Koemelkvrij, oren, darmen (vragen o.a. voor AnneJ)

Overigens

Bij mij en mijn kinderen klopten de testen wel. Wij waren een duidelijk geval denk ik. Anamnese, klachten, testen, praktische bevindingen. Zodra de allergenen getarget waren kon ik er wat aan doen en dat bleek ook direct te helpen.
Maar zo duidelijk is het niet altijd.

Allergie vs. overgevoeligheid

Ik heb altijd begrepen dat allergieën aantoonbare reacties van het immuunsysteem zijn. Daarnaast heb je overgevoeligheden waarbij er wel een waarneembare reactie op iets is, maar dit niet direct terug te voeren is op het immuunsysteem. Ik weet alleen niet waar intoleranties in dit plaatje passen.

Mijn jongste heeft een overgevoeligheid voor koemelk. We hebben het een paar jaar strikt geëlimineerd en de regelmatige ochtenden van misselijkheid, overgeven en diarree waren afgelopen. Sindsdien kan hij weer zuivel eten in beperkte hoeveelheden. Dan kan het me niets schelen dat het niet objectief aantoonbaar is, want ik ben dolblij dat het werkt!

tjonge AnneJ

had je daar weer 6 postings voor nodig?
Omdat 4 van de 5 kinderen in de praktijk in werkelijkheid geen pinda allergie heeft wordt de 5e die dat wel heeft ook maar niet geholpen, hoe kom je daar nou weer bij. Heb je wel gelezen wat ik schreef? Er zijn goede manieren om een allergie te diagnostiseren maar daar hoort een bloedtest niet bij.
Wat jouw HA deed, 'testen' (bloedtestje?) of een druppeltje melk op de binnenkant van een arm of op de lip te druppelen is helaas geen goede diagnosestelling. Ook bij zo'n druppeltje kan er een reactie zijn terwijl er geen allergie is, en kan er geen reactie zijn terwijl er wel een allergie is. Net zo nutteloos voor de diagnose als een bloedtest dus. En ja natuurlijk kan er als een ´test´ positief is wel degelijk een allergie zijn maar de testuitlag zegt daar niet veel over.
Komen allergien, eczeem, asthma, oorinfecties, voor in de familie dan is er extra kans dat een overgevoeligheid aan de orde is, jahoor dat klopt. Maar ook hier heb je weer weinig aan bij je diagnosestelling. Want alweer kan er een allergie zijn bij een kind met een totaal schone familie en kan een kind met klachten en een giga belaste familie die allergie niet hebben.
Het is juist handig om wel die koemelkeiwitvrije voeding te gaan geven om te zien of het helpt, hehe goed gesnapt, dat is de weg naar de diagnose. En dan niet weer gemakshalve die dubbelblinde provocatie vergeten, want die hoort er wél achteraan.

Het is handig

Om je te realiseren dat wat artsen doen wat anders is dan wat ouders doen.

Linda

Je begrijpt het goed hoor. Alleen wat je zegt Dan kan het me niets schelen dat het niet objectief aantoonbaar is, dat klopt niet, want het is dus wel objectief aantoonbaar (maar niet met een bloedtest of druppeltjes of andere ongein). En het zou natuurlijk héél goed kunnen dat dat bij jouw kind aangetoond was als hij op die manier was onderzocht. Gelukkig gaat het nu goed en hoeft dat niet meer!

Eigenlijk

Heb je volgens weetikveel geen artsen nodig. Goed idee. Kun je dus als ouders helemaal in eigen hand houden door te elimineren en te provoceren.

nou nee

Ik neem aan dat je mij bedoelt AnneJ. En je laat hiermee zien dat je niet goed kunt (of niet goed wilt) lezen. Je kunt als ouder niet zelf dubbelblind provoceren.

voor de huisarts

van AnneJ, dit staat er o.a. in de richtlijn van het NHG en iets van gelijke strekking staat in de richtlijn van de kinderartsen:
•Tien procent van de bevolking rapporteert een voedselovergevoeligheid. Bij maximaal 4% is daadwerkelijk sprake van een voedselallergie. (wewwv: vandaar de noodzaak tot dubbelblinde provocatie)
•Bloedonderzoek heeft geen plaats in de diagnostiek van voedselovergevoeligheid, behalve bij een vermoeden van coeliakie.
•Een open eliminatie-provocatie kan gebruikt worden om voedselallergie onwaarschijnlijk te maken. (wewwv: dus kan alleen met waarschijnlijkheid uitsluiten, nooit aantonen)
•Een zekere diagnose voedselallergie is alleen te stellen met een dubbelblinde placebogecontroleerde voedselprovocatie.

Inderdaad

Ik vind het niet erg handig dat je mij aanvalt om een discussie over allergie op te zetten. Je pakt er een paar details uit en toont mijn 'onwetendheid' aan. Niet aardig ook.
Mensen zijn toch vaak met zichzelf bezig. Mijn opmerking over de pinda allergie heb je ook niet gelezen. Het protocol staat aangegeven op de website van Katan, kun je op klikken, is de huisartsen standaard. Niets in te bekennen over provoceren of elimineren.
Maar hopelijk is het dan nu wel duidelijk dat je met een simpele vraag aan je huisarts in een hoop gedoe terecht kunt komen.
Ik zou willen dat meer huisartsen en andere artsen ouders en kinderen hiermee konden helpen, maar op deze manier blijft het vaag.

Inderdaad

Ik vind het niet erg handig dat je mij aanvalt om een discussie over allergie op te zetten. Je pakt er een paar details uit en toont mijn 'onwetendheid' aan. Niet aardig ook.
Mensen zijn toch vaak met zichzelf bezig. Mijn opmerking over de pinda allergie heb je ook niet gelezen. Het protocol staat aangegeven op de website van Katan, kun je op klikken, is de huisartsen standaard. Niets in te bekennen over provoceren of elimineren.
Maar hopelijk is het dan nu wel duidelijk dat je met een simpele vraag aan je huisarts in een hoop gedoe terecht kunt komen.
Ik zou willen dat meer huisartsen en andere artsen ouders en kinderen hiermee konden helpen, maar op deze manier blijft het vaag.

nee hoor

Ik val jou niet aan om een discussie over allergie op te zetten, ik reageer op dingen die geschreven worden en die niet kloppen. Dat jij het bent die ze schrijft heeft daar niets mee te maken. En ik toon jouw onwetendheid niet aan, dat doe je zelf.
In de huisartsenstandaard wordt wel degelijk elimineren en provoceren benoemd, zie boven. 'Het protocol staat aangegeven op de website van Katan', welk protocol bedoel je? En wat heb ik niet gelezen inzake pinda allergie? Ik heb gelezen dat jij denkt dat Omdat 4 van de 5 kinderen in de praktijk in werkelijkheid geen pinda allergie heeft wordt de 5e die dat wel heeft ook maar niet geholpen. En da's onzin natuurlijk.

Leg maar uit

Leg maar uit dan hoe het wel moet.
Voor mij zijn het 'werkhypothesen'. Vergelijkbaar met de psychiatrie. Ik ben ook geinteresseerd in de wetenschappelijke theorie voor zover het mij helpt en mijn kind helpt in de praktijk.
Ik heb wel gemerkt dat het sterk van mijzelf uit moest gaan om met het allergieverhaal aan de slag te gaan. Idem met het psychiatrieverhaal overigens. En dat is blijkbaar niet te voorkomen. Bovendien kun je als ouder ook nog van onnodige medische consumptie beschuldigd worden.

weetjeerechtwelwatvan Weeterwelwatvan?

in het door jou geciteerde stuk staat letterlijk: De acute reacties in de bovenstaande voorbeelden zijn typische, goed herkenbare allergische reacties, die vrijwel altijd herleidbaar zijn in het bloed (met de zogenaamde Rast-test) of met een huidpriktest.
Dat is dus precies wat ik in mij post #24 beweer, dat echte acute allergische reacties WEL met een bloedtest aantoonbaar zijn. Dus kom aub niet aan met 'het is niet erg dat je het niet weet' op zo'n belerende toon. Ik weet best dat er een groot onduidelijk gebied is, maar er is ook een gebied waar wel duidelijkheid is. Daar had ik het over, en daar weet ik best wel wat van. En nee ik ben geen 'deskundige' net zomin als het gros van de ouders hier. Maar ik voel me wel enigszins deskundig op de kleine gebiedjes waar ik direct mee te maken heb gehad.
OK, dit was 14 jaar geleden, misschien zijn de protocollen inmiddels veranderd. Maar een feit blijft dat de bloedtest (die dus NA een hele duidelijke allergische reactie gedaan werd) wel degelijk aangaf dat hij allergisch was, net zoals het artikel aangeeft dat dat bij acute reacties gewoon zo is. Ook al beweerde de huisarts dat dat niet kon, maar hij beweerde ook dat een éénjarige geen allergie kon hebben. Wij weten beter, hij is inmiddels met pensioen. En nee, we hebben nooit overwogen om de provocatietest te doen (ik zie trouwens niet in waarom dat dubelblind zou moeten gebeuren). We hebben ongeveer eens per jaar een 'per ongeluk provocatie' en dan heeft zoon (inmiddels bijna 15) dat ook onmiddelijk in de gaten doordat hij tintelingen in zijn mond krijgt. Een antihistaminepilletje doet dan wonderen.

dubbelblind

Ook bij dubbelblinde onderzoeken - in het ziekenhuis - wordt als opstapje getest door melk op een gevoelig stukje huid te doen. Het is niet het 'ultieme' bewijs. Dat speelt natuurlijk ook een rol. Bovendien kan een buikkrampreactie niet als voldoende worden geaccepteerd voor de verzekering maar wel voor de ouder.
Verzekeringstechnisch kan het noodzakelijk zijn om het ultieme bewijs te leveren. Maar dan ben je al een hoop getob later.
Gelukkig kon ik de pepti en de mijtmatrasjes zelf betalen zodat uiteindelijk bij 2e kind er vergoeding volgde maar dat betekent een hoop ellende minder en meer zorgeloosheid in het contact met je kind.
Het is een praktische zaak. Een mens kan eenvoudig zonder koemelk, ei, pinda en gluten. Met een beetje uitzoekwerk, hopelijk met een deskundige, is er in het rijke westen nog steeds een ruim gevarieerd menu mogelijk.

Marjoleine

Misschien zit het hem er wel in dat jij er 14 jaar geleden verstand van had en ik nu. Dat scheelt nogal.
Wat jij in #24 zegt is: de essentie van een allergische reactie is nu juist dat het een (meestal) snelle reactie van het immuunsysteem is die dus juist wel met een bloedtest aangetoond kan worden. Ik gaf de link naar het OOL artikel omdat daarin een kinderarts met verstand van zaken vertelt dat je geen bloedtest gebruikt als je een allergie wilt diagnositseren.
Dat typische, goed herkenbare allergische reacties vrijwel altijd herleidbaar zijn in het bloed zal grosso modo zo zijn, maar dat zegt nog steeds niets over de waarde van een bloedtest als diagnosticum. Want (herhaling herhaling) de bloedtest kan zomaar positief zijn terwijl er geen allergie is, en kan ook negatief zijn terwijl er wel een allergie is. Dat hij ook positief kan zijn bij wel een allergie zoals bij jouw zoon (en negatief bij geen allergie) ja natuurlijk, maar je hebt er als test die uitsluitsel moet geven weinig aan.
Als je niet ziet waarom een provocatietest dubbelblind zou moeten, lees daar dan eens iets over.

AnneJ, druppel

Er zullen best nog dubbelblinde onderzoeken - in het ziekenhuis - worden gedaan waarbij als opstapje getest wordt door melk op een gevoelig stukje huid te doen. Niet iedere kinderarts houdt immers het vak goed bij. Maar het staat niet in de huidige beroepsrichtlijn, om reden dat het weinig nut heeft.
Een verzekering gaat i.h.a. af op de arts die de diagnose heeft gesteld, en als die buikkrampen als positieve test beoordeeld (wat best kan) dan wordt dat door de verzekering gevolgd.

Het geeft niet

Dat wij domoren het niet weten. Als weeterwelwatvan het maar weet.

Het geeft niet

dat je het niet weet. Als je dan maar niet op een forum net doet of je het wel weet.

Dat was ironie.

Namelijk

Draadstarter vraagt naar mijn ervaringen als ouder met een kind met een koemelkeiwitvrij dieet en het stoppen van de klachten.
Dan hoef ik niet tot in detail in te gaan op de medische nuances van het overgevoeligheidsverhaal om daar generaal antwoord op te geven.
Dan kun je daar best op detail over in discussie gaan hoe het precies zit volgens jou informatie maar daaruit concluderen dat mijn kennis en ervaring dan verder ook niets voorstelt en maar beter achterwege kan blijven klopt niet. Ik weet er genoeg van om de vraag van draadstarter te kunnen beantwoorden.
Theorie en onderzoek levert vast preciezere data op dan ik hier vermeld, maar vanuit de praktijk gezien is dat verwaarloosbaar.
En daarvoor kun je bij de arts terecht waar ik dan ook naar verwijs.

hier

Een zoon met als peuter/kleuter allerlei klachten waaronder chronische diarree en eczeem en zo nog e.e.a. Wij hebben een aantal weken lang een heel strikt koemelkvrij dieet gevolgd. Omdat dat best lastig is (want het zit inderdaad óveral in) hebben we dit onder begeleiding van een diëtist gedaan. Wij zijn daarnaar doorverwezen door de kinderarts, dus dat koste ons destijds niets (weet niet hoe dat inmiddels zit met verzekering...).
Mijn tip is om in eerste plaats allergieën en vooral ook coeliaki uit te sluiten via een bloedonderzoek en vervolgens om een paar weken zo'n dieet te proberen.

Hier had het dieet trouwens geen enkel effect. Inmiddels (zoon is nu 7) zijn een aantal klachten bij zoon verdwenen en een aantal niet (en zijn er nieuwe bijgekomen). Oorzaak nog altijd onbekend.

en o.t. zou het niet mogelijk moeten zijn om kennis te délen in plaats van er een wedstrijdje verplassen (ik weet het lekker beter dan jij!) van te maken? En een beetje vriendelijker mag het ook allemaal wel.

Jippox

Ik heb eerlijk gezegd helemaal geen idee wat andere medische redenen zouden kunnen zijn voor de klachten van je zoon.
Maar heb je er over gedacht om meer allergene bestanddelen uit je huishouding te halen voor zoon? Eventueel in overleg met een allergoloog?
Het lijkt mij dat je zoon reageert op stoffen uit zijn omgeving, voedsel maar ook in de lucht.
Tenzij je vind dat hij er over heengroeit en het beheersbaar is.