Gesprekken met oudere buurtbewoners afkappen?
Goedemorgen allen,
heeft er iemand tips hoe je gesprekken met (voornamelijk) oudere buurtbewoners vriendelijk af kunt kappen?
In onze buurt wonen veel oudere mensen die blijkbaar weinig om handen hebben en dus steeds langdurige praatjes willen maken en ook direct naar je toegesneld komen als ze je zien of je al vanuit de verte beginnen te roepen. Vooral mijn vrouw vinden ze heel interessant en zij kan dus nog niet de honden uitlaten zonder dat ze weer verplicht met buurtbewoners moet buurten.
Ook al zegt ze dat ze echt snel door moet word er gewoon nog even een nieuw onderwerp aangesneden.
Hoe kap je dit soort mensen vriendelijk af?
Sinilind schreef op 05-10-2023 om 09:40:
[..]
Nou hier let’s agree to disagree, ik denk echt dat het te trainen is hoor. Als ze geroepen worden moet je met een eenvoudige commando (blijf/sta) de honden onmiddellijk kunnen stoppen. Ik heb altijd honden gehad (Goldens, dat wel) en “blijf” was altijd een van de eerste commando’s dat ik oefende met de honden.
succes
Dat is misschien wel te trainen maar ik zou toch eerder de buurvrouw 'trainen' dat ze de naam niet meer roept. Ik zou dat ook bloedirritant vinden als iemand dat bij mijn hond doet.
Index224 schreef op 05-10-2023 om 09:48:
[..]
Dat is misschien wel te trainen maar ik zou toch eerder de buurvrouw 'trainen' dat ze de naam niet meer roept. Ik zou dat ook bloedirritant vinden als iemand dat bij mijn hond doet.
Dit ja. Het is een beetje alsof je je kind moet trainen om nee te zeggen tegen snoepjes, terwijl een volwassene die telkens maar blijft aanbieden. De grenzen van een ander respecteren is ook gewoon een vorm van fatsoen, ook als je oud bent.
Sommige eenzame mensen kunnen enorm claimen en energie zuigen. En die hebben juist baat bij een bottere ‘nee’ als de vriendelijke soort ‘nee’ niet werkt. Ik begrijp zowel de behoefte aan contact van de buurvrouw als de wens om met rust gelaten te worden van je vrouw. Misschien kun jij als je de honden uitlaat en de buurvrouw zo doet eens (wat botter misschien) duidelijk maken dat ze jou en jouw vrouw/kinderen/honden met rust moeten laten?
Ik woon zelf in een buurt met veel alleenstaande ouderen. Niet iedereen heeft gevoel bij wat je wel en niet kunt verlangen van anderen. Ik kom zo vaak een oude buurman tegen, die vraagt of claimt nooit (wel altijd een wederzijdse groet) maar af en toe stop ik even voor een praatje en dan zijn we weer bij met alle gezondheidsperikelen e.d. Een andere buurvrouw neemt werkelijk iedere mogelijkheid om me staande te houden. Zelfs als ik de boodschappen maar uitlaad bijvoorbeeld of als we elkaar tegen komen in de stad. Maar ik heb inmiddels een redelijke voorraad verontschuldigingen om niet te kunnen blijven praten (ze wil ook altijd dat ik met mijn mannen kinderen een kopje koffie kom halen, toen heb ik laatst gezegd dat ze daar niet op moet gaan hopen omdat we dat niet gaan doen). Ik heb dus altijd spul dat nodig de vriezer in moet of ik ben op weg naar een afspraak en al aan de late kant. Of ik groet maar fiets/loop stug en duidelijk door. En soms doe ik wel een praatje, omdat het even kan en een tijdje geleden is.
Nou Nick, het klinkt als best een rare buurvrouw. Je kunt het proberen met redelijkheid, dus ferm uitleggen dat jullie er niet van gediend zijn dat zij de hond aanhaalt en koekjes geeft (het is immers jullie hond, dan neemt ze er zelf maar een) en alternatief, met waarschijnlijk meer kans van slagen, is zoveel mogelijk vermijden en duidelijk zichtbaar de andere kant op gaan en hopen dat ze op en duur iemand anders vindt om lastig te vallen. Ik snap dat het voor je vrouw ook vervelend is, want je zit toch met een stalker, maar die zijn helaas erg hardnekkig en lastig om weer kwijt te raken tot ze iemand anders gevonden hebben om lastig te vallen.
Ze left waarschijnlijk in haar eigen wereld waarin zij geweldig goed voor jullie hond is. Daar krijg je haar niet zomaar vanaf met argumenten.
Ach raar, raar... Ik denk dat de arme vrouw gewoon ontzettend eenzaam is. Er hoeft maar iemand in haar zichtveld te verschijnen of ze staat al paraat. Met koekjes en al. En bij gebrek aan een partner zal er misschien niemand (meer) zijn om haar gedrag te corrigeren, waardoor de sociale vaardigheden niet echt meer getraind worden zeg maar. En zo wordt het erger en erger.
Ik begrijp zeker je ergernis, maar hoop toch dat jullie als buurtgenoten een manier kunnen vinden om ook haar diepe eenzaamheid te zien. Neem bijvoorbeeld eens in de zoveel tijd wat meer tijd voor een praatje. Een beetje zoals Madee dat aanpakt. Meestal resoluut afkappen, af en toe ruimte maken voor haar verhaal. Dat levert jou niets op; het kost tijd en energie, en je hoort verhalen die je totaal niet interesseren. Maar voor haar is het heel belangrijk. Ze kan de dag weer door.
En wie weet, als je zelf oud en eenzaam bent, is er ook zo'n vriendelijke buurtgenoot die even tijd voor jou maakt en naar jouw (ongetwijfeld tegen die tijd even saaie) verhalen luistert.
Aan het nadrukkelijk investeren in een goed contact met de dogo en pit van twee buurtgenoten alsmede met die mensen zelf, zouden vanzelfsprekend ook heel andere motieven ten grondslag kunnen liggen dan het doorbreken van een eenzaam bestaan: angst voor de honden in kwestie of juist willen (aan)tonen niet bang voor ze te zijn; of proberen de buurt een beetje gezellig te maken/houden. De mogelijkheden zijn in principe talrijk!
Maar wat ligt nu het meest voor de hand dan dat zij gewoonweg dol is op honden? Of - wie weet- heeft zij wel, net als jullie, speciaal een voorkeur voor dit type. Is een dergelijk enthousiasme niet eerder hartverwarmend dan storend?
Als deze vrouw eraan komt, gelijk de hond heel kort houden. Tempo van lopen verhogen en al voorbij lopend goedendag zeggen. Of: mooi weer he. Niet reageren op wat zij zegt en blijven lopen. Als je toch iets wilt zeggen, zeg dan: geen tijd....
Zeg dat je hond een speciaal dieet heeft, dat scheelt al in de koekjes
rutiel schreef op 05-10-2023 om 13:44:
Ach raar, raar... Ik denk dat de arme vrouw gewoon ontzettend eenzaam is. Er hoeft maar iemand in haar zichtveld te verschijnen of ze staat al paraat. Met koekjes en al. En bij gebrek aan een partner zal er misschien niemand (meer) zijn om haar gedrag te corrigeren, waardoor de sociale vaardigheden niet echt meer getraind worden zeg maar. En zo wordt het erger en erger.
Ik begrijp zeker je ergernis, maar hoop toch dat jullie als buurtgenoten een manier kunnen vinden om ook haar diepe eenzaamheid te zien. Neem bijvoorbeeld eens in de zoveel tijd wat meer tijd voor een praatje. Een beetje zoals Madee dat aanpakt. Meestal resoluut afkappen, af en toe ruimte maken voor haar verhaal. Dat levert jou niets op; het kost tijd en energie, en je hoort verhalen die je totaal niet interesseren. Maar voor haar is het heel belangrijk. Ze kan de dag weer door.
En wie weet, als je zelf oud en eenzaam bent, is er ook zo'n vriendelijke buurtgenoot die even tijd voor jou maakt en naar jouw (ongetwijfeld tegen die tijd even saaie) verhalen luistert.
Mooi Rutiel, we kijken veel te weinig naar elkaar om. Mensen kunnen zo eenzaam zijn en dan is een klein praatje alles voor ze.
Ik begrijp wel de ergernis vwb de honden. Maar misschien is gewoon uitleggen wel de oplossing: ik maak graag af en toe een praatje met u (maar ik heb niet altijd tijd) maar wilt u alstublieft de honden niet roepen en niets geven.
Lexus schreef op 07-10-2023 om 20:14:
[..]
Mooi Rutiel, we kijken veel te weinig naar elkaar om. Mensen kunnen zo eenzaam zijn en dan is een klein praatje alles voor ze.
Ik begrijp wel de ergernis vwb de honden. Maar misschien is gewoon uitleggen wel de oplossing: ik maak graag af en toe een praatje met u (maar ik heb niet altijd tijd) maar wilt u alstublieft de honden niet roepen en niets geven.
Nee. Ik ben niet vriendelijk of aardig, m’n vrouw zorgt ervoor dat ik nog enigszins normaal ben maar zonder haar ben ik vrij en losgeslagen projectiel.
Nick90 schreef op 07-10-2023 om 20:57:
[..]
Nee. Ik ben niet vriendelijk of aardig, m’n vrouw zorgt ervoor dat ik nog enigszins normaal ben maar zonder haar ben ik vrij en losgeslagen projectiel.
Ik had een opmerking maar die was te off topic, dus ik heb haar verwijderd
Nick90 schreef op 07-10-2023 om 20:57:
[..]
Nee. Ik ben niet vriendelijk of aardig, m’n vrouw zorgt ervoor dat ik nog enigszins normaal ben maar zonder haar ben ik vrij en losgeslagen projectiel.
Je hoeft ook niet aardig te zijn, maar enige terughoudendheid in het tonen van je irritatie maakt wel dat je minder gedoe krijgt en dat is ook wat waard. En de tips gelden ook voor je vrouw (ik zou overigens ook niet erg aardig zijn denk ik, ongevraagd mijn hond aanhalen en voeren zou ik ook niet zo waarderen. Op zich loop je iemand met een rollator er wel uit maar met ook nog een kinderwagen wordt het wel complex).
Verder denk ik dat mevrouw het ook zal moeten doen met hoe Nick zich gedraagt, ook als haar dat niet aanstaat (zolang het binnen het redelijke blijft). Waarom zou het begrip van één kant moeten komen.
