Wat doen voor chronisch zieke vriendin in buitenland
Een jarenlange vriendin van mijn man en mij is flink ziek. Ze heeft sinds een jaar of 10 zeer agressieve reuma waar niets tegen bestand lijkt. Afgelopen jaar leek de ziekte eindelijk stabiel maar nu is er sprake van een flinke terug val. De reumakliniek waar ze onder behandeling is, heeft niet eerder zo'n vorm van agressieve reuma gezien. Ze is min of meer soort van uitbehandeld: bestaande medicijnen werken niet, ze komt in aanmerking voor experimentele medicijnen die nog niet op de markt zijn. Tot nu toe is niets gevonden wat de ziekte vertraagt of de voortgang ervan stopt.
We kenden elkaar al voor we kinderen kregen. Ze was bij ons trouwen, we waren tegelijk zwanger.
Zij woont in het buitenland. Wij zien elkaar eens per jaar, tijdens de zomervakantie, een week, soms twee weken. En dan schrik je bij het zien wat ze niet nu niet meer kan, vorig jaar nog wel. Ze draagt haar ziekte, zeurt niet, klaagt niet, vraagt niets, praat niet over haar ziekte. Dat is knap en begrijpelijk maar ook frustrerend voor ons, in dit geval. We weten niet altijd even goed hoe we iets moeten inschatten. Zeuren en klagen: ze zou daartoe alle recht hebben. Afgelopen week kwam ik erachter dat ze met spoed opgenomen was omdat de ontstekingen te veel en heftig werden. En nu voor het eerst, heeft ze gezegd dat ze ziek is. We mailen en ik merk dat ze minder schrijft, langer duurt voor er een reactie komt. Ze komt vermoeid over. Dat betekent dat ze heel ziek is. Daar ben ik erg van geschrokken.
Wij zouden zo graag iets voor haar doen maar zij en haar man zijn zo bescheiden, we hebben geen idee wat we kunnen doen, vanuit Nederland. De ziekte wegnemen, kan natuurlijk niet. Een glimlach wat even de scherpte van het verdriet (afscheid nemen van wat je ooit kon tot dingen die je niet met je kind kan doen) wegneemt, kan misschien wel.. We hebben gemeenschappelijke vrienden, die weer in een ander buitenland wonen, maar die hebben op dit moment ook geen idee.
Iemand ideeën? Ook voor haar dochter en man willen we iets doen.
Meeleven
Wat je in elk geval kunt doen is zorgen dat het contact normaal doorgaat. Al teveel aandacht naar een chronische ziekte is niet aangenaam. Waar iemand vooral behoefte aan heeft is normaal vriendschappelijk contact en wat begrip als er eens iets niet kan of als iemand te moe of, misschien soms ook wel, wat sacherijnig is.
En als je dat normale contact onderhoud komt er mogelijk wel een moment dat je iets extras kunt betekenen.
Toen ik erg ziek was nam een lieve buurvrouw mijn dochter mee om leuke kleertjes te kopen voor het kamp op de basisschool. Mijn vriendinnen namen mijn kinderen mee zwemmen als ik het een keer niet trok van de pijn.
Een oudere vriendin had voor mij een brace voor mijn knie toen dat nodig werd en tijdens een operatie een knijper om dingen van de grond te rapen. Toevallig.
Er was ook altijd iemand die even insprong als er iets met een kind was waar ik zo snel niet kon komen.
Verrassingspakketje
Praktische hulp is moeilijk op afstand. En vaak is ten tijde van ziekte wat praktische hulp juist zo welkom. Is het mogelijk om er een paar dagen heen te gaan en bijvoorbeeld het huis en/of de tuin eens goed onder handen te nemen en daar vooruit te koken?
Ik zou eens uitzoeken of ze behoefte heeft aan telefoongesprekken en verder laten weten dat jullie met hen meeleven door af en toe wat te sturen. Bloemen, een kaartje en soms een verrassingspakketje met bijvoorbeeld lekkers, Nederlandse tijdschriften, (oude) foto's, een fijne lippenbalsem, een mooi schrijfboekje en bijpassende fineliner, fris geurtje, puzzelboekjes. Of gewoon af en toe een leuk filmpje van jullie eigen leven appen, denk aan spelende huisdieren, of kinderen, in de tuin of zoiets.
