Kleinkinderen in het buitenland, ouders vechten om voogdij
Hallo. Onze kleinkinderen wonen in het buitenland. Een is 5 jr. de ander 10 maanden. De ouders zijn al een flink poosje uit elkaar, maar hadden het onderling verder goed geregeld. Achteraf gezien; als het maar ging volgens haar regels. Na een woordenwisseling mocht de vader zijn kinderen steeds minder zien en toen hij een vriendin bleek te hebben, wat haar niets aangaat, was het hek van de dam. Meer geld eisen en vader mag nu 2 uur per 2 weken zijn kinderen zien in een openbare ruimte met de moeder erbij als toezicht. Mediation heeft niet geholpen dus vader heeft nu een co-ouderschap aangevraagd via de rechtbank. Dat schoot haar in het verkeerde keelgat. Nu kan vader werkelijk niets meer goed doen en alles wordt afgewogen on te kijken of hij niet ergens van beschuldigd kan worden. Ik houd me vast aan de wetenschap dat de wet voorstaat dat beide ouders in het leven van de kinderen horen, dus moet uiteindelijk wel op iets uitkomen. Maar in de tussentijd is het zo vreselijk voor de vader en ook voor ons als grootouders is het bar. Je kan en mag niets zeggen, hè. Ik word er letterlijk misselijk van. Vooral ook omdat ik bang ben dat dit nog heel lang gaat duren als het aan haar ligt. Zijn er onder jullie ook grootouders die zoiets meemaken?
“De ouders zijn al een flink poosje uit elkaar, maar hadden het onderling verder goed geregeld”
Als de jongste 10 maanden is, dan zou ik het geen flinke poos noemen dat zij uit elkaar zijn. Maar goed, hoe was het daarvoor dan wel geregeld? Zag je zoon zijn kinderen toen wel op reguliere basis?
Ik weet niet in welk land zij wonen en hoe eea daar wettelijk is geregeld, maar lijkt mij sterk dat een rechter hem geen betere/eerlijkere omgangsregeling zal toekennen. En ja, dat is zeker heel verdrietig tot die tijd, zeker ook voor de kinderen. Een moeder heeft nooit meer rechten vwb kinderen dan een vader vind ik persoonlijk.
Hoop dat er snel meer duidelijkheid komt voor hem en dat hij, uit wanhoop/frustratie/verdriet, geen rare uitspattingen gaat doen die later tegen hem gebruikt kunnen worden!
Sterkte!
Staat er inderdaad raar, hè. Maar het ging zo "goed" dat ze besloten te proberen er nog een kindje bij te krijgen. Wij zijn misschien wat ouderwets, maar het schijnt vaker voor te komen, dit soort gerealiseerde kinderwensen. Alles ging volgens (haar) plan tot de jongste 3 mnd. oud was en de moeder meer geld begon te eisen etc. Je zou bijna denken dat het haar erom te doen was, maar zo wil ik niet denken. Ze is de moeder van mijn kleinkinderen. Ergens schuilt nog de lieve meid die ik leerde kennen, toch?
Je bent ontzettend negatief over de moeder van je kleinkinderen en alles is haar schuld.
"Ergens schuilt nog de lieve meid die ik leerde kennen, toch?" - ergens heeft je zoon hier ook wel een aandeel in, toch?
Ben het met Valeria eens, waarom enkel zo negatief over haar?
En bedoel je nu dat ze, terwijl ze al uit elkaar waren, besloten hadden voor nóg een kind te gaan? Dat heeft niets met ouderwets of modern zijn te maken hoor, maar vooral met onverantwoordelijkheid, van beiden welteverstaan! Want wie is hier nu de dupe?
Spreek je zelf de moeder van je kleinkinderen nog wel eens?
Als je de moeder niet meer spreekt, betekent dat dat je vooral uitgaat van het verhaal van je zoon. Ik wil niet zeggen dat je zoon liegt, maar iedereen heeft altijd zijn eigen waarheid. Als moeder van je zoon, is het heel fijn dat je achter hem staat, maar als het over je kleinkinderen gaat, lijkt het mij in ieder geval goed om te beseffen dat er 2 volwassenen in het spel zijn. Twee volwassenen met ieder hun eigen waarheid, belangen en motieven.
In zou me bijvoorbeeld kunnen voorstellen dat je zoon aannames doet in deze situatie. Die aannames zijn voor hem misschien compleet logisch, maar hoeven niet te kloppen.
Je schrijft dat je de moeder ooit hebt leren kennen als een lieve meid. Kun je met dat in je achterhoofd niet eens het gesprek met moeder aanknopen en gewoon benoemen dat je er als oma, los van alles ook graag voor je kleinkinderen wilt zijn? Of bijvoorbeeld aanbieden dat als ze eens hulp nodig heeft, dat ze bij jou terecht kan?
Ik denk dat ik de situatie niet goed heb uitgelegd gezien de reacties. Of ik zie het zelf verkeerd, kan ook. Het enige dat ik voorsta is het welzijn van onze kleinkinderen, hoe die ouders het ook verder gaan regelen, een rechter is daar nu mee bezig. Zoals het nu gaat is het diep treurig voor ze. Ik hoop dat het niet al te lang duurt voor ze gewoon allebei de kinderen kunnen zien.
OmaNoor schreef op 15-03-2024 om 09:22:
Het enige dat ik voorsta is het welzijn van onze kleinkinderen,
Hoe is het dan in hun nadeel dat hun moeder meer geld eist (zoals je twee keer benoemt), als ze bij haar wonen? Dat geld komt dan toch ten goede aan hun welzijn?
Valeria schreef op 15-03-2024 om 12:45:
[..]
Hoe is het dan in hun nadeel dat hun moeder meer geld eist (zoals je twee keer benoemt), als ze bij haar wonen? Dat geld komt dan toch ten goede aan hun welzijn?
Zo kun je het altijd verkopen. Als vader het geld heeft komt het ook ten goede van de kinderen, en nog beter als de kinderen ook bij vader mogen zijn zonder toezicht van moeder. Kinderen houden om geld te genereren vind ik walgelijk.
Tsjor
tsjor schreef op 15-03-2024 om 12:48:
[..]
Zo kun je het altijd verkopen. Als vader het geld heeft komt het ook ten goede van de kinderen, en nog beter als de kinderen ook bij vader mogen zijn zonder toezicht van moeder. Kinderen houden om geld te genereren vind ik walgelijk.
Tsjor
Maar DOET de moeder dat?
Misschien betaalt vader wel te weinig? We hebben hier alleen het verhaal van een zeer bevooroordeelde oma.
Ik kende altijd meer vaders die niet wilden betalen dan inhalige moeders. The odds are against him, zeg maar.
Het is duidelijk, het is allemaal mijn schuld en vooral die van mijn zoon. Ik zal hem adviseren tevreden te zijn met 2 uur in de twee weken op openbaar terrein onder toezicht van de moeder. Saillant detail, er zijn geen issues vastgesteld dat vader de kinderen in een onveilige situatie brengt o.i.d. dus er is geen reden om de kinderen hun vader te onthouden. Dank voor de opbouwende en vooral nuttige adviezen.
RoodVruchtje schreef op 14-03-2024 om 09:41:
Ben het met Valeria eens, waarom enkel zo negatief over haar?
En bedoel je nu dat ze, terwijl ze al uit elkaar waren, besloten hadden voor nóg een kind te gaan? Dat heeft niets met ouderwets of modern zijn te maken hoor, maar vooral met onverantwoordelijkheid, van beiden welteverstaan! Want wie is hier nu de dupe?
Ik ken ook een koppel die dat bewust gedaan heeft na het uit elkaar gaan, een tweede kind maken. Ze hebben daar juist goed over nagedacht en in belang van de kinderen. Ze wilde graag dat die een broertje of zusje had en van dezelfde vader zodat ze samen op en neer kunnen en elkaar hebben. Dit ipv van halsoverkop een andere nieuwe man zoeken om een nog niet uitgedoofde kinderwens te vervullen.
Daar kan ik wel wat staaltjes over vertellen, maar wat ik al zei, ooit was ze een lieve meid, volgens mij, dus daar laat ik het bij. Heeft geen nut dat hier te vertellen. En wie ben ik? Alleen maar een oma ver weg in het buitenland. Ik zocht alleen maar steun geen oordeel. De situatie is wat die is, daar komt wel een eind aan als de rechter heeft beslist over het co-ouderschap. In de tussentijd weten de kinderen niet wat ze overkomt, vader kan/mag in die 2 uur per 2 weken niets uitleggen en wat moeder zegt is niet bekend. Ik denk dat we het hier maar bij moeten laten. Ik ben duidelijk aan het verkeerde adres aangekomen, excuus voor het ongemak.
Heel verdrietig verhaal en ik hoop voor je zoon en de kindjes dat het contact hersteld gaat worden.
Een kind krijgen met je ex vind ik overigens geen verstandige keuze, maar gedane zaken maken geen keer.
Als opa/oma op afstand ben je hier geen partij in. Meer dan jullie zoon steunen kun je niet doen.
'Misschien betaalt vader wel te weinig? ' Wie bepaalt dat? Moeder?
'Ik kende altijd meer vaders die niet wilden betalen dan inhalige moeders. The odds are against him, zeg maar.' Dan heb je hier de kans om je kennissenkring uit te breiden. Er is een voorwaarde: je moet het verhaal van oma dan wel geloven. Maar dat heb je al afgeserveerd, dus daar luister je niet naar, dus blijft alles zoals het was in jouw wereldbeeld.
OmaNoor, het is een verdrietig verhaal, niet alleen vanwege de zoon, maar ook vanwege de kleinkinderen. Je kunt alleen maar steunen en hopen. Er moet blijkbaar nog een rechtszaak komen, dus het kan zijn dat alles nog ten goede keert. Ik hoop dat er een eerlijke uitspraak komt.
Tsjor
tsjor schreef op 15-03-2024 om 19:26:
'Misschien betaalt vader wel te weinig? ' Wie bepaalt dat? Moeder?
'Ik kende altijd meer vaders die niet wilden betalen dan inhalige moeders. The odds are against him, zeg maar.' Dan heb je hier de kans om je kennissenkring uit te breiden. Er is een voorwaarde: je moet het verhaal van oma dan wel geloven. Maar dat heb je al afgeserveerd, dus daar luister je niet naar, dus blijft alles zoals het was in jouw wereldbeeld.
Doe niet zo raar.
Ik vind haar alleen maar heel negatief over haar schoondochter en heel bevooroordeeld.