Vraagje over begrafenis
Dochter van 14 gaat samen met een vriendin naar de begrafenis van de vader van een andere vriendin. Vader is afgelopen week overleden. Ik ga ook mee en daarnaast de moeder van vriendin. Nu vroeg ik me af wat de meiden kunnen meenemen. Ik dacht zelf aan een klein bloemetje maar ik moet zeggen dat ik er niet echt ervaring mee heb. Eerder alleen maar begrafenissen gehad waar bloemstukken e.d. voor ons geregeld werden.
Kan je hiervoor gewoon een mooi boeketje bij de winkel halen met daaraan een kaartje met beide namen erop?
Onaardig
Dat mijn toon misschien wat kribbig kwam vooral door anderen die mi wat al te stellig meenden recht te hebben op een plaats bij de uitvaart als begeleider van hun kind.
Ik heb deze situatie een paar keer aan de hand gehad, ouders van school of later, binnen de vriendengroep die kwamen te overlijden. Mijn ervaring is dat de klas en de leerkracht het samen goed konden opvangen. Zo'n klas is een soort gemeenschap op zich, daar vind ik het niet nodig om me daar als buitenstaander in te mengen. Mijn rol is dan klankbord voor- en achteraf.
Ik ben alleen naar de uitvaart geweest van ouders die ik zelf kende. Bij een van de twee zat de klas voorin bij elkaar, en zat ik ergens achterin.
Om antwoord op je andere vraag te geven: ik denk dat meisje wel een beetje te snappen. Ik verloor als tiener mijn moeder, ze werd in haar geboorteplaats begraven. Ik was heel erg blij dat twee vriendinnen de moeite hadden genomen te komen. Ik herinner me vooral dat we na de koffietafel met zijn drieeen stiekem buiten een sigaret stonden te roken, dat zij me de gelegenheid gaven even aan het beklemmende verdriet te ontsnappen, dat ze me zelfs even aan het lachen maakten. Dat had ik niet gekund als ze hun moeders hadden meegenomen.
Oh wat apart
Hier een aantal jaren geleden hetzelfde meegemaakt en daar was het juist de uitdrukkelijke wens van de nabestaanden dat de kinderen met een ouder zouden komen. Het betrof de ouder van een vriendje van mijn kind en hier trokken de kinderen na de uitvaart inderdaad ook met elkaar op, niet om buiten te roken maar wel om weer even lekker kind te kunnen zijn en een beetje gein te trappen. Wij als volwassenen stonden er maar een beetje bij, want zo goed was die band nu ook weer niet. Mijn kind werd echter bij afscheid nemen wel nog even specifiek bedankt voor zijn aanwezigheid.
Uiteindelijk is de wens van de nabestaanden bepalend. Iedereen is anders. En de nabestaanden hebben het er ook maar mee te doen, kan me best voorstellen dat die dan ook niet helemaal precies in beeld hebt hoe dat zou moeten gaan eten kiezen voor wat hen het prettigste lijkt. Als buitenstaander zou je daar in mee moeten gaan.
Nee niet eten...
En. Waarom kiest die Swype bij voorkeur het langste woord? Net ook weer. Heeft is toch minder voor de hand liggend als het.
Hoe het is gegaan
Uiteindelijk ben ik niet mee naar binnen gegaan. De 3 meiden kwamen uit school bij ons thuis. Ik had drie rozen gekocht en ze hebben alledrie hun naam op het kaartje geschreven. Dochter zei tegen me dat ik niet mee hoefde en dat ze het graag met z'n drieen wilden doen. Vond ik prima. Ik heb ze wel gebracht naar de begraafplaats. Toen we daar uitstapten liep er ook net een docent naar het uitvaartcentrum toe. Ik heb hem even geroepen en gevraagd of de meiden mee konden lopen. Dit gebeurde en hij ving ze goed op. Ik hoorde hem zeggen dat het fijn was dat ze er waren en hij vroeg of er nog meer leerlingen kwamen.
Dochter heeft gebeld toen ze klaar waren met condoleren en ik heb ze net opgehaald. Er waren nog meer leerlingen gekomen naar het condoleren, dat op een andere locatie was, vlakbij de begraafplaats. Ze waren een beetje uitgelaten, maar ook zichtbaar onder de indruk. Nu zitten ze met z'n drieen hier thuis na te praten en bij te komen onder genot van een glas cola en een broodje. Ze waren erg onder de indruk van sommige sprekers, het verdriet van de ouders van de vader en hun vriendin natuurlijk. Ik heb ze gezegd dat het goed is geweest dat ze zijn gegaan. Dat hun vriendin er zeker steun aan heeft gehad en dat ik het knap van ze vind. Dochter en 1 vriendin schaamden zich wel een beetje dat ze moesten huilen en dat een docent het zag. Ik heb gezegd dat het heel normaal is dat je huilt, dat de docent dat echt niet raar vindt en dat het dan niet zozeer is voor deze vader, die ze niet echt goed kenden, maar voor je vriendin die haar vader nu moet missen.
Knappe meiden! Ze hebben het heel goed gedaan samen. Ik was echt onder de indruk en was achteraf blij dat ik niet mee was gegaan. Ik zat al te huilen in de auto toen ik ze weg zag lopen. Was ook een vreemde ervaring, je kind naar een begrafenis waar je zelf niet bij bent. Kleine meisje worden groot.....
Fijn
Fijn dat het allemaal goed is gegaan op deze manier.
