Hypermobiel

Liesje

Ik ben zelf hypermobiel in mijn polsen en enkels en knieen. maar heb er vooral in mijn jeugd erg veel problemen mee gehad en tja even wegsprinten gaat niet dan klap ik direct door mijn enkels. Verder heb ik twee spalken voor mijn polsen als het echt mis gaat en die heb ik na 1999 niet meer hoeven gebruiken !!! joepie. Het is dat ik je berichtje zag en dacht "oh ja" ik weet gewoon niet beter.

Sterkte

Hier

Ja, hier een "hypermobieltje"
Hoe ouder ik word, hoe meer last ik ervan krijg. Inderdaad opletten met hoe ik beweeg, niet te veel tillen, niet te veel de trap oprennen enz enz

Aha

Hmm, verkeerde bewegingen zijn een ramp ja. Ik heb echt veel gehad aan Mensendieck, met name tijdens en na mijn zwangerschap toen ik ook nog eens bekkeninstabiliteit kreeg en mijn gewrichten helemaal als soep waren. Ik pas nog steeds veel tips en adviezen toe van toen. Zeker ook toen ik vijf jaar geleden een acute nekhernia kreeg en ik helemaal moest uitkijken met bewegingen. Gewoon fijn blijven sporten in ieder geval en niets overbelasten!

Hypermobiel

Een van onse kinderen is in redelijke mate hypermobiel, dat is door een kinderfysiotherapeut vastgesteld. Ons viel wel op dan kind een soort van slangtenmens is: kan benen in de nek leggen, slapen of zitten in de meest rare houdingen en zo voorts. Bij ons kind gaat het gepaard met weinig kracht in armen en rug. Leren zwemmen was een hele toer daardoor: onderbenen zwabberden alle kanten op, kracht om goed vooruit te komen ontbrak. Het heeft drie jaar geduurd om twee diploma's te halen. Zwemmen zou idd de beste sport zijn: goed om kracht te krijgen en omdat de kans op blessures minder zijn. maar kid had het na drie jaar moeten zwemmen wel gezien en wilde naar voetbal Op zich een slechte keuze, omdat de kans op zwikken, blessures en breuken nogal groot is, maar zo lang daar geen patroon in zit mag kind zelf kiezen.
Volgens de kinderfysiotherapeut hoeft hypermobiliteit op zich trouwens geen probleem te zijn. Er kunnen zich door hypermobiliteit wel extra klachten ontwikkelen: je kunt belssuregevoelig en breukgevoelig zijn, maar ook reumatologische krachten krijgen. Maar dat is in lang alle gevallen niet zo. Zijn er wel extra klachten dan spreekt men van hypermobilieitssyndroom. Via google is daarover best veel te vinden.
Groetjes,
Carolien

Sport (tikje ot)

Carolien, ooit sprak ik een huisarts die zei dat - vanwege blessurerisico's - zwemmen en fietsen eigenlijk de enige twee sporten waren die beoefend zouden moeten worden. Toen hij hoorde dat ik schermde (toen nog) zei hij 'nou ja, dat is ook nog niet zo slecht'. Dit omdat bij schermen alleen in een rechte lijn voor- en achteruit bewogen wordt, en er geen rare onverwachte draaien voorkomen (zoals bij veel balsporten).
Nou kunnen ook schermers geblesseerd raken, maar een hoop van de nare zaken die typisch zijn voor balsporten vermijd je wel. Dus misschien is dat ook nog wat

Groeten,

Temet

Temet

He, dat klinkt best leuk, schermen! Ik moet je zeggen dat ik niet zo'n zwemmer ben en ik ook wel eens iets anders wil doen dan in de sportschool aan die apparaten hangen Ik weet nog dat mijn toenmalige arts zei (ik werd toen onderzocht op hypermobiliteitssyndroom): "zolang je maar niet gaat parachutespringen, hardlopen of kickboksen vind ik het best". Ik beperk me nu naast die spieroefeningen vooral tot fietsen en wandelen maar een mens wil ook wel wat leuks. Overigens heb ik weinig tot geen last van mijn gewrichten meer. Mijn duim is een keer spontaan uit de kom geschoten maar dat is het wel. Ik ga eens kijken hoe dat schermen is. Bedankt voor de tip

Zoon

Mijn zoontje is hypermobiel in al zijn gewrichten. Hij heeft daarbij een lage spierspanning en is snel moe. Op dit moment doet hij alleen aan schoolzwemmen. Hij heeft een tijdje fysio gehad om een spiercorset op te bouwen. Nu heeft hij dat echter niet meer, hij zwemt 1 keer per week (schoolzwemmen) en verder doet hij nog niets aan sport. Ik vind het heel moeilijk om een sport voor hem te kiezen. We gaan wel regelmatig lopen/fietsen.
Mijn man is hypermobiel in zijn schouders en daar heeft hij sinds kort fysio voor. Hij kreeg er namelijk veel last/pijn van.

Hypermobiel soms door stofwisselingsproblemen

Kijk maar eens op
www.hpupatientenvereniging.nl

Hpu=flauwekul

HPU is geen regulier erkende ziekte, het stofje waar ze het over hebben wat vrouwen zouden missen bestaat chemisch niet en er is geen enkel gedegen medisch-wetenschappelijk onderzoek dat het bestaan van HPU staaft. HPU is ontsproten uit het brein van de heer Kamsteeg die zichzelf dokter noemt maar geen arts is (hij is biochemicus). KEAC, het labaratorium waar je dan je urine orienterend zou moeten laten testen op HPU rekent 45 Euro voor dit pseudo-onderzoek en gooit er dan nog eens een "noodzakelijk" bloedonderzoek achter voor 75 Euro. Behandeling bestaat uit extra voedingssupplementen en andere peperdure orthomoleculaire onzin. Natuurgeneeskundige kwakzalverij. De vragenlijst op de HPU-site is werkelijk onzin: alle vrouwen hebben in meer of mindere mate last van bepaalde klachten en voldoen aan de symptomen dus 99% zou mogelijk HPU hebben en er dus goed aan doen om hun urine op te sturen naar het KEAC labaratorium. Een paar van de vragen/symptomen op deze lijst: "Ik heb/had weinig danwel veel bloedverlies tijdens de menstruatie" "Ik zet(te) bij zon vrijwel altijd een zonnebril op" "Striae worden bruiner dan het omliggende weefsel" "In mijn schoolopleiding zat een periode met slechtere cijfers" "Ik ben erg kritisch" Ik ben/was vaak vermoeid" "Na het stoppen van een dieet is mijn gewicht in korte tijd weer toegenomen" "Als ik gespannen ben, ga ik eten" "Ik heb/had regelmatig diarree" "Ik heb/had regelmatig verstopping" "Mijn moeder is/was nogal manipulerend" "Als ik in de auto met iemand meerijdt, heb ik de indruk dat de bestuurder te weinig afstand houdt" "Als kind was ik erg gedreven of druk" "Mijn spieren kunnen soms trillen" Etc. Etc. Werkelijk baarlijke nonsens. Jammer genoeg ben ik er ooit ook ingetrapt en heb ik duizenden euro's verspild aan onderzoeken, orthomoleculaire pillen en natuurgeneeskundige therapeuten. Zonder resultaat. Een gewaarschuwd mens telt voor twee!

Elisa (we gaan ot)

ROTFL!
Nou nee, het is natuurlijk helemaal niet om te lachen, maar toch kan ik een grijns niet onderdrukken bij die vragenlijst.
En bedankt trouwens. Heb ooit eens iets gezien over HPU, lang niet meer aan gedacht (voor mijn werk moet ik nog wel eens wat weten over mysterieuze ziekten, vooral als ze 'vage klachten' zouden verklaren) maar ben nu door jouw posting weer helemaal bij.

Ik vind het trouwens nog knap van je dat jij je uit het orthomoleculaire supplementencircus hebt weten terug te trekken. Ik kom (alweer door mijn werk) nog wel eens mensen tegen die maar door blijven gaan (soms veroorloof ik me een kritisch vraagje, maar zonder enig zichtbaar effect). Wat maakte dat jij er de brui aangaf? En zat jij op het spoor HPU, of iets anders? Niet dat het me iets aangaat hoor, maar ik ben gewoon benieuwd.

Groeten,

Temet

Temet (ot en lang)

Het is natuurlijk wrang maar als ik die vragen teruglees lig ik aan de ene kant ook dubbel, aan de andere kant word ik (weer) boos. Dat men (al dan niet wanhopige) vrouwen een kulziekte in de maag splitst. Laat ik voorop stellen dat ik niet meteen afwijzend reageer op "natuurlijke" of "alternatieve" geneeswijzen/verklaringen/behandelingen/medicijnen maar tegenwoordig wel probeer om eea met een nuchtere blik te benaderen en mijn heil toch eerst liever probeer te vinden in het reguliere circuit. Door schade en schande wijs geworden
Ik geloof dat het mijn moeder was die hier mee kwam; zij was toen (ik praat over zo'n 10 jaar geleden) erg van de orthomoleculaire toestanden (zat zelf bij een orthomoleculair therapeut en slikte voor kapitalen aan supplementen en beweerde dat ze zich zoveel beter voelde), biologisch eten, aardstralen etc. etc. Ik had veel last van bepaalde zaken zoals candida, mijn gewrichten, een droge, jeukerige huid, vermoeidheid, bleekheid, depressiviteit etc. etc. en uit regulier onderzoek bleek niets. Althans, het zou allemaal prima verklaarbaar zijn danwel niets abnormaals. Moeders sleepte me mee naar haar heilige orthodrolair therapeut, bloedonderzoek, vragenlijsten etc. en ja hoor, ik zou HPU hebben (en candida, hypoglykemie, eczeem, verstoorde mineralenbalans en nog wat aanverwante aandoeningen). Potten met supplementen moest ik kopen (gelukkig betaalde mijn moeder eraan mee); ik geloof dat ik zo'n 20 pillen per dag moest slikken en ik moest een streng suiker-, vet-, en lactosevrij dieet volgen. Afschuwelijk. Ik heb me een maand lang verschrikkelijk gevoeld, daarna eerlijk gezegd prima voor een paar maanden en daarna weer slecht. Helaas kon dit circus niet voorkomen dat ik toch een acute nekhernia kreeg welke echt dramatische en traumatische gevolgen had (pijn, ondervoed, verlammingsverschijnselen, kind in pleeggezin, spoedoperatie in Duitsland maar dat is een weer een ander verhaal). Toen zag mijn moeder het licht na wat kritische opmerkingen en verhalen van vrienden en de media en schoof ze alle orthomoleculaire poespas rigoreus aan de kant en ik dus ook. Maar goed ook, want ik kon zelfs mijn deel van de kosten bijna niet meer opbrengen laat staan dat extreme dieet. Afijn, ik heb er zeker wel wat aan gehad in positieve zin: ik heb wel degelijk mijn suikergebruik verminderd en ik heb minder last van candida. Ik eet meer groenten en fruit en sowieso eet ik wat gezonder. Ik heb minder last van mijn gewrichten maar dat komt door de oefeningen en de fysiotherapie. De hypermobiliteit is later gediagnosticeerd door een regulier arts van het Jan van Bremeninstituut in Amsterdam. De depressiviteit door een psychiater; ik slik nu 8 jaar een onderhoudsdosering en moet die mijn leven lang slikken want mijn hersenen missen een bepaald stofje (net als mijn moeder en mijn zus trouwens). Vind het niet erg want ik voel me prima erbij. De huidklachten zijn ook overgegaan met een cortison-cremetje en na het switchen van "natuurlijke organische bio-ecologisch verantwoorde" producten naar Sebamed, Avene etc. De vermoeidheid? Tja, ik ben moe-der. Alleenstaand. Werkloos. Weinig geld. Een zoon met emotionele problematieken. En met nog wat andere lichamelijke en geestelijke ongemakken. Vrij normaal en logisch dus. Maar geen HPU (alhoewel mijn moeder inderdaad wel een beetje dominant en manipulerend is ROFL)!