Lichaam nooit meer in vorm na zwangerschap

Stickertje

Het hele verhaal klopt niet.

En meer woorden ga ik er ook niet meer aan vuil maken.

Lanza

Ik ben echt nieuwsgierig: zijn er mensen met ASS in jouw familie, Lanza?

Quote:

#49: ‘In mijn kennisenkring ook wel eens kritiek gehad, omdat andere moeders vonden dat ik de tijd die ik besteedde aan sport beter met mijn kinderen kon doorbrengen.’

Aha, nu snap ik die behoefte aan het opstarten van dit draadje; die kritiek knaagt.
Was dat soms ook de aanleiding voor een draadje over meer werken, speelt dan in mijn brein. Kwam daar ook kritiek op vanwege de kinderen? Retorische vraag.

Uiterlijk is een persoonlijk iets. De ene gaat elke maand naar de kapper, de andere vind het zonde van het geld om zo vaak te gaan en kiest voor een minder aandacht vergend kapsel.

Vul je leven in zoals je dat het liefst doe, en trek je niet aan wat anderen vinden.
Zen.

sporten

Ok, ik loop tegenwoordig 3 keer in de week een rondje van 5km, maar ik word helemaal iebel van die nadruk op sporten. Alsof al dat gesport de wereldvrede wat dichterbij brengt. Alsof een strak lichaam het hoogste ideaal is. En zoals iemand hier al eerder opmerkte, er is een verschil tussen een killerbody en 30 kilo overgewicht.
Hoe erg is het als je wat zwaarder bent dan het ideaal? Hoe erg is het als je lichaam op je 40ste niet meer toont als van een 20-jarige?
En dan heb ik makkelijk praten omdat ik de mazzel heb dat ik niet snel aankom en dus nooit hoef te lijnen. Maar ja ik ben wel inmiddels wel dik 50 plus en dan verandert er ook het nodige. Maar wellicht zijn daar ook remedies voor en zou ik met de juiste aanpak ("veel sporten") dat ook tegen kunnen gaan.

Antwoord op #14

Ik vind mezelf niet alleen dik en lelijk, ik ben het ook. Ik zorg desondanks goed voor mijzelf en mijn lichaam en hoewel anderen er vaak luidop anders over denken vind ik dat ook ik met mijn dikke lijf en onaantrekkelijke gezicht er gewoon mag zijn, net zoals ieder ander.

Lanza

Als je echt steeds dat soort nare opmerkingen hoort in real life. En mensen om je heen zich afvragen of...... of allemaal mannen hebben die niks in huis doen misschien wordt het dan eens tijd om je te omringen met andere mensen.

Ga op het schoolplein eens ergens anders staan. Hoor je mensen zich bemoeien met andere mensen of commentaar op je hebben. Zeg daar dan iets van of luister niet en loop weg.

Ik heb bij jou het idee dat je heel erg in eennegatieve sfeer leeft. Met allemaal mensen die overak commentaar op hebben. Bijvoorbeeld op je keuze om fulltime te werken, te sporten etc. Maar het ook nodig vinden om commentaar op anderen te hebben.

Dat soort mensen zijn helemaal niet leuk. Dus wegwezen.

Ik hoor mensenn nooit het soort dingen afvragen waar jij allemaL draadjes over start. Leven en laten leven.

Lanza

Ik heb geen oordeel over je levensstijl. Zelf was ik er de persoon niet naar om met jonge kinderen en werk 3x te gaan sporten. Ik krijg er een plaatsvervangende mini-burn-out van door er alleen over na te denken, maar vind er niets van dat anderen de energie wel hebben of de keuze maken hun beperkte energie in sporten te steken in plaats van wat anders. Waarom vind jij op jouw beurt dat je wel oordelen over mij mag hebben? Dat het jouw plaats is over het lijf van anderen te oordelen? Enig idee hoe schadelijk een dergelijke houding voor je opgroeiende kinderen kan zijn? Want reken maar dat kinderen het (ver)oordeel meekrijgen en een verband kunnen gaan leggen tussen eigenwaarde en de kenmerken z’n hun lijf. Levert dit draadje je toch nog wat op: het welgemeende advies je niet zo bezig te houden met wel of niet strakke lijven en je wat in te lezen in literatuur over nieuwe inzichten wat betreft opvoeding en de schadelijkheid voor alle aandacht voor die perfecte lichamen.

Maar wie zegt dat ik

daar veel mee bezig ben? Het valt me vooral op dat anderen er zoveel mee bezig zijn. Ik heb zelf nooit problemen gehad met mijn lichaam en zit al 15 jaar op hetzelfde gewicht, (uitgezonderd mijn zwangerschappen). Als je tevreden bent met jezelf, hoef je er juist niet mee bezig te zijn, is mijn ervaring.

Sporten doe ik omdat ik me daar fijn bij voel en gezond eten ook. Ik merk echt dat het verschil maakt voor mijn energieniveau. Het levert me dus eerder iets op, dan dat het me iets kost. En die energie en positiviteit kan ik weer aan mijn kinderen geven.

Snap jij het, snap ij het?

===Als je tevreden bent met jezelf, hoef je er juist niet mee bezig te zijn, is mijn ervaring.====

Als jij er geen probleem mee hebt, val ons er dan ook niet mee lastig.

Goed bezig Lanza!

Complimenten, je doet het prima! Fijn dat je tevreden bent met jezelf, heel belangrijk.

Ik begrijp na 71 postings nog steeds de bedoeling niet van je vraag, maar dat zal aan mij liggen, zeker niet aan jou. Maar uit jouw berichten haal ik wel dat jij jezelf en je leven prima onder controle hebt, dat is alleen maar fijn natuurlijk. Geniet ervan en laat iedereen om je heen maar kletsen, jij leeft je leven op jouw manier. Al die kritiek die je hoort is alleen maar jaloezie.

Einde draadje, of wil je nog meer weten?

Lanza

"Maar wie zegt dat ik daar veel mee bezig ben? Het valt me vooral op dat anderen er zoveel mee bezig zijn. Ik heb zelf nooit problemen gehad met mijn lichaam en zit al 15 jaar op hetzelfde gewicht, (uitgezonderd mijn zwangerschappen). Als je tevreden bent met jezelf, hoef je er juist niet mee bezig te zijn, is mijn ervaring."

Waarom open je dan in vredesnaam dit topic!

Waarom?

De A van aandacht.

Let them eat cake

Als eigenlijk alles in je leven redelijk meezit kan het zijn dat je daardoor wat weinig empathie hebt voor mensen bij wie dat niet zo is. Je hebt, behalve de gebruikelijke tegenslag en mindere periodes in je leven, eigenlijk nog nooit echte shit op je bordje gehad. Je denkt dat het door jouw eigen toedoen is dat het allemaal redelijk lekker loopt. Als dat bij een ander niet zo is, dan komt dat omdat die niet zo bijdehand is als jij.

Gewoon even in twintig minuten een gezonde verse maaltijd op tafel zetten met de baby in de draagzak, gewoon elke avond date night met je man om je relatie gezond te houden, allemaal een teken van een bevoorrecht leven. En dat is Lanza van harte gegund. Het zorgt in haar geval wel voor een beperkt kader, namelijk zichzelf als maat der dingen, van waaruit zij redeneert.

Ik vind het heerlijk vermakelijk en ga er af en toe op in als ik zin heb.

skik

Vermaak voor tussendoor.

De door Lanza zelf geopende topics zijn dat zeker, vermoedend dat haar verhalen ontspruiten aan haar fantasie, fantaseer ik er zelf ook lustig op los zeker in dit draadje.
Nu we de grote lijn, borstklopperij en kijk mij eens geweldig zijn, van haar kennen doe ik lekker mee.

In draadjes die ze niet zelf start reageer ik niet meer op haar om te voorkomen dat zo'n draad compleet ontspoord.

Of

Het klopt wat eerder werd gesuggereerd dat Lanza in een negatieve, op elkaar lettende omgeving verkeert. Niemand van mijn vrienden of collega’s levert kritiek op mijn uiterlijk, fulltime werken of scheiding. Misschien destijds sommige ouders op schoolplein wel. Ik weet het niet want er waren genoeg ouders die wel aangenaam waren en geen kritiek leverden. Ik zocht hun gezelschap op ipv de criticasters

Bad moms gezien?

Ik krijg bij Lanza een beetje het Gwendolyn (Christina applegate) gevoel. Perfect life till something happens.

(En ja, ik ben misschien wel een bad mom, maar kind is toch best aardig opgedroogd)

Het is toch overduidelijk?

Lanza loopt tegen van alles aan. Ofwel haar eigen dingen, ofwel die van haar man, ofwel die van haar kinderen ofwel een combinatie. Ze vindt en wenst voor zichzelf van alles, maar helaas is dat in haar praktijk niet zo. Daarom spuit ze haar wensen hier alsof het haar leven is, maar het is haar gewenste leven. Soort van fantasie waarbij je even net kan doen of het echt is, dat geeft haar ongetwijfeld voor even een goed gevoel.

Ik had het eigenlijk

over de kritiek die je alleen al hier krijgt als je zegt dat je regelmatig sport en ft werkt, als moeder zijnde. Alleen al die twee dingen en helemaal in combinatie zijn not done.

In mijn eigen omgeving krijg ik niet veel openlijke kritiek. Wel af en toe van die opmerkingen die impliciet de boodschap bevatten dat het niet ok is, zoals "Ik zou het niet kunnen" (als ik weer eens op zakenreis ga). Maar wat ik al zei, dat zijn vrouwen die verder van mij af staan.

Mijn vriendinnen en familie weten wel dat ik voldoende aandacht besteed aan mijn kinderen, dus daar maken zij zich geen moment druk om. Van hen krijg ik juist waardering, van mijn man overigens ook. Het weerhoudt me er niet van mijn eigen plan te trekken.

Wonderlijk dat het niet wordt geloofd? Zo uitzonderlijk is een ft werkende moeder toch niet, die een salade in elkaar flanst met een baby in de draagdoek? Om mij heen zie ik niet anders.

Lanza

Elke keer dat ik nu een salade in elkaar flans denk ik aan jou. Ik ben er nog niet uit op wie ik meer jaloers ben, op jou of op de vrouw van Scottsdale. Ik heb namelijk exact dezelfde hobbies maar er bijna geen tijd voor. Een forum zet je nog eens aan het denken.
Lanza, heb jij wel eens iets in het dagelijks leven waar je tegenaan loopt? Waar je advies over zou willen?

omgeving

Wat al gezegd is, je hebt wel een bijzondere omgeving.

Ik heb geen idee wat mijn omgeving met hun salades en kinderen doet, en zij weten net zo weinig van mij.
Als ik een salade maak zijn ze er niet bij.

donkere kringen

Over post-zwangerschapslichamen gesproken: de donkere kringen onder mijn ogen die ik na de eerste zwangerschap kreeg zijn nooit meer weggegaan en alleen maar erger geworden na de 2e en 3e zwangerschap. Ze gaan maar niet weg, vreselijk. Iemand anders ook hetzelfde probleem? (Nee niet jij Lanza, jij hebt daar vast geen last van gehad, ik weet het.)

Buitengesloten voelen

Als er nooit iets vervelends op je pad komt, kan je ook niet meepraten. Je kan je dan buitengesloten voelen en tegendraads reageren.
Op één of andere manier kan een perfect leven ook een vorm van jaloezie met zich meebrengen.

Jullie

zouden eens moeten weten! Ik heb genoeg tegenslagen gehad. Ik denk dat ik daardoor juist weet hoe ik de dingen die ik wel in de hand heb in mijn voordeel kan laten werken.

Ook bij mij gaat het niet vanzelf, maar met de juiste toewijding en aandacht voor de goede dingen kom je een heel eind.

Klets niet

over de kritiek die je alleen al hier krijgt als je zegt dat je regelmatig sport en ft werkt, als moeder zijnde. Alleen al die twee dingen en helemaal in combinatie zijn not done.

Waar krijg je dan kritiek?. Niet dat je hierop reageert dat deed je in een ander draadje waar je ook dit soort " iedereen vindt dat ik raar leef" onzin uitte namelijk ook niet. Fulltime werken wordt hier juist heel normaal gevonden. Bijna iedereen geeft aan dat ze ook sporten (of wandelen).

De enige kritiek die jij terecht krijgt is over je borstklopperij en je ik ben perfect houding en wie het niet doet zoals ik is lui. Die houding is namelijk bloedirritant.

Maar dat jij fulltime wil werken en gaat sporten moet jij helemaal zelf weten . Niemand heeft je daarop kritiek gegeven.

Lanza

Tegenwoordig kun je dus elke tegenslag direct aan? Wij kunnen dus niets voor je betekenen?

Of,

Of uit het lood raken na bevalling. Als je veel jaren later medische klachten krijgt en niet kan sporten, ben je blij als een manueel therapeut het probleem herkent..
Later las ik dat het ‘uit lood raken’, vaak een gevolg was van een bevalling of de zorgperiode van baby na de bevalling. Ik had mijn grote baby te vaak op de heup gedragen terwijl ik met de andere hand de trapleuning vasthield of het eten bereidde.
Dus ja, met je kind in een draagdoek eten maken kan gezellig zijn. Maar het is niet nodig. Leg je kind in een box en zorg dat je je handen vrij hebt als je aan het werk ben. Wees zuinig op jezelf en denk aan je rug. Zorg dat je recht staat anders gaan de hardloopschoenen snel de kast in.

Uhh

#89 is in navolg op #84.

Een draagdoek

is wel iets anders dan een kind op 1 heup houden met zo'n gekke knik in je heup. Ik stond dan altijd wat te wiebelen van voet naar voet en te zingen terwijl ik de broccoli sneed. Niks mis mee, fysiek werd ik er juist langzamerhand sterker van naarmate de baby groeide.

Daarbij vindt niet iedere baby het fijn om alleen in de box te liggen. Mijn jongste wilde de eerste maanden alleen maar tegen mij aanplakken.