Psycholoog overtreed grenzen
Ik weet niet goed in welk topic dit huis hoort. Graag verplaatsen als het fout staat.
Ons kind is een paar keer naar een psycholoog geweest. Echter kind wil zelf niet meer, psych kan niet tot kind doordringen, hulpvragen worden niet opgelost. Na het evaluatiegesprek hebben wij besloten te stoppen en een andere weg te gaan zoeken. Dit per email laten weten aan psych. Hierop vond psych dat wij moeten laten weten waar wij naar toe gaan. Wij willen juist met een frisse start beginnen bij een nieuw iemand. Psych heeft geheimhoudingsplicht en wij hebben geen toestemming gegeven voor info verstrekken aan derden. Ook het kind heeft hiervoor getekend.
Nu blijft psych dwingen dat wij moeten laten weten waar we heen gaan. En psych wil meezoeken en bepalen in waar wij heen moeten gaan. Er werd opeens geschreven dat ze dat wel mogen ook al ontbreekt toestemming omdat ze zich zorgen maken over zorg kind. Kind van 14 he gaat het om.
Reden is dat wij discussies hebben over gedrag van kind met kind en kind erop aanspreken dat kind zich aan regels moet houden. Kind mag sowieso al veel en is verwent. Kind vind dit allemaal uiteraard niet en zei de laatste keer tegen psych dat hij de hele dag discussies heeft en niks mag en ouders niet aardig zijn. Psych zegt nu, of jullie melden waar je heen gaat en kiezen iets dat wij goedvinden en dan sturen we ons verslagje, of we schakelen sociale hulp van de gemeente in.
Dwang, dreiging, terwijl we vrijwillig voor hulpvragen daar kwamen die psych dus niet kon oplossen.
Iemand zoiets meegemaakt, tips, weet wat ze kunnen, loze dreiging.
Kind doet niet wat jij als ouder wil. Dan stuur je kind naar de psycholoog. Psycholoog doet ook niet wat ouder wil, namelijk kind dwingen te doen wat ouder wil.
Dan haal je je kind weg en wordt de psycholoog vilein en gaat dreigen met een zorgmelding.
Dat zijn voor mij twee dingen.
1. Hou op met een puber te willen dwingen
2. Meldt de psycholoog of hij denkt dat hij met een zorgmelding je kind een plezier doet gezien het falen van de jeugdbescherming? Blijkbaar wil hij met deze juridische dwangmaatregel het leven van kind nog moeilijker maken.
Dus ja: meldt de psycholoog dat hij ophoudt met jullie bedreigen en dat jullie ophouden je kind te bedreigen.
Lees zelf eens een goed boek over pubers, luister eens naar je zoon, wees eens trots op wat hij goed doet en laat hem anders gewoon met rust als je dat niet kan.
https://www.stichtingkog.info/
Informeer jezelf en zoek hier zonodig hulp. Het is geen hulp om je kind te dwingen en te bedreigen.
1 Hoe oud is jullie kind?
2 Ja. Als de psycholoog meent dat de veiligheid en/of de ontwikkeling van het kind in gedrang is, dan mag - dan moét - deze melding doen bij Veilig Thuis.
3 Ik begrijp dat jullie het niet eens zijn met jullie kind én niet met de psycholoog. Nu is opvoeden een ding van meningen. Nogal subjectief dus. Maar de tijd dat ouders gegund werd hun wil aan hun kinderen op te leggen is voorbij. Misschien moeten jullie als ouders zelf eens met een psycholoog praten of naar een opvoedcursus. Al is het maar om te leren begrijpen hoe er tegenwoordig naar opvoeden en opvoeders gekeken wordt.
4 Ik zou in jullie belang en in dat van jullie kind de strijdbijl met de psycholoog zo snel mogelijk begraven. Hard tegen hard spelen resulteert onvermijdelijk in uit huis plaatsing van je kind.
"Reden is dat wij discussies hebben over gedrag van kind met kind en kind erop aanspreken dat kind zich aan regels moet houden. Kind mag sowieso al veel en is verwent. Kind vind dit allemaal uiteraard niet en zei de laatste keer tegen psych dat hij de hele dag discussies heeft en niks mag en ouders niet aardig zijn"
Als het om bovenstaande gaat snap ik dat de psycholoog zich zorgen maakt. Jullie willen dat jullie 14 jarige kind naar jullie gaat luisteren en jullie vinden hem verwend. Jullie hebben hulp gezocht. Hulp hielp niet (vinden jullie). Kind klaagt bij psycholoog over jullie als ouders en vervolgens stoppen jullie met de psycholoog en weigeren jullie door te geven waar kind dan naar toe gaat. Ik denk dat de psycholoog zich zorgen maakt over jullie kind en denkt dat het echt hulp nodig heeft. En als dat mag ook bij iemand anders maar de psycholoog wil wel zeker weten dat er hulp komt.
Ik vind dat niet raar. Hebben jullie al iemand anders? Kan die hulpverlener doorgeven aan de psycholoog dat er hulp is maar dat overdracht niet nodig is?
Het gaat toch om hulpvragen van je kind? Nou, dan zou ik samen met je kind zoeken naar een nieuwe oplossing. Deze psych bevalt hem niet? Waarom niet? Hoe kunnen we een nieuwe psycholoog vinden? Ik zou me dus gewoon niet zo veel aantrekken van deze psycholoog aangezien je schrijft dat hij je kind niet verder helpt. Dan ga je gewoon op zoek naar een andere. Maar wel sámen met je kind. Het gaat om zijn (of haar?) hulpvragen.
Weeromstuit schreef op 03-07-2021 om 13:34:
Het gaat toch om hulpvragen van je kind? Nou, dan zou ik samen met je kind zoeken naar een nieuwe oplossing. Deze psych bevalt hem niet? Waarom niet? Hoe kunnen we een nieuwe psycholoog vinden? Ik zou me dus gewoon niet zo veel aantrekken van deze psycholoog aangezien je schrijft dat hij je kind niet verder helpt. Dan ga je gewoon op zoek naar een andere. Maar wel sámen met je kind. Het gaat om zijn (of haar?) hulpvragen.
Die indruk heb ik niet. Het gaat om de hulpvraag van de ouders: kind luistert niet. De psycholoog heeft dat niet verholpen. De psycholoog is het eens met kind dat de ouders te dwingend zijn.
Nu willen de ouders een andere psycholoog. Eentje die kind wel kan vormen naar hun wensen.
Reden tot veranderen van hulp.
Je kan de psycholoog op een zijspoor zetten door aan te geven toch meer progressie te verwachten in groepstherapie. Mogelijk dat je zoon daar idd meer baat bij heeft want geen 1:1 gesprekken, meer leeftijdsgenoten, dus minder als individu onder vergrootglas.
Vaak lees je over het belang van open durven zijn, elkaar aanvoelen en vertrouwen. Maar als het niet klikt, hoe kan een puber zich dan nog open durven stellen. Die hindernis omzeil je dmv groepsbenadering. De begeleider zal wel een rapport willen inzien. Maar als je zoon daar zichtbaar beter in zijn vel zit, zal de begeleider dat rapport opzij leggen.
Eigenlijk had de psycholoog dit m.i. kunnen aanvoelen en deze optie ook met jullie kunnen voorleggen.
Zeker de strijdbijl begraven, er valt niets te winnen. Niet in de discussies met je kind, meestal niet zinvol maar wel begrijpelijk tijdens de pubertijd. Discussie met de psycholoog zal de situatie ook niet verbeteren.
Heb je het, tot nu, gemaakte dossier van je kind mogen inzien? Ga in overleg, laat de psycholoog meedenken bij jullie vervolgtraject en weet wat er dan doorgestuurd wordt. Dit hoeft allemaal niet nadelig te zijn. Wat op papier staat is vaak pittig en confronterend maar vaak ook leerzaam en niet per definitie onwaar.
Ook is de psycholoog misschien bereid om sommige aantekeningen uit het dossier te verwijderen voor het doorgestuurd wordt en je kunt een officiële melding voorkomen. Meeveren werkt vaak beter, ook tijdens het opgroeien van je zoon overigens.
Wat ik niet begrijp is dat je je met zo'n outlandische mening over opvoeding bij de hulpverlening meldt. Je hebt zelf meer bijscholing nodig over hoe je met je puber omgaat. De hulpverlening is een groot risico, als ouder heb je niets te vertellen en ze kunnen altijd een zorgmelding doen, dus als je het, met deze rigide instelling, niet eens bent met de hulpverlening ga je zeker niet naar een volgende hulpverlener, dat is vragen om nog meer moeilijkheden.
Informeer je zelf liever en zoek praktische oplossingen.
M Lavell schreef op 03-07-2021 om 13:37:
[..]
Die indruk heb ik niet. Het gaat om de hulpvraag van de ouders: kind luistert niet. De psycholoog heeft dat niet verholpen. De psycholoog is het eens met kind dat de ouders te dwingend zijn.
Nu willen de ouders een andere psycholoog. Eentje die kind wel kan vormen naar hun wensen.
Ja, dat kan ook. Ik bleef haken op deze zinnen:
"Ons kind is een paar keer naar een psycholoog geweest. Echter kind wil zelf niet meer, psych kan niet tot kind doordringen, hulpvragen worden niet opgelost."
Door de context van deze zin meende ik hulpvragen van kind zelf te zien. Maar ik vrees dat jij gelijk hebt want verderop staat dat het gaat om een verwend kind dat niet wil luisteren. Dan kan ze maar beter eens naar haar eigen kind gaan luisteren.
Ik krijg de indruk dat het ook om vrij verwende ouders gaat, die misschien ook eens moeten leren luisteren.
Dat idee dat je 14 jaar tekortschietende opvoeding even in een weekje rechtbreit door je kind stevig aan te pakken samen met een therapeut, dat klinkt behoorlijk verwend.
En 14-jarigen zijn draakjes, want ze trekken zich van niemand wat aan zonder echter zelf hun zaakjes op orde te brengen. De enige remedie is dan uitzitten tot ze weer wat verstandiger worden en in tussentijd de boel leefbaar houden en ze voor al te erge brokken behoeden.
En hoe meer je naar ze luistert en ze zelf hun plan laat maken, hoe sneller ze verstandig worden. Je kunt niet leren fietsen als pa en ma de fiets in de achterbak van de auto zetten, en je kunt ook niet leren leven als pa en ma alles voor je willen bepalen.
WoW ik ben dus niet duidelijk geweest gezien de reactie’s, sorry. Hoe kan iets uit zijn verband worden gerukt.
Nee, de reden van dat kind naar psych ging was omdat kind slecht in zijn vel zit en wij uit wilden zoeken hoe hij beter in zijn vel kwam te zitten. Niks gedwongen van ons, niet omdat hij niet luistert, dat doet geen puber niet. En het is ook niet zodat hij helemaal niet luistert.
Kind wil zelf niet meer omdat hij zich niet op zijn gemak voelt bij de psych. Zij gaf al elke keer aan dat hij weinig zegt of verteld.
Nu wilden wij juist het de richting gaan opzoeken van zelfvertrouwen cursus, bokstherapie of rots en water training.
Echter de psych ziet dat helemaal niet zitten. Zij wil gesprekken voeren met een psych en dat is dus wat het kind zelf aangeeft dat hij niet wil. Hij mag dat zelf toch aangeven dacht ik zo.
Hij voelt geen klik met huidige psych, vandaar het stoppen.
Hij wil niet dat de psych over hem een verhaal gaat schrijven.
Vandaar dat we met een schone lei wilden beginnen, maar nu gaat zij hem dus tegen zijn zin dwingen met praten met iemand. Dat werkt dus nooit, dat heeft al gebleken.
Wij willen graag ook elke week komen praten, maar op den duur ben je uitgepraat over de situatie. Je geeft aan kind zit slecht in zijn vel, er is een pest verleden, etc.
Blijkbaar wil de psych hem niet laten gaan, en dus dwingen.
Ik hoopte op ervaringen en geen verwijten als je niet alle details kent.
En met verwend, bedoel ik, weinig regels, krijgt veel, wij doen niet moeilijk over het meeste, maar verwachten wel dat je je aan de regels houdt in huis en respect toont.
Is dat te veel gevraagd.
Zijn er mensen met ervaringen hiermee en positieve feedback?
Sommige mensen kunnen die 'quasi' regeltjes, bakerpraatjes over opvoeding, zogenaamde flinksigheid, ook endemisch in onze samenleving, hoe onhandig en onproductief ook, niet van zich afschudden.
In dat geval hoop ik dat je genoeg geld hebt om je kind naar kostschool of internaat te sturen in plaats van het thuis te blijven kleineren.
Ik vermoed dat je zoon te loyaal is aan jullie om het contact met de psycholoog aan te gaan, hij wil niet tegenover jullie komen te staan want hij is afhankelijk van jullie.
Minimaal weet je heel snel een verkeerde indruk te wekken over je ouderschap.
