Overtijdbehandeling

Evenzo

Ik wens je heel veel sterkte dinsdag en kracht voor de tijd erna!

Een jaar of 5 geleden....

heb ik hetzelfde gedaan als jij morgen gaat doen, evenzo. Had er al 3, maar verder een vrijwel identieke situatie.

Wilde je alleen maar even laten weten dat ik me er nog steeds heel goed bij voel, bij mijn besluit van toen. Het was goed. Ik ben blij met mijn gezin, maar het is goed dat er geen kind bij is gekomen destijds. Ik heb geen last van spijt, van wat-als-gedachten, van wroeging, of wat dan ook. Ik had het liever niet meegemaakt en hoeven besluiten natuurlijk, maar goed, da's een open deur.

Maar het is heel goed mogelijk in vrede te leven met een onomkeerbaar besluit als dit.

Ik zal aan je denken morgen....

toenookzondernaam

Dank

Ik ben vandaag eerder weggegaan van werk met toestemming van leidinggevende. Ik moest echt weg daar en me mentaal voorbereiden
Ben de hele dag al erg nerveus en wil dat het gauw voorbij is. Moeilijkste lijkt me nog het nuchter blijven al wil ik geen roesje, maar stel dat het niet goed lukt en ik MOET even een roesje dan is dat maar beter....
Dank voor de sterkte wensen. Ik heb het nodig.
Ik denk ook dat net als 'toenzondernaam' ik geen wroeging oid zal voelen. Ik denk wel dat het erin zal hakken maar ik denk ook dat ik me opgelucht zal voelen. Hoop dat ik een beetje slaap vannacht

Evenzo

Sterkte morgen. Ik hoop dat het je goed gaat.
Carolien

Sterkte

Evenzo, ik wens je sterkte morgen. Ik hoop dat je niet alleen gaat en voldoende steun zal krijgen morgen en de tijd erna.
Houd er rekening mee dat je even zult moeten herstellen. Net als na een miskraam zal je lijf toch even moeten 'ontzwangeren'. Neem die tijd voor jezelf, rust uit. Eis niet teveel van jezelf door te snel weer aan het werk te gaan.
Je zult je misschien niet meteen opgelucht voelen, maar juist na de behandeling na gaan denken over wat er nu feitelijk gebeurd is. Het heen en weer gezwiep van je emoties daarin is normaal, heb je ze niet dan ben je niet vreemd of zo hoor
Laat nog een keertje weten hoe het met je gaat, leef met je mee.
Sterkte!
Maria Vespa

Evenzo

ik denk aan je!

Sterkte.

liefs van Verdriet

Het is gebeurd

Vanmorgen om half 11 moest ik me melden. Man is meegegaan. Ik was op van de zenuwen en mijn tranen zaten hoog. Ik moest eerst voor de echo bij een nare vrouw. Ze was zeer kortaf en toen de echo klaar was gooide ze een stapel tissues op mijn buik: 'gel erafvegen en aankleden'. Nou zeg! Ze vertelde ook niks over de echo en ik kon het scherm niet zien.
Vervolgens weer in de wachtkamer (met nog 10 meisjes en vrouwen....wat een surrealistische wereld vond ik het ineens, het leek wel lopende band werk). Toen een gesprek met een vrouw met mijn man erbij. Die was wel erg begrip vol en stelde wat vragen. Ik heb gevraagd of ik de echo mocht zien. Eigenlijk was er alleen een ei blaasje te zien, indicatie was een kleine zes weken. Gelukkig geen kloppend hartje (in elk geval niet zichtbaar), dat was gevoelsmatig toch belangrijk voor me, klinkt misschien heel dom.

Al snel mocht ik naar de dagbeh. (moest alleen) waar ik een bed kreeg en me moest verkleden. Ik kreeg nog wat uitleg en ging een tijdschriftje lezen. De anaestesist was hele aardige oudere kerel die precies vertelde wat hij ging doen. Hij stelde me erg op mijn gemak.
Daarna kwam de vrouwelijke gynaec. die de behandeling deed. Ik kreeg een prik, werd wat dizzy en high, leek alsof ik dromerig werd en toen was ik al klaar. De dokter vertelde dat ze veel oud bloed had gezien en dat deze zwangersch zeer waarsch in een miskraam geeindigd zou zijn. Moeder natuur die toch ingreep?
Ik heb nog 5 min. een beetje liggen dutten en toen ben ik weggegaan na een kop thee en wat kaakjes. Al met al ben ik 1,5 uur binnengeweest daar en is het me toch meegevallen. Ik voel me wel opgelucht en ik voel ook dat ik weer vooruit kan kijken. De afgelopen weken heeft mijn wereld stilgestaan. Ik voel me nu lichamelijk en ook geestelijk vrij goed maar ik sta open voor een terugslag. Dat zal ik dan wel zien. Ik ben ook erg benieuwd of de potentiele uitgerekende datum in oktober me dan parten zal gaan spelen. Het zal iets zijn wat ik mijn leven lang bij me draag....
Nogmaals dank voor het medeleven.

Evenzo

Je hebt het achter de rug; dat gevoel van opluchting herken ik. Maar de ontlading komt nog wel, later. Dat hoort ook. Geef daaraan toe want ook al heb je de juiste beslissing genomen het is allemaal toch niet niks! Tja en of het wellicht toch in een miskraam zou zijn geeindigd; misschien wel, misschien niet. Je moet nu gewoon verder met je leven. Nog wel een advies: als ik jou was zou ik wel zo snel mogelijk andere methoden van anti-conceptie gaan bespreken en bekijken met je man danwel sterilisatie. Om te voorkomen dat je nog eens in deze nare situatie terecht komt. Wellicht dat je er nu nog even niet over kan nadenken maar wacht er niet te lang mee... Sterkte meid!

Evenzo

Misschien is dat toch een troost bij de verwerking, dat die hoeveelheid oud bloed erop wijst dat de zwangerschap waarschijnlijk in een miskraam geëindigd zou zijn. Sterkte met alles!

Herstel

Je hebt nu een miskraam meegemaakt.
Neem de tijd om te herstellen, lichamelijk en geestelijk.
Zelf heb ik 5 zeer gewenste zwangerschappen in een miskraam zien eindigen, en dat was elke keer erg bijkomen. En ja, ook die uitgerekende datum voel je nog even.

Herstel

Ik merk dat mijn lichaam nog denkt zwanger te zijn. Ben dus nog misselijk en gespannen borsten en moe...ondanks dat het zo pril was. Maar ja na 2 kinderen staat mijn lichaam natuurlijk meteen in de juiste 'stand'.. Ik ga ervanuit dat over een dag of 4 deze versch. weg zullen zijn, dan zal ik ook bloedingen krijgen is me verteld. Over 2 a 3 weken moet het hcg weg zijn. Dus ja ik doe rustig aan om te herstellen. Ik ben al 2 weken -sinds ik het weet- erg naar binnen gekeerd, heb minder gewerkt, alle prive afspraken afgezegd, dus ik doe het rustig aan.
Geestelijk gaat het nog steeds goed. Ik heb goed geslapen. Ik had een nachtmerrie voor de ingreep (een kindje dat al bijna volgroeid was maar ik was nu eenmaal al bij de kliniek dus ik mocht van de artsen niet meer terugkrabbelen). Maar ik laat mijn gevoelens stromen. Het komt als het komt en dan is het goed. Maar ik ga me ook niet schuldig voelen over het feit dat ik me geestelijk goed voel.
groetjes

Evenzo,

Knuffel.
Bellefleur

Komt goed

met jou, fijn dat je het zo goed doorvoelt en benoemd ! Je hebt je verantwoordelijkheid genomen, iets wat positief is voor jou en je gezin.

Een goed herstel gewenst.

Evenzo

fijn dat je nog laat weten hoe het met je gaat. Je slaat je er dapper door heen. En, als jij je nu prima voelt, dan is dat zo. Ga je inderdaad niet schuldig voelen over het feit dat het naar omstandigheden goed met je gaat.
Inderdaad zoals Manda zegt, komt wel goed met jou en je gezin. Weet je...het vergt ook kracht om voor je huidige kinderen te kiezen. Het is goed zo. Je bent een lieve moeder.

knuffel van Verdriet

Hcg hormoon

Ik wens je een goed herstel in lijf en hart!

Nog even dit: na twee weken moet je (moest ik in ieder geval) op controle bij de huisarts met urine om te kijken of het hormoon weg is en de behandeling dus gelukt is. Bij mij bleek het hormoon nog steeds in de urine te zitten en leek het dus niet gelukt te zijn. Die schok was echt af-schu-we-lijk. Ik stortte totaal in. Na alles wat ik al had meegemaakt. De huisarts schrok zich ook een hoedje. Hij belde naar de abortus kliniek en die vertelden hem dat dit heel vaak voorkomt...dat er waarschijnlijk niks aan de hand was dat ik over een week nog een keer urine moest laten controleren. Wees dus voorbereid!

Ter afronding

Hoi ook anonime, ik kan me voorstellen dat je je wezenloos bent geschrokken. Ze hebben tegen mij gezegd minimaal 3 weken. Dus die termijn hou ik dan maar aan.
Het gaat aardig hier. Begin nu wel erg te vloeien en mag nog geen tampons dus dat is wat minder. Ook kwam ik gister werkelijk de hele dag gezinnen tegen in het dorp met 2 oudere kinderen (bijv 5 en 7) en een klein babietje. Opeens heb je daar natuurlijk ook oog voor of valt het extra op. Gisteravond voelde ik me echt een 'zwakkeling' dat IK dat niet eens zie zitten. Dat dat voor mij de reden was.... Tegelijkertijd weet ik heel goed waarom en sta ik daar ook achter maar het gevoel dat ik dat niet eens kan (ik zou toch alles moeten kunnen? (hardnekkig denkpatroon nog van vroeger) sloeg even in.
Na ja dat dit dingen zal ik nog wel vaker tegenkomen

dank