ik ben zo moe..!
De titel zegt het al. En ja ik ga morgen bij de huisarts om het te bespreken maar hier ook bespreken kan geen kwaad.
Ik ben de afgelopen maanden steeds vaker moe. En niet een beetje moe, maar uitgeput moe. Van de type moeheid dat je alleen bestrijd door tussen de middag even een slaapje te doen, en dN nog. Nu heb ik een paar medische problemen: te hoge bloeddruk (medicijnen werken wel maar niet 100%), een zenuw dat vastzit in elleboog, wordt in februari geopereerd maar door de pijn in hand/arm word ik soms wakker, en een nekhernia. Daar heb ik fysio voor gehad, de meeste klachten zijn weg maar het blijft kwetsbaar.
Verder heb ik ontzettend veel stress in mijn werk als docente. Moeilijke klassen en management op school dat niet alrijd thuis geeft.
Mijn moeder in het buitenland gaat slecht, is depressief en wordt steeds vergeetachtiger, ik bel elke middag met haar 20 mn, maar dit put me uit.
Mijn vriend maakt een zeer moeilijke tijd mee, heeft bijn geen inkomen en heeft net een project zien standen door toedoen van een van zijn broers.
Er gaan wel andere dingen goed gelukkig (heb een leuke groep fijne vriendinnen met wie ik alles kan bespreken, mijn kinderen gaan goed, ik heb een fijne huis met een tuin, en de relatie met mijn vriend is ontzettend goed en waardevol en ondanks zijn professionele ellende steunt hij me veel en kan ik bij hem mijn ei kwijt)
Maar ik vraag me af hoe meer energie te krijgen. Als ik de lijst zo leest begrijp,ik ook wel waarom ik moe ben, ik zie alleen niet echt waar ik snijden moet.
Wie denkt mee?
Sini
compenseren
Je hebt een hoge bloeddruk, schrijf je. Het kan dus heel goed puur iets fysieks zijn, goed dat je even naar de huisarts gaat. Ook een ijzertekort of b12 (hier vaak genoemd) kan een rol spelen.
Stress helpt natuurlijk ook niet tegen die hoge bloeddruk, maar de problemen die je hebt zijn niet 123 voorbij, beetje compenseren met vroeg naar bed gaan (voor 21 uur) en gezond eten, bewegen, maar dat doe je vast al 
En geniet nog even van je vakantie!
In drukke tijden
moet je het eerst van al goed voor jezelf zorgen. Laat je bloed checken op B12, vitamine D, ijzer, diabetes, schildklier en algemeen bloedbeeld. Ga er niet automatisch van uit dat het aan andere zaken ligt. Meten is weten. En vraag een printje en check het zelf ook nog eens. Ik ben heel wat onkundige artsen tegen gekomen waardoor ik met een hoop ellende zat.
Verder is goed eten superbelangrijk. Beetje vlees of vis, veel groenten en fruit en wat minder koolhydraten. Niet denken dat je te moe bent om goed te eten want dat maakt je alleen nog moe-er. Plan je eten. Ga zitten en maak een weekschema met boodschappenlijst. Zorg voor snacks, kleine tomaatjes, snackkomkommers, stukjes courgette, gemarineerde en gebakken/gegrilde kip of wat je ook lekker vind. Kost tijd en energie maar levert veel op.
Zorg voor genoeg maar niet teveel slaap. Ga zoveel mogelijk op dezelfde tijd naar bed en dito qua opstaan. Kun je niet slapen blijf dan niet ronddraaien maar maak een kop (kruiden)thee en probeer het dan weer. Verminder je schermtijd (tv,computer, tablet) want door dat licht ontregel je je lijf.
Ga elke even naar buiten. Al is het maar 5 minuten maar liefst een half uurtje natuurlijk. En bij voorkeur als het zo licht mogelijk is, rond het middaguur.
Neem eventueel een multi vitamine. Zeker in de winter helpt dat een beetje.
Aan de omstandigheden kun je soms niet veel doen maar door goed voor je zelf te zorgen kun je wel meer aan.
Heel veel sterkte 
...en wees eerlijk...
Fysiek is je eerste jeugd voorbij, dat ga je voelen ook al roept iedereen dat 50 het nieuwe 30 is ( of zoiets). Aanvaard dat, al is het knarsetandend :p
Helemaal eens met de al gegeven tips. Wees lief voor jezelf.
En - al klinkt het gemeen - bel je moeder om de andere dag. Die twintig minuten (en het daarover nasudderen in je hoofd) zijn zwaarder dan ze lijken. Zoek naar mensen in haar omgeving die iets kunnen betekenen en bel haar niet op de dag dat een van die buren/ bekenden bij haar langs gaan. Draag de zorg een beetje over.
Sinilind. Super dat er naast de stressfactoren op je balans ook veel goeds is dat gewicht heeft. Mooi!!
Huisarts
Stuurt me naar paycholoog. Ik moet ook allerlei bloedonderzoeken laten doen (ja ook B12 en ijzer en deg.) maar ze verwacht niet dat er iets bijzonders eruit komt. Ze vindt wel dat ik overbelast ben. Ik moet lerenmeer van me af te laten glijden en eventueel tijdelijk urenvermindering aanvragen op mijn werk... Ze zien me aankomen, we missen al iemand voor 15 uur en een andere collega revalideert langzaam
na een burnout.
Ik moet dus met mezelf aan de slag. Ik zie alleen niet echt waar ik snijden kan. Iemand tips?
Sini
tja
Als jij helemaal instort hebben ze helemaal niemand meer op je werk, daar schieten ze wat mee op! Misschien een tweetal uurtjes minder op de beste klassen? Scheelt al enorm?
hoor eens
dat er meer collega's ziek/revaliderend zijn is niet jouw probleem maar van het management van de school. Als je helemaal instort, hebben ze een groter probleem dan wanneer je nu bijvoorbeeld tot de voorjaarsvakantie minder uren werkt.
Dat 'met jezelf aan de slag' is een mooi verhaal, maar ik denk dat je vooral streng naar je agenda moet kijken en een kwartaal alles schrappen wat niet beslist moet.
En vroeger naar bed. Hoe saai dat ook is. Geef het een paar maanden.
Je bent overbelast, dat is zo klaar als een klontje. Je kunt bij jezelf, met de psycholoog, daar best wat aan schaven. Dat maakt je niet meteen onverschillig voor je omgeving, maar je leert het erna los te laten.
Ik "ken" jou als iemand die zich toch wel in aardig wat dingen van de mensen om je heen oplossend aan het opstellen bent. Alsof je het over wilt nemen. En al komt dat uit een goed hart, het helpt jezelf niet.
Niemand heeft er iets aan als jij instort. Als ik het me goed herinner, en sorry als ik daarbij er iets uit het verleden bijhaal, heb jij al eens ernstig ijzertekort gehad. Fijn dat dat nu weer even geprikt wordt.
Zelf uitslagen controleren is als leek ietwat onzinnig.
Daar waar een arts 0.2 niet zo'n bizarre afwijking vindt tov normaalwaardes en of uitslagen uit het verleden, kan een patient zich daarover flink drukmaken. Dat zou dus alweer een oorzaak zijn je geest van streek te maken. En als de uitslagen maar iets afwijken, zal een huisarts die altijd binnen een paar maanden weer controleren om te kijken of er iets is veranderd. In dat opzicht mag je je huisarts dus gewoon vertrouwen.
Vaar dus maar even op de koers van je huisarts, maak je niet overal druk om en probeer niet alle golven in de zee tegen te houden. Als je rationeel nadenkt weet je dat dat niet lukt en het dus verspilde energie is.
Sini
Die burnout van je collega komt vast niet uit de lucht vallen. En het is heel lief als jij zegt: "Maar ik kan niet minder werken." Tot je lijf écht "stop" zegt (dat gebeurt namelijk geheid als je de voortekenen negeert. Dan heb je een serieus probleem en zal niemand "dankjewel voor de moeite" zeggen.
Misschien kan die psycholoog je helpen e.e.a. op een rijtje te zetten. Want je hebt best veel op je bord. Druk werk, moeder die je, sorry voor het woord, stevig claimt, zorgen om je lief...
Daarnaast speelt de leeftijd ook mee, helaas. Ik ben begin vijftig, maar merk dat de flexibiliteit niet bepaald de goede kant op gaat, en ik herken het bij generatiegenoten.
Tel daar de gebruikelijke pijntjes hier pijntjes daar, leesbrillen, overgangsgedreutel en zorgen om ouders en kind (wij zijn immers de sandwichgeneratie) bij op en het lijstje is compleet.
Menen dat je overal onmisbaar bent is dan killing. Man kan best met wat minder telefoon (zielig voor haar, ja, maar je kunt een ander niet redden terwijl je zelf verzuipt). En ik vrees dat je toch eens met je werk moet gaan praten, want personeelstekort is hun probleem (even heel bot gesteld) en zij zijn er niet bij gebaat als het licht ook bij jou uit gaat.
Een goede psych kan je helpen e.e.a. op een rijtje te krijgen.
Sterkte en beterschap! En ook: wijsheid!
Les geven
Ik ben ook docent en een paar tips om de stress van werk eronder te krijgen:
Maak een planning en hou je daaraan, niet meer, niet minder
Beantwoord mail drie keer per dag, verder niet
Bereid je lessen tijdelijk op de automatische piloot voor, doe wat je eerder deed, niet vernieuwen
Geef niet teveel so en proefwerken, kost je veel nakijk werk
Laat leerlingen so van elkaar nakijken en nabespreken
Kijk een film in de les (Frans toch?)
Kies voor werkvormen waarbij leerlingen aan het werk zijn en jij rond loopt en extra uitleg geeft
Kies soms niet voor klassikaal uitleg maar per subgroep, beter 5keer hetzelfde vertellendan tien keer o. Stilte vragen. Wat ik doe is elke subgroep dezelfde opdracht geven, zeggen dat ze moeten lezen en beginnen en dan loop ik rond en geef elke groep extra uitleg, terwijl ik uitleg geef doet de rest soms niets, dat is dan maar zo
Beloon de leerlingen die het goed doen, beloon liefst hele klas door bijv film!
Zeg nee tegen ELKE collega die om hulp vraagt
Wees niet te streng voor jezelf, dan maar een keer een butler, ook deze dag gaat weer voorbij!
Daglichtlamp
In aanvulling op eerdere tips wil ik je toch de daglichtlamp aanbevelen. Een officiele uit de thuiszorgwinkel. Elke morgen bij t ontbijt een half uurtje ervoor zitten. En dan twee weken volhouden. Dit is de periode met t minste daglicht en veel mensen hebben daar echt heel veel last van. Al na een week wordt je s morgens fit en uitgerust wakker!
week ziek melden?
Ik was jaren geleden toen de kinderen klein waren ook zo uitgeput. Bij de huisarts brak ik in tranen uit. Hij snapte meteen hoe het zat.
Hij zei toen: je gaat nu bloed prikken. Die uitslag is er pas vrijdag (het was maandagochtend) en tot die tijd blijf je - op doktersinstructie - thuis. Hij snapte dat ik Me naar mijn werk toe veel te verantwoordelijk voelde en dat ik zonder zijn instructie gewoon doorgegaan was tot ik er - langer - bij zou neervallen.
Dus vraag je huisarts je te helpen hiermee, om erger te voorkomen. Het is natuurlijk niet handig met je lessen, maar zoals gezegd, een burn out/overspannenheid is nog minder handig.
Denk daar ook aan als je je moeder voortaan om de dag belt (echt doen!). Als je instort kan je haar helemaal niet meer bellen.
Even een week time out om uit te rusten, bij te slapen, na te denken hoe je het daarna anders gaat doen om het op de lange termijn vol te houden.
Je moet je ook echt niet stoerder voordoen dan je je voelt. Dat is nl helemaal niet stoer, maar vooral heel dom.
Veel sterkte.
Ja rust
Ik sluit me aan bij de vorige schrijvers, neem rust. Mijn ervaring is vergelijkbaar met die van Lynn. In tranen bij de huisarts, die zei: blijf eerst maar eens een maand thuis. Ik: een máánd? Dat kan helemaal niet! Hij: precies deze instelling is waar je wat aan gaat doen. Blijf dus eerst maar eens een maand thuis.
Ik zeg natuurlijk niet dat je nu een maand thuis moet blijven. Maar de redenering van mijn huisarts destijds wilde ik je toch even meegeven. Voor jou, praktisch vertaald: kijk naar alles wat er op je bord ligt en bij alles waarvan je denkt, daar valt niet in te snijden, denk dan tóch nog even verder. Misschien valt er namelijk wel degelijk in te snijden.
ziek thuis
ik ben de laatste dagen van de vakantie ziek geworden en lig nu in bed met de griep dat mijn vriend een week geleden ook had. Dit terwijl ik een week voor de vakantie al ziek was. Maar het is meer dan de griep, ik merk dat ik volledig uitgeput ben, ook na 2 weken vakantie. Ik doe inderdaad te veel voor mijn (geestelijke) draagkracht. Ik wou dat ik een supervrouw was die alles met een lach deed zonder stress en ook nog makkelijk een uurtje per dag sportte maar dat ben ik niet.
Ik merk ook dat de zorgen van/om mijn vriend (zijn werk en zijn kinderen) zwaar wegen. Ook hij is voor een deel helemaal afgebrand door de geldzorgen en door het feit dat zijn beide kinderen niet goed gaan. We praten er veel over, en soms te weinig over mijn eigen zorgen (mijn moeder, mijn werk). Ik heb gisteren aan hem verteld dat ik het idee had dat ik meer zijn last droeg dan hij de mijne. Hij schrok er wel van, zei dat het hem speet en dat hij erop zou letten. Ik maak me geen zorgen over de relatie, die evenwicht komt er wel weer wanneer ik en hij die issues voor een deel,opgelost zullen hebben. Ik maak me wel zorgen over mijn werk. Ik ben dus nu ziek thuis met de griep maar het simpele idee om weer aan het werk te moeten gaan doet me in tranen uitbarsten. Nooit een minute rust, pauzes waar je moet surveilleren en overleggen met collega's omdat er anders geen tijd is, steeds meer vergaderingen, taakuren die niet toereikend zijn voor wat je doet. En ik heb het niet eens over het voorbereiden van lessen die differencieren, leuke werkvormen bedenken, nakijken.....
Vandaag in de Volkskrant een artikel over een docente wiskunde die een proces aanspant tegen haar wchoolbestuur omdat ze meent jaren lang uitgebut te zijn geweest. En het klopt voor een grote deel wel wat ze vertelt, onderwijs is deels vrijwilligerswerk geworden.
Sini
lat
Leg de lat lager. Je bent geen supervrouw en dat hoeft ook niet. Zolang je je best doet supervrouw te zijn loop je de kans dat de omgeving (werk bijvoorbeeld) zegt/denkt: "Geef haar het extra werk maar."
Wat jullie relatie betreft, ik heb erg met jullie te doen. De zorgen van je partner, zijn kinderen, jouw overbelasting... Maar ik heb ook het gevoel dat jullie elkaar wel steunen hierin!
Wat die griep betreft: ik ben vandaag mijn tweede week in gegaan en ben er nog steeds goed beroerd van. Ook zonder overbelasting holt die je helemaal uit. Er is maar één manier om er mee om te gaan: niks doen. Je lijf houdt je toch wel tegen.
Sterkte met alles!
Tijd voor een adempauze
Ik kan alleen maar toevoegen dat ik het helemaal met de anderen eens ben. Als je nu niet heel snel gas terug neemt dan heb je een grote kans dat je de afgrond echt induikt en een burnout krijgt. Sterkte met alles.
Als je.....
Maar zorgt dat je er zaterdag gewoon bent!!!!!!
Even tijd voor jezelf. Ontspanning. En als dat goed voelt gewoon alles er uit gooien. Volgens mij ben ik niet de enige semi- vakgenoot die precies snapt wat je bedoelt.....
Ingrid
Ja Angela
het is een herkenbaar verhaal. Morgen afspraak bij de bedrijfsarts, inmiddels zijn er 4 collega's thuis overspannen (officieel)en veel collega's die "ziek" zijn (griep maar iedereen of bijna weet hoe het zit...)
Dat is wat er gebeurt als schoolrectors bestuurders zijn die nooit een klas van binnen gezien hebben.
Sini
50% ziek
De bedrijfsarts vond dat ik behoorlijk overspannen was en laat me voorlopig maar max. 50% werken. Verder moet ik een traject in, stress en werk beter leren managen. Pfff.
Sini
Sini
Lijkt me op het eerste gezicht een heel goed idee.
Wat vind je zelf?
Hortensia
Ik ben opgelucht.
Er wordt ook iets aan gedaan (begeleiding door gespecialiseerd bureau, met psych, sport en deg.)
Maar minder door de reactie van de rector ("goh wat komt het slecht uit voor school zeg!") Een echte people's manager, onze rectrix. De sfeer op school is sowieso om te snijden. De
MR is in opstand gekomen tegen de directie bij de nieuwejaarsborrel (speech). Ergens wel grappig maar ook typerend van de slechte sfeer.
Sini
Sini
Ja, dat zegt wel wat over de sfeer 
Vervelend als zo iemand de scepter zwaait over een organisatie. Je meldt je niet voor je mooie blauwe ogen ziek. Maar ik ben blij dat de begeleiding goed voelt! Dat is alvast één stap in de goede richting!
En het probleem van de rector is nu even niet jouw probleem.
Sterkte!
pffff....
Fijn zo meelevende rector. Wel fijn dat je in ieder geval serieus genomen wordt door de bedrijfsarts en dat er actie op ondernomen wordt. Verder: tijd om een andere werkkring te zoeken. Volgens mij staan scholen te springen om goede en gedreven docenten zoals jij.
Eerste werkdag "light" achter de rug
En ik ben kapot. Kei kapot zoals mijn leerlingen zouden zeggen. Aan de andere kant: leuk om sommige leerlingen naar je toe te zien komen en je beterschap te wensen en zelf van enkele van hen een knuffel te krijgen.
Sini
Terugkoppelen
En dat was een halve dag? Ga je dit wel terugkopelen naar je arts en bedrijfsarts alsjeblieft? Want als je na een halve dag al keikapot bent, is dat echt niet goed. Zo kun je niet herstellen. Om te kunnen herstellen moet je eneergie óver hebben.
Wel lief van die leerlingen trouwens.
Niki73
Is op zich niet erg dat je na een halve dag keikapot bent. Als er daarna maar voldoende tijd is om bij te tanken. Als je keikapot weer verder moet werken is het wel een probleem, maar met voldoende rust tot het volgende werkmoment hoeft het helemaal niet erg te zijn. Bij dit soort klachten is het meestal ook niet verkeerd om toch enigzins bij het arbeidsproces betrokken te blijven.
Helaas
Helaas Puck, mijn ervaring en advies van de arts is anders. Maar er zullen vast wel verschillende wegen naar Rome leiden.
Ik ging destijds na 3 weken rust ook halftijds werken, maar ik kon zeg maar op therapeutische basis werken, zonder prestatiedruk. Dat lukt niet in het onderwijs.
Prestatiedruk
Daar heb je wel een punt Niki73. Prestatiedruk is inderdaad niet fijn als je nog aan het herstellen bent. In het onderwijs zal dat inderdaad wel lastiger zijn. Hoop voor Sini dat het terugbrengen in uren al voldoende druk van de ketel haalt zodat ze er wel mee uit de voeten kan. Zo niet dan sluit ik me helemaal bij jou aan: terugkoppelen met bedrijfsarts.
Het is te doen
Ik merk dat ik meer rust krijg en weer zin om leuke lessen voor te bereiden. Ik heb vanaf volgende week 2 parallelle klassen (havo) en 1 brugklas, waardoor ik niet al te veel tijd nodig heb.
Ik ga weer met plezier naar mijn werk. Ben nog steeds moe, maar ik heb vanochtend de fiets gepakt ipv van de auto, voor de eerstekeer in weken.
Het gaat dus de goede kant op
Sini
kijk...!
Het zal met ups en downs gaan, dus niet schrikken als het morgen of overmorgen even minder is, maar deze up heb je alvast "in the pocket"! 
