen de partners elkaar meestal niet. Tenzij de werkgever geregeld ook partners uitnodigt voor bedrijfsfeestjes. Maar in het kader van het aantal mensen kan ik me ook voorstellen dat je dan alleen directe collega's uitnodigt zonder partner.
Het feestje van een ander gaat niet om mij. Dus die ander bepaalt dan wie er uitgenodigd zijn.
Maar bijvoorbeeld bij een feest van familie zou ik het wel gek vinden als partners niet welkom zijn.
Ik had de partners van mijn collega's uitgenodigd. Kreeg na versturen dezelfde dag nog een belletje. We komen graag maar laten onze partners thuis. Dus die kan je wegstrepen. Ik had dit uit beleefdheid gedaan. Maar scheelde wel weer in de kosten 
Izza schreef op 11-11-2024 om 12:07:
Vreselijk van die stellen die alles samen moeten doen. En die geen eigen vriendengroep hebben. Of bij sommige mannen dat er gewoon jaloezie onder zit omdat hun partner alleen naar een feest gaat.
Ik heb eigenlijk weinig behoefte aan een avondvullende bijeenkomst waar ik eigenlijk niemand ken. Ik hou er niet van aan een partner te hangen. Dus dan heb je van die oppervlakkige gesprekjes met onbekenden die je nooit meer ziet daarna. Ook kan je niet zomaar weg.
Maar ik ken mensen die echt niet gaan als de partner niet mag komen.
Vetgedrukte: de horror inderdaad. Stelletjes die al praten vanuit ‘wij’ ipv ‘ik’ als individu. Ik ken ze wel, maar behoren gelukkig niet tot mijn inner circle 
Izza schreef op 11-11-2024 om 12:07:
Vreselijk van die stellen die alles samen moeten doen. En die geen eigen vriendengroep hebben. Of bij sommige mannen dat er gewoon jaloezie onder zit omdat hun partner alleen naar een feest gaat.
Ik heb eigenlijk weinig behoefte aan een avondvullende bijeenkomst waar ik eigenlijk niemand ken. Ik hou er niet van aan een partner te hangen. Dus dan heb je van die oppervlakkige gesprekjes met onbekenden die je nooit meer ziet daarna. Ook kan je niet zomaar weg.
Maar ik ken mensen die echt niet gaan als de partner niet mag komen.
Heb jij het idee dat Mannen vaker jaloers gedrag laten zien?
ik ben regelmatig niet uitgenodigd. Man gaat naar bedrijfsfeest, begrafenis of met vrienden pokeren zonder mij. Het interesseert me niet. Ik heb er ook niks te zoeken.
Elkaars vrienden en collega’s leren kennen getuigt toch gewoon van interesse in de partner? Ik snap niet zo goed wat daar horror aan is
Wil dat zeggen dat de partner nooit alleen weg kan? Natuurlijk niet.
Maar ik ken de collega’s en de werkomgeving wel van mijn partner en omgekeerd ook. Sommige zeer goed zelfs na al die jaren.
En in de hechte vriendengroep worden partners gewoon opgenomen. Zelfs zozeer dat als er gescheiden wordt, de twee ex-partners hun nieuwe relatie meebrengen als die dat willen. Zelfs om op weekend te gaan en op vakantie. En de gezamenlijke kinderen. Is al met wee koppels zo gegaan in onze vriendengroep in de loop van de jaren. Denk dat dit vrij uitzonderlijk is. Zo overleeft onze vriendengroep al 30 jaar. Met zeer hechte relaties. Dat is alleen maar mooi. Er wordt ook geen “partij gekozen” bij een breuk.
Maar soit, het ging over een huwelijksfeest. Bij ons in de streek wordt het als gierig en onbeleefd ervaren als partners hiervoor niet worden uitgenodigd. Dat is echt heel vreemd.
Personeelsfeestjes zijn dan weer iets anders. Dat is soms “zonder” en soms “met”.
Ik vind het wel wat bevreemdend om hier te lezen dat er soms met minachting geschreven wordt over koppels die heel veel samen doen of heel hecht zijn. Maar als die zich daar nu goed bij voelen, daar heeft niemand anders toch last van? Ik denk dat dat soms projectie is van mensen die daar zelf huiverachtig tegenover staan voor zichzelf om één of andere reden. Maar laat iedereen toch doen waar hij zich goed bij voelt.
En nog iets, moest ik een vriend(in) hebben die absoluut niet open staat voor mijn partner, of misschien zelfs afkeer laat blijken, ik zou dat lastig vinden. Natuurlijk doe ik dingen samen met mijn vriendinnen of broers en zussen waar mijn partner niet bij is, maar een dagelijkse/wekelijkse gewoonte is dat niet.
Wij werken al veel en hebben schaarse vrije tijd, wel, die tijd maak ik graag vrij voor mijn man. Anders maar klagen “dat we zo uit elkaar gegroeid zijn” en dat we “absoluut geen interesse hebben in de leefwereld van de ander”
Pippeltje schreef op 11-11-2024 om 19:15:
[..]
Heb jij het idee dat Mannen vaker jaloers gedrag laten zien?
Zou het kunnen dat bij de wij-stellen, eéń van de partners (meestal de man) niet zo veel of geen vrienden heeft en de ander het leuk voor hem/haar vindt toch contacten naast het huwelijk te hebben? Dat lijk ik om me heen best vaak te zien.