Lensimplantaten

Operaties gepland!

De operaties staan gepland! Wel later dan ik had gehoopt maar de tijd vliegt op dit moment dus is dat niet zo’n probleem!
Het wordt week 16 en 17 (half april).
Ik vind het reuze spannend en ben er heel bewust mee bezig dat het straks heel anders zal zijn!

Hoe deed jij dat Kaaskopje, tussen de operaties in? Met een contactlens in het andere oog of afplakken?

En hoe is het met jou Anne? (Kunnen we niet op een andere manier communiceren dan via dit forum? 😊)

Tot april dan!

Myoop

Eindelijk een stip aan de horizon, data voor de operaties. Natuurlijk is het spannend. Het blijven operaties hè.... en inderdaad is alles anders nadien. Wel veel mooier hoor 😃😃😃

Ook ik kan wat zeggen over de tijd tussen de operaties. Ik werd eerst geopereerd aan mijn bijziende oog dat geen lens meer verdroeg. Tot de tweede operatie droeg ik op het andere oog weer een lens. En had ik er een leesbril bij want anders kon ik niets zien op korte afstand. Dat laatste is na de tweede operatie natuurlijk ook nog zo.
Dat van die lens dragen moet je wel overleggen met de arts. Bij mij was het geen probleem, maar dat kan ook anders zijn.

Met mij gaat het in kleine stapjes vooruit.
Het zicht blijft geweldig maar de neurologische problemen, die het gevolg zijn van het opheffen van het grote verschil tussen de ogen, zijn nog lang niet over. Deskundigen gaan ervan uit dat het zo maar tot een jaar kan duren voor het brein zich heeft aangepast aan de nieuwe situatie en een nieuw pad aangelegd heeft waardoor het hoofd weer stabiel is.
Dat maakt het leven nog erg beperkt: ik werk nog lang niet mijn normale uren en moet ook in de dingen thuis rustig aan doen. Het brein is gauw overvraagd en overprikkeld.
Maar omdat ik me met het oude zicht toenemend niet meer kon redden, zie ik het ongemak van deze periode nu maar als een investering in een toekomst met beter zicht.

Ik hoop echt van je te horen in april. Ben zo benieuwd hoe het je vergaat. Hoe je het ervaart als je zo veel meer ziet dan wat je nu gewend bent. Dat is echt zo bijzonder! Dat vind ik nu ook nog steeds iedere dag!

Vriendelijke groet,

Anne

Bibliotheek

Rechts bovenin zou in het balkje met icoontjes moeten staan naast het envelopje.

En van harte welkom in het draadje!!!!

Groet Anne

Spannend Myoop

Ja, het is zover voor je het weet

Ik had geen afgeplakt oog, dus nog met een oud oog met contactlens en een nieuw oog met kunstlens. Er zaten maar een paar weken tussen, juist vanwege het grote verschil. Dat was te overzien.

Bluhm

Ben jij al verder in je proces? Je had een boel vragen, schreef je in het andere draadje voor je hier kwam kijken. Ben benieuwd of je vragen zijn beantwoord en of je al keuzes hebt kunnen maken.

Groet,

Anne

Myoop

Het is april! Nog even en het is zover. Tel je al af of vind je het in dit stadium vooral eng, of mss nog iets heel anders?

Groet,

Anne

Bluhm

Stapje voor stapje is een goede tactiek, wat mij betreft. Er is van alles mogelijk in de huidige stand van de wetenschap maar je moet niets. Laat je goed voorlichten en kijk wat bij jou past.

Slim om te kijken welke winst je nog kunt halen met een andere bril. Als dat voldoende verlichting geeft, is dat wellicht te verkiezen boven operaties.
Maar uiteindelijk ligt het ook aan wat artsen wel en niet verantwoord vinden in jouw situatie. Als zij iets onverantwoord vinden, heb je geen keuze. Als iets wat betreft de artsen een optie is, heb jij de keuze om het wel of niet te doen. Dan ligt het aan de afweging tussen je eigen ongemak, de verwachte winst, je angst/onzekerheid mbt operaties, gevolgen enzovoorts. Een heel proces, weet ik inmiddels uit ervaring.

Wat betreft niet meer kunnen accomoderen: dat vond ik in het besluitproces ook een grote onzekerheid. Uiteindelijk viel dat me mee. Ik had al een leesbril in de tijd dat ik lenzen droeg dus ik accommodeerde al minder dan voorheen. Hoe oud ben je? Heb je nog een goed accomodatievermogen of ben je dat al aan het inleveren. Voor mij maakte dat wel uit in mijn besluitvorming.
Voor mij is het feit dat ik helemaal geen bijziend oog meer heb trouwens ingrijpender dan niet kunnen accomoderen. Ik kon op korte afstand mooi zien, daar hoefde ik niet voor te accomoderen maar alleen een voorwerp dicht bij mijn oog te brengen. Dat is nu weg, daar heb ik een bril voor nodig.

Dan je vraag mbt het wrijven in de ogen: ik was, tot afschuw, van mijn oogarts een notoire oogwrijver. Voorafgaand aan het traject naar de implantlenzen zei hij al dat ik dat vooral niet mocht doen. Maar ik deed het natuurlijk soms nog wel eens.
Nu echt nooit meer. Spontaan niet meer. Het voelt als iets wat ik niet moet doen en dus gebeurt het niet. Ook niet per ongeluk. Geen verdienste van mij.
Sinds de operatie voelen voor mij de ogen anders. Niet dat ze pijn doen, maar het is allemaal gevoeliger bij mij en echt wrijven doe ik dus niet meer. Wel ga ik soms heel zachtjes langs mijn oogleden, maar zonder enige druk uit te oefenen op de oogbol.

Ben benieuwd hoe je verder gaat met dit alles. Succes iig.

Groet,

Anne

Wrijven

Ik was daar in het begin ook een beetje bangig voor. Door het advies om niet meer te wrijven, was ik toch een bang dat ik schade zou aanrichten. In het begin is het natuurlijk ook niet gek dat je voorzichtig moet doen. Ze hebben een opening in de vliezen moeten maken en dat moet weer genezen. Maar in de loop der jaren ben ik toch weer wat meer in mijn ogen gaan wrijven. Niet lekker aandrukken en rondroeren , maar een beetje wrijven kan wel.

Bluhm

Je wereld wordt er ook zo klein van en onzeker als je slecht ziet, merk ik. ===

Ja, dat is zo. Ik kan daar de laatste tijd zelfs een beetje verdrietig om worden. Ook vanwege het onbegrip wat ik weer meemaak bij het UWV. (Niet alleen ivm mijn ogen.) Ik moet er niet aan denken om langzaam maar zeker echt hulpbehoevend te worden, maar nóg meer om geen tv of computerscherm te kunnen bekijken en aflezen. Theater of een film in een bioscoop vind ik inmiddels niet meer prettig om naar te kijken. Bij de tv kan ik zo zitten, dat ik het beste zicht heb, dus dat gaat goed, maar bij een groot kijkveld als bij een podium of filmscherm wordt dat ingewikkeld. Zaterdag wandel ik altijd en afgelopen zaterdag gaf ik een fraaie demonstratie weg van 'blinde vlek'-kijken. Ik stak een fietspad over en opeens scheerden er twee fietsen voor en achter mij langs. Degene die de leiding heeft over de wandelgroep schrok zich rot en ik lag dubbel van het lachen, maar meer van de schrik. Ik had haar al verteld dat dit een probleem"pje" van mij is geworden en dat ik daarom graag bij een zebrapad oversteek. Ze snapte nu waarom.

dat scheelt

Een beetje mogen wrijven, dat scheelt (de ene 'handicap' inruilen voor een andere, daar zit ik niet op te wachten) Wat meespeelt is dat ik moet wennen aan het idee van die lenzen in je oog en de operatie, als je niet afgewezen wordt. Ik had natuurlijk ook met het nieuwe recept naar de oogkliniek gekund en met de oude bril door kunnen lopen maar dan had er druk achter gestaan.

kleine wereld

Ja, ik geef toe dat ik pas ontdekte hoe klein de wereld wordt als je flink slechter gaat zien. Toen mijn zicht nog goed was, kon ik mij daar helemaal niets bij voorstellen. Maar ik durfde op een gegeven moment niet met de kinderwagen naar de speeltuin omdat de hele stoep en straat overhoop lag en ik dat heel slecht zag. Mijn zich is niet alleen wazig maar ik zie ook flink dubbel met overal een extra 'schaduw' onder. Diepte zien is lastig.
Toen ik eindelijk de goede glazen kreeg, werd de wereld zo groot en vooral alle straten zo lang! Door de onzekerheid over hoe je bewegen moet, op straat, zoals jij met het oversteken dat je fietsers niet ziet aankomen, zou je zomaar vermijdingsgedrag gaan vertonen. Ik wel. Daarom vind ik het zo moedig en knap dat jij je daardoor niet laat leiden.

Bluhm

Nou... in zekere zin doe ik ook aan vermijding. Ik ga in het donker als het even kan niet alleen weg, behalve het vertrouwde rondje met de hond. Maar een bijeenkomst of hobby wat in een ander deel van de stad ligt, sla ik over als ik niemand zo gek kan krijgen om mee te gaan. Ik vind het risico met de fiets steeds groter worden. Dus dan maar met de bus of lopend. Dus zeker in de avond, is mijn wereld niet groter dan onze eigen wijk, tenzij er iemand bij is.

Diepte zien is echt een probleem. Als ik niet uitkijk, slinger ik aan een trapleuning vanwege een gemiste tree. Ik sta soms te treuzelen bij een stoeprand, hond kijkt dan verbaasd 'gebeurt er iets raars?'.

Het is begrijpelijk dat jij je er eerst niets bij voor kon stellen. Het is eigenlijk jammer dat je dat nu wel kunt.

Ooow ja

dat van die kleine wereld en de beperkingen herken ik ook hoor. Ik was zeker niet slechtziend in de ware betekenis van het woord, maar nu zie ik wel dat ik veel gemist heb

Ik denk dat mijn hersenen het enorme sterkteverschil tussen mijn ogen steeds minder monden verwerken. De sterkte werd niet erger, maar ik kon er steeds minder mee uit de voeten. Werd er steeds beperkter door. Voelde me ook erg hulpeloos als ik geen lenzen of bril droeg. Toen de lens niet meer ging en ik op de bril aangewezen was, vond ik een aantal dingen steeds enger. Bang dat ik zonder bril kwam te zitten. Al met al voelde het erg kwetsbaar....

En wat je zegt Bluhm, wakker worden en dan zonder bril alles kunnen zien. Geweldig!!!

Anne

Wakker worden zonder bril

Ik ben inmiddels zo'n 18 jaar verder en nog steeds kan ik erg blij worden van het feit dat ik zonder bril meer kan zien dan voor mijn staaroperaties. Dat er dan weer een kink in de kabel is gekomen in mijn rechteroog en ik daardoor deels geen goed zicht heb, doet daar dan even niets aan af. Zat ik vroeger bijna letterlijk met mijn neus tegen een boek aan of zoals nu bij de computer, nu is het zonder bril een onderarm lengte ongeveer. Ik zie in een kast onderscheid tussen kookboeken, potten en en vaas. Vroeger was dat een grote vlek met daarin andere vlekken. Dus ondanks de daarna ontstane situatie voel ik die blijdschap over het verschil tussen vroeger en nu nog steeds. Maar ik vind het wel erg dat de daarna ingeslopen aandoening inmiddels zoveel roet in het eten gooit en me eigenlijk meer beperkt dan ooit.

...spannend!...

Voor mij gaat het opschieten nu...best wel spannend dat met ingang van volgende week er daadwerkelijk iets wezenlijks voor mij gaat veranderen.

Nu zit ik, zonder bril, op m’n telefoon te typen op een afstand van ca. 8 cm van m’n schermpje af (oogafstand, neus is zo’n 5 cm van het scherm, comfi is anders😄). Ik raak bijna met mijn neus m’n scherm. Dat gaat volgende week dus al wel veranderen. Als het 2e oog gedaan is is dat definitief voorbij!

Ik ben zeer bewust aan het toeleven naar een leven zonder bril voor veraf. Tenminste, ik hoop dat dat inderdaad zo zal zijn.
Het gekke is dat ik nu ook nog bang ben voor een veranderend uiterlijk! Het moet toch niet gekker worden! Ik heb de bril een groot deel van mijn leven verafschuwd. En nu ben ik bang dat het straks zo kaal is, zonder bril!

En het lijkt wel alsof ik meer ongelukjes heb dan ooit met m’n bril. Even snel nog iets uit een kastje pakken en dan in de haast het deurtje tegen je bril aan krijgen, dat soort dingen. Ik heb ook nog nieuwe neussteuntjes gekregen omdat die ineens niet goed meer zaten, ik zei nog dat ik nog maar een paar weken deze bril op hoefde. Maar het is wel prettig als je bril goed zit, ook voor een paar weken!

Het wordt echt heel spannend nu en ik probeer mij te richten op de tijd na de ingrepen.

En het is fijn om dingen te kunnen delen met mede-slechtzienden en ervaringsdeskundigen. Er zijn inderdaad niet zo heel veel mensen in mijn omgeving die begrijpen wat het is om afhankelijk te zijn van hulpmiddelen om te kunnen zien. En dan prijs ik mij heel gelukkig dàt ik met hulpmiddelen goed kan zien...en ik hoop maar dat dat zo blijft en dat de implantaatlenzen de juiste stap zijn voor mij...

Duimen jullie voor me?

Schermplakken

Dat met je neus tegen je scherm of boek aangeplakt zitten herken ik. Nu is het een handlengte zo'n beetje. Maar dit is mijn situatie. Ik hou een zicht van gemiddeld 45 procent.

Ik ben héél erg benieuwd naar je eerste reactie na je operatie. Alvast succes, sterkte en... geniet ervan!

Myoop

Heel veel sterkte met de zenuwen in elk geval!
Waar maak je je zorgen om? Dat het tegen zal vallen? Ben je je al aan het indekken? Dat zou ik ook hebben. Wel heel stoer dat je het doet.

Als jij je bril mist (het is toch een ding waar je je achter kan verschuilen), dan neem je vensterglazen in je bril. Maar misschien heb je te maken met rest-sterkte en heb je sowieso een (lees)bril nodig.

Wanneer vindt het plaats? Mag ik vragen waar je het laat doen?

Blote billengezicht

Het zal even wennen zijn om zonder bril te lopen, maar dat is denk ik binnen twee dagen voorbij. Ja, je zult vermoedelijk nog wel een tijdje de neiging hebben om een bril op te zetten, maar dat is vanwege het ingesleten automatisme. Ik heb vanaf mijn 5de tot mijn 40ste contactlenzen gedragen, maar sinds de staaroperaties draag ik een bril. Het heeft zijn nadelen, zoals als je een zweetneus hebt met warm weer, of bij regen, maar ik merkte dat ik steeds meer last van droge lucht kreeg en dan is een bril wel fijner. Ik vind een bril ook best leuk staan. Ik ben allang blij dat ik geen jampotjes meer heb, maar normale glazen zoals wel meer mensen hebben met -4 en -5.

Myoop

Goed van je te horen, ik moest al aan je denken deze dagen.

Ja, spannend is het zeker. Natuurlijk duim ik voor je.

Ik herken alles wat je zegt.
Ik realiseerde me ook dat mijn keuze voor de implantlens iets wezenlijks van mezelf zou veranderen. Heb daar ook bewust naar toe geleefd. Voor mij geldt dat ik achteraf wel moet zeggen dat het niet te overzien was wat de verandering in de praktijk betekent.
Gek genoeg mis ik de bijziendheid ook nog wel eens. Zeker in het begin, nu wel steeds wat minder. Het maakte de wereld op sommige momenten (alleen als ik op vertrouwd terrein was) ook wel eens prettig klein. Als ik op mijn vrije dag thuis (waar ik de weg blind ken) was, deed ik soms mijn lenzen niet in en zette ik een tijdje geen bril op en dan hummelde ik lekker door het huis zonder dat ik veel prikkels kreeg. In de eerste periode na de operaties heb ik wel last gehad van het feit dat ik de buitenwereld soms niet even ‘uit kon zetten’: de prikkels bleven maar komen.
Maar als ik dan buiten de deur was en soms m’n bril even af moest (bij de opticien, bij het passen van kleren, als ‘ie schoon gemaakt moest worden, of droog) dan kon ik me zo verloren en onveilig voelen doordat ik dan slecht zag. En dat heb ik nu nooit meer 😁😁😁 Dat mis ik zeker niet.
Dus....al mis ik het bijziende soms even, zonder heeft heel grote voordelen! Zomaar de wereld kunnen zien als je wakker wordt, als je ergens ben. Zo bijzonder. Het blijft me verbazen.

Het schermplakken herken ik natuurlijk ook. Was ook wel wennen dat dat niet meer kon. Nu moet ik op zoek naar mijn bril om iets te kunnen lezen. Of dat nu op de mobiel is, op papier of de computer, ik heb nu een bril nodig waar ik ‘m eerst afzette.

Het veranderde uiterlijk: ja, het is echt anders als je de bril niet meer op hoeft. Ik ben er op vooruit gegaan, vindt mijn omgeving. Een van mijn vriendinnen zei: je zit nu niet meer met een dikke frons tussen je wenkbrauwen door je bril te turen, het ziet er veel opener uit nu. Bij mij kwamen die frons en dat turen vermoedelijk vooral doordat mijn bril niet op goede sterkte kon zijn en ik me dus permanent met een stevig ondergecorrigeerde bril moest redden. Dat heb jij mss niet, maar blijft dat jij natuurlijk toch zeer vertekenende brillenglazen hebt. Dat zal vast en positieve verandering zijn als je die niet meer hebt.

En de spanning voor de ingreep: ik kreeg een rustgevend tabletje (temazepam meen ik) voorafgaand aan de operatie. Werkte erg goed om de spanning de baas te blijven. Achteraf viel het allemaal zo mee, dat had ik ook best zonder pammetje gekund, maar dat is achteraf. Ik heb voor de zekerheid de tweede keer weer het tabletje genomen.

Groetjes,

Anne

Bluhm

Waar ben ik bang voor vraag je. Op dit moment voor alles... dat het tegenvalt qua zicht, dat er iets mis gaat, dat ik van een bepaalde zekerheid af ben, voor de verandering, of ik er goed aan doe...
Ik ga niet terugkrabbelen, ik heb deze stap gezet, na járen, om dit risico aan te gaan, maar het neemt niet weg dat ik nu toch wel flink de zenuwen heb.

Verschuilen achter de bril is ook soms wel fijn ja, de rimpels vallen ook niet op erachter. Die komen nu ook ineens flink in beeld na de operaties. Toch vind ik, en mijn omgeving ook, dat mijn huidige, en ook mijn vorige bril, zeker niet misstaat. Sterker nog, ik heb het idee dat de bril wat meer ‘karakter’ of ‘pit’ geeft...😊. Alle brillen ervoor vond ik verschrikkelijk. Nu ben ik echt bang dat ik inderdaad een ‘blote billengezicht’ ga krijgen. Ik vind het nu al kaal aangezien ik geen make-up op mag deze week en komende tijd. Niet dat ik een verfpot ben, zeker niet, maar eyeliner en mascara zorgde ervoor dat mijn ogen niet helemaal verdwenen achter de verkleinende glazen.

Ik probeer hier en daar foto’s te maken van bijvoorbeeld de afstand tot een boek of de spiegel, om me eraan te herinneren hoe ‘blind’ ik ben zonder bril op. Mijn dochter zegt dat ik meer ín de spiegel sta om me op te maken...
Voor mij is dat heel normaal en realiseerde ik me dat eigenlijk niet zo, hoe dat er voor anderen uitziet. Het ontheemde gevoel zal ik inderdaad niet missen denk ik. In een vreemde badkamer bijvoorbeeld eerst heel de badkamer minutieus in kaart brengen voordat de bril afgaat. Lijkt me zo gek om te douchen mét zicht!

Maandag ben ik aan de beurt. Wat ik zo fijn vind aan dit draadje is dat er geen reclame voor klinieken wordt gemaakt. Dat zorgt voor onafhankelijke en oprechte ervaringen van mensen. Ik ga niet naar de eerste de beste in ieder geval. In een privé bericht wil ik best de naam noemen maar niet in een openbaar toegankelijk forum. Alleen hoe je hier priveberichten kunt sturen weet ik niet...

Bluhm

Wat is jouw verhaal eigenlijk? Dat heb ik blijkbaar gemist?

Angst

herken ik ook Myoop.
Natuurlijk kan ik alleen voor mezelf spreken, misschien ervaar jij het wel heel anders, maar dan toch maar weer even mijn ervaring.
Ik had me goed voorbereid, maar voelde wel dat het een enorme onzekerheid in zich had. Theoretisch waren een boel vragen, die ik aan het begin van dit draadje had, beantwoord. Maar het onbekende, hoe zal het zijn na die fundamentele verandering, dat was zo spannend. Net als het ondergaan en moeten afwachten hoe de operaties verlopen en wat de gevolgen in de praktijk zijn, vond ik ingewikkeld. Ik wist met m’n hoofd dat de risico’s klein waren en daar heb ik me aan vast gehouden. Dat lukt jou vast ook.

Ik zal aan je denken maandag.

Groetjes,

Anne

Myoop

Tandpasta op je borstel doen is al een vrolijke boel de eerste tijd. 😊 Ik moest mezelf gewoon aanleren om niet half in de wastafel te duiken met mijn hoofd. Oh ja, hoeft niet!

Myoop

Omdat je morgen mss wel heel vroeg aan de beurt bent, nu al vast een berichtje om je succes te wensen. Bij deze.

Ben zo benieuwd naar je ervaringen. 🧐

Groetjes,

Anne

omvang pupil

Beste lezers,
ook ik ben een implantaat aan het overwegen. Ik heb hierover een vraag: is het niet zo dat na het plaatsen van de lens de pupil optisch heel klein wordt? Ik kende ooit iemand die van die hele kleine kraaloogjes kreeg heeft dit met het implantaat te maken?

Myoop

Ik ben benieuwd hoe het gegaan is.

R-H

Je oog kan minder goed accomoderen, dus je pupil kan minder goed inspelen op scherpstellen, waardoor je vaak wel een leesbril moet gebruiken, maar ik heb er geen kraaloogjes van gekregen .

R-H

Ik weet niet wat voor lens je overweegt, een echte vervanglens of een voorzetlens in één of andere vorm. Over kleine kraaloogjes als gevolg heb ik nog niemand gehoord. Maar het is niet mijn vak, dus ik zou het bij je oogarts navragen.

Kaaskopje, bij volledige lenswissel ben je je accommodatievermogen in eens in z’n geheel kwijt omdat bij het verwijderen van de natuurlijke lens de accommodatiespiertjes worden losgemaakt van de lens. De nieuwe lens ligt wel in het lenszakje, maar de accomodatiespieren komen er niet meer aan vast.
Bij voorzetlenzen blijft het accomodatievermogen in tact omdat de natuurlijke lens er in blijft. Al schijnt het soms wel wat minder te worden.

Ben zo benieuwd hoe het Myoop gegaan is.

Vriendelijke groetjes

Anne