Handen in het haar

Kern

Als ik het begrijp heb je nu wel een rolstsoel en krijg je taxi vergoed, en je hebt revalidatietherapie.
Nu is er een verschil van mening tussen de WMO en jou: jij wil graag een electrische rolstoel, omdat het in de revalidatietherapie niet lukt om zelf de rolstoel in beweging te krijgen.
De WMO vindt dat je nog even moet doorgaan met de revalidatie. Daar zit een verschil in perspectief tussen: jij denkt dat het slechter wordt, de WMO denkt dat het beter wordt.
En de WMO vindt dat je kinderen kunnen helpen met duwen (en wellicht ook nog andere hulp).
Nu wil je via een andere weg een electrische rolstoel.
Ik geef toch een paar vragen terug, alhoewel het eigenlijk impertinente vragen zijn, maar je stelt je vraag op een publiek forum.
Bij de revalidatie ben je bezig om te oefenen met zelf rollen. Delen zij jouw pessimisme.over de kans van slagen?
Heb je nog andere hulp, behalve je kinderen? Geeft de WMO andere hulp, bijvoorbeeld in het huishouden, of moeten je kinderen alles doen? Heb je ooit gedacht aan iets van een maatjesproject?
Heb je enig idee hoeveel geld zo'n rolstoel kost en hoeveel geld je nodig zou hebben?
Soms helpt het om pers, krant, radio en televisie in te schakelen. Of de lokale politiek, de wethouder, liefst met foto's in de plaatselijke krant.
Ik weet helaas geen plekken waar een paar duizend euro (als het zoveel is) klaar ligt.

Tsjor

Tsjor

Bedankt voor je reactie.
Taxi zelf moeten regelen.
Kon ook niet volgens wmo.
Zelf via zorgverzekering gedaan.
Bij deze therapie voel ik mij goed.
Wil ik graag afmaken.
Duurt minimaal half jaar.
Wmo hebben zelf gezegd de ziekte niet te kennen.
Maar ze hadden ergens een prognose gelezen.
Mijn ziekte uit zich bij mij erg progressief.
Via maatschappelijk werk bezig om te kijken of er nog opties zijn voor huishoudelijke ondersteuning en ondersteuning in gezin.
Revalidatie werkt niet aan zelf kunnen rollen.
Door mijn schouder onmogelijk.
Ben alleenstaand. Helaas door laatste jaren zo'n beetje heel de vrienden groep verloren.
Dus weinig hulp, sta overal alleen voor.
Wmo stelt dat de kinderen makkelijk mij kunnen verzorgen en huishouden kunnen doen.
Therapie is in ziekenhuis. 2x per week dagbehandeling.
Tussen de therapieën heen moet ik nu een gastdame bellen om mij van plek naar plek te brengen.
Omslachtige manier.
Wmo houd zich zo star vast aan regeltjes.

Begrijpelijk

Ik snap je frustraties over de WMO helemaal, maar het kost teve3el energie om daar alle pijlen op te richten.
Het kan best zijn dat de taxi niet vergoed wordt door de WMO, maar door de zorgverzekeraar, dat zijn afspraken.
Dat een gastvrouw je moet rijden naar de behandeling in het ziekenhuis zal niet opgelost worden door de WMO, daar zijn de gastvrouwen voor.
Dat de WMO veel te gemakkelijk denkt over de inzet van kinderen is bekend. Mijn ervaring is dat als de kinderen zelf kunnen aangeven wat ze zelf al doen, dat er dan ook iets gemakkelijker hulp komt. Maar het blijft heel erg beknibbeld en zurig toegekend.
Goed dat je met maatschappelijk werk zoekt naar meer ondersteuning.

Tsjor

rotary

wat een ellende.. Ik probeer mee te denken: stichting Mee ? Ik weet dat een rotary club soms ook individuen steunt met een rolstoel. Nou snap ik dat het moeilijk is je hand op te houden, misschien is er nog een ander fonds.
Is er ook een klachtenprocedure voor de wmo? Als op papier staat van je arts of behandelaar dat je handicap blijvend is zouden ze niet zo moeilijk moeten doen. Mijn ervaring is ook dat hulp bij de aanvraag van een ergotherapeut/arts meer zoden aan de dijk zet dan zelf een aanvraag indienen.

fonds

Ik weet niet waar je woont, maar dit fonds bv zit in Groningen; https://www.hazewinkelfonds.nl
Gastdame bellen moet maar voorlopig, zo snel zal het niet opgelost zijn. Daar zijn ze wel voor! sterkte

Mijntje

Dank je wel voor je reactie .
Ik woon aan de andere kant van het land, Limburg.
Stichting Mee heb ik al, maatschappelijk werk.
Rotary club ga ik eens opzoeken.

Gr rymcke

Fondsen

https://nationaalhulpmiddelenfonds.nl/site/

Clubs als de Rotary kun je vragen of ze een fonds hebben waaruit jou hulpmiddel betaald zou kunnen worden. En je kunt er vragen stellen over de mogelijkheid dat iemand je begeleidt.

Je hebt er meer. Bijvoorbeeld ook de Johanniterorde.

Nu zal het in Nederland niet altijd gaan om fondsen voor hulpmiddelen of betaling daarvan, maar het is de moeite waard om dat uit te zoeken. Vooral aan je plaatselijke afdeling van deze serviceclubs.

Uit de eerste link
"Wat is het Nationaal Hulpmiddelen Fonds en wat kunnen wij voor u betekenen?
Het Nationaal Hulpmiddelen Fonds is een initiatief van verpleegkundige Arienne Noordermeer. Tijdens haar werk merkte zij dat veel mensen een hulpmiddel nodig hebben, maar dat niet vergoed krijgen en niet kunnen betalen. Voor deze mensen heeft zij het Nationaal Hulpmiddelen Fonds opgericht."

Dank je AnneJ

Ik lees mee, want ik ben al maanden aan huis gekluisterd door iets neurologisch. Ik zit nog middenin de onderzoeken maar de kans is best aannemelijk dat er geen goede diagnose kan worden gesteld, want hersenen zijn vreemde dingen.

Ik ga een scootmobiel aanvragen bij de gemeente, maar het is maar afwachten of ik die krijg. Mijn gemeente is niet bepaald toeschietelijk met hulpmiddelen. Maar ik kan al maanden niet meer werken, heb geen sociaal leven meer, ik ben voor alles afhankelijk van anderen (en mijn sociale kring is zeer klein) en ik vlieg tegen de muren op inmiddels. Bij wijze van spreken dan, want in werkelijkheid zit ik elke dag op de bank te wachten tot de dag weer voorbij is. In de gang staat al enkele weken een rolstoel die ik via een hulpmiddelenleverancier heb geleend, maar er is nog niemand geweest die me kan duwen. Mijn kinderen zijn volwassen en hebben het druk, met de buren is weinig contact (ik heb wel mijn best gedaan maar het zijn jonge drukke mensen met kinderen en een baan), en familie is er niet in de buurt. Ik wil ook niet het zielige eenzame slachtoffer uithangen, ik ben zelf altijd actief en druk geweest, maar ik zit nu al maanden in een naar, zwart gat omdat ik nog maar amper de deur uit kan, alleen (met moeite en een geleende rollator) bij de buurtsuper als ik een minder slechte dag heb. Ik ben altijd heel zelfstandig en zelfredzaam geweest, het is zo frustrerend dat dat nu niet meer kan.

Mocht mijn verzoek afgekeurd worden, dan ga ik het daar proberen.

Rymcke, ik wens je heel veel sterkte met alles.

Even ano

Zie veel herkenning in jouw verhaal.
Met veel pijn en moeite scootmobiel gekregen.
Rollator is geen optie door mijn arm.
Kan ook niets meer zelfstandig.
Mijn zoon van 13 (jongste) helpt mij enorm.
Hulp krijgen we niet, vinden dat de oudste kinderen het maar moeten doen.
Huishoudelijk en verzorgend.
Werken of zijn weg naar vrienden.
Doe eigenlijk steeds als hij terugkomt van school dé dingen zoals boodschappen.
Muren komen ook op mij af.
Alles wat ik deed, sport, hobbies, eigen bedrijf is weg.
Binnenshuis kruip ik door mijn kamer.
Rolstoel gaat niet. Huis aanpassen vind wmo ook niet nodig.
Schuift het af op de woningbouwvereniging.
Bij Wmo Blijven ze zeggen is tijdelijk.
Maar ziekte word alleen steeds erger.
Links NA, die niet beter word.
Rechts FNS met uitval van mijn benen.
Volgens fysio ernstige vorm.
Hoop nu dat de behandeling aanslaat.
Sociaal leven, heel klein, eigenlijk nihil.
Contacten zijn mijn kinderen en keer winkel.
2 dagen dagbehandeling voelt als uitstapje, dus contact.

Waar is

de vader? Kan hij iets betekenen voor zijn kind? Dat lijkt me de meest voor de hand liggende optie.

Lanza

De ouder is degene met de beperking, hoezo moet vader nu iets doen?
Deze ouders zijn alleenstaand, een ex gaat in de meeste gevallen echt niet meer op deze schaal helpen hoor!

Tjonge, jonge, je hebt echt een enorme betonplaat voor je kop.

Wmo

Zou je die elektrische rolstoel voor elkaar kunnen krijgen door de optie huur te noemen bij het WMO.

De verwachting is dat je de rolstoel zelf kan transporteren maar dat lukt nu nog niet. Is tijdelijke huur een optie? zou het wmo daar open voor staan?

En je kinderen moeten ook goed duidelijk maken dat zij de verzorging niet aankunnen. Ze moeten immers ook naar school.

Een brief naar een wethouder waarin je de schrijnende situatie waar je nu in zit uitlegt wil ook wel eens helpen. Het wmo is in sommige grmeentes zo schandalig streng dat het ten koste gaat van de leefbaarheid van mensen.

En trek je niks van lanza aan. Haar stokpaardje is dat alle problemen opgelost worden als vaders de helft gaan doen. Geen idee hoe d a t jouw problemen oplost overigens .

Quote:

De ouder is degene met de beperking, hoezo moet vader nu iets doen? Deze ouders zijn alleenstaand, een ex gaat in de meeste gevallen echt niet meer op deze schaal helpen hoor!

De ex is de vader van de kinderen, dus hij zou voor zijn kinderen kunnen zorgen. Hij hoeft niet te helpen, hij hoeft alleen fatsoenlijk zijn deel te doen, omdat het net zo goed zijn kinderen zijn. Het gaat dan vooral om de jongste, aangezien de rest al volwassen is.

Lanza en Flavia

Dank jullie voor jullie reactie.
Idd het gaat om mij.
Moeder dus.
Vader is echt uit beeld.
En anders had hij mij echt niet geholpen.
Heb er altijd alleen voor gestaan.
Doordat ik altijd mij zelf op de laatste plaats zette en altijd voor iedereen zorgde, ben ik ziek geworden.
Overbelasting en toch maar door blijven gaan.
Lichaam heeft nu vanalles letterlijk uitgezet.
FNS.

Vlinder en quote Lanza

Lanza, alleen oudste heeft nog sporadisch contact met ex.
Rest niet. Sterker nog hebben hem sinds scheiding ook niet meer (willen) (ge)zien. Is allemaal zo Vastgelegd.
Heeft ons te veel aangedaan.
Vlinder, dank je voor het meedenken.
Helaas staat wmo nergens voor open.
Ja inruilen scootmobiel voor aanpassing rolstoel heel misschien .
Vond ik geen optie.
Want dan kan ik niet meer zelfstandig boodschappen met mijn zoon doen.
Met alleen oversteunende rolstoel red ik het niet.
Afstand te ver.
Voel mij nu al kasplantje.
Dus da ik zo wie zo niet mee accoord.

Wmo

Wno houd zich aan de regeltjes.
Oudste kinderen werken fulltime en de vrije dagen zijn ze vaak weg.
Maar wmo zegt : nee de wet zegt .....
Dus huishoudelijke ondersteuning en verzorging krijgen we niet.
Nu de link van Anne aangeschreven.
Kijken wat zij zeggen.
Morgen weer met stichting mee, maatschappelijk werk bellen. Ook lastig, want mijn spraak is steeds weg, door de ziekte kom ik niet meer uit mijn woorden.
Misschien dat ik in aanmerking kan komen voor bijzondere bijstand.

Bezwaar maken en voorlopige voorziening

Bezwaar

Als je het niet eens bent met een beslissing van je gemeente over de WMO voorziening die je toegekend krijgt, dan kun je bezwaar maken. Bezwaar dien je binnen zes weken schriftelijk aan te tekenen. Dit doe je door middel van een brief (bezwaarschrift) te schrijven. In je bezwaarschrift geef je duidelijk aan waarom de beslissing van de gemeente niet terecht is. De gemeente heeft op haar beurt dan zes weken de tijd om een nieuwe, gemotiveerde beslissing te nemen. Is dat nog steeds niet wat je wenst, dan kun je (opnieuw binnen zes weken) beroep aantekenen bij de rechtbank. Tegen de beslissing van de rechtbank kun je eventueel óók nog (binnen zes weken) in beroep gaan bij de Centrale Raad van Beroep.

Extra weermiddelen: tijdelijke oplossing en dwangsom

Je merkt dat er wel wat tijd overheen kan gaan voordat je de nodige WMO hulp of ondersteuning in je bezit hebt. Soms heb je die tijd gewoon niet. Zit je bijvoorbeeld zonder rolstoel of heb je de verkeerde zorgmiddelen gekregen, dan ben je als zorgbehoevende als het ware vastgeketend. Als het gaat om een dergelijke ‘noodsituatie’, dan kun je bij de rechtbank vrij makkelijk om een ‘voorlopige voorziening’ vragen, voor de periode waarin je bezwaar of klacht wordt behandeld.  
 Let wel: dat de rechtbank een voorlopige voorziening toekent houdt niet automatisch in dat je bezwaar of klacht uiteindelijk ook gegrond wordt verklaard. Het kan zijn dat je de voorlopige voorziening moet terugbetalen aan de gemeente als je geen gelijk krijgt met je bezwaar of klacht.

Gemeenten mogen de hele procedure niet nodeloos rekken en zijn verplicht binnen de gestelde termijnen te handelen. Doet je gemeente dat niet, dan kun je op grond van de Wet dwangsom en beroep bij niet tijdig beslissen afdwingen dat je gemeente zich aan de wettelijk voorgeschreven beslistermijnen houdt. 
Je geeft de gemeente concreet nog twee weken de kans om te beslissen door aan te geven dat je anders gebruik zal maken van de Wet dwangsom en beroep.

Is dit iets voor je?

Dit komt hiervandaan

https://www.supportbeurs.nl/nieuws/wmo-niet-eens-met-je-gemeente-je-staat-niet-machteloos

Vlinder

Wmo heeft mij aan de telefoon echt duidelijk gemaakt dat bezwaar weinig nut had.
Had ik namelijk al gezegd.
Financieel zou ik dit ook echt niet kunnen betalen.
En dit kost zoveel energie.
En deze is voor mij echt heel weinig.
Dingen regelen kost veel energie.
Heb ik meestal 2 dagen nodig om bij te komen.
Sociaal wijkteam weet dit helaas dus weten dat ik het niet aankan.
Heeft meteen weer terugslag tot gevolg.

Schandalig

Wmo heeft mij aan de telefoon echt duidelijk gemaakt dat bezwaar weinig nut had.

Dat is echt schandalig maar ze komen ermee weg. Jij bent te moe om bezwaar te maken en bovendien bang dat het geld gaat kosten.

Ken je niemand die het voor je zou willen doen? Iemand die er niet emotioneel bij betrokken is.

Vlinder

Deze kosten kan ik financieel niet trekken.
Oude huis met schuld moeten verkopen, deels onder 'dwang' van ex, dus betaal ik elke maand voor.
Houd 35 euro per week over voor de poezen, 4 personen en mijn medicijnen.
In principe zou mijn zoon best dit soort dingen kunnen doen maar ik zou emotioneel mij continu meegetrokken worden.
Door soort dingen moet ik er nu niet bij hebben.
Kan ik niet aan.

Dragen je kinderen bij

financieel?
Of houd je ook maar zo weinig over met hun bijdrage?

Sterkte, wat een moeilijke situatie.

Je zou toch aannemen dat een sociaal wijkteam aangewezen is om met je mee te denken.

Annie

Meer bijdrage van de kinderen.
Wil hen financieel niet te veel belasten.
Bijstand krijg ik maar 30 % van door 2 werkende kinderen de rest vullen zij samen aan.
Oudste komt regelmatig zo van mam nog was nodig van de winkel. En dan brengt hij het mee.
Mag ik dan niet betalen.
Voel mij dan meteen super schuldig.
Wijkteam = wmo en doet verder niets meer.
Zeggen niets meer te kunnen doen.
Nu hoop gevestigd op maatschappelijke ondersteuning.
Stichting Mee

Maar waarom

voel je je schuldig als je (volwassen? ) kinderen extra bijspringen?
Jullie wonen samen en vormen dus samen een economische eenheid.
Zij besparen vast ook veel geld door bij jou te wonen.

Revalidatie centrum

Logisch dat iemand die een besluit neemt, zegt dat bezwaar geen zin heeft. Want anders hadden ze hun eigen besluit wel aangepast. Dus die opmerking van de gemeente: daar zou ik me niet zo druk om maken.

Maar goed; biedt het revalidatiecentrum/ziekenhuis geen maatschappelijk werk aan als onderdeel van je traject? Zij hebben vaak korte lijnen met WMO en gemeente en weten nog wel eens hoe ze ambtenaren moeten informeren en daarmee overtuigen. Bv door te melden dat je revalidatie niet gebaseerd is op herstel maar stabilisatie en dat daarom de herstel prognose er niet is.

En als je dan toch met maatschappelijk werk in gesprek bent; vraag eens of er vrijwilligers zijn die je willen helpen. Zo is er hier in de omgeving een soort vrijwilligerscentrale van welzijnswerk. Dat zijn mensen uit de regio die zich aangemeld hebben om anderen te helpen, inclusief het brengen en halen naar artsen of revalidatie centra. Misschien is er bij jou ook zoiets? Of kunnen ze iets verzinnen met een andere patiënt die met jou meereist en je even helpt, zodat je in elk geval je revalidatie kunt volgen. Ja, dat is niet de ideale wereld, maar zo ben je wel bezig met herstel ipv dat je je heel erg focust op wat anderen zeggen dat je niet kunt.

onafhankelijk clientondersteuner

Zo'n gemeente kan wel van alles zeggen om je te ontmoedigen bezwaar te maken en ze wéten dat je momenteel moe en kwetsbaar bent, sommigen maken daar misbruik van. Ik heb het helaas zelf meegemaakt en ik weet maar al te goed wat er kan gebeuren als je de verkeerde persoon treft.

Probeer een onafhankelijk clientondersteuner te vinden, Mee heeft die (maar niet in elke gemeente), maar je kunt ze ook elders vinden. De gemeente heeft mij hier nooit op gewezen, wat ze wel hadden moeten doen.

https://www.regelhulp.nl/ik-heb-hulp-nodig/hulp-bij-regelen-zorg

Omdat ik PGB heb en lid ben van Per Saldo, kon ik daar ook juridische hulp krijgen.Toen werden de fouten snel rechtgezet, maar goed, mijn situatie is inmiddels verslechterd dus ik mag binnenkort weer aan de bak om de WMO ervan te overtuigen dat ik écht de deur niet meer uit kan en dat mijn kinderen en buren écht niet structureel kunnen inspringen.

Wat het kostgeld betreft: het is helemaal niet gek als inwonende werkende kinderen bijdragen in de kosten. Ze zouden veel meer kwijt zijn als ze op zichzelf zouden wonen en het is dan ook niet meer dan normaal dat ze een steentje bijdragen. In de vorm van boodschappen of van geld (maar pas op dat dat wel man van de sociale dienst, ik weet niet in hoeverre het verrekend wordt - overleg het met je inkomstenmanager voor ze je daar op pakken).

En tenslotte: laat je door niets en niemand, en helemaal niet door Lanza, dwingen details te geven over de behulpzaamheid van je ex. Je staat er alleen voor, aan je ex heb je niks, punt uit, en verdere details gaan niemand wat aan.

Nog even over contact opnemen als je niet kunt spreken: kijk voor mogelijkheden om te mailen (wel met ontvangstbevestiging want instellingen zijn nog wel eens laks met antwoorden), sms, whatsapp of misschien kan maatschappelijk werk voor je bellen.

Sterkte, en laat je niet klein krijgen, hoe murw of moe je ook bent, want jij zit ermee!

Je volwassen kinderen

werken fulltime en wonen nog bij jou? Waarom gaan ze niet uit huis? Het zou al veel schelen als alleen je jongste van 13 nog thuis zou wonen.

En anders kun je hen echt om een bijdrage vragen. Waar gaat hun geld nu heen? Ze werken fulltime en hebben nagenoeg geen vaste lasten, dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik snap wel dat ze je geen extra geld willen geven. Er komt veel geld binnen op jouw adres, dus dan ook samen de lasten betalen. Het gaat om volwassen mensen, geen kinderen meer.

uit huis

"werken fulltime en wonen nog bij jou? Waarom gaan ze niet uit huis? "

Ik weet dat het in jouw ideale wereld niet voorkomt, maar grote delen van het land hebben te maken met woningnood in zowel de koop- als huursector, waardoor met name jonge mensen gedwongen bij hun ouder(s) moeten blijven wonen.

Dat weet ik

maar als je weinig eisen stelt zijn er echt wel mogelijkheden.

Ik heb jarenlang op mezelf gewoond, terwijl ik ook nog studeerde. Ik had geen tijd om fulltime te werken en moest daarnaast nog hoge studiekosten betalen, dus ik had een stuk minder geld te besteden dan de kinderen van ts. Hordes jonge mensen wonen op een eenvoudige kamer op deze leeftijd en delen een oude keuken en wc/douche, waarom zou dit voor de kinderen van ts geen optie zijn?

Zo te horen kan ts de lasten echt niet meer dragen, dus thuis wonen is echt geen optie meer. Tijd om op eigen benen te gaan staan. Dat is moeilijk in deze tijd, dat wil ik zeker niet ontkennen, maar wel mogelijk als je lage eisen stelt.