Hernia ervaringen gezocht
Ik heb vandaag te horen gekregen dat ik een hernia heb. Ik loop nu een half jaar rond met vrij veel pijn in rechterbeen en ben opgelucht dat de oorzaak gevonden is. De neuroloog schetste twee mogelijke behandelingen: opereren of op de pijnpoli de boel ter hoogte van de blokkade 'uitschakelen'(?). Dit laatste is natuurlijk een tijdelijke oplossing. Van het eerste vroeg hij zich af of ik in aanmerking kom voor een operatie omdat ik geen verlammingsverschijnselen heb.
Zijn er mensen die hernia ervaringen hebben en ervaring met één van beide behandelingen of een andere behandeling en me daarover kunnen vertellen?
Alvast bedankt! Berendina
Hernia
Toen ik een nekhernia had heb ik heel veel gehad aan de site van de Ned. Ver. voor Rugpatienten www.nvvr.nl. Er is ook een forum waar je je vragen kan stellen en ervaringen van andere patienten kan lezen. Welke behandeling voor jou de beste is hangt erg af van je klachten, waar de hernia zit etc. Succes!
Fysio?
is dat niet de eerste stap?
Ik weet niet hoever de medische stand nu gevorderd is, maar toen mijn tante en oom met een hernia zaten en de keus tussen wel en niet opereren kregen, was de kans op rolstoel na de operatie nog vrij groot.(in verhouding dan)
Mijn vader heeft diverse keren een hernia gehad, en dat was fysio en rust, en toen mijn man een jaar of 2 'tegen een hernia aan zat' (volgens de fysio)was dat ook zo. Minder rust dan mijn vader (die moest echt nog plat) maar rustig aan, 'kraken', manuele therapie en warmte therapie. Hij had overigens ook last van een 'dood gevoel' in zijn ene been, en uitvalsverschijnselen.
Ja, ik 
Hoi Berendina,
Ik heb 2 x een hernia gehad, binnen een jaar.
Bij de eerste heb ik echt gecrepeerd van de pijn. Mijn hernia zat onderin de rugwervels en mijn linkerbeen was extreem pijnlijk. Noem het uitstralingspijn. Ook had ik dan wanneer ik dan in bed lag en ontspande (voorzover dat dan ging), dat been een eigen leven leidde, alsof ik een stel spastische zenuwbanen had.
Bij mijn eerste hernia heeft de neuroloog de situatie verkeerd ingeschat en beoordeeld. Ik heb daarop een 2nd opinion gevraagd en (ik kon ook echt niet meer van de pijn) daardoor lag ik binnen een week op de operatietafel. Dat herstel ging ontzettend snel, ik ben in een privekliniek geopereerd dankzij mijn verzekering.
Helaas had ik binnen een jaar op dezelfde plek weer een hernia en ben wederom geopereerd. Die operatie gaat via een kijkoperatie, dus geen halve rug open-operatie hoor. Dat bevordert ook het herstel, want de wond is vrij klein.
Inmiddels is het nu alweer 3 jaar geleden sinds hernia 2 en het gaat prima met me. Echter, het gevoel in mijn linkerbeen is nooit meer zo geworden als voor de hernia's. Hernia nr. 1 heeft de boel behoorlijk afgekneld en dat heeft te lang geduurd. Ik heb nu nog steeds dat wanneer ik moe ben of erg lang heb gestaan, die zenuwbaan gaat opspelen. Ik ken mijn grenzen 
En wat mij daarna ook erg geholpen heeft: intensief sporten om je spieren sterker te maken. Ik sport 3x per week intensief en heb geen last van mijn rug of been. Dat gaat prima.
Bepaalde dingen vermijd ik echter wel; vaatwasser uitruimen en/op zware kratjes boodschappen uit de auto... ik ben er voorzichtig mee en denk er altijd bij na. Want ik besef me heel goed dat mijn rug een kwetsbare plek is.
Waar ik ook veel van geleerd heb is mensendieck therapie. Zo ben ik meer bewust geworden van hoe dingen aan te pakken en belasting van je rug anders aan te pakken.
In mijn geval was fysio geen succes. Ten eerste omdat ik de eerste keer crepeerde van de pijn en de tweede keer heb ik gekozen voor mensendieck. Omdat ik voor mijn gevoel meer had aan hoe ik mijn lijf het beste kan aanpassen aan mijn rug, hoe te handelen.
Blokkade via de pijnpoli, daar heb ik geen ervaring mee. Ikzelf ben niet voor de tijdelijke oplossingen.
Opereren doen ze niet zo snel, neurologen zijn daar tegenwoordig terughoudend in. Maar de meningen daarover zijn divers.
Ik heb nooit spijt gehad dat ik me heb laten opereren. Ondanks de pech dat ik binnen een jaar nog een hernia kreeg. Operatie betekende verlossing van helse pijnen.
En het gaat alweer een aantal jaren prima.
Mocht je nog wat meer willen weten, dan roep je maar!
Succes, en ik hoop dat er snel een oplossing voor je komt die je van de pijn verlost.
Manlief genezen met rust, broer met operatie.
Hoi Berendina,
Mijn man heeft twee jaar geleden een acute ernstige hernia gehad. Wij konden hemel en aarde bewegen, maar hij kreeg niet eens een MRI scan om te kijken hoe acuut en ernstig de klachten waren. Mijn man huilt nooit, maar ik kan je verzekeren dat hij het niet droog hield van de pijn. Hij was in drie weken tijd tien kilo afgevallen !! ( ook spierverlies ).
Gelukkig is het met bedrust overgegaan uiteindelijk.
Mijn broer had al jaren af en aan hernia en zijn huisarts en andere zorgverleners bleven bedrust voorschrijven. Toen hij met zijn vriendin in Duitsland was voor een weekend heeft hij het zo ernstig gekregen dat opname in een ziekenhuis daar nodig was. Hij is er de volgende dag via een kijkbuisoperatie geholpen en stond dezelfde dag nog naast zijn bed !! Zonder pijn !
Ook hij heeft er restverschijnselen aan over gehouden ( dank zij het afwachtende beleid van zijn artsen in nederland ). Hij heeft een klapvoet. Goddank hoeft hij niet meer met de helse pijn te leven. Overigens moest hij in Duitsland drie verklaringen ondertekenen dat hij niet met vooropgezet plan daar naartoe was gekomen. Het schijnt met grote regelmaat voor te komen dat mensen ( in hun wanhoop ) richting de Oosterburen gaan omdat ze hier aan hun lot overgelaten worden.
M.
Nekhernia
Mijn verhaal: ik kreeg een acute nekhernia 7 jaar geleden toen ik 33 was. Het begon met pijn in mijn nek en mijn linkerarm. 8 weken rust, een nekkraag en fysio en manuele therapie hielpen niet. De pijn werd erger en ik kreeg dove vingers. Tramadol (morfine-achtige pijnstiller) hielp ook niet. Op de scan was volgens de neuroloog een kleine hernia te zien die vanzelf zou moeten weggaan; opereren vond hij absoluut geen optie. Vijf maanden heb ik geleden; ik kon nauwelijks meer eten en slapen van de pijn. Ik heb mijn zoontje van twee toen in een pleeggezin moeten laten opvangen want op een gegeven moment kon ik mijn linkerarm- en vingers helemaal niet meer gebruiken en met 44 kilogram was ik te zwak om voor mezelf, laat staan voor hem te kunnen zorgen. Nog steeds wilden ze niet opereren. Opmerking van de neuroloog: "pas als je onder een tram komt sta je bovenaan de lijst om geopereerd te worden". Via de site van de NVVR kwam ik godzijdank in contact met een kliniek in Munchen waar ik na opsturen van mijn scans met spoed kon komen om meteen poliklinisch geopereerd te worden volgens een toen nog vrij experimentele operatie (endoscopische nucleotomie). Mijn hernia was zo gecompliceerd en ernstig dat hij gedefragmenteerd was en naast mijn zenuwen zat ook mijn spinale kanaal in de verdrukking. Uit de scans daar bleek ook dat ik ernstige artrose had in mijn nek en rug. Had ik nog langer gewacht dan was ik blijvend verlamd geweest aan mijn linkerarm. Na de operatie (klein sneetje in hals onder plaatselijke verdoven en een roesje) was ik meteen pijnvrij(!) en de volgende dag kon ik naar huis. Ik heb nog anderhalf jaar moeten revalideren en het heeft twee jaar geduurd voordat ik het gevoel in mijn linkervingers grotendeels terug had. De reiskosten en de operatie werden niet vergoed; gelukkig konden mijn ouders dat geld betalen want ik had het niet. Ik heb nog een rechtszaak aangespannen tegen het ziekenfonds tot aan het Europese Hof en ik heb overwogen om de neuroloog aan te klagen maar daar had ik de energie niet meer voor. Helaas heb ik het saxofoonspelen moeten opgeven (ik kon naar het Conservatorium) want mijn nek is en blijft een zwak punt en mijn linkervingers zijn nog steeds niet 100%. Ik kreeg een paar jaar later een acute rughernia maar die ging gelukkig wel vanzelf over na 2 maanden manuele therapie. Daarnaast heb ik geleerd mijn lijf te ontzien en vooral om met oefeningen en krachttraining mijn spiercorset te verstevigen zodat mijn gewrichten niet overmatig belast worden. Ik moet nog steeds uitkijken met bepaalde bewegingen, tillen en bepaalde sporten maar tot nog toe heb ik geen hernia meer gehad. Conservatieve therapie? Prima, maar te lang afwachten met behandelen kan dus zeer negatieve en/of blijvende gevolgen hebben! Laat je goed informeren en vraag desnoods een second opinion aan.
Alvast hartelijk dank!
Erg bedankt voor jullie reacties! Helpt zaken op een rijtje te krijgen.
Hier in 2003
Dus dat is al weer een tijdje geleden. Ik had een acuute hernia,
ik heb 6 weken plat op bed gelegen afgewisseld met heel veel oefeningen, de fysio kwam 2 keer per week thuis. Ik kon aboluut niet zitten, alleen maar plat liggen.
Heel veel pijnstilling geslikt.
En ik had een voet die niet meer mee wilde doen.
Na 6 weken kon ik eindelijk het stuk naar de fysio gaan lopen ( zo'n 200 meter) en kreeg ik shocktherapie... heel vreemd gevoel maar het werkte geweldig! 3 weken later stond ik weer op tafel te dansen! letterlijk!
sterkte!
groet, polly
En...
Mijn man heeft een geweldige fysio die ook acupunctuur geeft,we zijn erg blij met die man!
Bastet
Het ligt er maar aan
Zoals je hierboven kunt zien is de ene hernia de andere niet. En is ook in het ene geval de ene behandeling geschikter dan de andere.
Bij een hernia heb je een uitpuiling van de inhoud van de tussenwervelschijf door de hardere buitenkant heen naar buiten. Vervolgens drukt dit op de zenuw die bij desbetrefend niveau hoort. Dit heb je nu eenmaal en zal niet weggaan tenzij operatief. Dat je neuroloog je dit niet 123 aanraad en zelfs betwijfelt of je er voor in aanmerking komt is omdat het vaak niet nodig is.
Heb je uitvalsverschijnselen, of ongewenst urineverlies dan moet je je met spoed bij je neuroloog melden, om restverschijnselen zoals bij de broer van Rembrand te voorkomen. Heb je nu geen uitval of i.d., dan hoef je daar ook absoluut geen zorgen over te hebben.
Het goede nieuws is dat een hernia zich vaak spontaan goed herstelt. Zenuwweefsel groeit aan met 1mm per jaar en legt zich dus een beetje om, als daar ruimte voor is. Je moet dus zelf leren hoe je in de zenuw zoveel mogelijk ruimte kan geven, b.v. met Cesar of mensendieck zoals Moppeke. Oefeningen van fysio en manuele therapie heb je waarschijnlijk al gehad, maar dit werkt heel anders en Cesar/mensendieck is mild zoals Moppeke ook zegt, dus ook wat pijn betreft goed te doen.
Groot voordeel van conservatief behandelen is dat de stabiliteit groter blijft en verdere rugproblemen hierdoor wat verkleind worden. Je moet je dit voorstellen: wanneer je de uitpuiling weghaalt houdt je eigenlijk een soort "slappe fietsband" over, waardoor belasting op gewrichten van je rug vergroot wordt.
Dus pijnbestrijding heeft ook mijn voorkeur boven een operatie. Nadeel is dat het bij sommige personen geen effect heeft, maar dit geldt voor alle soorten van therapie, het ligt er maar aan waar de hernia zit, de mate van inklemming en het vermogen van het lijf om zich te herstellen. Wat sowieso vaak blijft ook na een operatie of pijnbestrijding is lichte doofheid in een bepaalde plek van je been.
Verder vind ik dat je neuroloog je een goed advies moet geven. Het is niet de bedoeling dat je op een forum moet gaan vragen wat je met je hernia zal doen. Hier zijn cijfers over bekend, hij zal je hierop kunnen antwoorden. Kan hij het niet of hoef je er niet meer heen, leg het probleem dan aan de huisarts uit en kijk of je naar iemand kan die wel duidelijkheid verschaft.
Succes! Gr. Joep
Sluit me aan bij joep
Ik ben in 2002 geopereerd aan een hernia in de onderste wervels. Ik moest geopereerd worden ivm uitval en verlammingsverschijnselen. Ik was er heel bij mee en nog, want ik kan eigenlijk zo goed als alles. Een leven als rugpatient blijf je houden en je beperkingen sowieso.
Maar ik zou het nooit zomaar adviseren. Het wordt vaak geidealiseerd. Ze halen een stuk tussenwervel weg, wat er wel hoort te zitten! Ik was pas 25, dus ik zal heel zuinig moeten zijn op mijn rug, wil ik niet weer ooit geopereerd moeten worden.
Probeer eerst alles wat in je macht ligt om te herstellen, is er dan echt geen andere weg kies dan pas voor opereren. Bij mij was er geen keuze, want ik was ineens spoed helaas.
Sterkte! en heel veel beterschap!
