Nieuwe jonge huisarts

Ben jij dat?

In de discussies over de kosten gezondheidszorg wordt er nogal eens gesproken van die patiënt die behandeling of medicatie eist, ook als dat niet nodig is. Ik vond dat altijd een makkelijk spookbeeld, maar nu lijk jij er ineens op.

Bij welke kwaal helpt wachten eerst en daarna medicatie?

Nou ja, maak het eens concreet zonder dat je zelf je ziektegeschiedenis bloot legt.
Wat was de kwaal globaal en welk medicijn had je willen hebben? Hoe lang had je het zelf al aangekeken?

Van de maan bezien: Als je met twee dokters en 30 jaar verschil ditzelfde probleem hebt, dan zit er misschien toch een verschil in opvatting over medicatie. De vraag is: wie gaat erover?

Nee

Ik ben dat niet, weet ook niet waar het precies over gaat en heb nog even niet de moeite genomen om het topic op te zoeken.

Het gaat ook niet over een kwaal. Ben de afgelopen twee jaar drie keer geweest (na het zelf al heel lang te hebben aangekeken anders ga ik niet) waarvan twee keer zonder er wijzer van te zijn geworden. De laatste keer was ik al weken aan het hoesten, mijn longen zaten vol slijm (en ik kan dit door een andere aandoening slecht ophoesten) en ik was koortsig, maar het verhaal van mijnheer de nieuwe dokter was dat longinfecties altijd viraal zijn en dat antibiotica geen zin heeft. Mijn vorige huisarts gaf in dezelfde situaties wel een kuurtje, dit komt zo ongeveer eens in de vijf jaar voor. Na lang aandringen heb ik uiteindelijk wel een kuur gekregen met de boodschap dat het waarschijnlijk toch niet zou helpen. Godzijdank had hij geen gelijk en voelde ik me al de volgende dag wat beter en was ik na een week geheel van mijn klachten af.

denk je eens in Violetta

jij neemt het risico om zelf dokter te spelen de eerste paar weken. En dan verwacht je dat een dokter in vijf minuten a) alles snapt b) jou gelooft c)het met je eens is d) doet wat jij wilt.
Ik zou zeggen: zoek zelf een baan als huisarts en probeer het eens.

Maar dan nu praktisch: als je nou eens vrij in het begin telefonisch overlegt met zo'n huisarts, dat is hier normaal, makkelijker in te plannen dan een bezoekje. (Ok de kwaal moet ervoor geschikt zijn, maar je kunt minstens telefonisch overleggen!) Uit zo'n telefoongesprek kun je met elkaar concluderen wat er op DAT moment het belangrijkste is. even aankijken of niet. Je bepaalt met elkaar 'go / no go'momenten zeg maar. Zo doe je het samen en kun je nog steeds besluiten 'even te wachten' of 'nu is het moment er om medicijnen of doorverwijzing in te schakelen'.

gr Angela

ik snap het ook

ik ben ook zo iemand die pas naar de dokter gaat als anderen het al vele malen tegen me hebben gezegd dat ik toch echt...
en ik verbaas me ook, als ik eens kijk naar TVprogramma's waarin een huisartsenpost of een weekenddokter wordt gevolgd - dat mensen met flutklachten naar een HApost of weekenddokter gaan. Met van die klachten die echt na een paar dagen wachten vanzelf overgaan of toch niet erger worden en dus wel tot maandag kunnen wachten.

Gelukkig kent mijn HA mij ondertussen ook en weet hij dat ik pas kom als ik zelf alles al geprobeerd heb. Zegt-ie ook: je hebt zeker dat en dat en dat al geprobeerd? OK, dan gaan we nu over op zwaarder geschut of we sturen je door voor verder onderzoek. Hij is nu ca. 60 (ben ik bang...)

Vervelend voor je Violetta, dat je niet naar een collega kan. Ik zou een volgende keer, als je niet tevreden bent, gewoon weer het gesprek met hem aangaan en hem ook de ervaring van deze keer, met die AB, gewoon voor de voeten gooien. Hij moet natuurlijk ook gewoon ervaring opdoen met zijn patientenbestand. Zouden HA ook iets doen aan dossier-overdracht?

bijkomend voordeel

in zo'n telefoongesprek geeft de huisarts bij mij dan ook aan wat hij als mogelijke oorzaken/oplossingen ziet, ik leer er weer van en word soms gerustgesteld dat het a of b echt niet kan zijn. Het maakt de wachtperiode nuttiger en minder onzeker en je weet van elkaar dat je elkaar serieus neemt.

dat is blijkbaar iets wat me ook triggert in je posting: dat jij meent dat je gelijk hebt. En nou vind ik niet dat hij omdat hij ervoor gestudeerd heeft altijd gelijk heeft. Maar ik vind wel dat je elkaar moet respecteren en dat begint met gelijkwaardigheid qua informatie en tijd. Dus geef hem die info op tijd en zorg dat hij daarmee meedenkt en zijn verantwoordelijkheid neemt.

gr Angela

Afwachten

Dat kan je echt in de weg zitten. Als je zelf al afwacht en zaken zelf oplost en als je dan naar de huisarts gaat, dat die datzelfde rondje nog een keer gaat doen. Ik vind die tip om dan maar eerder aan de bel te trekken zodat de huisarts ook even kan 'wennen' wel een idee, maar zo krijg je nog meer onnutte contacten, want vaak gaat het ook wel over.
Ik denk dat als je naar de huisarts gaat dat je uitlegt hoe je al gewacht hebt. Hopelijk helpt dat. Zonodig nog maar even wachten tot de huisarts zo ver is. Zonodig na een paar dagen weer gaan als het eerste contact niets oplevert.
En denk anders zelf eens na, of vraag de huisarts, naar alternatieven voor antibiotica.
Vanwege allergie had ik een periode ook vollopende longen en een kwetsbaarheid voor infecties.
In die tijd kreeg ik van mijn huisarts acetylcysteine. Dat heb ik later nog weleens in Belgie gekocht omdat je inmiddels dit alleen in hele lage doseringen van de apotheek krijgt.
Dat is niet iets om voortdurend in te nemen maar voor een enkele keer kan het heel effectief zijn om slijm te verdunnen zodat het opgehoest en opgenomen kan worden.
Ik had zelf een variant zonder citroenzuur, vanwege allergie, maar dat kan ik op dit moment op het net niet vinden.

geen "warme overdracht"

Een gemiddelde praktijk heeft ruim 2.000 patiënten, dus de nieuwe dokter zal het moeten doen met je dossier.

Het klopt dat jonge artsen meestal erg vertrouwen op richtlijnen en het nog even aanzien. Oudere artsen realiseren zich vaak beter dat de meeste patiënten dat allang gedaan hebben. Behalve dan degenen die elke week komen, omdat ze niks te doen hebben en graag een praatje maken. En inmiddels weet de dokter precies wie dat zijn.

Ik zou dit gewoon tijdens een aparte afspraak met hem bespreken. Je eigen warme overdracht regelen, zeg maar.

Herken het wel

Naar mijn idee is vooral de gebrekkige communicatie met je huisarts het grote probleem en uiteindelijk gaat hij op zijn voetstukje staan. Ik herken dit wel van mijn vorige huisarts (die overigens wel graag een receptje schreef). Het helpt mij overigens om mezelf in te lezen. Zo is een antibioticakuur inderdaad niet geindiceerd bij een infectie van de luchtwegen, tenzij... Ik kan uiteraard niet beoordelen of jij aan de tenzij criteria voldoet. De taak van een huisarts is om dit goed uit te leggen. Zo te lezen is dat nog niet gelukt en misschien is hij daar niet zo sterk in, wat heel jammer zou zijn. Overigens heeft zo'n jonge huisarts minder ervaring, maar is wel beter opgeleid.

En dan ook nog

Als antibiotica al werkt dan duurt dat even.
Het is goed mogelijk dat je je de volgende dag beter voelde, maar het is onwaarschijnlijk dat dat van de antibiotica komt.

Je kunt vinden dat je dokter meer moet doen om mee te gaan met jouw voorkeur voor medicijnen. Je kunt je ook een beetje inlezen, eens een praatje maken met de apotheek, om te begrijpen waarom een dokter geen antibiotica wil geven.

Waarom denk jij dat antibiotica wel helpt?

Het hangt van de infectie af wanneer de ab gaat werken. Dus als je het 's ochtends innam, kan je je inderdaad de volgende ochtend een heel stuk beter voelen.

Of het echt een bacterie of een virus was, kan je wel onderzoeken, maar dat gaat niemand doen, omdat het teveel geld en moeite kost. Je gaat uit van wat waarschijnlijk lijkt en daar kunnen de meningen dan over verschillen.

Na een paar weken is de kans op een virus niet zo groot meer. Althans, dat was het eerst vaak wel, maar daarna wordt het opgevolgd door een bacterie die gebruik maakt van je verzwakte afweer. Een snelle longontsteking kan wel door een virus komen, maar daar wordt toch ook ab bij gegeven vanwege de kans op bijkomende bacteriële infecties die de boel verergeren. Bij een longontsteking zou dus wel ab gegeven moeten worden. Misschien waren jullie het niet eens over de diagnose?

antibiotica gaat het toch niet over?

Violetta zegt: "Het gaat ook niet over een kwaal. Ben de afgelopen twee jaar drie keer geweest (na het zelf al heel lang te hebben aangekeken anders ga ik niet) waarvan twee keer zonder er wijzer van te zijn geworden. "

De meeste reacties gaan in op dat antibiotica-voorbeeld maar het gaat om 'alles' volgens mij, dus meer: waarom doet huisarts niet wat ik wil?
Toch?
gr Angela

nou

Ik hoop juist dat veel meer artsen veel terughoudender worden met ab. Dat is toch een groot probleem, het grote gebruik ervan?

huisarts

Het is wel lastig als je een huisarts hebt met wie het niet goed klikt en ik kan me ook goed voorstellen dat het dan heel frustrerend is om niet van huisarts te kunnen veranderen. Aan de andere kant wordt de soep niet vaak heet gegeten en is het ook gewoon even wennen aan elkaar.
Is er echt geen mogelijkheid om een dorp verderop te gaan?
Ik had 30 jaar dezelfde huisarts die mij toestond om bij hem te blijven ook al woonde ik elders. Wel met de restrictie dat huisbezoek er dan ook echt niet inzat en ik naar hem toe moest komen. Maar dat is tegenwoordig toch al vaak de standaard.

tendens

Het is nu een tendens dat er minder antibiotica wordt voorgeschreven, dat is anders dan vroeger. Omdat je namelijk ernstig in de problemen komt en je dood gaat aan een eenvoudige infectie. Dat gaat snel hoor, in een paar dagen als de antibiotica niet meer aanslaan, ik heb het zelf zien gebeuren en dat is niet fijn.

Daarbij komt je me wel wat verwend over; niet alle kwalen zijn 123 te verhelpen, die dokter moet elk ongemak maar even oplossen? Kan me voorstellen dat je huisarts dit aanvoelde. De grenzen wanneer wel antibiotica wordt gegeven zijn gewoon veranderd en jij bepaalt niet wanneer het nodig is.

Voorbeeld

Ik denk ook dat het niet over ab gaat. Het was wat mij betreft maar een voorbeeld.
Ik weet niet anders dan dat de dokter zuinig is met ab, behalve voor mijn zoon die met regelmaat ernstige longonstekingen had.

In die tijd werd ik ook nog wel eens geconfronteerd met een nieuwe specialist, die al het voorgaande als flauwekul van tafel veegde. Verbazingwekkend vond ik dat altijd. Maar achteraf dan toch wel weer begrijpelijk: de ontwikkelingen op het gebied van luchtweginfecties rolden over elkaar heen. Er was constante vernieuwing.

En toen die nieuwe of eigenlijk aanstaande HA. Er was al tijden niets meer voorgevallen, maar nu ging zoon (puber inmiddels) letterlijk gebogen door het leven. Zelf had hij het veel te druk met puber zijn om op zijn lichaam te letten. Naar de dokter en daar troffen wij er een in co-schap die het riedeltje keurig afwerkte en geen ernstige problemen vond. Tot de baas kwam kijken. "Heb je al onder stress geluisterd" deed de baas, alsof dat de gewoonste zaak van de wereld was. "Nee" stamelde co.

Toen dat gebeurde werd helder dat er toch wel degelijk een longontsteking moest zitten.
(werd later in het zh bevestigd)

Nee, het gaat nooit zoals je gewend bent. Er verandert veel in de geneeskunde. Maar sommige persoonljike eigenaardigheden blijven. Dat is bij een nieuwe ha even wennen.

Reactie

Iedereen bedankt voor de reacties, altijd goed om de mening van anderen te horen. Het ging inderdaad niet om het antibioticum op zich, maar veel meer om het gevoel niet serieus genomen te worden. Ik ben al 10 jaar chronisch ziek en weet ondertussen het beste hoe mijn lichaam werkt. Hoe arrogant dat misschien ook klinkt. Mijn ziektebeeld is vrij onbekend, jammer genoeg ook bij huisartsen. Ik heb al zo vaak bij de verschillende specialisten moeten uitleggen hoe mijn ziekte in elkaar steekt dat ik er eigenlijk wel klaar mee ben. Dus van daar ook mijn irritatie naar deze nieuwe huisarts toe. De enigste oplossing is eigenlijk om toch maar weer een gesprek met hem aan te gaan en een en ander opnieuw uit te spreken. Eerst nog even moed verzamelen.

Ja jeetje...

Violetta, dat maakt de hele situatie toch veel specifieker en niet zo algemeen als je t stelde? Zowel wat jouw reactie betreft als de mogelijke reacties van zo'n huisarts. Dan snap ik je irritatie eigenlijk nog minder. Tenminste: ik snap m wel, maar je oplossing (dat jij t weet en hij niet) niet.
Gr Angela

Oh maar mag ik dan ook nog even

gewoon lukraak wat frustratie.
Ik bedoel... die artsen van tegenwoordig, of specialisten net zo goed, dat zijn kuikentjes. Zo eentje die... nou ja, net als mijn zoon. Gisteren lag ie nog in de wieg, vandaag snijdt hij in edele delen voor zijn beroep.

Moet je met gezwinde spoed met je moeder, je vader of man naar het het hospitaal in welk Europees deel ook en daar zit er weer zo eentje. Alweer zo'n kuikentje dat je gewichtig uit gaat leggen hoe het gezondheidsleven in elkaar steekt.
Nou kijk, dat is best wel moeilijk.
Betweter.
Pfff!

Zo
Ben ik ook weer kwijt.
*stralende glimlag weer aan*

Glimlach

dat weet ik heus wel. Dat het glimlach is.
Maar mijn toetsenbord doet niet mee.
vast bedacht door een kuikentje

Vertek aan de arts wat je in de laatste post zette

Dus, ik ben chronisch ziek en weet veel van mijn ziekte. Geef de arts echter ook zijn eigen ruimte. Zoals de huisarts vrouw al stelde: zorg voor je eigen warme overdracht.
Hopelijk lukt dat.
Iemand meenemen naar zo'n gesprek kan ook een goed idee zijn. Iemand die goed is in afstand nemen en eventueel even bij kan sturen.

Keelontsteking

Met keelontstekingen gaat het in mijn ervaring net zo. De meeste keelontstekingen zijn viraal, maar er zijn ook bacteriele. Nou heb ik die sinds mijn vroege jeugd met enige regelmaat. Vroeger werd daar gewoon antibiotica voor gegeven. Tegenwoordig niet. Gaat vanzelf wel over.

Ik heb het tegenwoordig misschien eens in de 5 jaar, maar als ik het heb is het echt vervelend. Flinke koorts, heftige keelpijn en je voelt je goed ziek. En de laatste keer duurde het bijna 3 weken, toen ben ik maar naar de HA gegaan en heb AB geeist (jawel Lavell, we bestaan). Onder protest schreef ze het voor met de bekende waarschuwingen. Na een dag was de koorts weg en de keelpijn al veel minder (zoals altijd eigenlijk).

Ik heb inmiddels tientallen jaren ervaring met keelontstekingen dus wellicht *voel* ik inmiddels het verschil tussen een bacteriele en een virale infectie wel. En wat die resistentie betref, dat *is* een ernstig probleem, maar met name op een wereldwijde schaal. En zolang je in het buitenland zonder recept AB kunt krijgen en ze het spul in vee spuiten zodat ze beter groeien zie ik niet in waarom ik zou moeten wachten tot mijn keelontsteking uit zichzelf weg gaat.

In de VS schijnen ze in dat soort gevallen een 'uitstrijkje' van je keel te nemen en even te testen op streptokokken. Positief -> antibiotica. Daar zien ze ook allerlei risico's in *niet* behandelen, hier niet, lekker uitzieken maar, is goed voor je:

http://www.emedicinehealth.com/strep_throat-health/page6_em.htm

juist goed

Als je al altijd ontevreden blijft, dan is het juist goed om eens een ander naar jouw 'ziekte' te laten kijken.
Maar neem hem dan wel serieus (of doe net alsof) anders krijg je hem nooit mee.
Het is m.i. ook goed mogelijk dat je uit teleurstelling graag 'de schuld' wil geven aan de medici. Vaak wordt er gedacht dat die alles kunnen oplossen, die illusie ben ik allang voorbij Soms moet je leren leven met enig ongemak.

AnneJ, huisbezoek

Huisbezoeken komen nog wel voor, maar het is net hoe de huisarts erin staat.

Manlief bezocht ooit een oude dame. Zij beweerde niet te kunnen komen want ze was al 80, wat dacht hij wel niet! Maar diezelfde middag zag hij haar lekker shoppen in het lokale winkelcentrum, om de hoek bij de praktijk. De patiënt was niet zo blij om hem te zien, hij wel want hij moest stiekem erg lachen. Kennelijk was ze enorm opgeknapt sinds die ochtend, dus zijn zorg was nog nooit zo effectief geweest!

Nou ja, en zo leer je langzamerhand je pappenheimers kennen.

Woon je bij ons in het dorp?

Wij hebben ook sinds een jaartje een nieuwe jonge huisarts erbij in de praktijk (2-mans praktijk). De oudste van de 2 was met pensioen gegaan, nu dus nog één oude (binnen een paar jaar ook met pensioen) en een jonge nieuwe. Die inderdaad niet makkelijk is met uitschrijven van AB. Dat was de oude ook niet, maar die kende ons en wist dat we alleen kwamen als er echt iets aan de hand was. We hebben een keer meegemaakt dat man een zware longontsteking had, maar de vervanger (om 3 uur 's nachts) vond het niet nodig iets te doen. Man was op dat moment nauwelijks meer in staat om rechtop in bed te zitten met hoge koorts. Om half 7 hoestte hij bloed op, om 8 uur heb ik onze eigen arts gebeld die om half 9 bij ons was (hij woont 3 huizen verderop). Hij had aan één blijk genoeg om te concluderen dat man naar het ziekenhuis moest. Om 9 uur had hij een opname geregeld, zijn enige volgende vraag was of ik hem zelf kon brengen of dat hij een taxi moest regelen. (je gelooft het niet, maar onze gastouder was ook zwaar ziek die dag...).
De nieuwe die we nu hebben kon deze week ook 'niets horen' bij mijn man, die toch echt verschijnselen van beginnende longontsteking voelde en al 2 weken zwaar verkouden is. Maar geen koorts, dus geen AB, ondanks de voorgeschiedenis. Misschien als man meer had aangedrongen, maar ja, ik was er niet bij. Maar nog geen echte verbetering (maar ook geen verslechtering) sindsdien.

Over de grens

Jeetje wat erg Marjoleine64, hopelijk loopt het goed af.

Maar wat er vandaag gebeurde is wat mij betreft over de grens. Dochter had al een week of drie last van keelpijn en algeheel ziek voelen. Omdat ze zich de laatste paar dagen alleen maar zieker voelde en ze hoofdpijn en koorts erbij kreeg maakte ze een afspraak bij onze huisarts. Dochter woont op kamers en onderweg in de trein naar huis werd ze gebeld. De huisarts zelf die haar mededeelde dat een keelontsteking altijd viraal is en dat ze dus niet langs hoefde te komen. Dochter was perplex en kon in de trein ook niet voluit antwoordde...
Nou had ik er persoonlijk al weinig vertrouwen in dat deze huisarts actie zou ondernemen, maar een 20-jarige studente die zelden of nooit bij de huisarts komt niet eens willen zien en op deze manier afwimpelen gaat mij echt te ver.
Dochter gaat volgende week meteen op zoek naar een huisarts in de stad waar zij studeert, ook al woont ze daar waarschijnlijk maar kort, maar dit willen we niet meer meemaken.

Overleggen met de huisarts per telefoon?

Dat zal je hier niet lukken...je komt echt nooit langs de assistente..

overleggen

Onze geweldige huisarts heeft vier keer per week een uur telefonisch spreekuur. Ideaal.

mail

Onze huisarts heeft iedere dag een half uur telefonisch spreekuur. Dat is bedoeld voor korte vragen en uitslagen van onderzoeken. Meestal is het zó druk, dat je er amper doorheen komt of lang in de wacht moet.

Maar sinds een paar jaar kunnen we hem ook mailen. Ideaal, geen wachttijden! En onze huisarts beantwoordt de mails vrij vlot, binnen een paar dagen. Als je toch iets hebt wat je al even aankijkt, maken die paar dagen ook niet veel uit.

Maar...

Een telefonisch spreekuur is prima. Maar een huisarts die zo maar uit zichzelf belt en zegt dat je niet op het spreekuur hoeft te komen gaat mij echt te ver.