Wat vinden jullie hiervan? (dokter passeert moeder?)
Goed, zoals jullie hierboven kunnen lezen was ik gisteren met mijn dochter bij de huistarts. Een van de symptomen is dat het kind erg wit ziet met blauwe kringen onder de ogen. Zei ik dus.
Begint die dokter een verhaal, niet tegen mij, ze negeert mij erin maar tegen mijn dochter van zeven jaar dat dat zo vervelend is als mensen zeggen dat je wit ziet, dat had zij ook altijd vroeger, maar ja mensen zoals de dokter en mijn dochter hadden nu eenmaal een witte huid dus dat toont nu eenmaal snel wit. En toen kwam er nog een onverstaanbaar verhaal over rode koontjes (dokter is half Duits) die zijzelf gehad had waardoor ze op een appeltje leek, bla in ieder geval was het best naar voor dochter dat er gezegd werd (door die zorgelijke moeder? denk ik dan) dat ze wit zag want dat lag gewoon aan haar huidje. Ze nam hier wel vier minuten de tijd voor. Ik zag het mijn stijgende verwondering aan.
Ja, duh, mijn dochter hoort mij ook elke week wel drie keer tegen iemand zeggen 'nou Truusje ziet ook best snel wit hoor, dat is ook haar huid". Maar ik moet het toch gewoon bij de dokter kunnen zeggen als een van de symptomen in het hele beeld zonder dat dokter het meteen op zo'n manier gaat bagatelliseren, niet tegenover mij maar tegenover mijn kind.
Wat vinden jullie?
MariaRosa
Aargh
Zo irritant dat arrogante gedrag van artsen. Als ik jou was zou ik naar een ander gaan.
Laatst zelf als een klein kind behandeld bij de orthodontist, en dat terwijl ik er toch echt niet meer als een meisje uit zie. Daar ga ik dus ook niet meer heen.
Ander
Tja een andere arts is in mijn plaats niet zo makkelijk. Ik wil het wel heb ook mijn licht eens hier en daar opgestoken maar de kans is dat het er niet beter op wordt. Bah, ik baal er zo van. Ik hoorde vanavond van een paar mensen over dezelfde arts wat verhalen die meer van hetzelfde waren. Niet leuk. En nou moet ik er nog morgenochtend vroeg voor mezelf naartoe ook!
Gebruik die kans!
Als je er morgen toch naar toe moet, heb je mooi de kans om nog even terug te komen op het bezoek met je dochter, zonder dat zij daarbij is.
Geef gewoon aan dat je het niet op prijs stelt dat haar mening geeft over jouw opvoeding, jouw houding. Als ze die mening wilt geven, nodig vindt, dan moet ze dat aan jou zeggen en niet aan een kind.
Nou inge
waar ik voor gekozen heb, is zaken strikt gescheiden te houden. Vanochtend ging ik voor mijzelf en dan heb ik het ook alleen maar over mijzelf. Maar ik zou ook nog een keer een afspraak maken om over mijn dochter te praten (zonder dochter erbij) en dan krijgt ze het wel voor haar kiezen hoor. Ik vind het ondermijnend gedrag t.o.v de moeder.
Intussen heb ik wel een email gestuurd met de dringende vraag of ze mijn kind wel op Pfeiffer wil onderzoeken. (maar dat gaat over het draadje hierboven)
MariaRosa
