Wanneer gaan jullie naar de huisarts

Zeer zelden

Maar ik geloof wel dat ik een beetje een uitzondering ben.

Mijn meisjes (10 en 11) zijn ook vrijwel nooit ziek, althans niet écht ziek. Koorts kennen wij hier vrijwel niet, (alleen man heeft heel soms onderkoorts). En echt ziek zijn associeer ik meestal met koorts.

Ben overigens wel eens voor een keel- of oorontsteking naar de huisarts gegaan. Dat was dan meer omdat het zo pijnlijk was en niet zozeer om maar meteen aan de antibiotica te kunnen.

Ik ben van mening dat 9 van de 10 soorten klachten wel uit zichzelf overgaan en dat klopt ook meestal.
Daardoor loop ik misschien wel meer risico als er een keer echt iets is, maar tot nu toe was dat nooit het geval. Maar nogmaals, wij hebben hier (gelukkig) zelden ernstige ziekteverschijnselen, hoogstens vervelende.

Kiki

mijn dochter had een paar weken geleden ook keelontsteking...ze klaagde al een paar dagen over keelpijn... Ze kreeg ook antibiotica en knapte ook snel weer op....ik zie dat dan toch anders....dat die medicatie gewoon goed zijn werk doet en dat het dus goed was dat ik gebeld had....

Weinig

Ik woon nu bijna drie jaar in mijn huidige woonplaats en ben tweemaal bij de huisarts geweest. Hardnekkige voetschimmel (ach ja) en een slijmbeursontsteking, voor de nieuwsgierigen
Dochter eenmaal.
Echtgenoot ook eenmaal.

'k Heb van thuis meegekregen dan gewone ongemakken met een week over moeten zijn.
Natuurlijk ken ik allerlei signalen waarbij je uiteraard veel sneller moet ingrijpen, begrijp me niet verkeerd, maar met even afwachten en uitzieken kom je vaak een heel eind en te snel antibiotica is slecht. Volgens mij wordt een keelontsteking heel vaak door een virus wordt veroorzaakt en daar helpt antibiotica niet tegen. Dus ook in dat geval: even aankijken.
Ik gebruikte vroegen een of ander simpel naslagwerkje geschreven door een huisarts, daar stonden handige weetjes in die aangaven wanneer je beslist wél naar de dokter moest.

Kleine kinderen heb ik al jaren niet meer, ik weet wel dat ik met baby's en peuters vaker ging, omdat ze van een zware kou al erg beroerd waren; slecht drinken/eten en zo. En vergeet niet, toen bestond er nog geen OO voor opbeurende en wijze woorden.

tonny

10-ritten kaart

zo voelt het af en toe bij ons. Al moet ik zeggen dat het de laatste maanden weer meevaltt De oudste heeft een medische geschiedenis, de jongste had vaak oorklachten, tja dan zit je wel met regelmaat bij hem. Ik ga ook maar zelden voor mezelf, altijd voor de kinderen

Best vaak

En met een kind dat al 6 dagen zwaar ziek is met overgeven en diarree had die vader al lang bij de HA moeten zitten.

Maar goed, met mijn dochter ging ik de eerste anderhalf jaar vaak, ik denk wel elke maand gemiddeld. Daarna werd ze niet meer zo vaak ziek en is ze er misschien nog drie keer geweest (in 13 jaar dus). Met mijn zoontje zijn we de laatste twee jaar ook vaak geweest, hij heeft steeds wat. We hebben ook al drie specialisten met hem gezien, binnenkort komt nummer vier, dus ik heb niet het idee dat we overdreven vaak gaan. Het is niet anders, ik ben blij dat die zorg er is.

Als het raar is......

Oudste heeft als baby veel middenooronstekingen gehad. Dan kwam/liet ik de huisarts komen als de koorts heel hoog was of ik ging er heen als ik dacht dat het geknapt was (bij haar knapte het gehoorvlies altijd vrij snel) ter controle want dan mocht er 6 weken geen water in komen. Toen ze 4 was, kreeg ze een soort griep (dachten we) en toen het 'raar' werd zijn we ook naar de huisarts gegaan....verschillende keren, ook omdat de huisarts geen idee had wat het was. Ze kreeg allerlei rare verschijnselen..klieren die bizar snel opzetten, rare pukkels, last van de gewrichten etc.etc. Uiteindelijke belandde ze ermee in het ziekenhuis en het bleek een virus dat gewrichtsonstekingen veroorzaakte. Ze is er een jaar mee klaar geweest. Dat was dus niet bepaald voor niks...En heeft een jaar intensief onder behandeling van de kindereumatoloog gestaan inclusief medicatie. Verder geloof ik niet rare dingen...voor een gewoon verlopende griep gaan wij niet. Hoogstens voor een keer wratjes weghalen of moedervlekken laten bekijken ofzoiets.Ooo en ze had een keer een gebroken arm (ongeluk) maar toen is ze met de ambulamce opgehaald...dus die tel ik maar niet mee.
Jongste is amper bij de huisarts geweest...die heeft alleen gewone dingen of lichte griep etc. Dus die komt er bijna nooit. Ooit had ze een hersenschudding...maar toen was ik net thuis (na haar opgehaald te hebben) en jongste sliep meteen als een blok. En het was overduidelijk. Gevallen op d'r hoofd...misselijk, spugen, lijkwit...meteen in slaap. Dus heb ik alleen gebeld. De huisarts vertelde waar ik op moest letten en wanneer ik meteen moest bellen.En wilde dat ik de volgende ochtend weer belde. Dat heb ik gedaan...maar verder de huisarts niet gezien. Was ook niet nodig, na 4 dagen knapte dochter al weer op.Vorig jaar had jongste dochter een rare knobbel in de hals, die echt uitstak. Daar zijn we wel mee geweest....Eerst zo en toen na 3 maand weer en toen verwezen voor echo en toen naar de kinderarts. Die het ook niet wist...maar denkt dat het een onstoken klier is die bij haar 'hoort'. Dus hij zit er nog. Volgend jaar moeten we weer terug naar de kinderarts en zodra dat ding veranderd meteen bellen.
Dus wij gaan vooral als dingen 'raar' zijn, als we er geen raad mee weten of als we advies nodig hebben. En voor gewone dingen eigenlijk nooit.
groeten albana

Niet snel

Ik ga niet snel, denk dat ik max 2x per jaar per kind kom. Middelste (3,5 jr) is na haar 1e verjaardag geloof ik niet meer geweest.

Voor koorts ben ik nog nooit geweest. Maar da's misschien ook mazzel. Dat duurt hier nooit langer dan een dag of 3.

Ik laat wel meespelen over wie het gaat, wat de klacht is en het moment.

Toen de baby van 2 maanden op vrijdag ochtend oogontsteking had zat ik 2 uur later bij de huisarts. Kind is klein, locatie heeft potentieel nare gevolgen, en ik wil er het weekend niet mee in.

Toen haar grote broer het op maandag ochtend ook had heb ik het eerst even aangekeken.

Als ik het gevoel heb dat het niet klopt

Voor huis, tuin en keukenklachten kom ik niet bij de huisarts. Wel als ik het gevoel heb dat het echt mis is, dan hang ik dezelfde dag als een pitbull aan de telefoon. En dan grijp ik ook nooit mis: een keer kinkhoest + ziekenhuisopname (baby), een keer longontsteking (zelfde kind), een ontstoken schoudergewricht + naar ziekenhuis (ikzelf). Oh ja, en een keer een doorverwijzing naar de KNO (zoon).

Even denken

Wij gaan bijna nooit naar de huisarts. Mijn zoontje van 11 maanden is er nog nooit geweest maar hij is ook nog nooit ziek geweest. Mijn kinderen zijn gelukkig gezond en verder wacht ik altijd een paar dagen voordat ik zelfs maar overweeg om naar de huisarts te gaan. Ik heb de huisarts niet nodig ter geruststelling dus die stap slaan wij over. Ik ga naar de huisarts als mijn kinderen pijn hebben en het gaat niet over. Na twee dagen op de bank te hebben gezeten met een half dood vogeltje ben ik het dan wel zat. Dan hebben ze meestal oorontsteking. Ik ga ook naar huisarts bij rare, vreemde uitslag of iets dergelijks. Verder nooit. Mijn oudste zoon is sinds hij 1 jaar oud was alleen nog een keer geweest voor uitslag op zijn voet. Nummer 2 is sinds hij 2 is niet meer bij de huisarts geweest. Hij is nu 6 jaar. Nummer 3 had vorig jaar oorontsteking en dat was de eerste keer in haar leven dat ik met haar bij de huisarts kwam. Zij is nu 4 jaar. En de jongste is er dus nog nooit geweest. En wees nou maar niet bang dat wij zorgmijders zijn. Onze twee oudsten gaan nu ook naar logopedie en fysiotherapie dus wij zoeken wel degelijk hulp als het nodig is maar als ik het allemaal wel vertrouw dan zie ik geen reden om naar de huisarts te stappen.

Mijn eigen 'regel'

Mijn oudsten zijn eigenlijk nooit ziek, heel soms een klein griepje van een dag of twee. Maar bij mijn jongste, nu ruim 9 maanden (vorige week voor het eerst ziek), hanteer ik dezelfde 'regel' als destijds bij de andere drie: als ze voor de vierde dag koorts hebben, die dan ook nog eens heel wisselend verloopt (van hoog naar laag en weer terug), dan vermoed ik een bacteriële infectie en ga ik naar de huisarts. Meestal klopt mijn gevoel dan (oorontsteking)en krijg ik een receptje voor AB mee en dan spreek ik af hoe lang we nog kunnen wachten voor we met de kuur beginnen. En heel vaak is het dan toch over voordat we de kuur beginnen.
En verder inderdaad als iets 'raar' is. Drie jaar geleden waren we met mijn zoontje heel snel bij de huisarts omdat hij raar ging lopen (en ook al ruim een week elke ochtend overgaf) en dat bleek toen niet voor niets te zijn. Dus als je het niet vertrouwt moet je sowieso gaan. En altijd even bij jezelf afvragen hoe erg het zou zijn om nog één of twee dagen te wachten. Die meneer die je noemt heeft volgens mij dus echt te lang gewacht. Een klein kind kan na een paar dagen diarree en overgeven al ernstig uitgedroogd zijn en dat is gewoon gevaarlijk.

Kien

Afwachten maar...

Bij reguliere pijntjes en ongemakken wacht ik bij de kinderen eerst af of het vanzelf over gaat. Afhankelijk van de ernst dáárvan kijk ik vaak op internet na, na hoeveel dagen je naar de huisarts moet, of ik bel de assistente of zij vindt dat ik langs moet komen of het aan moet kijken (als ik zelf twijfel).
Als er echt iets "raars" mis is, dan zitten we natuurlijk wel meteen bij de huisarts (zucht, ook aantal keren gehad na 10 jaar moederschap).
Ik moet zeggen dat ik eerder te laat dan te vroeg ga en dat is ook niet goed! ((
Kiki, als de huisarts antibiotica heeft voorgeschreven, dan was je niet te vroeg bij de huisarts. In dat geval had de huisarts het niet voorgeschreven en je gezegd het eerst nog een paar dagen aan te kijken. Antibiotica kan soms gewoon snel aanslaan. Fijn dat hij zo snel opknapt!
Jesse

Niet snel...

maar dat was ook niet nodig. Met de jongste van bijna 4 zijn we nu 2x geweest, 1x toen ze 1 was en al een week koorts had (tussen 37 en 39) en bijna niet meer at (wel dronk). We waren op vakantie, anders waren we wel eerder gegaan. En een jaar later toen ze 3 dagen hoge koorts had, rond de 40, 41.
Met de oudste van bijna 8 zijn we nog maar 1x geweest toen ze een scheurtje achter haar oor had dat geplakt moest worden.
Bij "niets binnen houden" zou ik al snel gaan, zeker met kleine kinderen.

Wanner ik het nodig vind

Net als bij Pelle vertrouw ik op mijn intuitie en ook mijn huisarts weet dat als ik bel dat er echt iets is waarvoor ik moet komen en dat het niet iets onbenulligs is. Ook ik heb daar nog niet fout mee gezeten eigenlijk. O ja, 1x toen dacht ik dat de oren van Puckzoon weer eens uitgespoten moesten worden en toen bleek hij flink bolle trommelvliezen te hebben van een ontsteking te hebben. Maar dat was klusje assistente, daarvoor kom ik niet bij de huisarts.

Intuïtie ook

Gelukkig komen wij met onze drie jonge kinderen niet vaak bij de huisarts. En ik besef dat dat een enorme rijkdom is!

Vaak ga ik gewoon op mijn gevoel af, soms terecht, soms niet. Maar ook al is het niet terecht, dan geeft het je toch een fijn gevoel als je kind door de huisarts is nagekeken. Daar zijn ze ook voor.

Onze jongste was bijna 1 jaar oud en ontzettend verkouden met koorts. Eigenlijk merkte ik verder niet zoveel aan hem, hij was nog best vrolijk etc. Maar voor de zekerheid wou ik toch nog even bellen met de huisarts. Aan het einde van de middag kon ik daar terecht. Toen ze hem nakeek, zei ze, ik bel direct even met de kinderarts om te overleggen. Ik schrok me rot, dat had ik nooit verwacht. Wat bleek, hij had het ontzettend benauwd, was mij helemaal niet opgevallen. Ik moest direct met hem naar het ziekenhuis, ze vroeg of ik met de auto was, en dat was ik. Goh, wat raar zeg, met spoed dus naar het ziekenhuis. Daar heeft hij extra zuurstof etc gekregen. Het was even de vraag of hij opgenomen moest worden, maar omdat hij goed dronk en ik hem graag mee naar huis wou nemen, waren wij om tien uur s avonds weer thuis.
Na deze ervaring ging ik elke keer als jongste verkouden was naar de huisarts, gewoon omdat ik bang was geworden. Maar na een paar bezoeken en uitleg over hoe ik die benauwdheid herken, verdween dat wel weer. Gelukkig is het bij die ene keer gebleven. Maar zo zie je maar.

Bij koorts is het volgens mij altijd wel verstandig om na drie a vier dagen even contact met de huisarts op te nemen.

Ik heb dan ook ontzettend veel respect voor alle ouders van kinderen met gezondheidsproblemen!

Groet,
Olijvje

Huisarts

Ik ga in ieder geval meteen naar de huisarts bij het vermoeden van oorontsteking van zoonlief. Hij heeft vier keer buisjes gehad en hoewel ik er altijd op tijd bij was had het bij een keer slecht kunnen aflopen (doorbraak pus naar het binnenoor). Ook toen hij pseudokroep had heb ik meteen de hapost gebeld toen hij blauw aanliep; hij is daarna nog twee keer met een forse aanval door de ambulance opgehaald en aan de zuurstof/Pulmicort gelegd in het ziekenhuis. Toen ik vermoedde dat ik een oogontsteking had ben ik ook meteen gegaan en nu hoef ik alleen maar een herhaalreceptje te vragen als mijn oog weer ontstoken is. Bij griep/verkoudheid ga ik niet, tenzij de koorts langer aanhoudt en hoog is. Toen ik mijn voet geblesseerd had, ben ik pas de volgende dag naar de ha gegaan maar hij bleek toen wel gebroken te zijn en nu na een halfjaar is die voet nog niet genezen... Ik ga idd meestal af op mijn gevoel. Heb al meerdere malen bij de ha post en de SEH gezeten en niet voor niks. Een gewaarschuwd mens telt voor twee; beter een paar keer voor niks komen dan een keer denken "het stelt vast niks voor" met desastreuze gevolgen. Als ik of zoonlief erge buikpijn zouden hebben met misselijkheid, overgeven zou ik ook gaan. Het kan een buikgriepje zijn maar ook een blindedarmontsteking!

Weinig

Ik ga weinig naar de huisarts - nu even een paar keer voor die B12, maar meestal ongeveer 1 keer per jaar. Man nog minder. Dochter is nu twee keer bij de huisarts geweest (ze is ruim drie). De eerste keer met een maand of zes toen ze onverklaarbaar urenlang huilde (had ze nog nooit gedaan). Oorzaak blek onbekend, maar in de auto onderweg naar de hap hield ze op met huilen en in de wachtkamer schaamde ik me wezenloos om met zo'n overduidelijk kerngezond, kraaiend kind de huisarts lastig te vallen (haha). De tweede keer was ze misschien twee jaar. Ze had koorts en hoestte nogal, ik wilde toen een ab-kuurtje in de koelkast hebben voor het weekend. Bleek niet nodig.
Ik ben trouwens wel heel blij dat er een huisarts is. En al even blij dat we hem niet vaak nodig hebben. Ik ga naar de huisarts wanneer ik denk dat ik iets niet zelf kan oplossen, of wanneer iets redelijk vervelends niet vanzelf over gaat. Ik wacht vaak wel behoorlijk lang voor ik ga. Man wacht nog veel langer . Voor dochter ben ik iets minder laconiek, als het serieus lijkt, bel ik. Gelukkig dus nog maar twee keer voorgekomen.
Groetjes
Massi

Dank je wel voor jullie reacties

Ik ben denk ik wel een stuk vaker naar de huisarts geweest als sommige van jullie.

Maar er was ook echt iedere keer wel wat, dan weer oorontsteking, dan weer keelontsteking, mijn oudste heeft longontsteking gehad, pseudokroepaanval.
Alleen vraag ik me dan af of als ik dan gewacht had, het ook niet uit zichzelf over was gegaan Zoals met die keelontsteking.
Want mijn man heeft nu dezelfde keelontsteking en hij gaat ook niet naar de dokter. Hij blijft er zelfs niet eens voor thuis, hoewel hij er best naar van is.

Ik schakel het ook niet zo makkelijk uit denk ik, ik vind het gewoon zo naar als ze pijn hebben.

Pelle

Misschien moet ik het wat duidelijker maken:

Als mijn zoontje niet had kunnen drinken, vanwege die zware verkoudheid, dan was hij natuurlijk sowieso daar gebleven. En als de kinderarts om wat voor een reden dan ook had gevonden dat het noodzakelijk was dat hij opgenomen moest worden, dan was ik daar natuurlijk niet tegen in gegaan.

Maar eerst was het dus de vraag of hij nog kon drinken, gelukkig deed hij dat, wel moeizaam maar hij dronk.

Vervolgens vroeg de arts mij, of ik de nacht met hem aandurfde, hij moest elk uur drinken en neusspray hebben. Ze vroeg of ik dat wou en of ik het op kon brengen, ik had natuurlijk al wat onrustige nachten gehad vanwege zijn verkoudheid en nog twee andere kinderen thuis. Ik durfde het aan en dus heb ik die beslissing gemaakt, dat is voor ieder persoonlijk en dat ligt ook vast aan je karakter. Ik woon overigens ook vlak bij het ziekenhuis en had ook de afspraak gemaakt om de volgende ochtend terug te komen voor controle. Het bleek trouwens om het rs virus te gaan

Nou ja, het is goed gekomen, ik heb de hele nacht naast mijn kleine mannetje gelegen. Ik hoopte ook trouwens dat hij meer kans maakte op een goede nachtrust in zijn eigen bedje ipv in het ziekenhuis.

Groet,
Olijvje

Vrijwel nooit

Wij komen vrijwel nooit bij de huisarts. We hebben allemaal wel eens iets, maar ik heb nog nooit met een koortsig kind bij de HA gezeten. Dat gaat gewoon weer over denk ik eigenlijk altijd. Mijn kinderen hebben ook nog nooit een antibioticakuur oid gehad. De meeste (buik)griepen moet je toch gewoon uitzieken.
Het zou best kunnen dat wij hierin misschien een beetje te makkelijk zijn, ik ken genoeg mensen die wel met een grieperig kind naar de HA gaan. Ik heb altijd het idee dat het lichaam zelf het werk laten doen goed voor de weerstand is.

Dendy

Hier

Hier vier kinderen, de oudste van 8 is er 2 keer geweest, tweede van 5 de eerste 2 jaar wel een keer of 10. Hij had eczeem, oorontsteking of keelontsteking. Derde van 2 is ook al een keer of 10 geweest, ze had kma en ook vaak een oorontsteking. De jongste van 3 maanden is 2 keer geweest, beide keren oorontsteking. Ik vind zelf dat ik er vaak kom en zei dat ook tegen de huisarts, hij vond dat niet en zei dat ik vooral met jongste wel eerder mocht komen als ik dacht dat er wat aan de hand was. Liever een keer te vaak dan een keer te weinig. Bij koorts hangt het er vanaf of ik bel of niet, onze tweede had vaak koortst, soms wel een week lang boven de 39C, maar als hij verder niet ziek was ging ik niet naar de huisarts.

Niet vaak( afkloppen dus)

Gelukkig niet vaak;
met zoon die een aangeboren hartafwijking heeft kwamen we vaker op controle bij de kindercardioloog (1 keer p jaar) dan bij de huisarts
En als we moesten was t meer dat meneer een val of zo had gemaakt....
Wel 2 keer de huisartsenpost gebeld; 1 keer een flinke doorn in zijn voet die we er niet uit kregen en 1 keer voor advies van t vele overgeven etc.
Dochter gelukig ook zelden, ik denk een keer of 3 de afgelopen 5 jaar? en allemaal voor haar acne.
Ik ben blij dat we niet zo vaak hoeven,
Ik hoop dat het zo blijft!

Alleen als ik er geen antwoord op heb

of als het te lang aanhoudt.
Mijn dochters zijn nu volwassen en bijna volwassen, maar vooral de jongste wil nog graag dat ik de afspraken maak. Ik doe dat eigenlijk alleen als ik niet het gevoel heb dat het vanzelf weer over gaat. Zo bleef mijn dochter verkouden, dus toen toch maar eens een allergietest aangevraagd bij de ha. Soms ook uit geruststelling van dochter zelf. Soms heeft mijn dochter zelf zulke vage klachten dat ze er toch meer van weten, dan ook afspraak dus. Over het algemeen lopen wij de deur niet plat bij de ha.

Wat me nu opvalt.......

Er zijn hier verschillende reacties van mensen die aangeven dat de huisarts 'weet' dat als ze komen dat er dan écht wat is. Ikzelf heb dat idee ook altijd, wij komen/bellen alleen als er écht wat is, niet voor huis/tuin en keukendingen, die lossen we zelf wel op. En áls ik bel...is er altijd direct plaats. En als we komen en ik geef aan het verdacht/raar te vinden, zelfs als ik niet duidelijk kan benoemen waarom (noem het intuïtie) dan neemt de huisarts dat heel serieus...en kijkt nog 's na en denkt nog 's na en vaak blijkt dan ook wel dat er iets aan de hand is. Maar ik lees hier regelmatig lijntjes van ouders waarvan de huisarts dingen juist niet serieus neemt..waar pas na 6 dagen plek is, of die hun niet wil doorverwijzen etc. Dus ik dacht al dat wij de enigen waren met zo'n fijne huisarts,maar hier zie ik opeens méér mensen. Dat verbaasd me écht.
groeten albana

Andere verklaring

Ik heb daar een andere verklaring voor:

Huisartsen en hun assistenten kennen hun patienten.

Als je vaak je huisarts belt voor onschuldige dingen (dagje koorts, dagje keelpijn etc) weten ze dat het vaak een dagje (of meer) kan wachten. Als je dan belt met 'kind heeft een vlekje' gaan ze er impliciet ook vanuit dat het vlekje ook mee zal vallen.

Als je alleen belt als het echt ernstig is weten ze dat ook en zorgen ze dat je op korte termijn plek krijgt. Als je dan belt met 'kind heeft een vlekje' gaan ze er vanuit dat het vlekje ook echt iets belangrijks is en zal je ook daar snel voor mogen komen.

Ik zeg niet dat het goed is, maar weet dat het bij mijn praktijk zo werkt. Heb al een paar keer letterlijk te horen gekregen "als jij belt zal het wel serieus zijn", dus ik kreeg een afspraak tussendoor, of nog een extra afspraak na het officiele spreekuur et.

O ja?

Ik lees hier dat veel mensen niet vaak naar de huisarts gaan en als ze gaan de huisarts weet dat het serieus moet zijn. Nou bravo!
Ik vind de laatste reactie dat 'de huisartsen en hun assistenten de patienten kennen"heel naar.
Kennen ze hun patienten, weten ze wat ze voelen?? Ik denk het niet.

Ik ga (met mijn kinderen) ook vrijwel nooit naar de huisarts maar toen we hier pas woonden was mijn zoontje 1 en had vreselijke allergien, eczeem, jeuk. Het was zo tobben. Ik heb toen in dat jaar veel bij de huisarts gezeten. Ze konden er ook niet veel mee en ik had ook echt het idee dat ze dachten; heb je haar weer. Vreselijk. Want het is echt serieus geweest!

Hoe serieus wil je het hebben?

De huisarts en assistente maken altijd een inschatting, en die is niet alleen gebaseerd op wie er belt en voor wat er gebeld wordt, maar ook op ziektes die 'heersen' en hoe ernst van de klachten zich 'verhoudt' ten opzichte van de al geplande consulten.
Als je huisarts spontaan terugbelt en - in tegenstelling tot zijn gewoonte - zich voorstelt met alleen zijn voornaam, en jij weet direct wie je aan de lijn hebt, dan weet je dat je serieus genomen wordt en je de goede man te veel spreekt

Met vlagen

en nu al twee hele weken niet geweest. Maar daarvoor: dochter met eczeem, tig keer tot doorverwijzing dermatoloog, zoon met niet eindigende verkoudheid/vermoeidheid/amandelen/klieren twee keer, andere zoon met blaasontsteking en nog een keer plasje gebracht vanwege pijn, en last but not least drie keer in een week met een uitdrogende baby. Tsja. Maar mijn man gaat nooit en ik ben dit jaar alleen nog maar voor een uitstrijkje geweest. Dat compenseert wel een beetje.

En wat betreft 'het griepje'

als je 1x een uitgedroogd kind hebt gehad als gevolg van een simpele griep (40 graden koorts en niet willen drinken, hij was 2, dan lukt dat wel na drie dagen), dan is een 'griepje' toch wel aanleiding om na een paar dagen eens contact op te nemen met de huisarts. Okay, je gaat het uitdrogen wel herkennen, bleek toen een ander kind wel heel slecht reageerde op een ab-kuur, maar toch, de huisarts heeft wel als principe: liever een keer te vaak dan te weinig.

En in het rijtje vergeet ik helemaal de ontstoken nagelriem met krentebaard van eczeemdochter. Erger dan de huisarts inschatte, de oude nagel is eraf gevallen, de nieuwe is bijna klaar. Ik had toch eerder moeten gaan in dit geval want het was al een week bezig en het duurde nog een paar dagen en twee huisartsbezoekjes voor ze een ab-kuur kreeg.

Marcella

Waarom vind je het naar dat een huisarts/assistent zijn patienten kent?

Ik vind het juist erg prettig. Dan kan de huisarts bv verder kijken dan alleen de klacht die je op dit moment hebt, maar het hele plaatje een beetje zien. Volgens mij is dit juist een van de voordelen van een vaste huisarts hebben. Anders kan je wel steeds naar een andere huisarts waar je volkomen anoniem bent.

Natuurlijk voelen ze niet wat de patient voelt, maar als je iemand beter kent kan je soms wel een betere
inschatting maken van de betekenis van iemand z'n woorden. Ik vergelijk het altijd met m'n kinderen. Kind A roept voor ieder schaafwondje meteen dat ze er zalf en een pleister voor moet. Kind B begint pas om een pleister te vragen als het bloed er (bij wijze van spreken) uit gutst. Bij kind B loop ik dus net even een stapje harder als er om een pleister gevraagd wordt. Ik denk dat een huisarts/assistente die de patienten goed kent ook deze afweging maakt.

Daarbuiten, allergieen, eczeem jeuk etc zijn mi. wel degelijk serieuze klachten waar een arts naar moet kijken. Maar het is, vaak, niet een klacht waar direct naar gekeken moet worden. Dat kan best een paar dagen wachten. Serieus en acuut is niet per definitie het zelfde.