Raar: groeihormonen?!

Idd

vergeten. Was laatst met dochter bij de schoolarts. Allemaal prima. Was goed gezond, niet te dik gemiddelde BMI voor haar leeftijd. Toen ik per ongeluk liet vallen dat het een lekkere eter was. Kreeg ik gelijk een hele preek. Moest aan de magere toetjes en wat al niet meer. Ho eens even, ze was toch prima?
Zo was ik eens met andere dochter bij CB. Alles prima met kind. Was er echt niks met haar? Echt alles prima was mijn antwoord. Is ze echt nooit boos of zo. Toen vertelde ik dat ze nog wel een driftig kon worden. En als ze heel boos was ik haar wel eens in haar bed zette om af te koelen. Heel normaal volgens mij voor een meisje die 2 is. Kreeg ik de volgende keer de vraag hoe het nu ging met die driftbuien en of ik er wel mee overweg kon enz. Heb toen besloten nooit meer iets te vertellen voor de leuk. En als er echt wat aan de hand is zit ik toch bij de huisarts. Want ze hadden met al die geweldige testen toch niet ontdekt dat haar ogen niet helemaar oké waren. Daar kwamen we achter omdat ze het bovenste gedeelte van het beeldscherm niet zag. Tot zover mijn ervaringen met schoolarts en CB.

Ook gehad

Eerst een ontzettend stomme opmerking in aanwezigheid van zoon "Lang zal-ie nooit worden" - nee, dat zijn wij ook niet en voetballers verdienen nog altijd meer dan basketballers. Grrmmpff zoiets zeg je toch niet waar een kind bij staat? Iig niet met zo'n paniekzaaierige toon.

En vervolgens na 2 jaar een vervolgoproep die uitsluitend gericht bleek op zijn groei.

Wat blijkt: het staat gewoon in het protocol dat ze bij bepaalde 'afwijkingen' de groei extra moeten monitoren. Dat het totaalplaatje geen aanleiding tot zorg geeft nemen ze niet mee. Bij ons waren er allemaal punten die op een gestage groei wezen en één enkel punt dook onder de jou reeds bekende 2SD lijn.

Nou ja, er wordt helemaal niet zo precies gemeten daar dus er was gewoon sprake van over-interpretatie. Maar da's wat ik zeg, ze kijken niet naar het totaalplaatje. Ze nemen gewoon dat ene punt en daar gaan ze dan helemaal op los.

Dus het enige wat moet tellen voor jou is je eigen gevoel.

Haha

Bij mijn vierde was ik inmiddels getraind in: Wat vertel je wel, en wat niet.
En dat alle kinderen als baby bij ons in bed sliepen, weten ze daar ook niet.

Sorry hoor....

De vraag van kate begint met de opmerking van een schoolverpleegkundige ( die voor dokter speelt) en loopt naar cb-artsen die allemaal niet deugen.....
Ik vind het prima dat ze er zijn, niet alle ouders lezen op OOL. Pik er uit wat je gebruiken kan en laat de rest links liggen.
Ik heb het wel aan mijn CB-arts te danken dat mijn kind in een academisch ziekenhuis terecht gekomen is. Ik moest de huisarts om een verwijzing vragen en kreeg haar telefoonummer mee, mocht de huisarts "willen overleggen".
69

Nee, pelle

Het was geen reactie op jouw bericht, maar op alle daarboven...
69

En pelle

dat "voor dokter spelen" slaat op het stellen van een voorlopige diagnose, de groeihormonendoor een verpleegkundige. Terwijl er tig redenen kunnen zijn/ of niet voor langzame groei, ter beoordeling aan een arts.
69

Niet handig, maar ook niet verschrikkelijk

het is niet handig om het meteen over groeihormonen te hebben, maar de constatering dat hij klein is klopt wel. En de vraag zou best mogen zijn of daar al eens naar gekeken is.
En daarbij, 1.68 is klein voor een man, en zeker als in jouw familie alle mannen zo klein zijn is het overwegen van groeihormonen, als hij daarmee wel een 'normale' lengte zou kunnen krijgen, of iig een gesprek daarover, wel de moeite waard. Of, dat zou het voor mij zijn.

Meen je dat ishtar?

Dat je voor 1.68 groeihormonen zou geven?

Goh. Ik ben oprecht verbaasd.

Zelf zou ik zo'n middel alleen maar overwegen als ik problemen voor mijn kind verwacht door zijn geringe lengte. Beroepskeuzes of sociale hindernissen die opwegen tegen de mogelijke nadelen van het geven van hormonen.

Maar bij 1.68?

Mijn ervaring met het CB is dat ze heel moeizaam doorsturen. Ze kijken vooral naar de middenmoot en pas als er echt flink sprake is van buiten de boot vallen, verwijzen ze eens door. Dus als het CB mij zou zeggen dat ze denken aan een verwijzing, zou ik iets hebben, ok had vorig jaar dus al kunnen gebeuren. Dat is de reden waarom wij het CB altijd hebben gezien als het bijhouden van weeg en meet resultaten. De rest van onze vragen stelden wij elders (huisarts, kinderarts, pedagogium).

Het kan in elk geval geen kwaad om eens te kijken naar de groei. Groeihormonen geeft men heeel moeizaam: je hoeft niet te denken dat je meteen een recept krijgt.. daar gaat veel tijd overheen. Allereerst worden kinderen die er mogelijk voor in aanmerking komen goed bekeken en voorts beslist een commissie hierover. En dan nog heb je het zelf voor het zeggen. Niet iedereen reageert met een flinke groeispurt op deze hormonen. Als de te verwachtte winst 2 cm is, zou ik mij ook even achter de oren krabben of elke dag spuiten hier tegenop weegt. Maar zo ver is het helemaal niet.

Of je groeihormonen gaat geven is geen keuze die je zelf maakt.
Je kleine kind kan worden getest of hij of zij groeihormonen mist! en in welke mate.
Het kan natuulijk zijn dat hij gewoon genetisch klein is, maar het kan ook zo zijn dat er een groeihormoon te kort in jullie familie zit.
Onze middelste zal 1.65 worden, erg klein voor een man.
Hij is getest mist wel wat maar niet voldoende om bij te gaan spuiten.

Ja maar, ja maar

Kind is nu 110 cm. Heeft cb-vpk gezegd wat de verwachte eindlengte zal zijn?

nu ben je boos dat cb-vpk over groeihormoon begiont. maar zou je ook boos zijn, als je kind echt heel klein is, en je veel te laat hoort dat groeihormoon een mogelijk is om er wat aan te doen??

Ha

"Of je groeihormonen gaat geven is geen keuze die je zelf maakt. "

Klopt maar de (ontbrekende) motivatie is wel heel belangrijk want dat betekent dat je dagelijks moet gaan prikken (of is dat anders tegenwoordig?) en als je niet gemotiveerd bent, gaat dat niet lukken. Dus uiteindelijk heb je het laatste woord volgens mij. Maar of je er voor in aanmerking komt, daar gaan de artsen en de commissie over.

Rodebeuk

nee, ik zeg niet dat ik groeihormonen zou geven
Ik zeg dat ik in zo'n geval een gesprek daarover zou willen aangaan. Die beslissing neem ik alleen als ik daar heel goed over nagedacht en gesproken zou hebben.

Hoho (uitleg)

Even voor de duidelijkheid; ik heb nergens gezegd dat ik boos ben (Tinus) en ook niet dat ik geschrokken ben (Pelle). Ik schreef dat ik verbaasd was. En dat ben ik nog steeds. Ik vind het simpelweg veel te kort door de bocht om dat een verpleegkundige over groeihormonen begint.
Oké, eerlijk is eerlijk, ik heb net als een aantal van jullie geen hoge pet op van het CB en ook niet van deze mevrouw. Dit door eerdere ervaringen (cb) en ook andere opmerkingen van deze mevrouw. Daarbij ben ik in mijn posting ook niet helemaal volledig geweest.
Misschien had ik er beter bij kunnen zetten dat ze vrijwel meteen over groeihormonen begon. Ze heeft niet eens gevraagd of er uberhaubt al eens naar zijn groei is gekeken. Of hoe groot/klein onze verdere familie is. Nee, het ging er meteen over dat groeihormonen misschien wel iets voor hem waren (alsof ze het verdorie over een doosje smarties had) en over een evt. verwijzing.
Toen ze het in de curve zette zag ze ook meteen dat dit 'gewoon' zijn lijn is en ook zijn gewicht hier helemaal bij past (bijna gemiddeld voor zijn lengte, iets daaronder). Ik heb dat hele verhaal van die groeihormonen afgekapt met een quasi grappige opmerking waarvan de strekking wel meteen duidelijk was, want ze stopte er meteen over. Daarbij heb ik zelf ook maar verteld dat zoon als sinds hij een jaar is onder controle is van een kinderarts en dat die nog nooit over zijn groei is begonnen (ja, toen hij tussen de 1 en 2 jaar was en niet groeide vanwege frequente benauwde periodes en longontstekingen en niet goed ingestelde medicatie; gek genoeg maakte het CB hier toen helemaal geen zorgen over), maar dat ik dat bij de volgende controle wel even zou vragen. Maar eigenlijk verwacht ik daar niet veel van; zelf heb ik steeds het gevoel gehad dat op de -2SD-lijn niet eronder is en ook geen afbuiging en ik zie zelf daarom ook niet meteen een reden voor verder onderzoek of ongerustheid.

Ik poste mijn berichtje vooral om mijn verbazing 'te peilen'. Je gaat toch niet zomaar over groeihormonen beginnen (als je de geschiedenis van het kind niet kent; als je niet verder onderzocht hebt wat er aan de hand zou kunnen zijn.)?!
Dan sla je toch heel veel stappen over en maak je (sommige) ouders toch onnodig ongerust. Toevallig ken ik kinderen die groeihormonen krijgen en weet ik welk traject zij hiervoor hebben moeten volgen (en hoe klein zij waren) en dat je dat echt niet zomaar krijgt. Maar als dat niet zo was geweest dan was ik misschien bij het lezen van verhalen op internet wel erg geschrokken.

Daarbij is het ook nog maar de vraag wat de eindlengte van mijn zoon wordt en wanneer je groeihormonen dan 'nodig' vindt (als een tekort daaraan een oorzaak zou zijn). Ik zal het eens aan mijn vader vragen; of hij dat gewild zou hebben; of hij dusdanig last heeft van zijn kleine postuur dat hij groeihormonen gehad zou willen hebben.
Verder was ik zelf altijd de kleinste van de klas op de basisschool. Toen ik op een twee maanden na twaalf was en naar de middelbare school zou gaan ben ik gemeten en gewogen. Ik was toen 1.39m en woog 29 kilo. Dat gebeurde omdat ik toen voor het eerst menstrueerde en mijn moeder zich zorgen ging maken hoeveel ik nog zou groeien. Bij mijn weten is er verder niets gebeurd dan dat wegen en meten (of ik ben het vergeten). Uiteindelijk schoof ik tijdens mijn middelbare school periode steeds meer op in de rij van de klas en belandde ik ergens in het midden. Ik ben dus 1.68m geworden.
Misschien dat ik me daarom ook niet zo druk maak. Niet om de lengte van mijn zoon dan; wel om die opmerking van die verpleegkundige dus.

Sorry...

voor de vele taal- en spelfouten... jemig.

Pfff, ggd

Praat me er niet over zeg. Hier ook een zoon met overigens precies dezelfde lengte bij 6 jaar. Ook te klein natuurlijk, hebben ze het al jaren over. Zowaar hoefde ik na de laatste controle in januari pas over twee jaar terug te komen! Voorheen was het altijd een jaar en dan ook nog voor de ogentest, want ze kwamen er maar niet achter of hij nou wel of niet goed zag (en was het nou met rechts of links dat hij minder goed zag, dat verschilde ook nog wel eens).
Hier gelukkig nooit over groeihormonen gesproken, zoon zou inderdaad ook zo'n 1.68 worden, zeiden ze de laatste keer. Oorzaak is bij ons ook geringe lengte bij de ouders: ik ben 1.59 m en man is 1.75 m. Dochter daarentegen is gewoon (al!) ruim 1.40 m. met bijna 10 jaar nu.
Maar tactisch zijn ze inderdaad zelden bij de GGD. Hier een verpleegkundige die rustig in bijzijn van Tangozoon zei dat hij niet goed kon tekenen en daarbij mijn relaas over de fysiotherapie die hij kreeg totaal negeerde. Ik voel me dan ook zelden op mijn gemak bij deze wijkverpleegkundige. Ze uit nagenoeg geen begrip voor mijn kind als hij het bijv. vervelend vindt om weer die ogentest te doen met dat stomme brilletje. Tangozoon voelt dit erg goed aan en zegt gewoon niets tegen haar, wat mij dan weer het gevoel geeft dat ze hem maar een raar jongetje vindt. Ze zal nooit iets positiefs tegen of over hem zeggen.

Ot ggd en zoon

Bij zoon in de 2e voor het vo kreeg de hele klas een lange vragenlijst met een username en inlogcode. Hij kreeg geen username en inlogcode en snapte er eerst niets van. Thuis vertelde hij dat en kon ik hem vertellen dat ik bij de ggd had aangegeven dat ik voor hem geen oproep wilde (dit n.a.v. een belachelijke brief die dochter net gekregen had voor oproep in groep 7).
Dan is er hier eindelijk dus wel eens een keer iets goed gegaan bij de ggd.

Vera

Even een opmerking

Ik lees vaak over negatieve reacties richting CB e.d. Zal vast regelmatig terecht zijn, maar......... ik constateer ook vaak een (over)gevoeligheid bij mensen als aangegeven wordt dat iets niet zo goed gaat e.d. Ook dat snap ik, menselijk, maar soms is het wel terecht dat iets gezegd of onderzocht wordt. De reden dat ik dit meld is een reactie van een vriendin n.a.v. bezoekje aan HA (misschien niet helemaal vergelijkbaar, maar de gevoeligheid, of beter gezegd het aanspreken op iets is wel herkenbaar). Vriendin had peuterzoon waar ze bijna wekelijks mee bij de huisarts was omdat hij dan weer een oorontsteking had, dan weer hoesten, benauwd enz. enz. Vervelend uiteraard en kan iedereen overkomen, dat snap ik. Vriendin had bewust gekozen geen borstvoeding te geven (vond ze gewoon niet handig/fijn). Oke, haar keuze en het is natuurlijk ook niet gezegd dat als ze wel BV had gegeven, kind minder vaak ziek zou zijn. Desondanks weten we natuurlijk allemaal dat BV geven (zeker de eerste maanden) een gunstig effect heeft op de weerstand. Op een bepaald moment was ze weer bij de HA omdat kindlief weer bronchitus of wat dan ook had. Zij was inmiddels zwanger van de tweede. De HA heeft toen een opmerking gemaakt, door te zeggen, dat het misschien verstandig was om bij de tweede wel aan BV te denken. KWAAD dat ze was! Hoe DURFDE hij. En ja, ik snap wel dat zij zich aangesproken voelde, maar...... ik snap ook dat de HA vanuit zijn functie een dergelijke optie wel moet melden. Snappen jullie wat ik bedoel?
Gr. Bibi

Bibi63

Nee, eerlijk gezegd snap ik helemaal niets van jouw verhaal. Tenminste niet in dit draadje.
Natuurlijk moeten cb-artsen, huisartsen, ggd-artsen en verpleegkundigen die daar werken het aangeven wanneer zij denken ergens een probleem te zien. Maar dan maakt het het wel wat ze dan zeggen en hoe ze het zeggen en of ze ook navraag doen.
(Overigens komt jouw posting op mij heel veroordelend over. Maar dat zal vast komen omdat reallife borstvoeding bij mij en mijn kinderen nooit gelukt is en mijn zoontje net als die van jouw vriendin ook de nodige luchtwegproblemen heeft (gehad) en ik jouw posting "verkeerd" interpreteer.)

Verwijscriteria cb artsen / jgz

Via deze link kun je de officiele doorverwijscriteria zien zoals de richtlijn nu is voor de JGZ.
http://www.rivm.nl/bibliotheek/rapporten/295001011.pdf
(pagina 29, 30).

Ik heb overigens van zoons kinderarts begrepen dat groeihormoon spuiten alleen zinvol is als je zelf te weinig of geen groeihormoon aanmaakt. En er zijn veel meer gevallen van kleine kinderen zonder aanwijsbare oorzaak dan dat er wel een reden kan worden gevonden (zoals groeihormoondeficientie).

Mijn zoontje is bijna 7 jaar en nog geen 110 cm.... Geen oorzaak gevonden, wel onder controle van kinderarts maar geen groeihormoon.
Ik moest trouwens de CB arts hier er zelf op wijzen dat we doorverwezen wilden woorden toen hij vier jaar was omdat z'n lengte op dat moment -2.7 SD was!

Karin

Vader

Gisterenavond heb ik trouwens mijn vader gevraagd of hij, achteraf gezien en als dat had gekund toen, (intensief) behandeld had willen worden om bijv. 10 of 15 cm langer te worden. Hij moest hard lachen en vertelde dat hij wel eens gepest, of eerder geplaagd, werd vanwege zijn geringe lengte maar dat hem dat ook weerbaarder, met name verbaal, heeft gemaakt. Ook had hij een bijnaam die te maken had met zijn geringe lengte, maar echt last heeft hij er niet van gehad.
Hij had ook nog de opmerking dat als het in de pubertijd een beetje duidelijk is of zoonlief inderdaad niet heel erg lang zal worden, het voor zoonlief wel handig is om te leren broekspijpen korter te maken of een partner te zoeken die dat kan Zou een hoop kleermakerskosten schelen...

Kgo

Dank voor de link die je gaf! Interessant.
Zoals ik het lees zie ik in het schema geen reden voor verwijzing (hij was wel wat prematuur, maar volgens mij niet dysmatuur) en valt de opmerking van de verpleegkundige onder 'eigen inzicht' (hoewel ik ook begrijp dat zij helemaal niet mag verwijzen en dat dit in overleg met de GGD-arts moet; misschien is ze er niet aan toegekomen om dat te melden omdat ik het meteen afkapte).
Nah ja, ik ga het over een paar weken maar eens aankaarten bij de kinderarts, maar dan moet hij wel met goede beargumentatie komen om zoonlief de onderzoeksmolen in te sturen.

Kate

Even voor de duidelijkheid: het was een voorbeeld, waarmee ik wilde aangeven dat mensen zich vaak 'aangevallen' voelen en daardoor boos worden. En waar ik helemaal niet mee wil zeggen of IK het stom vind dat ze (in mijn voobeeld) geen borstvoeding gaf. Overigens ging het bij haar om niet willen, niet om niet kunnen. Wat ik bedoel is dat ik heel wat moeders/vriendinnen ken die na een CB bezoek geirriteerd/boos waren. Los van het feit dat het vast regelmatig zal gebeuren dat CB overdrijft of lesjes opzegt die nu eenmaal protocol zijn, maar niet perse voor ieder individu gelden. Maar ik merk toch dat als iemand terug komt van CB en niet alles is 'goed', men daar persoonlijk moeite mee heeft.
Gr. Bibi

Pelle

Ik denk dat je geen gelijk hebt. Een HA heeft de plicht vanuit zijn functie om mensen, indien van toepassing, op gezondere leefgewoonten te wijzen. Als ik bij de HA komt met de zoveelste bronchitus en HA weet dat ik rook (of ruikt dat simpelweg), lijkt het mij logisch dat hij mij zegt, dat ik daar echt toch eens mee moet proberen te stoppen. En ja, dan ben ik ook geirriteerd, want natuurlijk weet ik dat en vind ik het niet fijn om dat te horen, maar ik weet dat hij mij daar wel op moet wijzen gezien zijn functie. Als hij mij er op wijst dat het verstandiger is om geen nat wasgoed in de slaapkamer te hangen ivm mijn bronchitus, zou ik niet geirriteerd zijn, maar het een goed advies vinden. Maar in feite zijn beide opmerkingen precies hetzelfde. Dus bemoeien? Nee, gewoon zijn functie uitoefenen.
Bibi

Kate, "intensief"

Hoe intensief zie jij je dat voor je?
Vriend van oudste spuit al ik denk 3 jaar groeihormonen, en zo intensief is dat niet hoor. Maar dat is maar net hoe je het ervaart natuurlijk.
De groeihormonen zitten in een prikpen, je draait hem op de juiste hoeveelheid, prikt in de huid ( naaldje is denk ik halve cm) drukt de pen leeg, telt tot tien en klaar.
Het is bij hun zo normaal als tandenpoetsen. En op controle hoeven ze maar eens per half jaar. Dan is het meten, wegen eeven babbalen en kllaar! Ik vind naar de tandarts gaan intensiever hoor.
Mensen worden steeds langer, en als je over 10 jaar als man maar 1.65 bent val je veeeeeeeel meer op, dan 40 jaar geleden. Ik vind het voor mijn zoon eigenlijk gewoon jammer dat hij geen groeihormonen kan spuiten.
groet polly

Polly en pelle

Je hebt gelijk. Ik schreef intensief en eigenlijk vind ik dat ook. Misschien niet op langere termijn omdat je denk ik wel aan het spuiten went. Maar het pad er naartoe; wachtlijsten, artsen-bezoeken, onderzoeken, controles. Ik vind het nogal wat. En ja, ik denk wel dat ik dat als intensief zou ervaren. Bovendien geef je je kind dan wel elke dag hormonen. Ook dat vind ik nogal wat. (Ook omdat ik verwacht dat er misschien wel meer op zijn pad gaat komen; qua motoriek en gedrag.)
En inderdaad misschien val je inderdaad erg op als je 1.65 bent als jongen, maar dat weten nu toch helemaal niet. Er is helemaal niets gezegd over eindlengte. Er is helemaal niets onderzocht. Dan ga je je toch niet hardop zeggen dat groeihormonen misschien wel iets voor hem zijn?! Ik vind dat echt te kort door de bocht. Inderdaad, dan zeg je dat je het kind wel klein vind en dat je voorstelt om daar eens met de huisarts of met de kinderarts over te gaan praten (bij die laatste is hij toch al onder behandeling).
Stel je voor dat hij de -2SD-lijn blijft volgen, zoals hij tot nu toe steeds heeft gedaan. Dan zou hij volgens de curve 1.70m worden. Dat is niet groot, maar ik geloof niet dat dat nou meteen een reden is om hormonen te gaan spuiten...
En Pelle, mijn vader is inderdaad van een andere generatie en komt ook uit een familie waar de mannen allemaal niet lang zijn. Maar jij noemt hem 'te klein'. Wat is te klein? Als hij dat zelf nou niet vindt. Het is ook maar net wat je gewend bent. En mijn eigen opmerking over klein zijn; ik bedoelde daarmee te zeggen dat ik in mijn pubertijd een enorme groeispurt heb gemaakt. Dat ik van de kleinste van de klas naar gemiddeld ben gegaan. En of het nou werkelijk zo'n verschil maakt of je dan jongens of meisje bent. Ik zie dat niet.

Overigens heb ik nergens een opmerking gemaakt over dat ik wel zou doen als het voor zijn beroep nodig zou zijn. Dan ben je inderdaad te laat.

Pelle

Nee, ik denk dat het voor beide niet leuk is en dat het daarom niet uitmaakt of je vrouw of man bent.