Knobbeltje in borst - weer geleide punctie
Een poosje geleden voelde ik een knobbeltje in mijn borst, vlak naast mijn tepel, ter grootte van een erwtje. Door mijn huisarts ben ik doorverwezen voor een mammogram. Na de mammogram is ook een echo gemaakt. Volgens de arts gaf de echo geen alarmerend beeld maar wilde hij het wel opvolgen. Er waren twee opties zei hij; of over drie maanden weer kijken of een punctie. Omdat mijn moeder tien jaar geleden is overleden aan borstkanker (geen erfelijke vorm) besloot hij om een punctie te doen. Vooral voor mijn gevoel van zekerheid, zo zei hij.
Deze punctie is echter mislukt dus volgde een geleide punctie (met een echo).
Nu zijn de resultaten binnen van deze punctie, de huisarts belde mij. Hij vroeg of ik soms nog borstvoeding gaf of zwanger was. Beiden niet (voor het laatste voor de zekerheid nog even testje gedaan). Hij stelde dat er dan een chirurg een 'hapje' uit mijn borst moest nemen voor verder onderzoek. Ik was nogal overdonderd -mede door dat bv/zwanger verhaal- en heb niet goed uitgevraagd. Dus ik hoop dat iemand hier me eea kan uitleggen. Ik heb de 28e een afspraak gekregen bij chirurgie (heeft de HA gemaakt en kreeg ik op voicemail te horen) en ga ze denk ik morgenochtend ook even bellen (waren vanmiddag al dicht toen ik vm hoorde) om een beter beeld te krijgen maar hoe eerder uitleg of tips voor vragen etc, hoe fijner.
Ik verstond iets over een cytologisch of histologische punctie? weet iemand dit?
En hoe kan het materiaal duiden op een zwangerschap of op kanker?
Waarom is er weer een punctie nodig?
Ik hoop dat iemand me kan helpen!
dank,knobbeltje
2012
Voor jou extra veel sterkte en gezondheid toegewenst in 2012.
Dank...
Allen maar vooral Tanneke en Judith70. Dankzij jullie verhalen viel het kwartje dat ik over een jaar en over x jaar hopelijk ook zo mijn verhaal kan vermelden. Alive & kicking en nog mezelf.
Ik ga nogal door een achtbaan van emoties. Dan strijdlustig en rationeel en dan bespringt toch opeens de angst me.
Ook geworsteld met schuldgevoelens de afgelopen dagen, het idee dat ik iets heb fout gedaan ofzo, lastig uit te leggen maar had/heb het er pittig mee. Gelukkig wat meer tijd gehad om te praten met man en ook met een goede vriendin, dat heeft geholpen.
Komende periode hoop ik meer duidelijkheid te krijgen van ernst en omvang. Ik hoop op een eenzaam en passief tumortje...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Dat herken ik wel ely
Dat je zegt "alsof ik iets fout heb gedaan" .
Je weet wel dat je er niets aan kan doen,maar toch is het heel raar om er die eerste keren over te praten. Met een soort van gene ofzoiets.
Het is ook weer niet direct een schaamte of schuld: het is moeilijk om er een woord aan te plakken,maar zoals jij het zegt, zo voelde ik het ook. Niet in woorden te gieten inderdaad.
Ik zei het die eerste keer tegen mijn moeder en vriendin en zat een beetje verontschuldigend te stamelen. Heel gek.
Je word echt jezelf wel weer,maar gun jezelf tijd. Het gaat niet een twee drie. Mijn blik op het leven is er wel door verandert, in een goede zin.
Ik heb niet gekozen voor wat ze hier " reconstructive surgery" noemen. Na (gedeeltelijke) afzetting kun je allerlei implantaten, cosmetische chirurgie kiezen en wat al niet meer.
Ik koos ervoor om het zo te laten, vooral ook omdat de helings periode dan nog weer langer duurde en ik wilde gewoon verder. En ook omdat ik vind dat het er niet toe doet hoe ik er uit zie,maar wel dat ik weer zsm kon voetballen met mijn zoon.
Wij wonen in een warm klimaat en zijn het grote deel van het jaar in zwempak. En toch kon het me niks schelen. Ik ben zoals ik ben , en hoe die borst er nu uitziet gaat alleen mij en mijn gezin aan, toch?
Kan me er trouwens ook heel goed een voorstelling bij maken als mensen er wel voor kiezen hoor. Het is een zeer persoonlijke keuze.
Ik wil alleen maar zeggen dat je van binnen gewoon jij bent, wat je ook doet/moet doen.
Je kunt alleen maar accepteren dat er een stukje in je lijf ziek is. Dan doe je wat je moet doen, wat operatie etc betreft en daarna hangt het erg af van je instelling hoe vlug je weer bij de werken bent. Als je er bij gaat zitten, dan schiet het niet op.
Na een operatie is alles een beetje onwezenlijk,maar ik was ook opgelucht hoor, dat dat achter de rug was en nu weer verder.
Als je moe bent, doe je een tukkie.
Als je een lekkere dag hebt, ga je niet ramen lappen,maar koffie drinken met een vriendin.
Wees een beetje aardig voor jezelf en vooral: laat anderen je helpen als het word aangeboden.
Niks zo lekker als iemand die effe een schaal macaroni kwam brengen aan het eind van de dag. Of je moeder die lekker even de dekbed hoezen komt verschonen.
Het is soms moeilijk om aan te nemen,maar je doet jezelf er een groot plezier mee.
Wat er ook gebeurt, je bent niet alleen en wens je veel sterkte. soms helpt het om dit soort allerdaagse cliches en verhalen te horen en je weer met de voeten op de grond te zetten.
groetjes maar weer en blijven praten tot je het op een rijtje hebt!
Tanneke
Voor jou niet fijn maar het doet me goed te lezen dat je het herkent. Ik vertelde een vriendin het slechte nieuws en die begon heel hard te huilen, toen bleef ik ook maar sorry zeggen. Maar ik voel het vooral tov mijn man en gezin, het knaagt aan me.... Erover praten helpt gelukkig wel.
Wat je schrijft over de herstel-operatie kan ik me wel in vinden. Mee eens dat het persoonlijk is maar voor mezelf neig ik voorlopig ook naar 'het is zoals het is'. Mocht het nodig blijken over te gaan tot algehele amputatie weet ik het nog niet, eerlijk gezegd. Maar dat zal uit het DNA onderzoek blijken en dat komt hierna.
Ook daar zit trouwens schuldgevoel, als ik drager blijk te zijn... Er zitten ook meisjes in de volgende generatie zeg maar....
Als ik lees wat je schrijft over na de operatie is dat heel onwezenlijk merk ik. Ik leef nog zo toe naar de uitslagen over eventuele uitzaaiingen en hoe agressief het is. Die onzekerheid vind ik enorm zwaar.
Wel ga ik voorlopig nog 'gewoon' door met sporten. Ik was door de feestmaand wat minder gaan sporten en heb het gemist. Ik hoop dat een goede conditie helpt maar ook dat het mijn hoofd een beetje leegmaakt.
Heb nu het gevoel dat ik in een soort bubbel zit, in afwachting van...Heel vaag en met een raar klein wereldje en grote angsten. Word heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees. Als gezegd, het idee dat ik over een poos ook mag zeggen dat het achter de rug is geeft me heel veel perspectief en kracht.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Uitzaaiingen?
Ben nu toch benieuwd hoor.
Hoe word er bij jou getest op uitzaaiingen?
Hier kwam eerst de operatie om de bobbel weg te halen en weefsel eromheen en werden er lympheklieren weggenomen en DIE werden bekeken.
Als die schoon waren, dan was het niet verder gegaan.
Daarna standaard bestraling.Nu elke 6 maanden om en om een MRI en dan weer mammogram.
Ik denk dat het weer een cultuur verschil is, en dat ik geen weet heb van andere methoden in Nederland.
Zoveel dingen heb ik hier voor het eerst en heb er in NL dus geen ervaring mee.
En ja, ik heb ook die genetische test gedaan, hier op Stanford Hospital. Het is een zenuwslopend gebeuren, dat wachten.
Ik leef echt met je mee. en zonder dat ik er de juiste woorden voor heb, snap ik wel wat je bedoeld.
Ik vond het ook zo erg dat mijn moeder en vriendin gingen huilen! Dan voel je je helemaal rot, omdat je dan nog ook eens verantwoordelijk bent voor hun verdriet. En dan zit je je nog te verontschuldigen ook, he?
Het is niet te snappen als je dat zelf niet hebt meegemaakt. Mensen kunnen nog zo vaak zeggen dat je er toch zeker niks aan kan doen, maar dat doet er niets aan af dan. dat weet je zelf ook wel. Maar toch!
In elk geval steek ik hier , aan de andere kant van de oceaan een kaarsje voor je op, net als mijn vriendinnen hier die hetzelfde voor mij deden.
T
Mri
Hier eerst een mri, die zal inzicht geven in uitzaaiingen.
Dan de operatie waarbij ze ook de schildwachterklier weghalen. Wat ik heb begrepen is dit de eerste 'poort' waar de kankercellen doorheen moeten als het zich gaat verspreiden dus geeft ook een beeld van eventuele (onzichtbare) uitzaaiingen. Maar als mri al uitzaaiien laat zien moeten alle lympheklieren in mijn oksel eruit.
Zo heb ik het althans begrepen. Voor de operatie ben ik op de wachtlijst gezet. Ik hoop dat dat snel kan...
Maar nu eerst fingers crossed voor de mri. Pffff
Wish me luck dat dat een verder schoon beeld geeft...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Mri
mijn duimen draaien er op los, Ely. Hier nog altijd onzekerheid. Volgende week scan van mijn borst en 12 jan biopsie uit de baarmoeder.
Sterkte zofia
Draaien mijn duimen (ook) voor jou
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Och ely
wat is dit schrikken!
Heb even niet gekeken en zie nu je berichtje pas.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en duim voor goed verloop!
Jee, ely en zofia
Ely en Zofia, heel veel sterkte allebei, zekerheid is soms niet zo fijn ..maar onzekerheid is ook beroerd..
Dus Sterke ik duim voor jullie !
Ely
Ik duim voor je. En blijven posten graag. Het geeft jou hopelijk afleiding en ik geniet van je bijdragen.
Zofia
En druk ik weer te snel op de verzendknop. Er moest nog komen, Zofia ik duim
Chemo...
De laatste berichten zijn dat ik zeer hoogstwaarschijnlijk aan de chemo moet. Verder zijn we weer aan het wachten. Ik heb met het chemo bericht het gevoel dat ik de stap heb gemaakt van 'ik heb borstkanker' naar 'ik ben ziek'. Waar ik met bestraling durfde te hopen dat ik misschien nog wel wat kon doen naast de behandelingen heb ik de indruk dat dat met chemo heel anders zal zijn....
Ik weet dat ieder zijn eigen verhaal heeft (en ik sluit graag fanatiek mijn ogen voor de verhalen die naar afliepen, mocht iemand ook over dat vreselijke boek/film willen beginnen) maar als iemand mij meer beeld bij de chemo kan geven? Of wil ik dat niet weten?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ely
Wat een narigheid allemaal.
Behandeling met chemo's heb ik een paar keer in mijn directe omgeving meegemaakt. Behoorlijk heftig, maar bij iedereen anders. Er zijn mensen die tussen de chemo's gewoon naar hun werk of school gaan, maar het kan ook anders lopen. Er zijn veel verschillende chemo's, en het sterk hoe mensen erop reageren.
En dat wachten op duidelijkheid... dat schijnt erbij te horen. Het is een ingewikkelde ziekte.
Kun je je verhaal een beetje kwijt bij je familie?
Dank je ijsvogeltje
(en natuurlijk nog alle anderen die eerder reageerden, ook cypres voor de leuke opmerking over mijn bijdrages, leuk!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Hè
Dat ging mis. (nog) geen bestraling en nu al rare invloed op apparatuur.
Hoe dan ook
Goed om te lezen dat chemo niet altijd doodziek betekent. Ik wil niet lukraak gaan surfen op zoek naar ervaringen en heb in mijn directe omgeving maar twee soorten borstkanker verhalen: ofwel dat ze het niet overleefden (zeer dichtbij) ofwel 'alleen operatie en bestraling' wat natuurlijk al heftig genoeg is.
Mijn familie is niet (meer) zo groot maar ik krijg veel liefde en steun. Omdat we nogal wat meegemaakt hebben heeft iedereen ook zijn eigen verhaal, als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik denk dat ik me wat meer moet openstellen voor chemo verhalen met positieve afloop (meer Silvie, minder Kluun), niet dat ik bewust zo denk maar....
Enfin, ik was eigenlijk de hele dag vrolijk, misschien maar gewoon op tijd naar bed...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ely
Ik heb 3 jaar geleden borstkanker gehad en heb daarbij ook 6 chemo's gehad.
Het is heel moeilijk om te zeggen hoe je de chemo gaat ervaren want voor iedereen is het anders. Ook zijn er veel verschillende soorten chemo's. Toen ik chemo kreeg had ik veel contact met iemand die ongeveer in dezelfde tijd dezelfde behandeling kreeg en we hadden allebei last van andere bijwerkingen.
Chemo is absoluut niet leuk. En ik ben er zeker ziek van geweest maar ik kan niet zeggen dat ik doodziek was. Ik kreeg de chemo om de 3 weken de eerste week voelde ik me echt niet lekker de tweede week ging het al een stuk beter en was ik vaak alleen nog moe.
Ik wens je heel veel sterkte en als je vragen heb kan je ze altijd stellen. Op de site van de amazones vind je ook heel veel informatie.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Chemo
Chemotherapie is een heftige behandeling, maar zoals al meer gezegd er zijn verschillende soorten chemos en iedereen reageert er anders op. Ik ken mensen die af en toe gewerkt hebben. Ik ben vooral veel moe geweest en had weinig energie. Nooit echt misselijk geweest, wel veel last van een nare smaak in mijn mond. En natuurlijk haarverlies. Begin juli was mijn laaste chemo en na de herfstvakantie was mijn haar weer toonbaar.
Wat je nu wel zou kunnen doen is al eens kijken wie en wat voor hulp je in die periode wilt.Wat kan je man, wat kunnen anderen doen. Ik weet niet hoe oud je kinderen nog zijn en of ze nog veel zorg/hulp nodig hebben. Het gaf mij een stukje rust toen ik al die dingen geregeld had.
Maar bovenal chemo kan er wel voor zorgen dat eventuele achtergebleven rotcellen het loodje leggen, en daar doe je het voor!
Ken je de site van de amazones al, speciaal voor jonge vrouwen met borstkanker?
Heel veel sterkte met het wachten en de onzekerheid, dat is een rotperiode.
Ely
Wat een naar bericht... Een vriendin van mij werd gediagnosticeerd met borstkanker een paar jaar geleden. Zij heeft naast een borstamputatie bestraling en chemo gehad. Hoe iemand reageert op chemo is heel individueel en ook afhankelijk van de "cocktail" die iemand krijgt. Van de eerste kuur merkte ze niet veel; de tweede had al meer impact en van de derde en vierde was ze echt heel ziek; vooral veel overgeven. Ze kreeg toen een extra middel tegen misselijkheid wat enigszins hielp. Bij de volgende kuren was ze vooral heel moe.
Die vermoeidheid blijft heel lang aanhouden; ook toen ze officieel "kankervrij" was bleef ze nog anderhalf jaar heel moe.
Zorg voor voldoende (thuis)hulp en zorg ervoor dat je conditie zo optimaal mogelijk is voor aanvang van de kuur. Eet zo gezond mogelijk en drink veel water. Zorg dat je veel vette creme en lipbalsem in huis hebt want je huid en slijmvliezen drogen erg uit van chemo. Vermijd citrusfruit vanwege de aantasting van je mondslijmvlies.
Zij had veel steun aan een speciale "lotgenotengroep" vanuit het ziekenhuis. De site van Amazones die hier al genoemd is, is ook een goede bron van steun en advies.
Het is een loodzwaar traject. Zij hield zich staande door zich letterlijk te visualiseren dat ze aan het vechten was tegen die rotkankercellen. En door heel positief te blijven. Ze is nu in remissie en het gaat gelukkig heel goed. Als je er op tijd bij bent is de kans op genezing relatief groot.
Heel veel succes en sterkte!!
Over die chemo
Hoor ik ook heel verschillende berichten, is al eerder gezegd in deze draad geloof ik. Had een collega die gewoon door bleef werken. 's Ochtends chemo halen, dan door naar het werk. Die had ook nog een gezin. Iemand anders ging op de fiets heen en weer naar het ziekenhuis voor de chemokuur, want dan was dat goed voor haar conditie, had ze bedacht. Die kwam tijdelijk haarloos uit de kuur, maar inderdaad met een betere conditie dan ervoor. Viel mijn bek wel van open, van die twee. Anderen heb ik ziek zien worden van chemokuren en erna weer op zien krabbelen. Het hangt kennelijk inderdaad heel erg af van de soort chemo, de persoon enz. Ik zou wel bij alle bijwerkingen blijven vragen of er iets aan te doen is en het jezelf op die manier zo comfortabel mogelijk maken.
Dansje
Wat fijn jullie reacties! Dit geeft wat meer beeld en dat heb ik blijkbaar nodig. Ik zal eens op die site gaan kijken, ik ben er voorzichtig mee omdat ik erg (over)gevoelig ben voor de doem scenario's, rationeel niet maar het gevoel (de angst) blijft toch knagen.
Cypres: jouw twee voorbeelden waren reden tot een dansje 
. Het kan blijkbaar meevallen! Daar hou ik me maar even aan vast. Ik ben sowieso zelf nog steeds behoorlijk fanatiek aan t sporten, baat het niet dan geniet ik er iig van.
Ondertussen wel aan het inventariseren wie we eventueel welke hulp kunnen vragen. Gelukkig blijkt nu weer dat er erg veel hele lieve mensen zijn, dat is dan weer een Cadeau wat je krijgt in dit soort tijden. Daar ben ik erg dankbaar voor.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Amazones
Ik wilden ook niet alles weten. Daarom las ik de site van de amazones heel selectief. Ik las alleen de onderwerpen waar ik wat over wilden weten en de rest sloeg ik gewoon over.
Als je van te voren al een goede conditie heb helpt dat echt. Ik ging tijdens mijn chemo elke dag een stukje wandelen. Ik had het idee dat dat ook hielp voor mijn conditie. Als ik de chemo net gehad had ging ik vaak maar tien minuten en dan elke dag een beetje langer. Tot aan de volgende chemo.
Pooh bear
Dat lijkt mij voor mij ook goed plan. Ik heb een vriendin hier vlakbij die vanuit huis werkt en zij en haar hond zijn dol op wandelen. Zij vroeg laatst hoe ze me kan helpen, ga aan haar vragen om het blokje om 
.
De amazones moet ik mezelf een beetje toe zetten merk ik. Komt vast wel...
Ben nu bezig met allerlei dingen te regelen, ook met werk enzo...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ely
Als je het te confronterend vindt om zelf op de amazones-site te kijken, kun je misschien iemand anders vragen voor jou als 'filter' te fungeren. Ik heb dat zelf voor mijn zus gedaan, toen zij ziek werd. (Later bleek ik het dus zelf ook te hebben). Sommige vragen kun je beter aan lotgenoten stellen dan aan artsen.
Over die chemo: het is heel verschillend hoe je die ervaart. Zelf ben ik er bijvoorbeeld niet misselijk van geweest, terwijl mijn zus dat juist wel had. Ook in dat geval kun je medicijnen krijgen waardoor het veel gemakkelijker wordt. Zelf vond ik het verblijf op de dagbehandeling niet eens ongezellig . Je gaat je pas daarna ziek voelen. Ik rekende zelf met een rode, een oranje en een groene week. Na de groene week begon er weer een rode.
Hier goed nieuws:
Gisteren de echo gehad. Gelukkig is het knobbeltje niet kwaadaardig. Ik had ook een rode kring op mijn borst en dat komt door een borreliose besmetting. Na een weekje antibiotica hoop ik daar nu vanaf te zijn. De volgende horde: a.s. donderdag baarmoeder biopsie.
Ely, dank je nog voor je steun en jou wens ik alle kracht. Elke dag een stapje richting beter worden!
Een weekje???? zofia (o.t.)
een weekje antibiotica voor een lyme-infectie? Zelfs in Nederland is dat aan de korte kant en onvoldoende om een goede kans van slagen te hebben. Fijn dat het knobbeltje niet kwaadaardig is, nu de volgende stap nog.
Gefeliciteerd zofia!
Echt fijn dat het niet kwaadaardig is!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Rixt
Wat bizar zeg, je zus en jij allebei. Betekent dit dat jullie ook gendrager zijn? Hoe is het nu met jullie?
Ik ben voorzichtig eens gaan rondneuzen op de amazones site. Wat mij meteen opviel dat de homepage weinig introductie tekst heeft. Ik was bijna meteen weer weggesurft. Maar goed, omdat ik nog niet weet welke chemo enzo kan ik nog niet zoveel.
Binnenkort meer...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ely
Bij de amazones vind je onder 'informatie en tips' al wel veel, maar voor specifieke vragen is het forum ook heel fijn. Je kunt daar ook op zoeken, en meestal is er al eens iemand geweest die dezelfde vraag had als jij. En je vindt er vrouwen die hetzelfde doormaken als jij. Maar eh, alleen doen als je er aan toe bent.
Mijn zus en ik hebben erfelijkheidsonderzoek laten doen. We hebben geen BRCA 1 of 2, maar waarschijnlijk is het wel erfelijk. Het is alleen een vorm die je nog niet door erfelijkheidsonderzoek kunt laten opsporen. Zodra er weer een 'borstkankergen' gevonden wordt, kunnen we laten onderzoeken of het dat misschien is. Dat zal dan misschien BRCA 3 worden of zo. Vooralsnog behandelen we het als erfelijk. Zowel mijn zus als ik hebben preventief ook de andere borst laten verwijderen, en inmiddels een reconstructie laten doen.
Rixt
Kijk, dat is weer nieuwe info. Dat er geen uitslag is op erfelijk maar dat we dat kunnen toeschrijven aan nog niet vodoendr informatie van de wetenschap. Logisch wel maar tot nu toe had ik naar dat onderzoek gekeken als met een binaire uitslag. Niet dus.
Rare vraag misschien maar heb jij bepaald gevoel bij dat het erfelijk zijn/als dusdanig beschouwen (lijkt mij hetzelfde)? En het preventief amputeren ? Ik ben nu zo gefocussed op genezen dat ik een beetje voorbij ga hieraan... Dat rare wachten ook! Ik ben er zo klaar mee, ik wil weten waar ik sta!
Ik moet je eerlijk bekennen dat ik wel even (sarcastisch) heb gelachen toen ik op de amazones site bij reconstructie keek. Ik las over de reconstructie met eigen weefsel en dat sprak me wel aan. Maar toen las ik dat dat alleen kan bij voldoende extra buik- of bilflap. Verdorie heb ik hiervoor nou gesport en gezond geleefd! Was dus handiger geweest als ik dik(ker) was geweest... Mwahaha. (waarmee ik dus niet suggereer dat je niet kunt sporten en gezond leven en tegelijk ook dik(ker) kunt zijn, dus)
Want binnenkort weet ik meer maar het lijkt ook hier naar amputatie te gaan.... Maar wat nodig is is nodig. Ik wil gezond zijn en dat gaat boven alles!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
