Kind angst voor misselijkheid
Misschien dat iemand wat tips kan geven. Dochter van 13 heeft (blijkt nu) al een paar jaar angst voor misselijkheid en overgeven, ook voor anderen die misschien moeten overgeven. De laatste maanden is het erger geworden, begint het echt invloed te krijgen in dagelijks leven. Bijvoorbeeld het niet lekker voelen in drukke steden, eigenlijk overal waar veel mensen zijn en waar luchtjes hangen (eten, rook enz). Ze ontloopt nog niks gelukkig maar is wel bang dat ze dat gevoel weer krijgt. Soms gaan we eerder naar huis of trekt het weg. Thuis heeft ze er ook last van voornamelijk als we in de avond op de bank zitten, maar dat trekt na een tijdje ook wel weer weg.
Overmorgen moet ze in de bus, ziet er onwijs tegenop omdat een klasgenoot verteld heeft heel wagenziek te zijn.
We zijn nu bij een psychomatisch oefentherapeut die haar helpt te ontspannen en we zijn nu 2 keer bij de dokter jeugdpraktijkondersteuning geweest waar we een onlineprogramma doorlopen van Therapieland. Dit programma gaat over klachten bij kinderen zonder duidelijke oorzaak. Maar ik vind het meer gericht op pijnklachten en niet op angst.
Iemand ervaring met deze klachten en hoe kun je die het beste behandelen?
Ik zou mijn licht eens opsteken bij een (kinder)psycholoog voor angst/paniek/fobie.
Het heet "emetophobie" en hoort eigenlijk bij OCD/phobieachtige klachten. Ik zou haar aanraden om een psycholoog te zien, want het kan weer verdwijnen maar ook verergeren of vervangen worden door een andere fobie. Dit soort klachten worden meestal behandeld met cognitief gedragstherapie, wel of niet gekoppeld aan het gebruik van medicatie (bepaalde soort AD). Gezien haar leeftijd is het aannemelijk dat het alleen met therapie als eerste keuze behandeld wordt.
Laat het niet onbehandeld, het kan weggaan maar ook veel erger worden.
Sterkte
Dank je Sinilind, daarom zijn we nu al bezig, meteen aan de bel getrokken toen het erger werd. Nu alleen zoeken naar de juiste manier.
Ik heb dit zelf rond mijn 15e een periode gehad. Ik dacht dan steeds dat ik misselijk was, buikpijn had, begon te zweten etc. Ging niet meer naar school of kwam steeds ziek thuis, niet meer met de bus of belde om opgehaald te worden een paar haltes verderop en ik ging ook niet meer uit (ja op mijn 15e). Vaak bij de huisarts geweest maar hij kon niets lichamelijks vinden waardoor ik zo vaak misselijk kon zijn.
Tot ik in een meisjestijdschrift een verhaal las over een meisje met braakfobie. Ik schrok heel erg, want zij was ver van huis en wist dat dat was wat ik ook had.
Daarna ben ik kleine oplossingen gaan bedenken zoals in de klas steeds bij de prullenbak gaan zitten, ook had ik altijd en overal plastic zakken bij en met uitgaan hing ik rond bij de wc’s. Met name in de bus kon het zweet me uitbreken, dan hield ik het tasje in mijn handen en bleef ik in mezelf herhalen dat dit niet echt was. Ik ‘groeide’ er uiteindelijk overheen, maar heel soms als ik niet lekker in mn vel zit kan het weer opborrelen. En dat plastic tasje heb ik nog steeds graag bij.
Als ik lees over een traject bij psychologen etc dan klinkt deze oplossing te simpel, maar ik wil het toch graag delen. Ook het lezen van zo’n ervaringsverhaal hielp me heel erg. Het ging bij mij over controle hebben over iets waarvan ik het idee had geen controle te hebben. En de angst als tiener vies gevonden te worden als het me zou overkomen. Het was een vriendin en andere klasgenoot namelijk overkomen.
Nee hoor niet te simpel, erkening en herkenning helpt heel goed.
De reden waarom ik met een psycholoog kwam is omdat fobieën heel goed behandelbaar zijn. Maar het ene sluit het andere uiteraard niet uit .
Nyx: het is heel erg fijn dat je het voor jezelf opgelost hebt. Maar uiteindelijk behandel je een fobie niet door "toe te geven" zoals je deed: door maatregelen te treffen maakte je van je fobie iets dat "werkelijk" was, namelijk: er bestaat wel een kans dat ik ga braken etc.etc.etc. Een fobie behandel je meestal met exposure therapie: ben je bang voor spinnen (niet een reële angst in West-Europa, wel in Australië) dan begin je met plaatjes van een spin bekijken bij voorbeeld, dan denken aan een spin, dan werkelijk een spin bekijken enz.
Sini
