Lichaam nooit meer in vorm na zwangerschap

Quote:

Het moet toch wel uit onzekerheid komen als je je nieuwbakken moederlichaam, nu met extern en veeleisend aanhangsel, aan allerlei sporty regimes gaat onderwerpen. En aan gezond eten voor het hele gezin + het goede voorbeeld vanaf dag 1. Bang dat hun vent de strakke kinderloze sportschooljuf verkiest? Angsten kunnen diep zitten, hoor.

Ach welnee. Niks regimes, gewoon lekker wandelen met de wagen en later naast de fiets van je kind rennen. En daarnaast regelmatig in mijn eentje door het bos rennen om je hoofd leeg te maken, daar knapt een mens van op.

Gezonde voeding is voor mij normaal, ik hoef daar niet erg over na te denken, of moeite voor te doen.

Dus nee, geen onzekerheid. Juist een teken dat ik goed in mijn vel zit en goed voor mezelf wil zorgen. Dat mijn lichaam weer in vorm is, dat is een bijkomend voordeel, maar belangrijker vind ik dat ik energiek en fit ben en uren met mijn kinderen kan ravotten zonder door mijn rug te gaan

Lanza

Misschien kun je forumbeheer vragen om de titel van dit topic te veranderen in "mijn perfecte lijf na mijn zwangerschap"?

En verder

Ik heb wel beetje genoeg van die “perfecte lichaam cultus”. En nee, ik heb zelf niet echt probleem van uit vorm raken (de term alleen al...) maar dat is mijn geval meer kwestie van mazzel dan zelfdiscipline of energiek sportief gezond leven

grotere voeten

Ik heb sinds mijn zwangerschap schoenmaat 41, was altijd 39.

Is het niet juist

vreemd dat we de laatste vijftig jaar zo van ons lichaam vervreemd zijn geraakt? Dat we het gewoon zijn gaan vinden dat meer dan de helft van de mensen overgewicht heeft? Dat in beweging zijn een 'regime' wordt genoemd, terwijl op de bank hangen met een pak koekjes en deze in zijn geheel opeten de norm is geworden?

Dat je je moet verdedigen als je in vorm bent, terwijl het doodnormaal is om 20 tot soms wel 50 kilo te veel vet met je mee te dragen?

Herstel

Lanza, laat de titel aanpassen in "Mijn perfecte leven tussen de dombo's" aub

50 jaar geleden

Toen zat mijn moeder op de bank met een pakje sigaretten, mijn opa ook, en mijn oma met een glaasje sherry. Echt niet dat mijn oma ooit achter een fietsje aan heeft gerend.

@Emma

Jeuj, jij dus ook grotere voeten. Ik ben wel eens voor gek verklaard, maar ben dus niet de enige met "vergrote voeten".

Niemand hoeft zich van mij

te verantwoorden. Maar het zou prettig zijn als de moeders die wel terug in vorm komen ook geen verantwoording hoeven af te leggen en geen bakken kritiek over zich heen krijgen, want dat is iets wat tegenwoordig helaas wel gebeurt.

ik ook

Ik had vroeger maat 38 en nu maat 39! Helemaal uitgezakt sinds ik kinderen kreeg, zelfs mijn voeten

Geen last van

Ik heb nog dezelfde schoenmaat, voeten zijn gelukkig niet uitgezakt.

Lanza

Serieus? Bakken met kritiek omdat je na zwangerschap zelfde lichaam had? Ik zou zeggen kies rap andere sociale bubbel.
In mijn vrienden/werk/familie kring doen we überhaupt niet zo aan oordelen over elkaars lichamen van elkaar, laat staan dat we openlijk kritiek op elkaar leveren. Best relaxed.

De nuance

.... zit ‘ m tussen de perfecte fitmom en die 20-50 kilo overgewicht. Maar nuance houdt het stokersvuurtje niet brandend, vrees ik.
Gaat dit trouwens alleen over vrouwen??

Lanza

Ik heb geen uitgezakte voeten hoor, ze zien er prima uit. Maar wel een maat groter.
Omgekeerde wereld hier. De hype is juist slank en fit, zelfs na een bevalling of in/na de overgang. Ben je dat niet dan krijg je juist bakken vol kritiek.

Hmm ...

Krijgt misschien iedere vrouw bakken vol kritiek over zich heen? Zo vraag ik mij dan af.

Quote:

Serieus? Bakken met kritiek omdat je na zwangerschap zelfde lichaam had? Ik zou zeggen kies rap andere sociale bubbel.

Ik had het over dit draadje, moet je zien wat ik allemaal over me heen krijg alleen omdat ik vertel dat mijn lichaam weer in vorm is.

In mijn kennisenkring ook wel eens kritiek gehad, omdat andere moeders vonden dat ik de tijd die ik besteedde aan sport beter met mijn kinderen kon doorbrengen. Gelukkig waren dat geen vriendinnen van me, maar vage kennissen.
Ik trek me er niks van aan. Ik doe lekker mijn ding en denk dat dit alleen maar een heel goed voorbeeld is voor mijn kinderen. En ik heb veel meer energie om daarna weer uren met ze te spelen, dus dat is ook een groot voordeel.

Je spreekt jezelf weer tegen Lanza

Lanza “ Maar het zou prettig zijn als de moeders die wel terug in vorm komen ook geen verantwoording hoeven af te leggen en geen bakken kritiek over zich heen krijgen, want dat is iets wat tegenwoordig helaas wel gebeurt.”

Dus jij beweert dat je met deze onzinpost niet op anderen kat die misschien niet jouw perfecte lichaam hebben? Je slaat jezelf op de borst omdat jij het allemaal zo perfect geregeld hebt met je lichaam, maar je bent vast nog geen veertig. Het is niet voor niets dat bij de berekening van de BMI leeftijd ook wordt ingevuld.

Ik heb in 3,5 jaar drie tweelingen gekregen, ja, beetje dom, helaas was jij toen nog niet in mijn leven om dat beter voor me te regelen, maar daarna ben je als moeder niet echt alleen maar bezig met je lichaam. Gelukkig heb ik altijd geturnd en ben ik na een jaar na de laatsten weer begonnen en doe ik het nog steeds, maar een 52-jarige vrouw in een turnpakje is niet zo’n lust voor het oog als een 17-jarige turnster. En dan heb ik voor mijn leeftijd een goed figuur.

Lichamen zakken allemaal uit, je komt er nog wel achter.

Wow

in 3,5 jaar tijd 6 kinderen! Dat is nogal wat

Voor de meeste moeders zal dit niet gelden. Ik heb zelf bewust gekozen voor meer tijd tussen mijn zwangerschappen en twee kinderen is voor mij genoeg.

Was ook niet gepland

De laatste twee waren zeker niet gepland, dat begrijp je hopelijk wel

Nu zijn ze rond de twintig en is het geweldig. Ik vond het eerlijk gezegd ook pas echt leuk worden toen de jongsten vier waren, iedereen naar school ging en we met ze konden praten en een geregeld leven konden leiden. We leven vrij strak, iedereen heeft zijn taken en het loopt gesmeerd. Ze zijn trouwens niet allemaal meer thuis dus alles is weer anders. Maar het zijn geen kinderen meer, dus dat is ook wel leuk.

Ach ja ... de vorm van je lichaam

Waar maken we ons nu helemaal druk om?

Ofschoon ik uitgesproken visueel ben ingesteld en mijn ogen dus doorgaans goed de kost geef, herinner ik mij personen eigenlijk nooit zo zeer aan de hand van hun uiterlijke verschijning. Die verdwijnt veelal met tamelijk rasse schreden als een schim ergens naar mijn achterhoofd.

Wat daarentegen vrijwel altijd wèl blijft hangen in de hoedanigheid van parate kennis zijn mijn gevoelens ten aanzien van diegenen. Het heugt me meestal uitstekend of ik iemand mocht - of juist niet. En dan weet ik steevast ook nog wel de redenen daarvoor. Tot in de meest bizarre details.

Op basis van die ervaring acht ik uiterlijk minder belangrijk dan het gedrag dat mensen aan de dag leggen. Hopelijk is dat ook te merken aan mijn eigen manier van doen.

Rode krullenbol

Lalaland

Wat moet het toch fijn zijn in lalaland, Lanza.

Had jij soms geen twintig minuten om gewoon even te koken? Ik snap dat niet. Met maar één peuter en één baby in een draagdoek fiks je toch zo een gezonde, verrassende maaltijd met een recept van een hippe foodie, Zo moeilijk hoeft dat niet te zijn. Iets bestellen vind ik echt het begin van het einde. Voor je 't weet steekt je man zijn hoofd uit het keukenraam om de heerlijke geuren van de kookkunsten van de buurvrouw op te snuiven.

skik

Ik heb dat niet

Ik ben net zo slank als voor mijn zwangerschappen, maar ik krijg daar nooit kritiek op. Wat is dat toch?

Ben weer op mijn oude gewicht

van 40 jaar geleden, maar raad eens... dat bolletje waar ooit een paar kinderen achter hebben gezeten, wil maar niet meer plat worden. Niet dat het voorheen wel een strijkplankje was, maar platter dan wat het nu is. Het is niet anders. Net als dat het normaal is om wat rimpels te krijgen als je leeftijd stijgt, is het ook heel normaal dat het lichaam van vrouw die moeder is geworden niet zonder kreukels uit die periode is gekomen. Mijn lichaam laat nog meer zien. Een auto-ongeluk, voeten die niet helemaal gewoon zijn, spataderen, ouderdomsvlekjes op mijn handen, blauwe plekken alsof ik mishandeld wordt door de bloedverdunners, een litteken van een galsteenoperatie. Oh ja, als je afvalt verdwijnen de kipfileetjes ook niet volledig, waarschuw ik maar vast. Dus als ik zwaai wapperen die nog vrolijk mee. Het zal vast allemaal niet nodig zijn, volgens jouw denkbeelden over de maakbare wereld.

Lanza, langzaam maar zeker krijg ik een beeld van je en ik word al bekaf bij het idee dat iemand zo leeft en ik krijg het gewoon benauwd van zo'n planmatig bestaan. Over alles wordt nagedacht, alles wordt gepland, er is overal tijd voor, omdat alles zo goed is uitgestippeld. En dat wat je hebt uitgestippeld valt kennelijk ook allemaal in je schoot. Het lukt je allemaal. Er is tijd voor een bijna volledige werkweek, de kinderen krijgen altijd en overal de volle aandacht, er is altijd tijd om boodschappen te doen, te sporten, een avond uit te gaan, een gezond ontbijt te maken en daar rustig voor te gaan zitten, je draait in 20 minuten tijd een gezonde verse maaltijd in elkaar, waar anderen toch eerst minuten moeten verspillen aan aardappels schillen, groente snijden, water aan de kook brengen en dan nog zo'n 15-20 minuten moeten wachten tot het gaar is. Echte zilvervliesrijst doet er toch ook al snel 15 minuten over nádat het water is gaan koken om gaar te kunnen worden en als ik pannenkoeken bak staan die toch echt niet binnen 20 minuten goudbruin op tafel (maar die vallen niet onder gezond, dus dat probleem heb je vast niet). Als alles al gesneden is, ja dan kun je iets in 20 minuten in elkaar flansen. Het kan, maar dan moet je wel kunnen doorwerken. Knap dus dat jij dat gewoon met een kind in draagzak hebt weten te doen. Maar los daarvan klinkt eten in 20 minuten in elkaar flansen niet echt naar dat er veel aandacht aan besteed wordt. Zoiets als het is warm, het is voedzaam, maar verder...?

Vroeger kookte ik trouwens ook met een kind op mijn heup, maar daar bleken mijn slijmbeurzen iets minder enthousiast op te reageren. Ik voel dat nog steeds in mijn rechterschouder en mijn rechter pols is ook nooit meer de oude geworden. Tja, ik dacht het ook allemaal tegelijk te kunnen. Met mijn dochter is het verder wel goedgekomen. Daar doe je het voor, toch?

Goede voorbeeld Lanza

Ik vind het geen goed voorbeeld voor kinderen om zo met je lijf bezig te zijn. En zo te oordelen over anderen. En echt, is het hip om met je baby in de draagzak groentes voor salades te snijden? Ik zat al bokbier-drinkend en cashewnoten-etend op de bank. Heerlijk naar Oprah te kijken.

Ach ja

Het hele verhaal klopt toch niet? De ene keer wordt er gesport als de kinderen in bed liggen, als er niet werk ingehaald wordt, en de andere keer wordt er nog uren met de kinderen gespeeld na het sporten. Dat is dan zeker als de man het huis poetst, want met al die quality time kan dat door de week niet.

Het is maar net hoe het het leukst uitkomt voor het verhaal.
Misschien lezen we het nog eens ergens terug in verwerkte vorm.

Weet je, lanza

Niemand heeft commentaar geleverd op jouw lichaam. Iedereen gunt je dat. Er wordt alleen gezegd dat het niet iedereen gegeven is. En dan sla jij volslagen door naar obesitas.
Ik kan je zeggen, na mijn 2e kind was ik slanker dan ooit. Hij vrat me zo ongeveer letterlijk op, onverzadigbaar. Ik sliep 2 uur per nacht dankzij zijn onverzadigbaarheid. Overdag hallicuneerde ik bijna van vermoeidheid. Voor mijn man gold ongeveer hetzelfde. Denk je dat ik nog maalde om sporten en mijn lijn?

Verwrongen wereldbeeld.

=====Is het niet juist
vreemd dat we de laatste vijftig jaar zo van ons lichaam vervreemd zijn geraakt? Dat we het gewoon zijn gaan vinden dat meer dan de helft van de mensen overgewicht heeft? Dat in beweging zijn een 'regime' wordt genoemd, terwijl op de bank hangen met een pak koekjes en deze in zijn geheel opeten de norm is geworden?

Dat je je moet verdedigen als je in vorm bent, terwijl het doodnormaal is om 20 tot soms wel 50 kilo te veel vet met je mee te dragen?=====

Ik weet niet in welke kringen jij verkeert maar in mijn inner cirkle is dit zeker geen gemeengoed. Niemand eet een heel pak koek, hangend op de bank en er zijn wat mensen met overgewicht maar dat is hooguit 5 kilo.

En verdedigen, omdat je in vorm bent? Nog nooit meegemaakt! Echt niet. Ik oogste alleen maar welgemeende complimenten toen ik na 2 zwangerschappen slanker tevoorschijn kwam dan ik voor de zwangerschappen was.

Jouw wereldbeeld klopt echt niet!

Quote:

Het hele verhaal klopt toch niet? De ene keer wordt er gesport als de kinderen in bed liggen, als er niet werk ingehaald wordt, en de andere keer wordt er nog uren met de kinderen gespeeld na het sporten. Dat is dan zeker als de man het huis poetst, want met al die quality time kan dat door de week niet.

Het ligt een beetje aan de dag. Ik sport 3x per week. Als het weekend is en we zijn allemaal thuis ga ik s ochtends een uur hardlopen , of s middags als de jongste slaapt. Doordeweeks gaat dat niet ivm werk en andere drukte, maar dan sport ik soms nog als de kinderen al op bed liggen. Dat kan gewoon in mijn woonkamer.

Het huis poetsen doet onze schoonmaker.