ik ben zo moe..!
De titel zegt het al. En ja ik ga morgen bij de huisarts om het te bespreken maar hier ook bespreken kan geen kwaad.
Ik ben de afgelopen maanden steeds vaker moe. En niet een beetje moe, maar uitgeput moe. Van de type moeheid dat je alleen bestrijd door tussen de middag even een slaapje te doen, en dN nog. Nu heb ik een paar medische problemen: te hoge bloeddruk (medicijnen werken wel maar niet 100%), een zenuw dat vastzit in elleboog, wordt in februari geopereerd maar door de pijn in hand/arm word ik soms wakker, en een nekhernia. Daar heb ik fysio voor gehad, de meeste klachten zijn weg maar het blijft kwetsbaar.
Verder heb ik ontzettend veel stress in mijn werk als docente. Moeilijke klassen en management op school dat niet alrijd thuis geeft.
Mijn moeder in het buitenland gaat slecht, is depressief en wordt steeds vergeetachtiger, ik bel elke middag met haar 20 mn, maar dit put me uit.
Mijn vriend maakt een zeer moeilijke tijd mee, heeft bijn geen inkomen en heeft net een project zien standen door toedoen van een van zijn broers.
Er gaan wel andere dingen goed gelukkig (heb een leuke groep fijne vriendinnen met wie ik alles kan bespreken, mijn kinderen gaan goed, ik heb een fijne huis met een tuin, en de relatie met mijn vriend is ontzettend goed en waardevol en ondanks zijn professionele ellende steunt hij me veel en kan ik bij hem mijn ei kwijt)
Maar ik vraag me af hoe meer energie te krijgen. Als ik de lijst zo leest begrijp,ik ook wel waarom ik moe ben, ik zie alleen niet echt waar ik snijden moet.
Wie denkt mee?
Sini
Fijn Sini!
Maar pas op voor de valkuil dat je te snel teveel wilt! Echt heel rustig aan opbouwen. Dat fietsen is heel goed, daar bouw je conditie (fysiek) mee op en bovendien maak je je hoofd lekker leeg als je weer terug fietst naar huis. Dus dubbel effect! Dat zou ik er zeker in proberen te houden. Ga zo door!
Mooi Sini
Fijn dat je al verschil merkt. Kennelijk toch net op tijd aan de bel getrokken en daarmee voorkomen dat je in een langdurig zwart gat gevallen bent. Maar ben met Engeltje eens: niet teveel in eens willen, langzaam aan blijven doen, ook als je zelf al denkt dat het al wel weer kan. Neem de tijd. En als je je verveelt dan ga je gewoon leuke dingen voor jezelf doen, niet die tijd steken in schoolwerk omdat je je anders schuldig voelt. Je hebt die tijd voor jezelf echt even nodig om er over een paar weken/maanden weer tegenaan te kunnen.
Vandaag toch pas op de plaats
Ik heb twee iur les en daarna een middagje inHolland met mijn 3havo. Ik zou daarna naar een cursus gaan vanavond maar daar heb ik me net afgemeld. Ik dacht: alleen leuke dingen, maar de moed zakte me in de schoenen vanochtend. Bovendien moet
Ik morgen naat de herdenking van een lieve ex-collega Frans die begin deze week aan kanker overleed. Ze was jonger dan ik en laat twee kinderen van 10 en 13 achter 
Daar ben ik best ziek van.
Sini
Jasses Sini, dat is inderdaad naar
Heb dit berichtje vorige week helemaal gemist, alsnog gecondoleerd. Is heel confronterend en ik kan me goed voorstellen dat je daar (letterlijk) ziek van bent in jouw situatie. Hoe gaat het nu, zo na het weekend? Hopelijk weer een beetje bij kunnen tanken en je energievoorraad aan kunnen vullen!
Ik geef je even een virtuele knuffel {{{Sini}}}
Hoe het gaat
Engeltje bedankt voor de knuffel.
Ik merk dat ik toch heel weinig aan kan. Dit weekend huilbui in armen vriend (die gelukkig groot en sterk zijn 
omdat ik zo moe was. Die negen uren les is echt mijn maximum, en dat nog is vermoeiend. Na elke keer werken kom ik thuis moet ik een uurtje bij slapen. Nu met het mooi koude winterweer probeer ik meer te wandelen maar pffffff.... De fysio zegt dat mijn schouders van beton zijn, ik heb oefeningen gekregen en heb geïnvesteerd in een massagekussen om thuis ook te ontspannen. Die wordt morgen geleverd, ik ben benieuwd.
Sini
En?
Sini, hoe gaat het nu met je?
Lynn bedankt
voor de vraag!
Ik begin langzaam op te krabbelen. Heb iets meer energie, met name overdag stort ik niet meer in rond 14 uur. Ik moet wel heel erg over mijn grenzen waken, zodra ze me met een glimlach zien rondlopen op school vragen ze of ik weer al mijn klassen kan draaien. Nee dit is geen grapje maar gisteren gebeurt...
Ik heb dus goede hoop om er snel te komen maar ik ben echt een "bitch" geworden die vaker nee dan ja zegt op het ogenblik.
Sini
Sini
"Ik heb dus goede hoop om er snel te komen maar ik ben echt een "bitch" geworden die vaker nee dan ja zegt op het ogenblik."
Heel verstandig!
Met een glimlach rondlopen
Zo herkenbaar. Mijn leidinggevende vroeg destijds waarom ik zo gesloten bleef.
Als ik eerder gezellig stond te kletsen met collega's gaf ik blijkbaar het signaal af weer de oude te zijn. En werd ik weer overspoeld met vragen.
Het was en is mijn manier om mezelf te beschermen.
Ik probeer elke keer opnieuw weer mijn grenzen aan te geven
Het wordt niet makkelijk geaccepteerd dat ik niet overal ja op zeg.
Ik krijg echt tegenstand van een paar collega's.
Hou vol met nee zeggen.
moeheid
Die hevige moeheid doet me denken aan hoe ik me voelde de eerste jaren na mijn zwangerschap. Bij mij is toen vastgesteld dat het kwam door coeliakie, oftewel ' glutenallergie'.
Misschien ben je al eens getest op glutenallergie?. Waarschijnlijk is er dan echter alleen een bloedtest gedaan. Weet wel dat de aanwezigheid van anti-stoffen tegen coeliakie veel, maar niet alles zeggen. Ga vooral naar een specialist, bij voorkeur dr. Mulder in de VU. Ten eerste zal de arts moeten kijken of er genetische aanleg is voor Coeliakie. Als die is vastgesteld, is er in jullie geval reden om ook een darmbiopt uit te voeren. Dat vereist soms enige overredingskracht.
Misschien kan je ook eens nagaan of er andere klachten zijn in de familie, bij jou, je partner, je kinderen, je moeder of je grootmoeder (of via de vaderlijke lijn) die duiden op Coeliakie: het is immers een erfelijke aandoening. Dat hoeft niet altijd buikpijn of diarree te zijn. Ook hoofdpijn, humeurigheid, misselijkheid, ijzertekort, extreme moeheid, gewrichtspijn, benauwdheid, slapeloosheid, depressie, ongewenste kinderloosheid of verminderde weerstand kunnen symptomen zijn. Zelfs diabetes of de ziekte van Crohn zijn verwant. Bij vrouwen kunnen de symptomen pas na de eerste zwangerschap manifest worden. Bij kinderen in de eerste aanzet van de puberteit.
Ik hoor graag hoe het met jullie gaat!
