Huishouden en zorg/ is dat aangeboren of aangeleerd?

Grappig

Ik zat er net vandaag aan te denken. Ook geinspireerd trouwens door het 'klusjes doen' draadje elders hier op OO (waar ik geloof ik nog helemaal niet in gereageerd heb).

Ik ben vandaag eigenlijk de hele dag bezig geweest. Drie wassen gedraaid, badkamer gepoetst, wc gepoetst, boodschappen gedaan, zeer uitgebreid gekookt (beetje jammer dat niemand honger had eigenlijk), tafel afgeruimd, afgewassen, kamers opgeruimd, etcetera etcetera.

Allemaal vrijwillig. Allemaal omdat ik het eigenlijk wel leuk vind ook.

Terwijl ik vroeger zo lui was als maar kan. Te beroerd om een vinger uit te steken, mijn kamer was een zwijnestal. Mijn moeder kon echt verzuchten dat ze haar hart vasthield voor mij, hoe dat toch moest, later als ik groot was.

Dezelfde lamlendigheid zie ik nu bij mijn zoons: die doen ook helemaal niets, stappen omzichtig om hun eigen rommel heen, het zal niet in ze op komen eens spontaan iets op te ruimen.

Waar is bij mij de omslag gekomen? Ik moet er diep over nadenken. Niet op het moment dat ik op kamers ging (ja, toen deed ik het ook wel, maar had ik er beduidend minder lol in dan tegenwoordig).

Toen ik nog geen kinderen had was ik nog stééds net zo lui als vroeger. Ik had een werkster en deed zelf helemaal niets. En mijn man ook niet.

Ik denk dat het een beetje gekomen is met de kinderen: als ze klein zijn kún je opeens ook niks meer doen. En als ze dan wat gaan doorslapen en zo pak je gauw wat aan omdat je weet dat het je anders de hele dag niet meer zal lukken. Op dat moment zie je ineens in waarom het handig kan zijn de keuken helemaal opgeruimd te hebben voordat je naar bed gaat, anders is de chaos de volgende dag niet meer te overzien. Ook "moet" je ineens de was gaan doen als je kinderen hebt. En zo.

Is op dat moment misschien enige discipline in mij geslopen? Ik vermoed het wel. En met de discipline ook het genieten van een (relatief) schoon huis.

En nu doe ik het allemaal vanzelf. Mijn moeder heeft er een paar jaar geleden nog een heel sinterklaasgedicht aan gewijd.

Ook hou ik mezelf voor dat huishouden=bewegen, dus dat ik dan niet op fitness hoef, als ik zelf mijn huis poets. (Een hele sterke motivatie).

Man is trouwens net zo aanpakkerig geworden, maar er is wel een verschil tussen ons: ik doe de structurele (terugkerende) dingen, hij doet incidentele klussen. Hij heeft vandaag de hele vaatwasser zo'n beetje uit elkaar gehaald en schoongemaakt (ik wilde niet zien wat eruit kwam). Hij ontstopt de gootsteen en het doucheputje. Hij gaat een keer de hele vloer soppen ipv het incidentele pappen en nathouden wat ik doe.

Dus ik denk dat het aangeleerd is. Ik ga mijn zoons wel leren huishouden maar ik zal niet wanhopen, zoals mijn moeder, als ze het niet uit zichzelf doen.

Het komt vanzelf. Hoop ik.

Margje

"wat zal het later bij jou een troep zijn"

Dat hoorden wij vroeger als jongeren nog wel eens thuis, van onze moeder. Eigenlijk is het met alle broers en zussen en met mij, wel goed gekomen. Iedereen heeft een redelijk netjes, opgeruimd huis.
Zodra ik het zelf moest gaan doen, er niemand in de buurt was die de rotzooi achter mijn kont opruimde, deed ik het ook.
Ik ben geen Mien Dobbelsteen, maar ik vind het wel fijn als mijn huis er redelijk schoon en opgeruimd uitziet.
Aangeboren? Misschien zit er wat opruimbloed in mijn genen? Geen idee. Aangeleerd? Alleen van zien, maar ik kreeg vroeger niet echt klusjes of cursussen om het aan te leren.
Zorgen voor vind ik een fijn gevoel geven. Maar ik stel het ook zeer op prijs als er voor mij gezorgd wordt.

Aangeleerd

Ik was als kind een enorme rommelkont. Dat waar ik bij mijn kinderen zo op mopper deed ik zelf nog een tikkeltje erger. Ik was altijd blij met de sinterklaastijd, dan ging mijn kamer 3 weken op slot. Tegen het eind van die weken kon ik nauwelijks meer ergens bij (en ik had een grote kamer!).

De laatste jaren ben ik behoorlijk netjes. Het geeft me namelijk rust in mijn hoofd als ik ruimte om mij heen zie. Dus ik probeer het opgeruimd te houden en dan kost schoonmaken ook minder tijd.

Ik heb opruimen en schoonmaken dus niet van nature in me zitten!

Huishouden of zorg

Hoi Tonny,

Leuk draadje! Ik merk zelf een verschil tussen mijn taak in huishouden en zorg als moeder, en als individu. Toen ik thuis woonde en op mezelf als student, was ik behoorlijk troepig en maakte zelden schoon. Sinds ik kinderen heb, maak ik veel beter schoon en heb minder troep.

Maar zodra ik een keer een avondje alleen ben, als oudste uit logeren is (toen hij nog de enige was, was ik dan alleen) vind ik het weer enorm moeilijk om een kopje naar de keuken te brengen. Dan val ik dus meteen terug in mijn slome, smerige student-fase.

Liora

Niet aangeboren, of wel?

Mijn ouders waren allebei netjes en georganiseerd op het neurotische af, en mijn broer en ik zijn dat beslist niet. Sterker nog: toen ik net op mezelf ging wonen had ik een ijzeren huishoud- en administratiediscipline die in de loop der jaren behoorlijk afgesleten is. Dat wijt ik trouwens lekker aan de achtereenvolgende slonzige mannen met wie ik heb samengewoond (heerlijk makkelijk, external locus of control). Aangezien ik geen heropvoedingskampje wilde spelen, moest ik kiezen tussen sloof worden of mijn troep- en vuiltolerantie verhogen. Tja, dan is de keuze snel gemaakt natuurlijk.

Ondertussen is die tolerantie maar schijn, want ik zie de stoffige plinten, de vingers op de deuren, de spetters op de tegels in de keuken en de troepjes en dingetjes die overal liggen. Als dochter bij haar vader (ex-man) is en huidige man op zakenreis, dan begin ik met het huis op te ruimen en schoon te maken en geniet ik de rest van de week van de orde en netheid. Hmmm... misschien toch aangeboren dan?

Overigens heb ik thuis weinig van het huishouden meegekregen, omdat we drie halve dagen per week een werkster hadden. Wel moesten broer en ik onze eigen kamer opgeruimd houden, mocht er niets in huis rondslingeren, moesten we tafel dekken en afruimen, afwassen en katten eten geven. En uiteraard eigen was in de wasmand doen (onbestaanbaar dat er kinderen zijn die dat niet hoeven). En vanaf een jaar of 15 ook koken op de avonden dat vader of moeder moest overwerken.

Ik vind het wel jammer dat ik, toen ik op mezelf ging wonen, geen flauw idee had hoe je een wc schoonmaakt. Daarom laat ik mijn dochter (14) tegenwoordig ook wel eens helpen met schoonmaken of laat ik haar zelf een klusje doen (wat vervolgens onder luid protest en met de Franse slag gedaan wordt, maar het gaat me om het principe, niet om het resultaat. Daar moet ik mijn man wel iedere keer op wijzen, want die doet het liever zelf omdat dochter het toch niet goed doet. Maar goed, hij hoefde vroeger dus niet eens zijn vuile sokken en onderbroeken in de wasmand te doen, dat heb ik hem op zijn 28e geleerd...)

Erg zorgzaam ben ik trouwens niet. Uiteraard zorg ik voor mijn kinderen, maar dat is plichtsbesef. Ik sta niet, zoals mijn vader vroeger of de man van mijn vriendin, op zondagmiddag voor iedereen spontaan eitjes te bakken, precies zoals ze het hebben willen. Ik lees dan liever de zaterdagkrant (of zit wat te forummen...)

Kaaskopje

Dat zou je nog wel eens vies tegen kunnen vallen. Ik was als kind een verschrikkelijke rommelkont, mijn zus was pijnlijk netjes. Die zag aan de vleug van de vloerbedekking dat ik in haar kamer was geweest (om plakband, schaar, pen etc te lenen die bij haar voor pak lagen) - dacht ik wel eens.
Nu zijn we beiden volwassen en bij mij in huis is het redelijk opgeruimd en behoorlijk schoon (zal wel moeten met astmapatienten) terwijl zij een kandidaat is voor dichtgroeien. Ze heeft zelfs al een aantal keren gespecialiseerde thuiszorg gehad om orde te brengen in de chaos.

Tirza

Huishouden en dieren

Ik vind het wel twee aparte dingen moet ik zeggen. Ik ben een "beestenmens", ik ben er vrij handig mee, durf ook alles vanaf een muis en groter op te pakken enzo. En dat allemaal zonder dat ik ze laat vallen of doodknijp. Tirzaman heeft er ook wel slag van, maar Tirzakinderen absoluut niet. Die trekken hun handen standaard terug zeg maar ipv dat ze ze uitsteken als je ze een cavia voorhoudt. En toch heb ik tot voor kort altijd huisdieren gehad, volgens mij is het hanteren van dieren echt iets aangeborens.

Het schoonhouden van je nest, nu ik even doormijmer, eigenlijk ook. Zelfs Neaderthalers ruimden hun grot al op volgens mij.

Tirza

Mijn moeder is ´s werelds slechtste huisvrouw

gelukkig hadden we hulp in de huishouding anders waren we volledig dichtgegroeid.

Ik ben, vergeleken mijn moeder, echt supernetjes en vergeleken sommige van mijn vriendinnen ook.

Ik heb in ieder geval orde en netheid nodig, want het is al chaos genoeg in mijn hoofd. Helaas ontbreekt het mij aan de tijd, ben ik getrouwd met een slons, heb ik twee ernstig verharende katten en een zoontje die het netjes houden van mijn huis onmogelijk maken.

Maar ik was afgelopen vrijdag bij een collega thuis en dat was zo netjes en zo schoon. Alle knickknackjes stonden evenzijdig netjes gelinieerd op de vensterbank. Haar smetteloze tafelkleed had bijpassende kaarsjes en paste dan weer bij de gordijnen. Haar vloer was smetteloos schoon, de kopjes in haar kastjes stonden netjes soort bij soort recht achter elkaar. Uiteraard paste de kopjes, bij de borden, bij de kommen. Er was geen kruimeltje te vinden op haar aanrecht.

Ik wilde dat ik dat kon!
Ik ben dan jaloers ben hoe zij het voor elkaar krijgt. Kan iemand van die supersonische nette personen op OOL mij uitleggen hoe ze dat voor elkaar krijgt?

Ik kan mij alleen maar troosten met het feit dat die collega haar katten alleen maar in de berging laat en niet in het huis en dus geen kattenharen heeft.
Dat die collega niet met mijn man getrouwd is, maar waarschijnlijk met een net exemplaar. Was ze met mijn man getrouwd had haar huis er heel anders uitgezien. Ze heeft ook nog geen kinderen, dus dan is het netjes schoonhouden.

Ehm kiki....

Wat zijn knickknackjes?
Bastet

Ja, dat wilde ik ook net opgooglen

Knickknackjes - geen idéé!

En als die collega geen kinderen heeft én geen katten binnen én een baan buitenshuis - dan is het toch totaal geen kunst om er zo'n modelhuishouden op na te houden??

En Cobi, prima hoor, ik kom gerust 'relaxen' da;s bij een ander leuker dan bij jezelf. Mijn huishouden is nu wel érg overzichtelijk geworden. Haast die vlekkeloze collega van wie-ook-weer.

Maar als jullie de tijd in mijn leven tien jaar terug konden zetten - of twintig jaar - nou, toen kon je wat beleven!!

Tonny

Knickknacks

zijn parafernalia, zoals zoals fotolijstjes, beeldjes en sierflessen. Dingetjes die je in je venstebank neerzet. Stofvangers

Ik heb mijn huis rücksichtslos gekuist, alle zooi mijn vensterbank uit, want ik vind het gauw een rommelig aanzien hebben.

Mijn moeder was ook geen huivrouw

Mijn moeder was geen huisvrouw, daarom had en heeft ze nog steeds hulp in huis. Wat een prachtleven!
Toen ik voor het eerst ging samenwonen met een man met honden, zag ik ineens van die stofwolken in de hoeken van de kamer. Geen idee wat dat was en wat je eraan moest doen! En mijn zus heeft aan onze hulp in huis gevraagd eens met haar de wc schoon te maken, om het te leren!

We werken nog steeds naar een eigen hulp in huis toe (nog geen geld voor) maar ondertussen is het bij mij niet al te netjes. Af en toe goed opruimen en schoonmaken geeft een prachtig resultaat, maar ik ben er helaas te lui voor. Ik denk altijd maar: goed uitrusten is ook heel belangrijk!

En het leuke is: als mijn ouders bij ons zijn, en ik klaag bijvoorbeeld over een vlekje op de keukentafel, weten ze allebei precies wat ik moet doen: even poetsen met schuurmiddel. Dan moet ik altijd hard lachen: de theorie weten ze wel!

Groetjes, Maaike

Mijn moeder

is juist een goede huisvrouw maar bij zat het er echt niet in... Ik heb het echt moeten leren en dat is met vallen en opstaan gebeurt. Het eerste huis waar ik helemaal zelfstandig woonde was af en toe echt een zooi omdat ik gewoon een paar weken alleen het hoognodige deed. De was, afwassen (na een paar dagen) en het speelgoed van de kinderen opruimen.

Nu wonen we sinds een paar jaar in een mooi huis, voelt echt als mijn huis en nu gaat het eigenlijk redelijk vanzelf. Ik heb nog wel eens een periode waarin de boel een beetje versloft, zoals nu in de vakantie, maar het is nooit vies of een ongelofelijke zooi.
Dus het is niet aangeboren maar uiteindelijk wel goedgekomen.

Knickknacks!

Zit ik net 'de huisdokter' te kijken en hoor ik de knickknacks langskomen
Jesse

Aangeleerd

Denk ik. Ik heb ook een slechte (eigenlijk vooral onwillige) huisvrouw als moeder gehad, en laten we wel wezen: van mijn vader kwam het goede voorbeeld ook niet bepaald af.
Wat ik heb meegekregen is dat spullen maar spullen zijn, dat je inrichting niet elke drie jaar vernieuwd hoeft, dat je vlekken op de muur na een tijdje echt niet meer ziet en dat alles wat nog voldoet, best kan blijven staan (tot het echt niet meer gaat).
Ik ben netter dan mijn ouders, en dat heb ik me aangewend toen ik mijn eigen huis kreeg. Ik vind het wel een rustig gevoel om de boel op orde te houden, desnoods met een schema. Maar in drukke tijden krijgen andere dingen zonder gewetenswroeging voorrang.
Wat wel deels is aangeboren, denk ik, is zorgzaamheid. Je bezig willen houden met behoeften van de mensen om je heen en daar ook oog voor hebben. Wat overigens niet wil zeggen dat je dat niet ook kunt aanleren, als je wilt.

O ja die zorgzaamheid

Die had ik nog niet geanalyseerd. Waarmee ik dat meteen dus wel gedaan heb: die bezit ik niet. Die sla ik gewoon over. Ik word niet blij van (ver)zorgen.

Tirza