Tijdelijk zicht kwijt in beide ogen

ik zou

in dit geval zelf in actie komen, omdat ik het ernstige klachten vind. Ik heb in mijn directe omgeving veel medici, dus ik zou een van hen om informatie vragen. Als ik dat niet zou hebben, zou ik mijn huisarts bellen voor een telefonisch consult en mijn vraag/angst aan hem voorleggen.

ja dat kan

Dat kan inderdaad te maken hebben met een TIA, en dat kan weer een voorbode zijn van een ernstig herseninfarct. Niet mee blijven rondlopen dus.

Kan

Het wegvallen van een deel van mijn gezichtsveld was bij mij inderdaad een herseninfarct. Maar er zijn ook andere redenen.

Er waren bij mij ook geen redenen om een infarct te verwachten.

Ik ben toen het gebeurde niet tijdig naar een arts gegaan. En daardoor ben ik niet in aanmerking gekomen voor trombolyse, waarmee de restverschijnselen hadden kunnen worden voorkomen.

Het lijkt mijn dat een bezoekje aan een huisarts niet overbodig is.

Hanna

"Het lijkt mijn dat een bezoekje aan een huisarts niet overbodig is."

Helemaal eens, echt! Ik maak me zorgen en gezien jullie berichten is dat niet overdreven. Maar hoe krijg je een volwassen man met een zeer eigenzinnig karakter zover iets te doen wat hij pertinent niet wil? Het is net als met kinderen en eten/slapen: je kunt op je kop gaan staan, maar dáár heb je geen macht over.

Heb jij veel last van restverschijnselen als ik vragen mag?

Dit laten lezen?

Misschien helpt het om hem dit te laten lezen? En anders zou ik zelf naar de huisarts gaan met jouw bezorgdheid.
Ik vind deze klachten ook ernstig genoeg om direct naar de huisarts te gaan en als mijn man het niet zou willen zou het een dikke vette ruzie opleveren denk ik.

restverschijnselen

Het is nu twee jaar geleden en ik heb er nog steeds erg veel last van restverschijnselen.

Het heeft mijn hele leven op zijn kop gezet. Het bepaald alles wat ik doe.

Hoe je iemand zover krijgt weet ik niet. Ik wilde zelf ook niet naar de huisarts. Toen ik me ziek een dag later ziek meldde werd me opgedragen om te overleggen met de huisarts, anders was ik ook in eerste instantie niet gegaan. En daar heb ik nu echt heel veel spijt van. Mijn ellende had (gedeeltelijk) kunnen worden voorkomen.

Er zijn hele voorlichtingscampagnes geweest in de loop van de jaren, dat je met verschijnselen van een CVA met spoed naar een ziekenhuis moet. Alleen komt in het lijstje het wegvallen van je gezichtsveld niet voor. Maar het is wel een reden om met spoed aan de bel te trekken.

Als hij het voor zichzelf niet wilt doen, zou hij kunnen overwegen om het te doen om jou gerust te stellen.

migraine

Ik heb dat ook: oogmigraine. Het wordt dan niet zwart maar er komen van die flikkerende lichtflitsen in mijn zichtveld (alsof je in een felle lamp hebt gekeken). Soms zo erg dat ik nauwelijks nog iets kan zien. Na een half uur/45 minuten trekt het weer weg en daarna ben ik dan de rest van de dag moe en heb een beetje vaag soort hoofdpijn.
Komt bij mij ongeveer 1x per jaar voor en eigenlijk altijd als ik heel moe of grieperig ofzo ben. Zoiets zou het denk ik ook wel kunnen zijn. Maar hoe dan ook: een bezoekje aan de huisarts lijkt me geen overbodige luxe.

En een verschoven beeld?

Aan beide ogen. Kan dit ook op een tia duiden?

Het betreft een migraine patient.

huisarts

Bij twijfel zou ik overleggen met een huisarts. Het is niet handig klachten te beoordelen op basis van berichten op een forum.

Maar uit ervaring weet ik, dat negeren niet heel handig zou kunnen zijn.

huisarts

Wat M. Lavell ook zegt: ook al eet je gezond, beweeg je voldoende, heb je geen overgewicht en was je altijd gezond, dan nog kan je een ziekte overkomen. Ik ken ook iemand waarvan de broer darmkanker kreeg, die zei: ja, maar hij at ook slecht. Totdat ze zelf ook darmkanker kreeg. Lag het dus toch niet aan een voedingspatroon.

Vervelend, zo'n eigenwijze man Noem hem maar een paar erge ziekten: epilepsie, tia, hersentumor - helpt dit niet? Dit zal toch moeten worden uitgesloten. Door een arts, vooral geen zelfdiagnose doen.

Bezorgd

Was het mijn man, dan zou ik niet rusten tot hij bij de huisarts zat.
Of "schat, doe het dan voor mij, ik heb er zo'n zorgen van" het beste werkt, of "ik praat niet meer tegen je voor je naar de dokter bent geweest", of dat je nog iets anders moet inzetten dat weet je zelf het beste. Maar plotselinge uitvalsverschijnselen lijkt mij eigenlijk altijd een reden voor een bezoekje aan de arts.

Maar misschien inderdaad dit draadje laten lezen, of alleen de postings van Hanna, da's eigenlijk al genoeg.

Sterkte ermee

Temet

Waarom niet naar huisarts?

Je schrijft dat je man vooralsnog niet naar de huisarts wil.

Weet je waarom?

Zou het kunnen dat hij bang is voor slecht nieuws? Dus kop in het zand steken?

Het is nl. niet zomaar iets wat hij meegemaakt heeft, dus ik kan me best iets voorstellen bij zijn angst.

Als hij bang is voor slecht nieuws, is misschien het meest overtuigende argument, dat hij door te wachten het risico neemt dat hij te laat is om er nog iets tegen te doen (of iets tegen de restverschijnselen). En dat is toch op zijn minst heel dom (en behalve naar voor zichzelf ook heel naar voor zijn gezin).

Dus hoe eerder hoe meer kans dat er iets tegen gedaan kan worden.

Overigens: als Temet methode (evt. de harde weg...) niet helpt, dan zou ik als ik jou was zeker zelf bellen met de huisarts of langs gaan. En snel ook...

Succes en sterkte..

Oogmigraine?

Ik heb zelf de gewone migraine, voorafgegaan door diverse aura-verschijnselen. Maar ik heb dus ook regelmatig het verschijnsel alsof ik oogkleppen opheb. Aan de zijkanten zie ik dan echt niks en kan ik alleen recht vooruit kijken. Dit duurt een minuut of 15 en daarna komt bij mij dan de hoofdpijn opzetten.
Mijn vader heeft hetzelfde verschijnsel alleen dan zonder de hoofdpijn, bij hem is het oogmigraine.
Maar zowiezo, probeer hem zover te krijgen dat hij naar de huisarts gaat.
Succes!
Sanneke*

Nog maar eens aangekaart

Maar nee, hij gaat niet naar de huisarts. Ik snap dat dat nogal onbegrijpelijk is. Ik zou zelf wel gaan, maar zie dat ik hem echt niet kan dwingen. Ik kan huilen, op mijn kop staan, boos worden, het werkt niet. Dat zal resulteren in een dagenlange zwijgmodus. Het is een typische man, heeft een goed hart maar is moeilijk in de omgang en zeer koppig.

Ik weet inderdaad waarom hij niet gaat. Zijn vertrouwen in de medische stand is gering, en dat is hoewel niet terecht, toch ook niet zonder reden. Er zijn in het verleden ernstige fouten gemaakt.
Daarnaast is hij van mening dat als je eenmaal in de medische molen stapt, er een zichzelf versterkend proces ontstaat. Dat laatste ben ik overigens met hem eens, heb te vaak gezien hoe artsen maar blijven verwijzen, opereren, nog eens iets proberen en ondertussen knapt de patiënt niet op, integendeel. Maar: dan ging het wel om veel minder ernstige klachten.

Hij realiseert zich dat het TIA's kunnen zijn, "en die gaan vanzelf over". Op mijn vraag of hij medicatie zou accepteren om erger te voorkomen, reageert hij afwijzend. "Wie zegt mij dat ik van die medicatie niet juist zieker word?".

Ik kan niets doen, behalve hem goed in de gaten houden en bij een nieuw voorval direct zelf ingrijpen. Alleen ben ik er tot nu toe nooit bij geweest.
Man heeft inmiddels spijt mij te hebben ingelicht.

bezorgd

O wat naar, nee, tegen zoveel domheid kan je niet op. Het is zijn lijf en zijn leven. Ik kende ook iemand die bloed in zijn ontlasting had en gewoon zijn kop in het zand stak. Of hij daardoor korter leefde weet je nooit, maar hij had geen zin in ziekenhuistoestanden en dat was natuurlijk zijn goed recht. Hij was wel een stuk ouder dan jouw man en zonder gezin.

Dan is het nu wachten tot hij omvalt, dan kan je 112 bellen..
Hopelijk was het dan gewoon alleen migraine, maar dat kan niemand zo beoordelen.

inderdaad

Tegen een dergelijke domheid is geen kruid gewassen. Volgens mij is hij gewoon harstikke bang, een andere verklaring kan ik er niet voor verzinnen.

Maar zoals ik ooit eens las: wie nu zijn kop in het zand steekt, knarst morgen met zijn tanden.

Sterkte ermee. Ik zou hem geloof ik toebijten dat ik niet voor hem ga zorgen als hij invalide wordt, maar goed, ik ben dan ook gewoon vals

Groeten,

Temet

Temet

Ik ook hoor haha. Ik zou hem ook vragen wat voor muziek hij wil op zijn begrafenis. Hebben jullie wel een verzekering of potje. Ik zou wel de neiging hebben tot dit soort morbide grappen.
Maar voor Bezorgd is dit natuurlijk niet leuk. Man is waarschijnlijk gewoon bang. Voorstelbaar, maar even laten nakijken kan zoveel onnodig leed voorkomen.

Tja...

Een tia is vaak een waarschuwing voor een infarct. En dan ben je pas echt ver van huis.

En als je dan toch niet al teveel met artsen ed te maken wilt hebben is het de moeite waard om hier wel even naar te laten kijken, want als je eenmaal een infarct krijgt en al helemaal als je er niet snel genoeg bij bent, dan begint het met een ziekenhuisopname en in heel veel gevallen ook nog een, vaak langdurige, opname in een revalidatiecentrum etc. Dan raak je de vat op alles inderdaad kwijt, omdat je het niet meer kunt.

Dan heb ik het nog niet eens over de andere gevolgen, want een infarct is in veel gevallen behoorlijk invaliderend.

En dat geldt ook voor de medicatie. Als je niet weet of je er last van zult hebben, zou je als een arts het nodig vindt het kunnen overwegen om het tijdelijk te proberen. Zelf heb ik helemaal geen last van de medicijnen die ik slik.

Niet alleen zi jn ding

Ik kan een heeleind invoelen wat je man bedoelt.
Er is wel een dingetje. Het gaat niet allleen over hem. Het gaat ook over jou, over zijn kinderen en misschien gaat het zelfs over mij. Want als hij de volgende keer achter het stuur zit als hem dit overkomt, dan kan dat hem en willekeurig wie er maar in de buurt is de kop kosten.

Nogmaals: ik denk niet dat het tias zijn. Tias zien er niet steeds hetzelfde uit (niet steeds een prop in hetzelfde hersengebied) Migraine of epilepsie aanvallen zien er wel ongeveer hetzelfde uit ( storing in steeds hetzelfde hersengebied)

dokter adviseert

De symptomen zijn voor mij herkenbaar, bij mij hangt het samen met een vorm van migraine (vaak zonder de hoofdpijn, maar wel met de extreme lichtgevoeligheid).

Zou de 'angst' voor dokters minder worden als hij zich realiseert dat je een arts ook gewoon om advies kan vragen. Dokter, ik heb dit of dat, wat denkt u, moet ik daar iets mee of kan ik gewoon door blijven lopen.

Een arts geeft advies om iets te doen (door blijven lopen, onderzoek, foto, medicatie), maar jij bent uiteindelijk de gene die zegt 'tot hier en niet verder'.

Miriam

Wanneer een tia het gevolg is van een vernauwing van een vat treedt het probleem wel steeds op dezelfde plaats op.

een ander

Niemand weet wat het is. Maar meerdere malen plotseling gezichtsverlies moet onderzocht worden. Idd ook wat Mirjam zegt: niet fijn als hij een ander dood rijdt. Het gaat niet alleen om hem. Ook om jou, zijn gezin en andere mensen.
Hoe denkt hij erover als je dit opwerpt? Of wordt hij alleen maar boos?

Och

Ik ben met mijn oogmigraine nog nooit naar de dokter geweest. Ik heb het al 20 jaar en leef nog steeds. Daarbij denk ik dat een volwassene oud en wijs genoeg is om zelf te bepalen wanneer hij naar de dokter gaat. Die man is misschien wel eigenwijs of bang, maar niet achterlijk. Als hij echt denkt dat er iets mis is, gaat hij wel. En jij bent niet zijn moeder.

Katniss

Ten eerste: zoals Miriam terecht aangeeft is het niet alleen zijn zaak, maar bovendien: mensen die maar bang genoeg zijn gaan niet, ook als ze denken (misschien wel juist als ze denken) dat er iets mis is. Er zijn daadwerkelijk mensen die hun gebit van ellende in elkaar laten storten omdat ze lijden aan enorme angst voor de tandarts, en ik zie niet waarom er ook geen mensen zouden kunnen zijn met een huisartsenfobie.

Iemand met een fobie is daarom nog niet achterlijk. Maar op het punt in kwestie zijn ze ook niet erg rationeel bezig.

Groeten,

Temet

Katniss

"En jij bent niet zijn moeder."
Inderdaad. Daarom ben ik niet in de positie om te zeggen dat hij naar de huisarts moet gaan.
Maar ik ben wel zijn vrouw, en we hebben inderdaad jonge kinderen. Dus dat ik me zorgen maak, lijkt me invoelbaar.
Ik wéét niet of het oogmigraine is. Of toch TIA's, of epilepsie. En hij ook niet, kán dat niet weten, geen van beide zijn we medicus. Dus ook de stelling dat `als er echt iets is, hij wel zal gaan`, gaat hier niet op. Dat kan hij simpelweg niet beoordelen.
En inderdaad, wie weet brengt hij ook nog anderen in gevaar, ik moet er niet aan denken. Maar nee, ook dit soort argumenten zullen zijn beslissing niet beïnvloeden.
Ik kan alleen maar hopen dat als het ooit weer gebeurt, ik erbij ben.

niet alleen jezelf

Katniss: Als hij in de auto zit en het gebeurt weer, dan kan jij of kunnen je dierbaren dat misschien niet navertellen.
Ook al denk je dat het hem niet beinvloedt, noem het wel. Meer kan je niet doen.
Het kan van alles zijn, ik ken iemand die het plotseling ook iets aan haar ogen had (op de snelweg, maar dat ging gelukkig goed), gewoon op weg naar haar werk, daarvoor niets aan de hand en die de diagnose M.S. kreeg. Niet leuk, al die onderzoeken en niet leuk, die medische mallemolen, maar je hebt er niet alleen jezelf mee.

Laat hem anders maar stoppen met autorijden dan en een helmpje opzetten op de fiets.

misschien al gezegd?

Het is misschien al gezegd maar in jouw situatie zou ik alle symptomen goed opschrijven en zelf een afspraak maken met de huisarts. Leg jouw onzekerheid voor en vraag wat het zou kunnen zijn, waar je op moet letten, wat hij wellicht kan doen en wanneer hij ECHT naar een arts moet.

in het verlengde van wat mijntje zegt: hoe zou hij het vinden als hij door zo'n aanval een ander (toevallige voorbijganger) doodrijdt of verwond?