Herseninfarct & moeheid

Voel je je verder wel (zo goed als) hersteld?
Zo lang je nog cognitieve problemen hebt, kost dat heel veel energie is mijn ervaring na een zware hersenschudding. Ik heb met behulp van een fysio die helemaal gespecialiseerd was in hersenletsel mijn cognitieve belastbaarheid veel getraind. Pas toen ging mijn vermoeidheid ook over.  Een herseninfarct is natuurlijk weer anders. En ik weet niet wat jij allemaal aan revalidatie hebt gedaan. Maar ik reageer omdat je daar wellicht nog iets kunt winnen als het om vermoeidheid gaat? Sterkte in ieder geval!

Prillewits schreef op 13-04-2023 om 10:19:

Waarom vraag je hier eigenlijk raad, want wat de medici je adviseren sla je in de wind en je wil toch alleen je eigen onderzoek geloven. Dus je blijft roken en je weigert medicijnen.
Daarnaast klinkt je leven knap druk en je zal niet de eerste jonge vader zijn die elk vrij moment in slaap valt op de bank. Dat hoort er wel een beetje bij.
Je zou eens kunnen kijken wat er over niet-aangeboren hersenletsel te vinden is en welke tips over energie management daar gegeven worden.

Eens met Prillewits. Door verschillende draadjes waarin je je druk maakt over diverse aspecten, zoals  opvoeding vriendinnetje van een van je kinderen of werkmethode logopedist, lijkt mij dat jij je energie verdoet aan zaken die jij naar je toe trekt ipv los laat,  daar dit vanwege een herseninfarct te veel van je vraagt en je uitput.

Tip 1) opvoeding van ander kind is niet jouw taak; als het kind niet luistert, en dit jou uitput, zeg dan nee tegen speel afspraakjes omdat dit voor jou nog te intensief is.

Tip2) ga ook de ‘strijd’ met je vrouw om de werkmethode  van de logodepist niet aan als dit onrust in je relatie geeft; ga zuiniger om met je energie en besteedt deze op zinvolle wijze bv door muziek maken met je kinderen.

Tip3) zoek contact met lotgenoten; afhankelijk van je leeftijd en de fase waarin je als vader van jonge kinderen verkeert, is het niet vreemd dat je te maken hebt met naweeën die voor sommigen moeilijk te accepteren is. Contact met lotgenoten kan bijdragen aan die acceptatie.

Ik weet niet waar je woont, maar instanties zoals Heliomare biedt programma’s in groepsverband aan mensen met een herseninfarct. Je post komt over alsof je het alleen wilt uitvinden want ik lees een mate van sceptische kijk op deskundigen. Maar je lijkt vast te lopen want je geeft zelf niet helemaal gelukkig te zijn. Misschien leg je de lat te hoog, omdat je dat zo gewend bent?

Medici zien legio mensen met infarcten en de gevolgen daarvan. Ik zou dat wel opvolgen. Verder luisteren naar je lichaam. Als je lichaam zegt dat je moet rusten, dan is dat zo. Je kunt dat beter accepteren dan je energie verspillen aan daartegen te vechten.
Pijn en moeheid zijn waarschuwingssignalen van je lichaam. Je mee laten voeren op de golven kost minder energie dan tegen de stroming in zwemmen.

Henricus schreef op 13-04-2023 om 13:34:

[..]

Wederom, je leest een paar dingen van mij en je hebt al een compleet beeld gevormd.
Leuk als je redenen zoekt om weer even je gal te spuwen, 't slaat nergens op.
Advies van medici sla ik in eerste instantie niet in de wind, maar als zo'n arts slechts 2 x bij je aan bed staat en alleen maar kan zeuren over het roken dan ben je m.i. niet veel waard. (ter info: er kwam er een man naast me liggen, had toevallig een redelijk dikke buik. Zijn vrouw was Surinaamse, hield van lekker eten..en waar begon die arts over?? Je raadt het al. Naar mijn idee gewoon zo'n kortzichtige l*l die wat te zeuren moest hebben)
Daarnaast had de arts een afspraak met mij en mijn vrouw ingepland, heb letterlijk 2 uur op die knul zitten wachten. Uiteindelijk de kamer maar verlaten, heb die arts ook nooit weer gezien. Dan ben je bij mij aan het verkeerde adres en van zo'n figuur zal ik ook niets aannemen. Vrij simpel.

Inzake een druk leven: het valt opzich mee, de kinderen zijn wel een dingetje.
Echter, 4,5 jaar geleden, bij geboorte dochter, nergens last van gehad. Nu is dochter in de ochtenden op school, redt zich wel aardig (hoef geen drinken meer te pakken etc.etc) maar ik klap nu volledig in. Dit is voorheen zelden voorgevallen.

Het is hoe je overkomt, wat eigenzinnig en afgevend op hulpverlening. Dat is wat "we" lezen, het zal misschien in de realiteit anders zijn, of komen door je herseninfarct, dat kan uiteraard.

On topic: je herstel kan erg lang duren, en dan nog kun je restverschijnselen overhouden. Wat ik je oprecht zou aanraden is om met de huisarts of behandelend arts te bespreken of er nog een deel kan verbeteren door een revalidatie ( desnoods op onderhoudsniveau) te (her-)starten.

Niet geschoten is altijd mis. Misschien kan een ergotherapeut je helpen je energie beter te verdelen. Je klinkt alsof je het bij jezelf wilt afdwingen en dat is een gevecht dat je niet winnen gaat.

Misschien tegelijk een stukje acceptatie meepakken, kortom meer een multi-diciplinair traject dan individuele fysio/andere hulp.

Het is vervelend, zeker op relatief jonge leeftijd. 

Je bent al veel afgevallen, super goed gedaan! 

Stoppen met roken is gewoon beter voor je, maar kan erg moeilijk zijn. Zelf ben ik na 33 jaar gestopt mbv champix. Ik heb nooit meer een sigaret aangeraakt, in juni 7 jaar geleden. Het wordt meen ik vergoed als je via de Praktijkondersteuner ook wat bezoekjes aflegt. Ik heb het zelf betaald. 

In veel gevallen is dit ook een kwestie van mindset. het zit in je hoofd dat je dit nodig hebt, maar het wordt een patroon om zoveel rust te nemen en soms kun je dat beter gewoon doorbreken. Probeer het af te bouwen en hou je zelf voor dat je opgeknapt bent. Lukt het echt niet dan ligt het misschien toch niet zo simpel.

Het gaat natuurlijk over jouw gezondheid, niet over het stimuleren van de big pharma of over het ondersteunen van de anti-pharma lobby (geloof me, die is minstens net zo erg).
Wat ik niet begrijp is waarom je geen second opinion vraagt en/of naar een andere arts gaat. Denk je nou echt hier op een anoniem forum medische adviezen te krijgen? Neem jezelf serieus! Het gaat over jouw gezondheid, verder niets.