Opdringerige schoonfamilie
Oké, dit is mijn eerste keer op een forum als deze, maar ik moet gewoon ergens mijn verhaal kwijt en ik weet (bijna) zeker dat hier mensen zullen zijn die in hetzelfde schuitje zitten.
Een paar maanden terug ben ik bevallen van een dochtertje en ze doet het super! Nu is het ‘probleem’ alleen mijn schoonouders.. Al vroeg in mijn zwangerschap hebben mijn partner en ik aangegeven dat wij de eerste week echt voor onszelf wilden hebben. Er verandert immers veel in een gezin. We groeien van 2 naar 3 en we moeten elkaar leren kennen, maar ook waren we veel aan het leren. De eerste week zagen wij dan als heel waardevol en een gouden tijd om op terug te kijken, althans.. dat was de bedoeling.
Ik ben bevallen op een zondag en al vrij snel kregen wij groen licht om van het ziekenhuis naar huis te gaan. Eenmaal thuis iedereen op de hoogte gesteld van de geboorte. Maandag kregen wij van mijn schoonouders al berichtjes met wanneer ze langs konden komen, dus wij weer aangeven; eerste week voor onszelf. Mochten we iets nodig hebben, dan horen jullie het. De dinsdag kregen we hetzelfde berichtje, maar deze keer wat opdringeriger. Uiteindelijk is mijn partner gebeld en ik zal jullie de details van het gesprek bewaren, maar het verliep niet heel netjes. Ze waren verontwaardigd dat ze niet al langs mochten komen en vonden het maar raar dat we deze keuze maakten en beweerden dat wij dit nooit hadden gezegd dat wij de eerste week met zijn drietjes wilden zijn. Uiteindelijk hebben mijn partner en ik onze principes opzij geschoven en hen de woensdag eventjes langs laten komen. Ik had zelf geen behoefte om ze te zien en ben op bed gebleven. Nu, bijna 3 maanden later, maakt het mij nog steeds ontzettend kwaad als ik eraan denk en als ik het erover heb, omdat zij onze wensen niet respecteren. Het lukt mij maar niet om dit af te schudden, want mijn bubbel was echt even ingestort en het heeft mij veel moeite gekost om dat weer terug te krijgen. Daarbij komt nog dat er geen bedankt voor onze aanpassing of excuses voor het taalgebruik is geweest..
Dit is tevens niet het eerste akkevietje wat wij hebben met hen, en het verbreken van contact klinkt steeds aantrekkelijker, want bijna elke verjaardag of bezoekjes bezorgen ons veel stress, omdat er zo ontzettend veel verschillen zijn tussen ons en er eigenlijk alleen maar discussies ontstaan en wij die onze normen en waarden continu aanpassen naar hun wens en hier weinig tot niks voor terugkrijgen.
Dus misschien lost deze post helemaal niks op, maar ik ben wel benieuwd wat een buitenstaander hiervan vindt.
Tja, persoonlijk vind ik het best ongepast om de kersverse grootouders zo lang buiten de deur te houden.
Hoe reageerden jouw ouders daarop? Vonden die dat niet moeilijk?
Allereerst gefeliciteerd met de baby.
in tegenstelling tot Jippox vind ik het niet ongepast, jullie kind, jullie keuze.
als je al had vermoed dat dit zo zou lopen, had je niemand moeten zeggen dat de baby geboren was. Een les voor de volgende keer.
je schrijft dat ze beweerden dat jullie het nooit gezegd hadden. Je man had kunnen zeggen dat dat er niet toe doet, dat het is zoals jullie dat willen, dus tot volgende week zondag. Deze week blijven we alleen.
Ik was net gehecht volgens mij en toen stonden de opa's en oma's er al. Trots op hun eerste kleinzoon. En ze waren ook elke dag welkom hoor!
Mocht ik later oma worden hoop ik dat mijn schoondochter me wel verwelkomt.
Ik vraag me oprecht af of alleen je kraamweek ervoor zorgt dat jij je zo voelt, of speelde er vooraf ook al wat? Contact verbreken, wat vind je partner daar van? Of wil jij alleen het contact verbreken?
Wel eens met Jippox eigenlijk. Ik kan me enerzijds voorstellen dat je in een bubbel wil, maar met uitzondering van je ouders en schoonouders (ieder grootouderpaar 2x kort bezoek in die week of zo), en eventueel nog jullie broer/zussen. Zelf had ik ook sterke behoefte aan die bezoeken, juist omdat wij zo apetrots waren. En omdat je de blije grootouders wil zien, de eerste foto's van de pasgeborene met de grootouders (misschien volgt er in de toekomst een fijne band!).
Je wordt immers niet alleen een gezin. Je voegt ook een familielid toe aan mensen die heel dichtbij staan - aan twee families.
En ja, ze staan in principe dichtbij, zelfs als je wat problemen ervaart.
Als het goed is, kun je je geluk delen.
Kortom, ik snap jullie keuze niet goed en vind het ook niet aardig. Wat moet dat een grote teleurstelling zijn geweest voor alle grootouders.
Dan nog is het wel heel jammer - nu jullie deze keuze eenmaal gemaakt hadden en gecommuniceerd - dat het niet gerespecteerd werd en dat er vervelende woorden zijn gezegd. Dat is wel heel jammer en geen goed begin.
Wat mij betreft van twee kanten geen goed begin dus. Maar nu al over contact verbreken beginnen - hmm, dat klinkt wel hard. Contact verbeteren ligt meer voor de hand.
Team grootouders hier. Come on, die mensen zijn mega trots. Je gaat niet stuk van die mensen een half uurtje naar de baby laten kijken in je kraamweek. Klinkt wat hysterisch.
mee eens. Hier ook, een paar uur later na bevalling allebei de opa's en oma's. Kijk als je niet in staat bent vind ik het wat anders, maar anders snap ik echt het probleem niet.
en je bent ook in bed gebleven, dus wat maakt het dan uit?
ik heb het geluk gehad mijn kleinzoon geboren te zien worden. Je kind die een kind krijgt, dat is zo bijzonder.
Ik had het erg verdrietig gevonden als ik een week moest wachten; je bent nog steeds ouders van je kinderen als ze volwassen zijn en maakt je zorgen, leeft mee, bent blij en trots en zit in spanning..
En dan komt de ontlading en dan mag je niet kijken.
Sterker nog, na 3 maanden is de sfeer vanuit schoondochter vijandig, wil ze contact verbreken, hun hun zoon, schoondochter én kleinkind ontnemen die ze pas 3 maanden in hun leven hebben. Wat hard. Je zet jezelf wel erg in het centrum van het universum.
.
Een bubbel en rust snap ik best, maar weet je, hoe erg is dat om het hoekje kijken nou helemaal; zeker van de 1e ring familie. Dat wil je toch delen?
Natuurlijk staat je wereld wat op de kop, maar je kunt het ook overdrijven. Wat kost nou een half uurtje in een week.
Mijn kind was bijna beledigd dat schoonouders pas de dag na de bevalling kwamen.
hier hetzelfde, heerlijk kraambezoek, in het ziekenhuis al en later thuis. Grote familie, iedereen leefde mee. Ik vond het juist fijn dat de kraamhulp er was bij dat bezoek, juist ook om te zorgen dat er grenzen waren aan het bezoek. Ik bleef idd wel veel boven de eerste dagen, maar genoot ook erg van het bezoek. Moet daarbij wel zeggen dat ik een pittige zwangerschap had (misselijk, extreem moe), maar ik me na de bevalling juist snel weer goed voelde, beter dan zwanger. Dus dat scheelt wel! Dus ja, jouw kind, jouw regels, maar ik kan me er zelf niets bij voorstellen enn hoop ook dat ik mocht ik ooit oma worden gauw mag komen kijken.
Tess
Jullie kind, jullie keuze(s), vrij simpel.
Familie meent overal recht op te moeten hebben, dat soort volk (hier de (schoon) ouders) kennen ook wij maar al te goed.
Bij geboorte 1e kind stonden ze ook al in het ziekenhuis, dit terwijl we duidelijk aangegeven hadden dat we daar geen belang bij hebben. Nr. 2 was zo ongeveer hetzelfde.
Om exact dezelfde reden als TO aangeeft: er verandert wel e.e.a. in de gezinssamenstelling, net bevallen, rust etc. etc.
Eindresultaat:
na sowieso al jaren van onaangekondigd langskomen, zich opdringen en meer van dat soort zaken houden wij steeds vaker de boot af. Aldus schoonouders reageren wij "raar", het zij zo.
(Schoon)ouders komen nu niet meer langs en wij vinden het zo uitermate goed!
(en over opdringerig: één van de laatste keren dat ze aan de deur stonden hadden we 2 dagen ervoor al gemeld dat 't niet paste en dat we niet thuis waren.
Tóch langskomen en nóg het lef hebben om mij 2 x te bellen met de vraag waar we waren. Zulke lui hebben metersdik gewapend beton voor de kop, ben blij dat we er nu vanaf zijn)
Afijn, inzake contact: gewoon de stekker er uit trekken. Wellicht dat er dan eens een lampje gaat branden.
Ik snap dat je graag een bubbeltje wil zijn met je verse gezinnetje, maar ik vind niet dat je dit opa's en oma's kunt aandoen. Ik kan me voorstellen dat ze daar verontwaardigd over waren....Dus eens met Jippox.
Hier kwamen ze ook al op bezoek in het ziekenhuis, heel kort tijdens het bezoekuur de volgende dag (baby was 's nachts geboren) en een week later nog eens en toen langer, met beschuit met muisjes enzo, baby vasthouden enzo. Afgezien van dat ze natuurlijk ontzettend graag wilden komen, hadden ze het vreselijk spannend gevonden, ze waren best wel bezorgd en emotioneel. Ik had namelijk een zware langdurige bevalling gehad en ze hadden dus al een paar dagen niets meer gehoord. Mijn twee beste vriendinnen kwamen ook al kijken die dag, zelfde verhaal.
Je kunt ook je naasten heel kort even laten langskomen, zodat ze jullie in elk geval even hebben kunnen zien en knuffelen. En dan het 'echte' bezoek met de verhalen bewaren voor een week later, als je een beetje bent bijgekomen.
Echt heel bizar dat de opa's en oma's pas na een week hun kleinkind mogen zien.
Eens met bijna iedereen: dit is wel heel onaardig naar de grootouders van je kindje. Ik ben nog geen oma, maar als één van mijn kinderen een kindje kreeg en ik mocht pas na een week komen kijken, dan zou ik ook echt gekwetst zijn.
Aan de andere kant: ik ken ze niet. Redelijke mensen, zoals mijn ouders en schoonouders, snappen dat je even komt, het kindje gepast bewondert, kort blijft en het jonge gezin daarna met rust laat. Als je nu al weet dat het drama en vervelend gedoe wordt, zou ik daar ook geen zin in hebben. Dan nog had ik ze wel laten komen, maar dan in het ziekenhuis (kan de verpleging ze eruit gooien) of thuis als de kraamverzorgster er is (kan die ze eruit gooien).
Contact verbreken, als je dat al doet, moet je man doen, niet jij. En dit is wat mij betreft niet het moment. Afhouden ja, helemaal afbreken niet.
Ook wel eens met het gros van de reacties hier. Dat je die eerste week geen huis vol wil hebben, dat is wel te begrijpen. Maar daar vallen ouders wmb niet onder. Die willen toch gewoon hun kleinkind zien?
Max88 schreef op 13-04-2023 om 23:01:
hoe erg is dat om het hoekje kijken nou helemaal; zeker van de 1e ring familie. Dat wil je toch delen?
Mijn schoonmoeder is nogal aanwezig. Die kijkt niet om een hoekje. Die ontnam andere familieleden ook hun momentje.
Ik was bij de tweede bijna blij dat ze toen ziek was en pas na een week kon komen.
Dus als je zo'n type hebt, snap ik het heel goed. Maar hoeveel dagen je ook precies hebt aangegeven maakt niet zo veel uit: volgens mij gaat het erom dat de schoonouders je grens niet accepteerden.