Obstakel in de gezondheidszorg: de doktersassistente
Ik loop sinds enkele jaren steeds meer aan tegen het probleem van de doktersassistente, als ik naar de dokter wil voor een van mijn kinderen. Ik ga niet vaak, dus ik heb niet veel voorbeelden, maar de keren dat ik de dokter wilde bellen verloopt vrijwel altijd problematisch.
Gisteren bijvoorbeeld: dochter heeft al 5 dagen koorts, pijn in de nek en hoofdpijn. Twee weken geleden had ze een gewone griep (na drie dagen weer ogpeknapt), maar nu zakt de koorts maar niet en blijft ze ziek. Ik wil zo het weekend niet ingaan en ik vermoed dat er iets anders aan de hand is, wellicht heeft ze anti-biotica nodig. Dus ik bel de dokter om een afspraak te maken.
De assistente wil eerst weten waarover ik bel. Het gevecht over het recht om dat alleen tegen de dokter te hoeven vertellen laat ik vandaag maar achterwege.
Hoofdpijn, pijn in de nek en stabiele koorts zonder peieken, maar ook zonder dat het daalt.
Of ze ook spierpijn heeft.
Weet ik niet, ze klaagt over hoofdpijn, pijn in de nek en ze heeft koorts.
Dan begint de doktersassistente over een virusinfectie.
Ik heb geen zin in een telefonisch lesje over virusinfecties. Ik zeg dus dat mijn dochter twee weken geleden een virusinfectie heeft gehad, maar dat dat na drie dagen over was, zoals gebruikelijk. Alleen nu blijft de koorts al vijf dagen aan.
Wat ik dan had gewild, vraagt de assistende.
Nou, misschien antibiotica?
Dan moeten we eerst weten wat er aan de hand is, zegt de assistente.
Ik ben ondertussen al aan het koken: prima, dan zoek ik dat even uit en bel ik wel terug als ik dat weet.
Nee, zegt de assistente, daar zijn wij voor.
Ik zeg dan: precies, dus wat ik meestal doe in dit soort situaties is dat ik de dokter opbel om een afspraak te maken. En dat is wat ik nu doe.
Oké, ze kan wel overleggen met de huisarts en dan belt ze me terug.
Ondertussen zijn we al bijna tien minuten aan de telefoon geweest, terwijl er waarschijnlijk mensen wachten omdat ze ook een afspraak willen maken.
Enite tijd later belt ze terug: of er problemen zijn met ontlasting en urine.
Nee, er zijn geen problemen of niet dat ik het weet.
Dat schijnt het goede antwoord te zijn! Ik krijg een afspraak voor dezelfde middag!
Dokter hoort het verhaal van dochter aan, kijkt in de keel en constateert na één minuut dat haar amandelen ontstoken zijn en hij schrijft een antibioticum voor: meestal gaat het vanzelf weg, maar omdat het nu al vijf dagen duurt krijgt ze toch medicijnen.
Gelukkig maar, want vandaag (weekend) is ze eigenlijk nog zieker, dus ik ben blij dat ik weet wat er aan de hand is en ik hoop dat de medicijnen goed aanslaan.
Deze assistente werkt precies hetzelfde als bij de vorige huisarts, waar ik weg gegaan ben omdat ik soms niet door die assistente heen kwam en vervolgens bij een ronduit slechte huisarts zat. De nieuwe huisarts is gelukkig vele malen beter, in dat opzicht ben ik erop vooruit gegaan. Maar die assistentes....
Het zal wel in nieuwe afspraken vastliggen, er zal ook wel een interessante opleiding en een interessant beroep aan vast zitten. Maar je kunt mij niet wijs maken dat het iets met efficiency te maken heeft als een assistente telefonische trials gaat zitten doen volgens het boekje, die zeker tien minuten in beslag nemen, vervolgens gaat zij op basis van een gebrekkig aftreksel van eht verhaal met de huisarts overleggen, om dan terug te bellen en alsnog de afspraak in te plannen; terwijl de huisarts in een oogopslag ziet wat er aan de hand is.
Zo langzamerhand vind ik de doktersassistente een gevaar voor de gezondheidszorg worden. Ik hoor talloze verhalen van hetzelfde probleem: mensen die moeten drammen om er dorheen te komen, paracetamol-tips bij ernstige klachten, meisje van 19, pas na een huisarts lopen dankzij een drammende moeder doorverwezen: bultje op het been blijkt dan al uitgezaaide botkanker te zijn etc.
Oh ja, moeders willen niet drammen en zeuren. We willen alleen een afspraak.
Heeft iemand een uitdraai van die telefonische trials beschikbaar, zodat ik volgende keer precies weet welk antwoord ik moet geven om een afspraak te krijgen? Liefst ook een versie voor mijn kinderen, zodat ze zelf de dokter kunnen bellen.
Of is er een andere manier om de assistente te omzeilen?
Desgewenst kan ik dit ene voorbeeld nog aanvullen met enkele andere ervaringen van de afgelopen vijf jaar. Niet zo heel veel, want ik kom er bijna nooit, alleen als er echt iets aan de hand is.
Hiervoor woonde ik in een andere plaats, met een andere huisarts, een andere praktijk, en had ik nooit enig probleem, was alleen maar positief over het fenomeen huisarts.
Nu geef ik er de voorkeur aan om de telefonische trial bij de ziektekostenverzekering door te lopen (moet ik hiermee naar de huisarts? Advies: ja, nee, of als de verschijnselen zus en zo worden), vervolgens wacht ik tot na 17.00 uur of tot het weekend en ga dan naar de huisartsenpost. Alleen voor langlopende zaken zou ik nog naar de huisarts gaan.
Heb ik toevallig pech met de assistentes of is het gewoon een fenomeen dat we om een of andere reden moeten accepteren?
Tsjor
Deel tijd huisarts
Als ik een huisarts nodig heb,ben ik blij als er 1 beschikbaar is,maakt me niet uit welke (ze werken met drie artsen bij ons),ik heb gewoon een deskundige nodig.
ik zie dat *vertrouwensband* ook niet zo met een huisarts,om dat op te bouwen moet je er toch wel minimaal elke week of elke maand komen,en dan nog duurt het jaren voor je een vertrouwensband opbouwt. Het werkt voor mij net als met een loodgieter ,als je hem nodig hebt is het fijn dat hij er is,of hij nou Piet heet of Kees,ik wil op dat moment een deskundig iemand.
Klopt susanne
Toen onze oudste te vroeg gehaald werd,en ik in het zh lag,belde mijn huisarts naar de afdeling.Ik heb ruim een uur gebeld met hem,ik herinner me dat prettige gesprek nog goed,20 jaar na dato..Ik had de beste man nog nooit gezien,want we waren nog maar net verhuisd en ingeschreven.
Bastet
Vertrouwensband kan heel belangrijk zijn
Sus-anne, ik zou zeggen, speak for yourself... er zijn toch echt klachten waarvoor het een groot voordeel is dat iemand je langer kent en vertrouwd is met de gezinsachtergrond.
Psychische klachten, langlopende zaken zoals fertiliteit, medisch/opvoedachtige kinderdingen..
Ik merk ook dat het mis gaat bij puur medisch-fysieke dingen als ik te veel wisselende mensen zie. Heb bv een paar keer door andere artsen in de praktijk antibiotica voorgeschreven gekregen terwijl iemand die wat verder keek concludeerde dat mijn amandelen er al een hele tijd uit hadden gemoeten (paar keer absces gehad).
Persoonlijk ben ik wel blij dat er artsen bij ons in de praktijk werken, en niet alleen loodgieters.
Rodebeuk ot
Zijn jouw amandelen er inmiddels uit? En zo ja, hoe is je dat bevallen?
Bij mij namelijk hetzelfde verhaal, maar ik durf niet
Bedankt alvast.
Groet,
Olijvje
Olijvje (o.t.)
Ik had het gezien inderdaad in een ander draadje en aarzelde of ik uit mezelf zou reageren. Ze zijn eruit, ik heb een hele kerstvakantie voor het herstel nodig gehad. Vijf kilo kwijt die er helaas niet afbleven. Veel last van de narcose gehad, maar dat is natuurlijk individueel verschillend.
Wel merk ik dat die doorlopende ontstekingen me in de jaren ervoor heel veel kracht hebben gekost. Je kweekt met die repeterende antibioticakuren in de uithoeken van je amandelen langzamerhand een soort Überbacteriën die nergens meer bang voor zijn. Het kost je bakkenvol energie. Dat is althans mijn ervaring. Heb er toch wel veel energie voor terug gegekregen. En dat constant uitkijken voor tocht, keel warm houden, bij het minste of geringste onderuitgaan met de zoveelste keelontsteking, dat mis ik natuurlijk ook niet.
Ik heb nu wel eerder last van mijn bronchiën en longen, verkoudheid of griep komt dieper.
Rodebeuk o.t.
Bedankt voor je heldere uitleg.
Het kost inderdaad een hoop energie, dat herken ik helemaal. Maar ik zie er zo ontzettend tegenop, ik heb al meerdere vervelende ervaringen gehoord. Met name dan wat de ingreep betreft en het herstel daarna. Als dat allemaal achter de rug is, zijn de meesten behoorlijk positief. Maar ja, dan moet je wel de moed hebben om het te ondergaan.
Nu denk ik steeds, nog even een paar jaartjes wachten todat de kinderen wat ouder zijn. Maar als ik dan toch weer heel zielig ben met een behoorlijke ontsteking, dan denk ik steeds, zo en nu is het klaar, ze moeten er maar uit De laatste keer toen de huisarts mij zag met een flinke ontsteking, moest ik direct naar de KNO arts. Daar hebben ze me toen een nacht opgenomen en bloed afgenomen etc, zo ziek en verzwakt was ik ervan.
Mijn keelamandelen waren toen zo groot, dat ik er zelf nauwelijks nog gewoon vocht doorheen kreeg. Maar ja,
daarna knap je weer op, en ga je weer verder met de gewone dingen
Nou ja, het blijft een dilemma voor mij. Je geeft aan dat verkoudheid en griep, nu dieper komt. Maar weegt dat op tegen de amandelen? Dus was het de moeite waard?
Dank in elk geval voor je uitleg hierover.
Groet,
(Bange) Olijvje
Een paar uurtjes
Pandia, als het om een paar uurtjes zou gaan is het niet gek, maar het gaat meestal niet om een paar uurtjes later, maar om dgen later of zelfs helemaal geen afsprak krijgen (neemt u paracetamol...gruwel, alsof je dat al niet geprobeerd hebt voordat je belt.
Ik begrijp dat de assistente een planningsprobleem kan hebben, maar volgens mij moet je dan niet achteraan beginnen (eerst van alles vragen en dan een oordeel geven over de aard van de kwaal en de noodzaak van behandeling, om dan pas naar de afsprakentijd te kijken) maar vooraan: helaas mevrouw, op dit moment is de agenda vol. ik heb een plekje voor u over drie dagen. Kan het zolang wachten? Dan krijg je vanzelf een antwoord waaruit blijkt of dat wel of niet kan.
Ik vind het een gevaar voor de volksgezondheid dat assistentes telefonische trails doen en op grond daarvan beslissen of iemand een dokter te zien krijgt, omdat:
- mensen die niet zeuren en de klachten niet aandikken een grote kans lopen dat zij geen afspraak krijgen (paracetamol), zodat in een vroeg stadium een beginnende klacht gemist wordt, die later in een ernstige klacht terug kan komen (pfeiffer wordt depressie, bultje wordt uitgezaaide kanker etc.);
- een huisarts inzicht kan krijgen in de volksgezondheid en eventueel voorkomende epidemieën, zodat ogenschijnlijk eenvoudige symptomen eerder herkend worden als ernstige epidimieën zoals Q-koorts;
- een huisarts een vertrouwensband zou moeten hebben mt een gezin, liefst daarvoor iedereen zou moeten kennen, zeker als je weinig komt is die ene keer dat je belt kostbaar want veel ontmoetingsgelegenheden doen zich niet voor;
- je verkleint de kans dat iemand met een moeilijkere, persoonlijke vraag op het gebied van sex, verslaving etc. de moed heeft om de doorvragende assistente tegemoet te treden.
Uit efficiency-oogpunt snap ik er al helemaal niks van: wat een huisarts in één oogopslag kan zien duurt minstens tien minuten aan de telefoon, plus een bespreking tussen arts en assistente, plus een keer terugbellen. In die tien minuten aan de telefoon van de assistente kunnen andere patiënten niet bellen. het overleg tussen assistente en huisarts (bij de oude art: tussen half elf en elf uur) legt de hele praktijk stil. Terwijl bellen, afspraak maken, kijken en diagnose met direkt ook behandelingsvoorstel in totaal ongeveer 5 minuten kost. In totaal ben je dus een veelvoud aan tijd kwijt, met het risico dat bij elke overdracht informatie verloren gaat, waardoor een vertekend beeld van de klachten ontstaat en het risico op een ongeziene, telefonisch gemaakte foute diagnose groter wordt. Plus dat de patiënt de moed verliest om wéér die huisarts te moeten bellen. Uitstellen, doorsukkelen, wachten tot het echt ernstig wordt...ik denk dat je daar als eerstelijns gezonsheidswerker niet gelukkig mee moet zijn.
Tsjor
Lidwientje
Deeltijddokter, gecombineerd met vrij zijn na 17.00 uur en vrij zijn in het weekend (want dan moeten mensen naar de huisartsenpost) heeft van het huisarts zijn een gewone baan gemaakt. Dat is dan ook het imago dat er onder ligt: dokters bouwen geen respect meer op omdat ze er altijd zijn en bij elke crisis gealarmeerd kunnen zijn, omdat ze zomaar extra langs komen als iemand overleden is, ook al ben je dan zelf geen patiënt etc.
De reactie van de klanten is dan ook navenant: het wordt gezien als een gewone baan, waarbij je een bepaalde vaardigheid mag verwachten en als die vaardigheid er niet is en de extra aandacht buiten kantooruren ook niet, dan daalt het imago al snel. Met het imago daalt dan ook het inkomen: je bent niet veel meer dan een andere professional met een negen-tot-vijf-mentaliteit.
Mensen waarderen dat navenant.
Tsjor
Twee verhalen
Mijn kinderen zijn getest op iets ingewikkelds, iets erfelijks. Ik vraag aan de assistente of ze de uitslag al heeft. De uitslag is er. Ik heb pen en papier in de aanslag, want ik wil alle details weten. Dat gaat niet. Zegt ze. Maak maar een afspraak met de huisarts. Ik sta pal. Ik start de verdediging: alles willen weten; mijn kind, verantwoordelijkheid enz.enz. Ze onderbreekt me, en zegt: 'mevrouw ik wil u alles wel vertellen, maar ik snap het zelf niet' Zal ik u een kopie van de gegevens toesturen?. Mijn verdediging loopt leeg als een ballon.
Ik heb een miskraam, en heb belachelijk veel bloed verloren. Mijn man belt heel bezorgd naar de huisarts. En de huisarts zegt dat het inderdaad zorgelijk klinkt, en ik moet maar even mijn hb laten prikken bij het laboratorium. Ik moet lachen. Ik kan toch niet meer lopen? Hoe moet ik daar dan komen? Mijn man wordt boos aan de telefoon. En binnen een kwartier (!) staat er een prikmevrouw voor de deur. En de huisarts belt. Hij wil graag een gesprek met me, want hij is dom geweest, en wil graag zijn excuses aanbieden.
Ik ben heel erg blij met mijn huisarts, en zijn assistenten!
Alleen positieve ervaringen
Ik heb in de afgelopen 30 jaar 3 verschillende huisartsen (praktijken) met de bijbehorende assistenten gehad, en als ik eerlijk ben. Ik heb alleen postieve ervaringen.
Ik heb nog nooit hoeven te 'verantwoorden' waarom ik belde. Wel vaak de vraag waarvoor ik belde. En dan voldoet een kort antwoord. Zonder enige vorm van details.
Soms bleek dan dat de assistente het af kon (ik wist ook niet dat wratten aanstippen geen dokters taak is). Soms met uitkomst dat ze het zo ernstig vonden dat ik meteen langs kon komen, en soms met een telefonisch consult als resultaat. Maar over het algemeen met een afspraak voor de zelfde dag. Waarbij de arts dan al wist waar ik (ongeveer) voor kwam.
Pandia,
Ze had me de uitslag al verteld, maar ik wilde alle bloedwaarden weten. Wat ik zo bijzonder vond, was dat ze zo soepel erkende dat ze het niet snapte, en desondanks mij als leek toch alles wilde melden. Overigens heb ik ook alleen maar goede ervaringen bij de huisartsenpost in het weekend. Toen ons kleintje van 2 haar vinger tussen de deur had gekregen bij de bouwmarkt, en wij twijfelden of we naar huis moesten gaan of naar de huisartsenpost, zei de arts heel vriendelijk dat we de volgende keer de andere keuze moesten maken .
Deeltijd dokter
Voltijd dokter zijn, kan dan wel niet meer van deze tijd zijn, maar dat neemt niet weg dat het wenselijk is dat een huisartsenpraktijk voltijd beschikbaar is (en dan bedoel ik van 8 tot 16 oid). Dat kan door 1 dokter te hebben of meerderen die elkaar aflossen, aanvullen, weet ik veel. Vaak zit een huisarts in een praktijk met meerdere artsen.
Hiervoor had ik een huisarts en die werkte deeltijd: spreekuur was van 8 tot 11 uur. Wilde je daarna een afspraak, kon je hoog springen laag springen, dokter niet meer beschikbaar. Deze arts had inderdaad een assistente die meer een poortwachter was. Je moest kunne lullen als brugman voordat je een afspraak kreeg. Ik heb zo een keer 3 dagen doorgelopen met een doodziek kind, want er was pas na 3 dagen plek.
Nu heb ik een ha die voltijd werkt, zijn assistentes vragen nooit waarvoor ik bel en meestal kan ik dezelfde dag nog terecht. Kan ik een keer niet dezelfde dag terecht, maar zeg ik dat het dringend is en waarom het dringend is, kan ik alsnog dezelfde dag terecht.
Ik zie wel en verband hoor: deeltijd dokter en strenge assistentes. Een slechte ontwikkeling en helemaal niet nodig. dan vullen ze elkaar maar aan.
Weet ik niet
Pelle, ik heb ongeveer evenveel ervaring met de huisartsenpost als met de huisarts, allebei weinig, maar de huisartsenpost was favoriet, omdat ik dan in elk geval iemand te zien kreeg. Ik weet niet wie die post bemenst. Het waren altijd andere mensen. ik had met hen geen band, zij met mij niet. Ik kon dus ook niet meeleven met hun overuren etc.
Maar dan nog: zelfs de loodgieter heeft wel eens storingsdienst en kan in de wildste uren opgeroepen worden voor een spoedklus: met enige regelmaat een enkele keer een onregelmatige dienst draaien is geen exclusieve husiartsenbezigheid.
Een huisarts die een volle wachtkamer moet laten zitten omdt er een spoedklus tussendoor komt krijgt alleen maar respect van mensen, dat is althans mijn ervaring: mensen weten wat die huisarts doet, wat de huisarts over heeft vor de patiënten en gaan ervan uit dat een spoedklus echt spoed is, als zij zelf zo ernstig ziek zouden wijn willen ze ook dat de huisarts direct komt. Bij een vorige huisarts heb ik het één keer meegemaakt dat een kind van mij erg ziek was, de huisarts zou komen als het spreekuur voorbij was. Dat bleek tegen zes uur 's avonds te zijn. De huisarts schrok heel erg over hoe ziek mijn kind was. Meteen ingeladen in de auto en naar het ziekenhuis. Over zo'n huisarts heb ik niets te klagen. Maar als ik om half een bel omdat mijn zoon niet meer kan lopen na een val, en ik krijg eerst een bandje dat de praktijk tot 14.00 gesloten is, daarna is ze nog niet open, pas tegen 14.00 uur, dan een doorverwijzing naar het ziekenhuis (wat te verwachten was), daar word ik dan wel vervelend onder. Er zijn genoeg mensen die doorwerken met de telefoon ernaast. Als je in een praktijk met meerderen werkt kun je de lunchpauze ook afwisselend nemen.
Ik heb veel huisartsen gehad, over allemaal ben ik te spreken, behalve over de vorige huisarts en over de twee laatste assistentes en de invulling van hun rol.
Tsjor
Pelle
Ik probeer je duidelijk te maken dat artsen daarmee op geen enkele wijze het respect terugkrijgen wat mensen 'vroeguh' voor een huisarts hadden, omdat je geen enkele band hebt met zo'n arts: het is elke keer een ander, het maakt hem/haar niet uit wie je bent, en omgekeerd ook niet.
Voor zover ik het heb meegemaakt maken de hele goede huisartsen zich eigenlijk niet zo druk over diensten en uren, maar wel over de toenemende administratie. En terecht, want daar zie ik hele goede huisartsen aan onderdoor gaan. Daar kunnen zij mij ook in mee krijgen als patiënt: ik wil niet dat mijn huisarts overbelast wordt door verzekeringen met in te vullen formulieren. ik wil een bereikbare huisarts, waar ik bij terecht kan. Desnoods hele dagen huisartsenposten, als ik maar ergens terecht kan als het nodig is. En als ouder wil ik kunnen zeggen dat ik vind dat het nodig is. De paracetamol en de griepvirusjes heb ik dan meestal al lang gehad, dat doe ik zelf wel, daar heb ik geen dokter bij nodig.
Tsjor
Bellefleur o.t.
Jij: Ik heb een miskraam, en heb belachelijk veel bloed verloren.
Ik: Dat heb ik ook meegemaakt. Mijn man deed verslag door de telefoon (ze heeft inmiddels twee maatkannen vol) en dat was genoeg om direct een ambulance te sturen. Ik zie de praktijk waar we nu bij zijn ook wel een beetje aan voor vragen als 'kunt u naar de praktijk komen??'
Miskraam
..is een dankbaar onderwerp in dit verband.
- nee, ik kan niets voor u doen. (ik was gekomen voor lifestyle adviezen die ik toen in arren moede maar bijmekaar gegoogled heb)
- u bent nog jong..
- weet u zeker dat u zwanger was?
- we doen pas onderzoek na drie miskramen, en omdat u zich bij de tweede niet bij ons gemeld heeft moeten we de vierde afwachten.
enz enz.
Nou
Pelle, ik zag laatst een reportage op TV over de huisartsenpost en daar kwam zowaar mijn vorige huisarts voorbij. Dus ik weet dat ze daar ook wel eens zit, alleen weet ik niet waar al die artsen vandaan komen, ik had er altijd een andere als ik er al eens kwam.
Tsjor
Beter
Izar, in tijd scheelt het niet eens zo heel veel. Vijf jaar geleden woonde ik een andere plaats en had een uitstekende huisarts, met uitstekende assistentes en een uitstekende praktijk, waar mensen elkaar vervingen. Alleen sinds ik in deze woonplaats woon schijnt er een andere praktijk te zijn als het om de assistentes gaat. Er is ook wel een huisarts waar ik graag naartoe had gewild, maar men nam niet over van elkaar, dus helaas, dat kon niet.
Gelukkig weet ik door dit draadje dat het lokaal en huisarts geboden is, en dat praktijken ook weer kunnen veranderen. Ik hoop op een betere toekomst.
Tsjor
Nog een keer miskraam, enigszins o.t.
Hier ook zo'n waargebeurd miskraamverhaal. Ik was na lange tijd proberen nu eindelijk zwanger (iui, ivf, het hele traject). Toen ik de miskraam kreeg, ging ik naar de huisarts die uiteraard van het hele traject op de hoogte was. Hij kijkt in het dossier en vraagt 'o ja, wat is iui ook alweer precies?'. Ik leg het hem geduldig uit, terwijl ik ondertussen bang ben dat ik dwars door alle maandverbanden heen lek.
Huisarts: "Dus nu heb je een miskraam?"
Ik: "Ja"
Huisarts: "En... was het kind gewenst?"
We hebben inmiddels een andere huisarts, al moet ik wel eerlijk zeggen dat dat komt omdat we zijn verhuist.
Die part time werkt ook nog!
ik voel me ongelofelijk geroepen om in de verdediging te schieten, maar anderszijds kan ik me ook de frustratie voorstellen van niet bij een dokter terecht kunnen terwijl je je zorgen maakt over je eigen of je kind's gezondheid. ik werk al jaren niet meer in het nederlandse systeem en eerlijk gezegd bevalt me het uitstekend, mede door de toegenomen administratieve en burocratische (lees grote gezondheidscentra, met weinig controle meer over hoe ik mijn praktijk wil voeren - lees: hoe mijn afspraken geregeld worden); er zijn natuurlijk verschillen tussen de diverse praktijken en zoals altijd geldt dat waar gewerkt wordt fouten gemaakt worden...
mijn advies, blijf zoeken tot je bij een huisarts/praktijk zit waar je je goed voelt.
succes
Huisarts
Zo simpel is dat niet: blijf zoeken tot je bij een huisarts/praktijk zit waar je je goed voelt.In veel gemeenten kun je niet zomaar switchen van huisarts,ze nemen elkaars patienten niet aan,onderlinge afspraak.
Geen idee
Onderlinge afspraak,dat is alles wat ik weet.
Verzekering
Hier ook: onderlinge afspraak. Maar ik heb gebruik gemaakt van de verzekeringsmaatschappij en dat heeft geholpen.
Huisarts, ik deel helemaal dat de administratie etc. een behoorlijk belastend deel zijn geworden van het werk van een huisarts (en vele andere professionals). Minder burreaucractie zou voor elke huisarts welkom zijn.
Parttime werken is op zich geen probleem, wel als je geen goede overgang geregeld hebt met een andere parttimer. Ten slotte zit een huisarts wel in de eerste lijn van de basiszorg en is een noodzakelijke stap naar gespecialiseerde zorg als dat nodig is. Net als de juffen: partime werken kan best, maar niet allebei op dezelfde dagen als je samen voor één klas staat. Maar dat zou iemand eigenlijk uit zichzelf al moeten beseffen en regelen, dat hoeft niet van buitenaf te komen vind ik.
Tsjor
Pelle
nee, het mag niet. Ik heb er laatst nog op gegoogled en wat info over gevonden. Huisartsen mogen dit dus niet doen, maar doen het vaak wel uit een soort loyaliteitsgevoel oid.
Tsjor
'Maar ik heb gebruik gemaakt van de verzekeringsmaatschappij en dat heeft geholpen.'
Leg uit? Hoe doe je dat? Ik overweeg nl ook over te stappen. De assistentes zijn prima, alleen vind ik de ha zelf minder.
Niet kiezen
Hier is het verplicht om in je eigen postcode gebied een huisarts te zoeken.
Wij wonen in een redelijk grote stad en het zou anders voor de huisarts te veel reistijd kosten ivm patientenbezoek.
in ons postode gebied zitten twee praktijken,1 met 3 huisartsen en 1 met twee.
wil je dus een andere huiarst dan heb je pech.
Verzekering opgebeld en uitgelegd dat ik echt geen vertrouwen meer heb in mijn huisarts op grond van concrete ervaringen, maar dat het niet lukt om over te stappen, omdat andere huisartsen niet over willen nemen.
Verzekering is toen gaan rondbellen en belde mij terug met naam en telefoonnummer van een huisarts in de buurt waar ik wel bij terecht kon. Die huisarts gebeld (toch gedoe met de assistente) en een afspraak gemaakt. Het kon toen zo geregeld worden.
Verzekering is IZZ, veel goede ervaringen mee. Met name over de mogelijkheid om de verzekering telefonisch te raadplegen of ik met iets naar de huisarts moet (resp.: ja, en vol blijven houden tot je een afspraak hebt; direkt naar de EHBO van het dichtsbijzijnde ziekenhuis; en nee, maar als dit of dat dan wel). Er zijn een paar minpuntjes bij deze verzekering, maar over dit soort dingen ben ik heel tevreden.
Tsjor
Zo hé!
Er zijn zelfs heel goede huisartsen, zie het volgende bericht:
Huisartsenpost Enschede biedt zelf jeugdzorg
20 oktober 2010
Huisartsenpost Eudokia in Enschede biedt zelf jeugdzorg aan en verwijst niet door naar bureau jeugdzorg. Volgens huisarts Dick Walstock is Eudokia de eerste huisartsenpost die een deel van de tweedelijnszorg overneemt. 'We kennen de gezinssituatie en staan daardoor dichter bij de problematiek. We kunnen sneller en efficiënter helpen.' Bureau jeugdzorg kampt vaak met lange wachtlijsten. Bij Eudokia kunnen kinderen en jongeren direct worden geholpen. In vijf praatsessies moet duidelijk zijn of de huisartsenpost uitkomst biedt of dat er toch moet worden doorverwezen. Walstock verwacht dat in slechts 20 procent van de gevallen een doorverwijzing nodig is.
Eudokia telt vier huisartsenpraktijken met in totaal elfduizend patiënten. De praktijk heeft een jeugdhulpverlener op hbo-niveau in dienst en kan een beroep doen op een kinderpsycholoog en een gezinsconsulent. Zorgverzekeraar Menzis en de Nederlandse Zorgautoriteit ondersteunen het initiatief. Het gaat in eerste instantie om een proef van drie jaar.
Meer informatie: Jeugd ggz van Eudokia
Bron: ANP
----------
Zo'n huisarts verdient een stevige lunchpauze.
Tsjor
Zo hé!
Er zijn zelfs heel goede huisartsen, zie het volgende bericht:
Huisartsenpost Enschede biedt zelf jeugdzorg
20 oktober 2010
Huisartsenpost Eudokia in Enschede biedt zelf jeugdzorg aan en verwijst niet door naar bureau jeugdzorg. Volgens huisarts Dick Walstock is Eudokia de eerste huisartsenpost die een deel van de tweedelijnszorg overneemt. 'We kennen de gezinssituatie en staan daardoor dichter bij de problematiek. We kunnen sneller en efficiënter helpen.' Bureau jeugdzorg kampt vaak met lange wachtlijsten. Bij Eudokia kunnen kinderen en jongeren direct worden geholpen. In vijf praatsessies moet duidelijk zijn of de huisartsenpost uitkomst biedt of dat er toch moet worden doorverwezen. Walstock verwacht dat in slechts 20 procent van de gevallen een doorverwijzing nodig is.
Eudokia telt vier huisartsenpraktijken met in totaal elfduizend patiënten. De praktijk heeft een jeugdhulpverlener op hbo-niveau in dienst en kan een beroep doen op een kinderpsycholoog en een gezinsconsulent. Zorgverzekeraar Menzis en de Nederlandse Zorgautoriteit ondersteunen het initiatief. Het gaat in eerste instantie om een proef van drie jaar.
Meer informatie: Jeugd ggz van Eudokia
Bron: ANP
----------
Zo'n huisarts verdient een stevige lunchpauze.
Tsjor
Genoeg
Eén keer was genoeg. Tsjor
