Ik heb een Tia gehad

maar

als je dan zo geschrokken bent (wat ik me heel goed kan voorstellen) en een hoge bloeddruk hierbij slecht is - waarom slik je die bloeddrukpillen dan niet gewoon?

Maar voor de rest: geen herkenning, ik weet hier verder niets van (van een TIA) dus ik kan je ook niet echt advies geven. Wat ik wel herken is de schrik als je lichaam je in de steek laat. Je denkt dat je weet wanneer je gezond of ziek bent en dat je daar een redelijk goede inschatting van kunt maken. En dat blijkt plotseling heel anders te zijn - ik vond dat heel erg schrikken. Sterkte!

Levenslang

Ja, schrikken! Kan me voorstellen dat je van slag bent.
En of het levenslang aan de pillen is weet je niet, maar ik zou ze wel nemen. Hoge bloeddruk is een enorme risicofactor voor hart- en vaataandoeningen. Afbouwen kan altijd nog.
Ik zit er ook levenslang aan en ze helpen enorm (van 160/240 naar 90/130). Neem geen risico met jezelf, ook met medicatie kun je fit zijn.

Goed bedoeld

Maar ik snap je niet.
Je bent bang jaren met hoge bloeddruk te hebben rondgelopen maar met de pillen wachtvje nogveven.
Het duurt 6-8 weken eer die pillen effect hebben; je moet dus juist meteen én trouw gaan slikken.
Het gaat er niet om of je bloeddruk vanzeĺf naar beneden gaat of kunstmatig, het gaat er om dat deze naar beneden gaat, linksom of rechtsom.
Beterschap!

Die hoge bloeddruk

Zou een reactie kunnen zijn op de tia (heeft Erica van de neuroloog gehoord). Ik kan me wel voorstellen dat je dan eerst wil weten wat je "basisbloeddruk" is, voordat je aan de medicatie begint. Misschien had heel die tia niks met haar bloeddruk te maken en zit je straksvoor niks aan de bloeddrukverlagers.

Ik weet niet wat wijsheid is, maar snap je aarzeling heel goed. Ik zou denk ik proberen de neuroloog te bereiken met precies dit dilemma.

Ik begrijp het ook niet.

Op advies van je huisarts krijg je bloeddrukverlagers, maar die slik je niet. Je had een hele hoge bloeddruk zoals je zelf schrijft. Die medicijnen zijn misschien tijdelijk om een 2e tia of erger te voorkomen.,
En je bent bang om er achter te komen dat je misschien al jaren rond loopt met een hoge bloeddruk.
Dat kan, pas als een mens klachten krijgt gaat hij of zij naar de dokter.

Misschien heb ik ook een hoge bloeddruk of een hoog cholesterolgehalte, geen idee. Eenmaal klachten zijn er medicijnen om erger te voorkomen, ik zou ze zeker innemen. Ik zou niet zelf gaan experimenteren.

Je hoeft geen klachten te hebben om een Tia te krijgen, dat is zeker beangstigend. En gezond leven verlaagt het risico, meer niet helaas.
Hormoongerelateerde medicijnen kunnen ook bloedpropjes veroorzaken. Anti-conceptiepil of medicatie voor de overgang.

Hopelijk zakt je angst

Wat een heftige ervaring, lijkt me verschrikkelijk en denk dat je de tijd moet nemen dit te verwerken. Je komt er nooit achter of en zo ja hoelang voor de tia de bloeddruk te hoog was, misschien moet je hier dan ook geen energie insteken. Ik zou starten met de medicijnen.

Ik herken een beetje het gevoel een tikkende tijdbom te zijn en de angst de nacht in te gaan. Vorig jaar, ik was net 50, was mijn bloeddruk heel hoog, bleef stijgen en had Ik hartproblemen. Inmiddels 3 soorten medicatie inclusief hun bijwerkingen maar zonder durf ik niet meer. Afgelopen zomer was ik die troep zo zat dat ik wat ben gaan minderen maar bloeddruk ging gelijk weer omhoog en hart sloeg weer op hol. Voor mij een signaal om te blijven slikken. Het went steeds meer. Sterkte!

Ik weet het niet

Ze krijgt die bloeddrukverlagers van de huisarts, niet van de neuroloog, begrijp ik. En de neuroloog heeft gezegd dat de bloeddruk "over 2 weken weer normaal moet zijn". Dat zou bij mij dezelfde vraag oproepen als bij Erica. Is het inderdaad zo urgent om ze nu te slikken? En daar zou ik dan antoord op proberen te krijgen van de neuroloog. Ik raad haar heus niet aan die pillen _niet_ te nemen. Maar ik zelf zou idd eerst weer bellen met het zh.

Ik moet wel zeggen

Dat ik veel met ziekenhuizen & artsen te maken heb (gehad) als patiënt (en vooral als moeder van patiënten) en dat daarbij juist (door schade en schande) heb geleerd zelf mee te blijven kijken en denken. Dat heeft hier wel eens een enorm (levensbedreigend) drama gescheeld. Dus bij zaken die voor mij onduidelijk zijn of onlogisch lijken, vraag ik door. Dat is ook wat ik vooral wil zeggen: vraag het na.

ik herken het. Niet van mizelf maar van een jong familielid. Hij heeft 3 tia's gehad, beroertes werden ze gehad in de puberleetijd. Tegen hem werd gezegd dat ze zelden weten waar die vandaan kome. Hij moest aan de bloedverdunners die de neuroloog aspirine noemde, stelde niet zoveel voor, ook qua bijwerkingen. Ook hoefde hij niet naar de trombosedienst. Daarna ging hij de medische molen in. Hij bleek een hartafwijking te hebben, waardoor de bloedpropjes in de verkeerde bloedbaan terecht kwamen en dus in zijn hoofd. Gelukkig geen schade en na het verhelpen van het hartprobleem, geen medicijnen meer.
Hoe is het met jou? Ben je helemaal hersteld? En had je voor die tijd vaak hoofdpijn of het gevoel van een druk in je hoofd vanwege die hoge bloeddruk?

Erica

Ik heb niet alles gelezen, maar ik schrik ervan dat je het voorschrift van de arts in de wind slaat. Als je een tia gehad hebt, moet je alles volgen wat de arts zegt. Dus ook pillen voor de bloeddruk. Hoe het eerst was en hoe het nu is zul je niet meer weten, vermoed ik, dus het heeft geen zin om je daarmee bezig te houden.

Ik begrijp dat je je zorgen maakt en bang bent dat het nog een keer kan gebeuren. Het is vervelend om met die angst rond te lopen, dat begrijp ik maar al te goed. Maar net als de anderen snap ik dan niet dat je zo eigenwijs bent en de bloeddrukverlagende pillen niet inneemt. De kans is dat een tia in de herhaling gaat, of vervelender nog dat er een herseninfarct op volgt, dus je zorgen zijn in zekere zin terecht en juist dáárom moet je alles doen wat je gezegd is.

Ter geruststelling: mijn man heeft in 2012 ook out of the blue een herseninfarct gehad en sindsdien is het niet teruggekomen. Het is nu nog vers, de schrik zit er ook vers in, maar op een gegeven moment zal dat weer wat slijten en sta je er niet constant meer bij stil. Ik heb zelf twee keer longembolieën gehad, dat is in feite hetzelfde als een herseninfarct, of een hartinfarct, maar dan in de longen. In gebruik nu levenslang bloedverdunners, dat verkleint het risico op herhaling, de huisarts zegt zelfs dat het daardoor niet meer terug kan komen, maar dat vind ik wat al te stellig. Dus ook ik schiet makkelijk in 'oh wat voel ik?!', maar niet de hele dag of zelfs een hele maand door.

Neem de tijd om dit te verwerken, neem je medicatie in en praat erover zolang je daar behoefte toe voelt. Als je alleen woont, moet je ook je ei kwijt, dus gewoon doen.

hoge bloeddruk

zorgt pas voor lichamelijke klachten als de bloeddruk echt gevaarlijk hoog is. Ver voor die tijd heb je al langer hoge bloeddruk wat echt iets is waar je wat aan moet doen (zoals het slikken van medicijnen) om te voorkomen dat er schade wordt aangericht. Je risico op hart en vaat problemen neemt sterk toe als je er niet iet s voor slikt.
Ik snap dan ook persoonlijk absoluut niet dat TS de voorgeschreven medicatie nog niet slikt.

Ik heb zelf al een tijd hoge bloeddruk waarvoor ik medicijnen slik. deze moesten onlangs verhoogd maar daarna ging het nog lange tijd niet goed. Ik heb met een 24 uurs kastje gelopen maar toen bleek uiteindelijk dat het toch weer gezakt was, gelukkig. Een beroerte is mijn grootste angst...nou ja, samen met hartproblemen die mijn ouders allebei kregen maar mijn vader al vanaf 45 jaar.

Ben ik weer

Dank voor de antwoorden. Ja, ik begrijp nog steeds niet goed waarom dit gebeurd is. Kan er niet bij. Ik gebruik geen andere medicijnen met hormonen of zo waardoor bloedpropjes kunnen voorkomen. En ja, ik heb ook gelezen dat je van hartritmestoornissen bloedpropjes kunt krijgen. Ik heb 24 uur aan monitor gelegen waar ook steeds hartfilmpjes gemaakt werden. Dat was okee, anders hadden ze het wel gezegd neem ik aan.
Wel heb ik begin van dit jaar door een val een wond aan scheenbeen gehad, een grote bult met bloeduitstorting eronder. Dat duurde erg lang voor al het bloed weer terug opgenomen werd door lichaam. Ben er ook mee naar huisarts gegaan. Toen vroeg ik me af, moet ik geen bloedverdunners krijgen hiervoor omdat er ook in de bloeduitstorting op scheenbeen bloedstolsel zaten. Ik heb geen idee, ben geen arts natuurlijk. Ja, je vraagt je af wat de oorzaak van de Tia was.
Of ik helemaal hersteld ben? Ja dat is juist zo gek. Ik merk dus geen enkel verschil. Ben gewoon net zo fit als anders, niet moe of zwakjes wat iedereen dus denkt. Helemaal niks! Ik mag ook gewoon werken en sporten en alles doen.
Maar geestelijk ben ik zeker niet hersteld. Van de één op de ander dag van een actieve, ik dacht, gezonde vrouw en nu een kwetsbare bejaarde ( zo voelt dat dus wel, ik kan er niet aan wennen)
Het idee dat het ieder moment weer kan gebeuren, hoewel de kans kleiner is door de medicatie, is zeker geen prettige gedachte. En dat blijft maar in mijn hoofd malen.

Geen kwetsbare bejaarde

Juist doordat dit goed onderkend is en je medicatie hebt, ben je nu dus geeeeen, GEEN, kwetsbare bejaarde.
Ik snap je schrik, maar wees blij dat je gewaarschuwd bent door die TIA en behandeling hebt. Wil niet lullig zijn maar het kan heel veel erger.

Het kan iedereen overkomen

Ik ken het nog gekker. Geen enkele aanleiding voor wat ook, maar dan ineens toch met spraak en zichtproblemen in het ziekenhuis belanden, waar ze ontdekken dat er een vet litteken in het hoofd zit vanwege een eerder doorgemaakte beroerte.
Oh meneer, dat gebeurt zo vaak.
Er zijn zo veel mensen die een beroerte meemaken zonder er iets van te merken.
De overeenkomst tussen jou en dit geval is familie.
Familie met vaatproblemen, dat is erger dan roken of ongezond leven. Wat in familieverband nog wel eens voorkomt is bijvoorbeeld een verhoog cholesterol... wat weer grotere kans geeft. Maar er zijn ook nog onbekende factoren die in families rondgaan.
Kort en goed: deze meneer heeft alleen maar die familie met hart en vaatproblemen en verder zelf niks. Zelfs geen hoog cholesterol.
Hij valt in de categorie “we weten niet waarom en toch is het zo”
Over die groep hoor je weinig en lees je weinig. Dat komt omdat dokters, overheden en farmaceutische fabrieken er veel aan gelegen is om erg te voorkomen waar het kan. Dus wordt er veel gesproken over al die risicofactoren die te beïnvloeden zijn met een leefstijlverandering.
Maar dat biedt geen soelaas bij de categorie “we weten niet waarom en toch is het zo”
Alvast allerlei medicatie slikken is niet zo verstandig. Behalve misschien Ascal (aspirine). Dat helpt en heeft nauwelijks bijwerkingen (behalve dun bloed, let op als je naar de tandarts gaat).
Heeft je huisarts een hart- en vaat verpleegster? Die kan je alles uitleggen en misschien een systematisch plan van controles en doelen neerleggen waardoor je weer wat meer houvast krijgt.

niet zelf doktertje spelen

"De huisarts heeft me wel bloeddrukverlagers gegeven, maar hoe weet ik nu of ik altijd een hoge bloeddruk heb? Ik wacht nog een paar dagen met die pillen, eerst kijken of mijn bloeddruk weer normaal wordt."
Dat is dus wat je niet moet doen: zelf doktertje spelen. Je hebt niet voor niks die pillen gekregen, adviezen van andere mensen moet je ook niet opvolgen, ook niet adiezen van allerlei sites, alleen die van je arts.
Niemand, geen enkele arts, kan je de garantie geven dat het niet meer terug komt.
Ik denk dat die wond aan je scheenbeen er helemaal niets mee te maken had, maar als je dat denkt moet je die vraag aan een arts stellen. Wij op dit forum zijn geen medici.
Maak anders een dubbele afspraak op het spreekuur van je huisarts en stel daar je vragen en uit je zorgen. Je probeert een oorzaak te zoeken, maar er hoeft geen duidelijke oorzaak te zijn, behalve dat het in de familie voorkomt. Ik snap dat je dit doet, je ondergaat nu een verwerkingsproces en dat heeft tijd nodig.

We weten niet waarom

Eens met M. Lavell. Je kunt met een gezonde levensstijl je risico op ziektes verkleinen maar dat wil niet zeggen dat je daardoor altijd gezond blijft en nooit iets zult mankeren. Zelfs als ziektes niet in de familie voorkomen kan er van alles gebeuren. De meeste mensen vinden dit geen prettige gedachte en houden geloof in de gezonde levensstijlgedachte: ik drink niet, beweeg veel en rook niet dus er kan mij niets of weinig overkomen. De media en alle lifestylebladen blazen hun partijtje mee op dit gebied.
Jij hebt nu een andere ervaring, je hebt een serieuze waarschuwing gekregen. Je voelt je goed maar blijkbaar is er een kwetsbare plek in jouw lichaam. Luister nu naar de artsen en neem je medicatie. Het is er niet voor niets.
Beterschap!

Mijntje offtopic

"Wij op dit forum zijn geen medici"

"Ze" zitten hier zeker wel

Hoge bloeddruk

Even over een hoge bloeddruk. Een familielid heeft al zeker 20 jaar en waarschijnlijk veel langer, een te hoge bloeddruk. Toppertje was 220 bovendruk. De arts vroeg zich af hoe het familielid nog kon rondlopen terwijl deze nergens last van had en heeft. Nooit hoofdpijn of iets anders en ondertussen is hij 82. Wel heeft hij hele slechte nieren en hoort en ziet hij slecht wat allemaal een gevolg is van die hoge bloeddruk. Misschien zelfs al die hernia's ook. Die tussenwervelschijven hebben natuurlijk ook last van een slechte doorbloeding. De hoge druk maakt de allerkleinste vaatjes kapot en daardoor krijg je een slechte doorbloeding wat voor schade zorgt.

Met veel pijn en moeite hebben de arts en ik hem zo ver gekregen dat hij bloeddrukverlagers neemt en nu zit ie op 170. Ondertussen rookt en drinkt hij net zoals hij in de afgelopen 70 jaar altijd al deed.
Sommige mensen komen er mee weg. Jammer genoeg weet je niet van te voren wie wel en wie niet. Maar je loopt wel met een tikkende tijdbom rond waar heel goed iets aan te doen is.
Met wat ik nu weet zou ik iedereen aanraden om elk jaar de bloeddruk te laten checken en eventuele medicatie te nemen. Het is een sluipmoordenaar. Misschien niet meteen voor een tia of infarct maar ook voor de nieren, ogen en oren.

Toch nog even..

Miriam: Familie met vaatproblemen, dat is erger dan roken of ongezond leven. ===

Absoluut. Ik ben misschien de laatste om anderen te veroordelen op een minder gezond leven, want ik ben ook te zwaar geweest en heb in het grijze verleden gerookt, maar laat ik het dan zo zeggen: de kans dat jij ook iets krijgt, moet niet je leven gaan beheersen, maar.... Roken is voor níemand gezond, overmatig drinken ook niet, dus beter als je daar sowieso mee stopt (roken) of mindert, maar als je een waarschuwing krijgt dat het ergens fout gaat in je lichaam, moet je die waarschuwing wel serieus nemen. Dus dan is het verstandig om je minder goede gewoontes onder de loep te nemen en te veranderen, náást het innemen van voorgeschreven medicijnen.

Sukke

Maar een arts die adviezen gaat geven op basis van wat wordt gelezen ipv de patient gezien.. dat doet een arts niet. Vandaar.

Tip

Behalve de adviezen over het al dan niet nemen van medicatie, waarvan ik denk dat je het met je specialist moet overleggen, want waarom heeft deze geen bloeddrukverlagers gegeven?

Neem voldoende rust. Dat je alles mag doen, wil niet zeggen dat je lichaam geen klap heeft gehad. Mijn ervaring is dat het belangrijk is om voldoende rust te nemen en niet harder willen gaan, dan je lijf aangeeft.

ot: regelmatige controle bloeddruk - wordt donor

Ik gooi m er toch nog maar weer eens in: wie graag de bloeddruk regelmatig wil laten controleren zou zich ook kunnen opgeven als bloeddonor. Dan wordt sowieso voorafgaand aan iedere donatie de bloeddruk gemeten.

Ook je Hb wordt op die manier structureel in de gaten gehouden (en als je daadwerkelijk doneert wordt je bloed ook nog nagekeken op een aantal akeligheden, maar dat is niet iets waar de meeste mensen in de praktijk wat aan hebben. Suiker en cholesterol bijvoorbeeld wordt niet bekeken vziw).

Groeten,

Temet

Temet

Maar als je medicatie gebruikt, ben je toch niet geschikt als donor? Of is dat een misverstand van mij?

Dat is een misverstand Kaaskopje

Heel veel medicatie kan prima samen met het donorschap. Vroeger kon je dat via de website van Sanquin vrij gemakkelijk nazoeken, maar sinds de nieuwe site kan ik die lijst niet meer vinden. Maar in de 'donortest' (ben je geschikt om bloed te geven) staat niet eens een vraag over eventueel medicijngebruik. De medische wetenschap maakt natuurlijk nog altijd grote stappen. Daarom zijn er nu zaken die geen belemmering meer zijn, waar ze dat vroeger wel waren. Pfeiffer was er zo een. Is nu geen reden meer om iemand levenslang af te keuren als donor.
Bellen kan altijd even, dan weet je het zo.

Ik heb dezelfde ervaring als Temet, fijn dat ieder half jaar even de 'basics' worden gecontroleerd. Nu heb ik een redelijk lage bloeddruk, dus daar hoef ik me niet druk over te maken. Maar mijn Hb was in mijn jonge jaren behoorlijk laag (ben wel eens weggestuurd daarom), dat hield ik dus goed in de gaten en af en toe heb ik wat extra's genomen als Floradix. Tegenwoordig is dat Hb prima in orde. Nooit erg hoog, maar altijd boven de ondergrens (en die is een aantal jaren geleden naar boven bijgesteld).

Maar dat helpt niet

Kaaskopje “Dus dan is het verstandig om je minder goede gewoontes onder de loep te nemen en te veranderen, náást het innemen van voorgeschreven medicijnen.”
De kern is dat dat je niet vrijwaart van problemen. Bij familiaire hart en vaat ziekten moet je denken aan preventief medicatiegebruik en vaker controle, ook als je je goed voelt en gezond leeft.
Dat verhoogde risico heb je en hou je.

Geeft bloed

Temet “Dan wordt sowieso voorafgaand aan iedere donatie de bloeddruk gemeten”
Ja. De uitslag is dan en daar relevant (er wordt veel bloed afgenomen, als je op dat moment al een lage bloeddruk hebt is dat geen goed idee), maar het is voor het ontdekken van bloeddrukprobemen niet relevant.
Een meting op een dag zegt ook te weinig.
Voor een werkelijke bloeddrukmeting moet er een aantal keer gemeten worden volgens een vast protocol, ook na voor en na inspanning bijvoorbeeld.
Dat thuis meten van TS helpt haar ook te weinig.
Thuis meten kan wel, maar dan doe je er goed aan dat te doen onder instructie en begeleiding van de vaat-verpleegster. Dat werkt een beetje zoals mensen ook zelf suiker of bloedverdunning meten. Met schema’s en kaarten en momenten waarop de uitslagen worden doorgegeven.
De neuroloog heeft gezegd dat de bloeddruk te hoog is, maar dat dat ook het gevolg van de TIA kan zijn. Daarom heeft hij niet meteen bloeddrukverlagend voorgeschreven. De huisarts wil die wel aanbieden, maar doet dat omdat TS zenuwachtig is.
TS kan zich beter aan een meer systematisch onderzoek laten onderwerpen bij een hart- en vaat specialist: Is er iets aanwijsbaar? Zo ja, wat doen we daar mee? Zo nee, welke voorzorgsmaatregelen neen we dan toch?
Bloed geven gaat haar niet aan informatie helpen en had ook niet geholpen.
Ondertussen: Geeft allen bloed. Dat is sowieso goed.

Miriam

Ik heb twee keer longembolieën gehad, man een herseninfarct. Ik ben dus ervarings'deskundige'. In de door jouw aangehaalde zin, zeg ik niet dat je geen preventieve maatregelen moet nemen. Ook niet dat je je medicijnen kunt laten staan, zolang je maar gezond leeft. De medicijnen zijn, als puntje bij paaltje komt, belangrijker dan het gezonde leven, maar het is onzin om daar alles aan op te hangen, dat is niet verstandig. Het komt neer op en/en. En je medicijnen én aan je gezondheid blijven werken. In ons geval loopt man elke dag een flinke tijd met de hond, ik ben vorig jaar gaan sporten en vanaf daar afgevallen. Man was nooit te dik. Ze hebben direct gekeken of de halsslagader 'vervet' was, maar ook dat niet. Hij heeft toen wel begrepen dat hij moest stoppen met roken. In mijn geval was het trombose, ik heb chronische spataderproblemen. Voor de dochters is het inmiddels duidelijk dat dit een familiekwaal is, alle cadeautjes gratis en voor niets via mijn vader naar mij, aan de kant van man is er ook het een en ander mis op vaatgebied in de familie, dus mogelijk ook risico voor de dochters. Een dochter geeft bloed, dus die wordt gecontroleerd, de ander doet dat niet, maar ik vind niet dat je uit voorzorg dan maar standaard aan de aspirine moet gaan. Terwijl ik dit schrijf, bedenk ik dat het voor haar wel verstandig kan zijn om met de huisarts te bespreken of het een goed idee is om haar bloed ieder jaar te laten controleren. Zij heeft de bouw en aanleg om dun te blijven (ondergewicht zelfs) van mijn man, dus je zult haar nooit kunnen betrappen op uiterlijke kenmerken van ongezond eten, of ongezonde levensstijl. Het 'kwaad' kan dus in stilte geschieden.

Miriam

" De uitslag is dan en daar relevant (er wordt veel bloed afgenomen, als je op dat moment al een lage bloeddruk hebt is dat geen goed idee), maar het is voor het ontdekken van bloeddrukprobemen niet relevant."

Mijn opmerking over bloeddonatie was een reactie op opmerkingen over hoe je lang kan rondlopen met een (veel) te hoge bloeddruk zonder ergens last van te hebben. En als je nergens last van hebt kom je niet bij de dokter, en wordt er dus ook niks gecheckt.

Als je bloeddonor bent, wordt gemiddeld twee keer per jaar je bloeddruk en je Hb bekeken. Ik denk dat dat wel relevant kan zijn voor het ontdekken van bloeddrukproblemen: als je bij een meting een veel te hoge bloeddruk hebt, of je hebt een aantal metingen na elkaar een nogal hoge bloeddruk, dan kan dat reden zijn om naar de huisarts te stappen en verder te kijken. Die stap naar de huisarts was niet gezet als die aanvankelijke bloeddrukmeting niet was geweest.

Ik ben nu al jarenlang donor (geef niet altijd, want soms ligt mijn Hb onder de grens) en zo weet ik dus dat mijn bloeddruk wel fluctueert, maar binnen bepaalde grenzen. En dan kan éen meting op zichzelf een incident zijn, maar als ik nu ineens bij een donatie 145/95 scoor dan bel ik de volgende dag wel de huisarts, mag die dat verder uitzoeken volgens het protocol.

Voor TS is dit allemaal inderdaad verder niet relevant overigens.

Groeten,

Temet