Mogelijk autistische afwijking
Ben wel van slag, heb vanmorgen van de kinderpsycholoog gehoord dat onze zoon van 8 mogelijk een afwijking in het autistisch spectrum heeft. Hij is bij deze vrouw onder behandeling voor zijn eetproblematiek, hij eet heel specifiek dingen wel of niet. Nu heeft ze ons bij dit oudergesprek voorzichtig aangegeven dat zij in de richting van een autistische afwijking denkt.
Niet een heel vreemde gedachte, heeft ook wel door mijn hoofd gespeeld toen zijn oudere neef na een lang traject de diagnose PDD-NOS kreeg.
Maar toch, hoewel geen verrassing omdat het al een poos in mijn achterhoofd zat, is het toch wel heel confronterend zo'n gesprek.... Nu laten bezinken, samen overleggen en over 3 weken gaan we weer op gesprek. Dan moeten we aangeven of we dit inderdaad willen laten onderzoeken, dan verwijst ze ons door naar een gespecialiseerd psycholoog.
Ik vind het heftig, zoek hier eigenlijk een beetje klankbord, advies, tips of steun.
Sanneke*
Aanvulling
De gedachte richting autistische afwijking is natuurlijk niet alleen gebaseerd op zijn niet-eetgedrag, maar op de door ons ingevulde vragenlijst, gesprekken met Dennis, gesprekken met ons enz enz.
Sanneke*
Sanneke
Ik snap dat je schrikt. En natuurlijk hoorde je liever dat er niks 'mis' is. Maar aan de andere kant: je bent niet zonder reden aan een onderzoek begonnen, en nu er misschien een 'label' is, geeft dat wellicht inzicht, richtlijnen, (h)erkenning voor de problemen?
Waarbij ik dan ook wil vermelden dat een label op je kind natuurlijk helemaal niets verandert aan je kind: hij is vandaag nog dezelfde als vorige maand. Misschien relativeert dat je schrik een beetje.
Ter vergelijking: ik heb ook een autist in de familie, die hier pas op volwassen leeftijd achter kwam. Het label verklaart een heleboel gedoe uit zijn jeugd en huidige leven. Hij schrok zich een hoedje, om het zo maar te zeggen. Maar is hij hiermee een andere persoon geworden? Nee. Ik hou nog net zoveel van hem. Ik heb alleen een paar handvatten gekregen om nieuwe problemen (mn in de sociale omgang) te voorkomen. Best fijn.
Succes met het vervolg. Of je 'moet' laten testen, onderzoek doen etc daar kan ik je niet mee helpen. Ga zelf af op je gevoel: heb je meer informatie nodig, of levert een officiële diagnose handvatten op die je nu niet kunt vinden? Of maakt het niks uit en kunnen jullie ook verder zonder diagnose? Zeker met autisme is er toch geen medicijn, dus bedenk wat je met een onderzoek wilt bereiken.
groet, Mamvantwee
Sanneke*
Kan me heel goed voorstellen dat dit, hoewel niet geheel onverwacht, wel erg confronterend is. Toch verandert je zoon er niet door hè, alleen de manier waarop er naar hem gekeken wordt.
Ik heb geen ervaring, maar wilde je de tip geven om (ook )in Zorgenkinderen te posten. Daar zitten heel veel mensen met ervaring.
Sterkte!
Onderzoek
Betekent het vermoeden dat deze psych niet met de behandeling van de eetstoornis verder kan?
Als er sprake is van autisme heeft dat met name invloed op zijn sociale en emotionele vaardigheden, het niet goed kunnen begrijpen van gedrag van anderen, het niet goed kunnen inleven, het zich niet goed kunnen verplaatsen in een ander, het slecht reguleren van emoties. Herken je dat in je zoon? Met inzicht in de problemen die het kind ervaart in het dagelijks leven kun je hem beter benaderen en het leven thuis een stuk aangenamer en rustiger maken. Hij heeft dan ook gerichte hulp nodig en die kun je alleen krijgen als je weet wat er speelt.
Ik snap de schrik wel, dat had ik zelf ook toen het mij overkwam. Toch went snel en op zich verandert er niets. Je kind is zoals het is. Ik vond al snel juist fijn dat ik van mijn eigen verwachtingspatroon af kon stappen. Want jemig, wat werd ik daar moe van! Ik hoopte en wenste altijd zo vurig dat hij net zo was als de andere kinderen. Ik werd er helemaal gestresst van dat hij elke keer in allerlei situaties 'the odd one out' was. En daar ben ik nu lekker vanaf. Ik voel me niet schuldig meer bij opscheppende buuvjes/vriendinnen over hun kids, dat hij niet op teamsporten zit of zijn zwem/fiets/veter/verkeersdiploma niet heeft gehaald. Ben gewoon blij als hij het naar zijn zin heeft en de dingen lekker lopen.
@syl
Syl, de psych vermoedt dit op basis van haar contact met hem. Hij loopt op sociaal vlak zeker achter, hij kan zich absoluut niet inleven in anderen, wil de dingen op zijn manier. Kan opeens heel boos worden uit het niets, wil de dingen steeds in een vast patroon. Kan niet tegen veranderingen, die moeten zeker aangekondigd worden. Dit zijn zo maar wat puntjes, maar eigenlijk zijn er vrij veel kenmerken op de lijst autistische stoornissen af te vinken.
En ik verwacht ook dat het snel went, ik neig ook zeker naar laten onderzoeken. Kijk, als je het weet kun je je verwachtingen bijstellen, net wat jij zegt. Nu verwacht je toch van hem dat hij "gewoon" doet terwijl hij als hij dat kon, allang "gewoon" zou hebben gedaan.
Hij valt overal net buiten, precies. En dat breekt mijn hart, maar als hij inderdaad de diagnose krijgt, hoeven we ook niet meer te streven naar "erbij horen" want dat werkt niet.
En ja, het was echt schrikken, maar nu het begint te landen zie ik zeker ook voordelen van een diagnose, voor hem, maar ook voor ons. Ouderbegeleidingscursus bijvoorbeeld. Een SoVA training voor hem, dat soort dingen.
Dank voor je reactie, ik heb er veel aan.
Sanneke*
Mamvantwee
Dank voor je reactie. Nu het wat is geland neig ik zeker naar laten onderzoeken. Ik denk dat het via die kanalen goed mogelijk is om de juiste begeleiding te krijgen voor hem maar ook voor ons.
En ja, hij blijft wie hij is, hij blijft een ontzettend lief ding en dat verandert ook niet. Sterker nog, ik verwacht dat door de juiste begeleiding hij een nog liever joch wordt omdat hij wordt begrepen.
Sanneke*
Sanneke
Wij hebben een maand of 3 geleden na wat onderzoek een diagnose gekregen van pddnos. Of in ieder geval iets in die richting.
Kijk/zoek zeker eens bij 'zorgenkinderen', ik heb er al veel geleerd.
Succes! Het is nogal wat, maar in veel opzichten brengt het ons nu al veel goeds.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ervaring
Heftig he om te horen. Voor mij hielp het toen iemand zei dat aan mijn kind niks veranderde door aan bepaald gedrag een naam te hangen. Dat laten onderzoeken van dat gedrag niet betekende dat ik mijn kind niet goed genoeg vond zoals hij was. Maar wel om gerichter op zoek te kunnen gaan naar hoe wij er mee om konden gaan om hem en omgeving te helpen en te voorkomen dat bepaald gedrag tot escalaties of obsessies zou leiden.
Het zeker weten dat de gemiddelde opvoedtechnieken niet toereikend zijn, het weten waardoor en hoe je met andere technieken meer kunt bereiken, heeft mij geholpen in het ermee omgaan en daardoor ook mijn kind beter geholpen.
Groetjes
Links
Schrikken, maar
Ik kan me voorstellen dat je schrikt van het verhaal van de psycholoog. De term "autistische stoornis" klinkt als een soort vonnis. Echter, als je op een goed passende manier met een kind omgaat dat een lichte ASS-stoornis heeft, dan kun je enorm ver met hem komen.
Hier een zoon met een soort van PDD-Nos die momenteel het meest voorbeeldige kind is dat je je maar kunt voorstellen. Geen woedeaanvallen meer, hangt de hele week al overal rond met een groepje vrienden, zit dus wél met plezier op een teamsport, houdt van veranderingen, eet van alles en nog wat. Heel veel van deze dingen waren vroeger wel anders. Hij is nu 11 en we hebben kennelijk voor dit moment de sleutel gevonden tot een situatie waarin hij zit goed voelt en zich dus goed kan ontwikkelen. Want als hij zich veilig en begrepen voelt is er heel veel bespreekbaar met hem, kan hij verstandelijk beredeneren wat een ander misschien op gevoel doet.
Wat ik eigenlijk wil zeggen: een (eventuele) diagnose hoeft niet het einde van iets te zijn, maar eerder een begin van iets moois voor je zoon.
Oh, en "the odd one"
Er zijn gelukkig heus wel kinderen waar ASS-ers wel een klik mee hebben. Misschien niet de hele klas, maar er zijn vast wel kinderen te vinden die dezelfde hobby hebben. Als een ASS-er zich goed voelt vindt hij/zij het heus leuk om contact te hebben of iets te doen met een mede-liefhebber. Die van mij heeft een vismaatje gevonden in de buurt. Ze hangen samen zo ongeveer de hele dag boven/in de sloot en wisselen vistruukjes uit.
