Klacht indienen psych?

Ervaring...

Hallo twijfelaartje,

ik heb in februari 2007 een klacht ingediend tegen een ziekenhuis .De reden dat ik het klachtentraject ben ingegaan is omdat ik wilde voorkomen dat een ander zou moeten meemaken wat ik heb meegemaakt. Ik heb mij toen laten adviseren door het IKG / Zorgbelang. Eerst de klacht ingediend via de klachtenregeling van het ziekenhuis. Die namen contact met mij op om nader te horen 'hoe zwaar' de klacht moest worden ingeschaald. Aan de hand daarvan is er een brief vanuit de klachtencommissie naar alle betrokkenen gegaan. Een ieder kreeg de kans te reageren en die reacties werden weer aan iedereen meegedeeld. Vervolgens kwam er een onafhankelijke hoorzitting (begin juli 2007). Die uitspraak volgde een paar weken later, samen met een advies om soortgelijk iets te voorkomen. Een correcte en snelle afhandeling dus.
Een soort van 1e fase dus.

In mijn geval kreeg ik voor 99% gelijk. Ik wilde geen sancties tegen de arts. Echter, er kwam geen schadevergoeding voor geleden schade (die aanzienlijk hoog was en jaarlijks zou terugkomen omdat ik blijvend letsel heb opgelopen). Ik ben vervolgens naar een letselschade advocaat gestapt (oktober 2007) en sindsdien zit ik in een tergend langzaam, afmattende zaak tegen de verzekeringsmaatschappij. In januari 2010 is de schuld erkend door de tegenpartij en nu ben ik al een jaar bezig om aantoonbare schade vergoed te krijgen...

Ik vond het een emotioneel erg zwaar traject, ik kwam de betrokkenen nog met regelmaat tegen tijdens de behandeling.
Ik vond het erg fijn om ruggespraak te kunnen houden met het IKG.

Als je meer wilt weten hoor ik het wel.
Sterkte met de beslissing...

Anne K.

Twijfelaartje

ik heb geen idee wat voor soort klacht jij hebt over je psych. Zelf heb ik een klacht ingediend tegen een kinderarts over de bejegening van mijn enkele uren oude baby en mijzelf in het ziekenhuis. Ik heb daar nadien een gesprek over gevoerd met haar en zij heeft haar excuses aangeboden. Verder zag ik toen geen noodzaak om meer te eisen.

Maar ik weet op welke grenzen jij doelt. Maar als hij jou integriteit heeft aangetast op welke manier dan ook dan is het ook voor jouw zelfvertrouwen belangrijk dat je stappen onderneemt. Dus als het zo duidelijk is: gewoon doen!

Verwerking

Twijfelaartje:
"herhaling voorkomen en mijn verwerking"
Klagen is een dubieuze manier om te verwerken, omdat je geconfronteerd kan worden met ontkenning, tegenspraak en sowieso met formele regels.

In aanvulling

"Klagen is een dubieuze manier om te verwerken, omdat je geconfronteerd kan worden met ontkenning, tegenspraak en sowieso met formele regels. "

Dat klopt denk ik. Waarbij je voor ogen moet houden dat het feit dat een klacht niet gegrond wordt verklaard niet hetzelfde betekent als "er is niks aan de hand". De vraag is: heeft de behandelaar iets fout gedaan. Als niet kan worden aangetoond dat er een fout is gemaakt, zal de klacht niet gegrond worden verklaard. En inderdaad, dat kan, lijkt me, voor de verwerking nadelig zijn, zeker als je je een andere voorstelling van de procedure had gemaakt.

Voor het voorkomen van herhaling is het indienen van een klacht trouwens denk ik zeker aan te raden. Ik weet niet om welk gedrag het gaat maar ik neem even aan dat de psych inderdaad fouten heeft gemaakt. Als hij daarop wordt aangesproken zal dat hem ervan bewust maken dat zoiets niet ongestraft kan. Ook als hij vervolgens ontkent dat hij iets fout gedaan heeft en de klacht ongegrond wordt verklaard omdat e.e.a. niet bewezen kan worden weet hij dat hij er beter aan doet zoiets niet nog een keer te proberen.

Groeten,

Temet

Tinus_p

Jij schrijft: "Klagen is een dubieuze manier om te verwerken, omdat je geconfronteerd kan worden met ontkenning, tegenspraak en sowieso met formele regels."

Daar zit precies mijn twijfel. Ik heb haar zelf ermee geconfronteerd en ze ontkent alles. En dat ontkennen doet pijn. Bovendien heb ik bewijzien in de vorm van emails die zij heeft geschreven, dus als ik het aanhangig maak, zal ik wel winnen. Maar dat is niet de erkenning van haar. Daarom dat ik twijfel. Want uit wraak zoiets doen... zo zit ik niet in elkaar. En tja, voor de mensen die na mij komen. Ik geloof dat ik niet zo altruistisch ben dat ik daar weer een hoop ellende voor over heb.
Ik denk nog even...
Dank je wel voor je reactie en anderen ook.

E-mails

E-mails kunnen toch nooit als bewijs dienen? (ik lees dit wel eens vaker) maar als jij mij een mail stuurt, kan ik hier in mijn e-mail programma de inhoud veranderen en weer opslaan. Als ik deze mail uitprint lijkt het inderdaad net of jij hem zo gestuurd hebt, (precies dus he, met datum verzonden etc.) maar in werkelijkheid heb ik er naderhand dus vanalles aan veranderd. Dus als bewijs heb je hier totaal niets aan.

Merel

Da's maar de vraag. Als Twijfelaartje naar de e-mails verwijst komt daar alleen maar een probleem over als de psych ontkent dat ze die e-mails heeft gestuurd. Grote kans dat ze dat helemaal niet ontkent, maar gewoon erkend, alleen een andere interpretatie heeft van de ernst van die mails, of wat ook.
En als er geen discussie is over de vraag of de bewuste e-mails zo zijn verstuurd, kunnen die mails vervolgens gewoon als bewijs dienen.

Groeten,

Temet

Erkenning

Twijfelaartje:
"Maar dat is niet de erkenning van haar."
Het lastige is, dat de therapeut dus juist die erkenning waarschijnlijk nevernooitniet gaat geven.
En (vrijblijvend therapeutisch advies ; het lijkt me een mooi levensdoel om je onafhankelijk te maken van de erkenning van anderen. Als jij weet hoe het zit, is dat genoeg.