Onaardige uwv

Ik denk

dat dat komt omdat jouw werkgever (het uitzendbureau dus) er meteen een controle op heeft laten zetten, het is dus maar zeer de vraag of dit vanuit het UWV of vanuit je werkgever komt.

Potentiële fraudeur

Ik had niet te maken met het UWV, maar wel iets gelijks. Ik vind het overigens geen probleem om snel opgeroepen te worden, maar dat gaat dan van "mórgen zó en zó laat, 40 km van huis, en oh ja, er is betaald parkeren en het is een stukje lopen vanaf de bus" (ik heb dus een loopprobleem).
Nou is deze werkgever (9 uur per week) niet mijn enige bron van inkomsten en ik heb sowieso een hoge allergie voor mensen en instanties die op zó'n korte termijn eisen dat ik braaf op de stoep sta. Het kon trouwens niet eens, want net die dag had zoonlief weer een epileptische aanval gehad, het bezoek dat ik moest brengen was op woensdagmiddag, en ik vond het beter om dan even in de buurt te blijven (het gaat weer goed met hem inmiddels).
Ik heb de situatie keurig uitgelegd (ik red het morgen niet, maar wil echt héél snel alsnog langskomen, mits tijdens schooltijd). Nou, dat werd niet op prijs gesteld...
Gelukkig heb ik inmiddels aardig wat eelt op mijn ziel gekregen en ik heb mevrouw de telefoniste gezegd dat een werkgever voor wie ik 9 uur per week werk tegen een minimumloontje niet het recht heeft om 24/7 over mijn tijd te beslissen. Ik kon dan morgen niet komen, maar óvermorgen wel, tussen die-en-die tijd, en de dag daarna tussen die-en-die tijd. Ook zei ik dat ik vervangend werk deed bij de werkgever en dat ik die tijd dus ook echt aan de baas wilde besteden (ben dus echt geen werkschuw tuig!) omdat die de planning daarop had ingesteld. Dus, take it or leave it, mórgen kan ik niet, vanaf óvermorgen wel, maar niet de hele dag.
Dit alles op een héél vriendelijke, correcte toon die mogelijkheden bood om erover door te praten. Je vangt tenslotte meer vliegen met stroop dan met azijn.
Het lukte om een afspraak te maken.
By the way: de bedrijfsarts was een prima vent! Ik heb hem wel verteld dat ik niet zo gecharmeerd was dat ik door de afsprakenjuffrouw werd behandeld als een potentiële fraudeur, en dat ik al voor het telefoontje door vervangend werk aan te nemen had bewezen me in te willen zetten, ook al wordt vrijwel zeker mijn contract niet verlengd door mijn kwaaltje. Hij gaf me helemaal gelijk, maar vertelde ook dat die werkinzet die ik toonde toch niet zo vanzelfsprekend was, zeker in slecht betaalde beroepen. Je moet dus echt voorbereid zijn op alles als er iemand in de ziektewet aan de telefoon komt. We hebben een heel interessant gesprek hierover gehad.
Het probleem, zo leerde ik ook, is dat de reactie van de werknemer het vaak nog erger maakt. Lot schrijft bijvoorbeeld:
"Ik voel me zo vernederd, ben altijd eerlijk, krijg een keer iets en word uitgemaakt voor leugenaar, alsof ik erom heb gevraagd ziek te worden."
Ja, dat herken ik meteen! En geloof me, vroeger had ik net zo gereageerd. Hop, meteen de verdediging in, op emotionele toon! De reactie van zo'n telefoondame wordt dan nog negatiever: "Zie je wel, die zit uitvluchten te verzinnen!"
Dat ik op rustige toon heb verteld dat ik niet kom komen op zo'n korte termijn, en vervolgens meteen met tegenvoorstellen kwam, schijnt dé taktiek te zijn (wist ik niet eens).

Helaas dus, maar het schijnt inderdaad wel nodig te zijn bij dat soort instellingen dat ze mensen zo benaderen!

Lot

Bekend. Ik ben een keer opgeroepen toen ik me als uitzendkracht zwangerschapsgerelateerd had ziek gemeld. Andere kant van de stad. Ik daarheen. Zegt die medewerker "wat komt u hier doen, last van harde buiken na de 30ste week, u moet thuis blijven!". Ik was drie kwartier van te voren vertrokken om heel langzaam over asfaltwegen te rijden. Bus was ook geen optie want ik kon niet lopen vanaf de halte.

Minstens zo erg was de brief van UWV dat ik wijzigingen in mijn situatie moest melden, zoals detentie.

Dat zinnetje heb ik uitgeknipt en op de plee gehangen. Dergelijk wantrouwen als je gebruikt maakt van een (volks)verzekering waar ik gewoon jarenlang premie voor had betaald vond ik schurkig.

Pijnlijk

Het is wel al een aantal jaren geleden maar zo heb ik er ook een over het UWV. Mijn man moest bij de arts van het UWV komen omdat hij al bijna een jaar ziek was (acute leukemie). Het was heel triest eigenlijk, want we hadden net te horen gekregen dat hij niet meer beter zou worden... Maar mijn man wilde dat best even gaan vertellen (ja, ik verbaas me er nog wel eens over). Die arts reageerde heel meelevend en beloofde dat alles keurig afgehandeld zou worden. Maar de brief erna, van het UWV was minder begripvol: of mijn man wijzigingen in zijn situatie wilde doorgeven en het ergste vond ik de zin dat hij - indien hij niet beter was - na vijf jaar nog eens opgeroepen zou worden.....Een maand later is mijn man overleden, ik heb er naar het UWV zelf niets meer mee gedaan maar op het werk van mijn man (waar ze een kopie van deze brief hadden gehad) heeft wel iemand van de administratie een pittig woordje gesproken met degene die de brief had verstuurd.
Uiteraard worden er overal fouten gemaakt en in geval van een overlijden heb ik nog wel meer voorbeelden maar je hebt bij zo'n UWV altijd het gevoel dat je bij voorbaat wordt verdacht van frauduleuze handelingen...

Ik snap niet dat UWV verwacht dat je bij hen langskomt als je ziek bent. Als je ziek bent kun je toch vaak niet eens de deur uit?
Ik ben nu al ruim 3 weken ziek thuis, maar ik heb nog niks van UWV gehoord. Is dat vreemd?

Werkgever

Vaak is het de werkgever die snel meldt.
Heb ook zoiets meegemaakt, ik had een werkgever die vond dat ik 'zeurde', omdat ik me na 2 miskramen ziek meldde (bij de eerste had ik zelfs ondanks alle krampen en pijn met extra maandverband gewoon DOORGEWERKT).
Ik moest twee keer per week langs bij een bedrijfsarts ergens in een verweggistan deel van de stad, die vervolgens vond dat ik best kon werken, want dat was beter voor mijn emoties. Terwijl ik op dat moment de trut die alleen maar zei 'gut alweer' toen ik me ziekmeldde tijdens mijn tweede miskraam eigenlijk alleen maar kon wurgen als ik haar tegenkwam.
Toen ik me toen afmeldde voor een afspraak omdat het WEER misgegaan was wilden ze wel meteen een nieuwe afspraak maken.

Daarnaast wist mijn leidinggevende dingen over me die ze niet KON weten omdat ik die aan de arts gezegd had. Maar blijkbaar geld geheimhouding niet voor bedrijfsartsen. (Ik hoorde later dat hij persoonlijk bevriend was met haar).

Dirksmama (tikkie ot misschien)

Ja, geheimhoudingsplicht geldt ook voor bedrijfsartsen, en als zo'n arts zich daar niet aan houdt is dat een mooie reden om een klacht in te dienen bij het medisch tuchtcollege. Daar vallen die lui namelijk ook gewoon onder (idem verzekeringsartsen van UWV).

En zo'n klacht is geen lolletje voor de betreffende arts, want zelfs als die niet gegrond verklaard wordt kost het een hoop werk. Een klacht over schending van de geheimhouding zal overigens, als het bewezen kan worden, zeker wel gegrond verklaard worden. En als het niet bewezen wordt is die arts in elk geval een keer flink geschrokken.

Groeten,

Temet

Pelle

Ja dat is zo. Ik kreeg alleen de indruk (wrs onterecht, slecht gelezen van mijn kant) dat het UWV verwacht dat je langskomt als het je oproept, hoe dan ook.

Mijn man heeft enkele jaren geleden zijn enkel gebroken, hele nare breuk was helemaal door. Hij mocht 8 weken niet lopen en werken. Hij werkt in de bouw op een torenkraan. UWV belde en vroeg of hij niet halve dagen kon gaan werken of aangepast werk kon gaan doen. Hallo in de bouw! Hij mocht niet eens de bouwplaats op met zijn enkel. Dat duurde ook even voordat ze dat wilden aannemen.

Zwangerschapsverlof zonder kind

Toen ons eerste kind doodgeboren werd moest ik 3 dagen na de bevalling ook op 'gesprek' komen. Op het moment dat ik beviel was mijn zwangerschapsverlof op een paar dagen na nog nét niet ingegaan (toen kon je kiezen tussen 4 of 6 weken en ik voelde me toch goed en zou dan meer tijd erna hebben). Dus dat ik opeens voor de aangegeven tijd ziek was zagen ze als 'ziekte'en niet als zwangerschapsverlof en de brief was op zo'n toon dat als je niet kwam (consequenties worden even fijn omschreven). Helemaal hoteldebotel belde ik naar mijn werk (kraamhulp hield mijn handje vast) waar ze zich het leplazerus schrokken ervan en het heel erg vonden, mijn leidinggevende putte zich uit in excues (ze was de dag ervoor zelf op bezoek geweest) en ze zouden het regelen. Wat schetst mijn verbazing...rond mijn úitgerekende tijd kreeg ik een heel formulier waarop ik moest invullen wanneer en waar ik bevallen was en hoe lang de ziekenhuisopname geduurd had en óf ik wel in het ziekenuis was geweest inclusief opname-datum, hoe het kind heette en waar het aangeven was etc. en die brief was helemaal op zo'n jubelende felicitatie-manier.
Ik was des duivels. En weer volgde dezelfde procedure. wel belde later de controlerende instantie met excuses (maar wat heb je eraan?) En mijn leidinggevende vertoonde dezelfde reacties. Toen veel later een collega hetzelfde overkwam (ook doodgeboren baby) hebben we er nog over gehad en heeft ze vóórdat er weer zulke ambtelijke debiele fouten gemaakt werden al bij voorbaat de controlerende instantie opgebeld en haar/mijn ervaringen van toen daar gemeld en geeist dat dit niet wéér zou gebeuren. Is volgens mij ook niet gebeurd.
Maar dit is wel het dieptepunt van ambtenarij en regelgeving volgens mij.
groeten albana

Pelle (tikkie ot)

Ik heb nog geen brief gekregen maar de dokter zei het me. Ik moest de 30e naar de specialist en moest hem daarna bellen, want hij had zelf geen idee waar hij vanaf 1-10 zou uithangen. Helaas is het me de 30e niet gelukt hem aan de lijn te krijgen. Dus ik mag me maandag weer in de armen van de telefoniste storten

Oude ervaring met uwv

Enkele jaren geleden lag ik met een gipspoot in mijn flat. Door mijn COPD had ik niet de kracht om op krukken te lopen, en mijn rolstoel kreeg ik de voordeurdrempel en de drempel van het trappenhuis niet over, ik kon trouwens vanwege dezelfde COPD niet de kracht vinden de wielen zo ver rond te draaien.

Toen kreeg ik het bericht dat ik op audiëntie moest verschijnen. Ik moest maar een taxi bellen. Het was vaag of dat vergoed zou worden, maar het was niet ve, en vol plichtsbesef dacht ik: dat regel ik wel even.

Maar de taxichauffeur gaf aan dat hij het niet bepaald zag zitten een rolstoel over twee vervelende drempels te hijsen (arbowet en zo). En toen had ik een probleem tussen het UWV dat vond dat ik hoe dan ook moest verschijnen, en de omstandigheden die me inmiddels al enkele weken gevangen hielden in huis.

Het ging om thuiswerk dat ik heel moeilijk kon doen omdat ik met de rolstoel niet achter het bureau paste en ik mijn been hoog moest houden. Pakweg 10 uur in de week. Maar ik was al aardig gevorderd in de 6 weken die ervoor stonden en om meer gezeik te voorkomen heb ik me weer beter gemeld en met wat kunst- en vliegwerk die 10 uur per week gedaan (het was nog maar 1 of 2 weken). Achteraf hoorde ik van de fysiotherapeut dat ik daarmee risico nam... Maar in die tijd wist ik nog niet hoe ik het best de strijd met het UWV kon aangaan.

Het blijft lastig, daarmee communiceren...