GGZ voor kind, hoe werkt dit?

Overdreven

Het lijkt me dat de GGZ die door de gemeente wordt betaald bedoeld is voor mensen en kinderen met wie echt iets aan de hand is en niet voor kinderen die hun vriendinnetjes missen en heimwee hebben naar hun vorige land. Ze is duidelijk geen probleemkind. En ondersteuning aan een kind geven, is dat niet de taak van ouders? Heb je in Amerika gewoond dat je deze ouderlijke taak wil uitbesteden?
Als jij wil dat je kind over haar heimwee praat om het leed te verzachten zou je dat of zelf kunnen doen of je zou het zelf kunnen betalen als je het zo belangrijk vindt dat ze met iemand praat. Je bent inderdaad erg Nederlands dat je denkt dat de gemeenschap voor dit soort kleine probleempjes moet betalen.
Jullie hebben de beslissing genomen naar het buitenland (buitenland voor je kind) te verhuizen, dan kun je ook zelf het verdriet wegnemen dat het je kind heeft opgeleverd. Verder is het een kwestie van de situatie nemen zoals die is.

school

ik zou eerder via school kijken welke begeleiding zij leerlingen kunnen bieden.
Bij de basisschool van mijn dochter is er bijvoorbeeld een kindercoach beschikbaar. Deze informatie is in de schoolgids te vinden.

Anders via de huisarts en de praktijkondersteuner, de laatste is een gespecialiseerde medewerker voor geestelijke gezondheidszorg. Deze doet de doorverwijzing naar GGZ.

GGZ begeleiding lijkt me net als Dees erg grof geschut maar daar kan de huisarts je meer over vertellen.Wil je toch via GGZ houd dan wel rekening met lange wachttijden, eerste gesprek na een week of 10, dan de diagnosestelling en dan zeker maanden tot een jaar wachten. Gezien de problematiek zullen jullie waarschijnlijk niet hoog op het prioriteitenlijstje komen.

Keuze is dan om zelf de coach te betalen.

Je hebt er al een

Je hebt een prima begeleider op het oog, zeg je. Dan is diegene denk ik de aangewezen persoon om je vraag aan te stellen. Als het enigszins mogelijk is, zou ik de sessies dan zelf betalen, dan heb je niets met de gemeente en de GGZ te maken. Je dochter kan daar waarschijnlijk ook eerder terecht dan wanneer je de "gratis" route probeert.

Niet

De GGZ werkt actief samen met de jeugdbescherming. Jij denkt dat je je goed bezig bent met de ondersteuning van je kind maar deze mensen beoordelen je als mankerende ouder want er is een 'zorg' en dat komt door falende ouders en dus: kindermishandeling. Onder kindermishandeling valt tegenwoordig alle zorg voor jeugdigen. Voor je het weet ga je van 'zorg' naar 'justitie'.
Ook vrijgevestigd blijf je voorzichtig. Deze mensen zijn je vrienden niet. En je kunt je persoonlijke zorgen niet bij ze kwijt. Thuis bij jou is alles koek en ei.
Je bent 1 melding verwijderd van een overhoop leven.

School

Ook school zou ik niet belasten met dit soort vragen. Voor je het weet nemen ze het zwaarder op dan jij bedoeld en ook hier: je bent 1 telefoontje weg van een melding naar justitie. Doe jezelf een plezier en stort je niet in dit wespennest als het niet absoluut noodzakelijk is.

Ga met je kind naar paardrijden, judo of zoek een leuk kinderkoor. En bespreek zelf met haar de heimwee en ervaringen in een voor haar vreemd land met een vreemde taal. Misschien zijn daar wel boekjes over? Bel eens met de bieb of zo? Of maak zelf een boekje samen met je dochter over haar ervaringen.

nou

Ik zou de hulp van je kind meer zoeken in andere zaken. Zit ze op een sport, scouting, hobbyclub? Zo nee, dan is dat het eerste wat ik zou gaan organiseren. Laat haar wat dingen uitproberen. Dit zijn vaak plekken waar kinderen leuke contacten opdoen.

En verder kun je zelf zorgen voor goede contacten op school. Als je andere ouders kent, is het ook makkelijker om eens speelafspraakjes te regelen als je dochter dat zelf niet goed durft.

De heimwee lijkt me logisch en normaal. Heeft ze wel contact met haar vriendinnen daar?

En geef haar wat extra aandacht door dingen met haar samen te doen. Wat is er in Nederland dat er niet in haar thuisland is? Vast genoeg te ontdekken wat de moeite waard is!

Oke, je hebt de tijd niet helemaal mee nu met corona, maar er kan een heleboel ook al weer wel.

Ik zou zeker geen hulp zoeken bij een of andere peut of loog. Daarmee geef je je kind hooguit het gevoel dat er iets niet goed is met haar of met wat ze voelt of denkt. En dat is natuurlijk helemaal niet zo. het zijn volkomen normale gevoelens die ze heeft, die horen bij de situatie waar ze in zit. Maak het niet groter dan het is!

Algemene Informatie: de Jeugdwet

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/jeugdhulp

Zoals je al ziet aan deze pagina over 'jeugdhulp' gaat het volgens de overheid vooral om 'Jeugdbescherming', 'Kindermishandeling' en 'Jeugdcriminaliteit'. Volgens de politiek en de overheid is geestelijke gezondheidszorg vooral een openbare orde probleem.
Veel hulpverleners aan kinderen zijn, vooral sinds de nieuwe jeugdwet, wat anders gaan doen of mee gaan doen met de meldingsbureaucratie.

Nou

'We wonen nu sinds een jaar of 2 in NL, gaan wel weer weg, maar geen idee wanneer.'

Ik weet niet hoe vrijwillig je expat-status is, maar je zou er voor kunnen kiezen om gewoon niet weer weg te gaan. Dat zou voor je dochter een hoop onzekerheid weg nemen.

Verder: zit ze op een internationale school? Daar zullen ze toch wel ervaring hebben met kinderen die last hebben van de wisselingen? Daar zou ik eerst informeren.

Bevestiging

Veel van deze antwoorden geven me de bevestiging van het gevoel dat ik inderdaad al had gekregen over geestelijke gezondheidszorg voor kinderen hier in NL. Bedankt daarvoor.

AnneJ, inderdaad, het lijkt te worden behandeld als 'een probleem van openbare orde'. Niet echt handig om te wachten tot kinderen helemaal in de knoop zitten totdat je eindelijk met een professional in zee mag. Een beetje het effect van een loodgieter bellen als je huis half onder water staat

Ik repareer toch echt liever het kraanleertje, of als het te ver buiten mijn expertise ligt bel ik liever een loodgieter voordat de boel uit de hand loopt. Ik heb zelf ook professionele psychische hulp en dat is echt niet om superzware redenen - ik ben er op tijd bij. Het was fijn geweest als dat ook voor mijn kind mogelijk was geweest.

Op reacties van mensen die onzin uitkramen als 'je ouderlijke taak uitbesteden' ga ik dan ook maar niet in. Maar mocht je er van wakker liggen Deirdre, nee, we komen niet uit Amerika, uit een heel ander werelddeel zelfs.

Bedankt iedereen verder!

Maar Milène

Je repareert toch ook zelf je kraanleertje, en je betaalt toch ook zelf de loodgieter? Pas als er schade aan je huis is door lekkage schakel je de verzekering in. Je analogie gaat perfect op.
En daarom is er dus niet zoiets als GGZ voor kinderen die alleen wat ondersteuning nodig hebben. Dat is het vangnet voor als die hulp niet genoeg was en er meer werk verzet moet worden.
Verder lijken mij de tips om het op de internationale school te vragen (als je dochter daar zit) een hele goede. Ook het proberen zekerheid te scheppen lijkt me een goede optie. Misschien weet je nog niet wanneer jullie wel weggaan, maar weten jullie wél dat het niet in de komende 3 jaar zal zijn (ik noem maar wat). Dat kan je dochter wellicht ook al helpen. En verder inderdaad proberen zelf haar steun en toeverlaat te zijn. Er zijn toch facebookgroepen en dergelijke voor expats? Daar kun je vast veel ouders vinden die met hun kinderen hetzelfde meemaken. Die hebben wellicht ook tips voor je.

Milene

'Het was fijn geweest als dat ook voor mijn kind mogelijk was geweest.'

Het ís ook mogelijk. Je bent alleen niet bereid om er voor te betalen, blijkbaar.

Geld, geld, geld

Het doortrekken van jouw analogie door ElenaH is de spijker op zijn kop: je wil anderen laten betalen voor een klein probleempje van je dochter. Natuurlijk is je dochter verdrietig dat ze haar vriendinnetjes en vertrouwde omgeving mist. Natuurlijk is het lastig dat veel dingen in Nederland anders gaan dan waar jullie woonden. Maar dat is geen opmaat naar een depressie met zelfmoordneigingen. Dit is een hobbeltje waar ze even overheen moet met jouw hulp en jouw portemonnee en niet een levensbedreigend probleem waar de Nederlandse overheid voor op moet draaien.

Op dit forum krijg je antwoord op je vraag en als je dan zo kinderachtig reageert omdat wij niet allemaal met je meehuilen dat het zo zielig is voor je dochter en dat wij geen inzamelingsactie voor je beginnen, geeft maar aan dat het je alleen maar om het geld te doen is. De reacties hier laten zien dat de mensen hier op OO vinden dat je zoiets zelf moet betalen en datje de GGZ ver van je moet houden.

Is niet moeilijk

"Het was fijn geweest als dat ook voor mijn kind mogelijk was geweest."

In vervolg op Elena: dat is dus mogelijk. Zie mijn eerdere reactie. Het is niet moeilijk. Bel de hulpverlener die je hebt uitgezocht en maak een afspraak.

Zo hebben wij het zelf trouwens ook jaren gedaan, de wachtlijsten waren te lang en ik had eerlijk gezegd ook geen zin in de GGZ, dus ik heb gewoon zelf een therapeut gebeld (op basis van een persoonlijke tip van een vriendin). De therapie kon snel van start en hielp zo goed! Die facturen betaalde ik met een grote grijns. (Als je het niet kan betalen, dan is het wat anders natuurlijk.)

In mijn verzekering zit in het aanvullende pakket ook parapsychologische zorg.

Ik heb een dyslexietest daarop kunnen declareren. Weliswaar maar 150 euro maar het is toch iets. Een beetje ondersteuning voor je dochter zou daar bij ons ook onder vallen.

Verder deel ik de mening dat wat ondersteuning voor je dochter niet bij het GGZ thuishoort.

En wil je niet ergens zelf voor betalen dan zal je op zoek moeten gaan naar een zeer ruim aanvullend pakket. Alles is te verzekeren als je er maar voor betaald.

Tja

Iemand die niet weet hoe het hier werkt de mantel uitvegen omdat ze denkt dat psychosociale hulpverlening in het ziekenfondspakket zit. Puhpuh.

We gaan hier duidelijk de Angelsaksische kant uit. Betrap ik mezelf ook op. Betaal ik zomaar zoveel belasting voor de hulpverlening en de scholen. En als ik ze dan nodig heb geven ze niet thuis!

Geef dat geld maar aan mij. Hadden mijn kinderen voor veeeeeeeel minder geld en gedoe goede scholing en hulpverlening gehad.

En nu moest ik toch nog zelf geld neerleggen voor trainingen en een orthopedagogische praktijk en een particuliere psychiater.

Huh Aane J

Blijmbaar heb jij slechte ervaringen met ggz?
Wel apart om te veronderstellen dat doorverwijzing naar ggz min of merr gelijk zou staan vermoeden van mishadeling, jeugdpolitie, verwaarlozing.....
Mijn dochter is toentertijd door ha doorverwezen naar ggz ivm langdurige depressieve klachten. Los van het feit of de gesprekken en hulp via ggz wel of niet baaat hebben gehad, zie ik niet het verband met het hier voorgenoemde.
Wellicht dat in bepaalde verdachte situaties dat ter sprake komt?

Voorkant en achterkant Bieb

De afgelopen jaren had je soms ggz instellingen die de waarschuwing dat ze zaken doen met Veilig Thuis op een poster in de wachtkamer hadden hangen.
Verder is het een voorkant-achterkant verhaal en ze houden het graag zo.
Voorkant zijn de gezinsvriendelijke verhalen en diensten. Achterkant de protocollaire meldingsprocedures. En de aantallen gemeldde klanten. Over de schutting klanten is dat. Terwijl de GGZ de beste behandelaars zouden kunnen zijn zijn ze soms ook het meest rancuneus of protocollair.
Verder kun je voor details beter de draad 'jeugdzorg' eens doorspitten.
Niet voor niets heb je de BVIKZ, stichting KOG, Jeugdzorg Dark Horse en anderen die opkomen voor ouders en kinderen die geen hulp maar justitie krijgen.
Verdacht veel normale ouders en kinderen helaas.

ga naar je gemeente

Ook lichte ondersteuning valt onder de jeugdzorg die door de gemeente vergoed wordt. Juist om te voorkomen dat er later duurdere trajecten nodig zijn.
Helaas is het overal versnipperd, dus het is moeilijk om aan te geven wat er wel en niet vergoed wordt, dat zal in elke gemeente anders zijn. Je moet dus bij je eigen gemeente zijn.

Heb je echt jeugd GGZ nodig, dan kan de verwijzing ook via de huisarts (al is het dan nog steeds de gemeente die het betaald). Maar dan moet er het vermoeden zijn van een stoornis.

Nou je hoeft niet meteen naar de GGZ

Je kunt ook naar een vrijgevestigde psycholoog die een contract heeft met je gemeente. Moet je wel een verwijzing van de huisarts hebben en die moet in de verwijzing een klacht linken aan een mogelijke DSM-diagnose. Dan zit je niet in een grote instelling maar in een praktijk met 1 of meerdere psychologen. Als dat op de goede wijze gaat, vergoedt de gemeente de behandeling.

Ik denk dat wij op basis van de summiere informatie ts geeft helemaal niet kunnen zeggen of ondersteuning onzin of noodzakelijk is.

Die vrijgegevestigde psycholoog

Is ook jeugd ggz.

Oké

Wist ik niet. Ik dacht GGZ is tweede lijn en ‘gewone’ vrijgevestigde psycholoog eerste lijn. Weer wat geleerd.
Maar dan nog blijft: ga met het probleem naar de huisarts. Die kan een inschatting maken op basis van wat je kind daar vertelt. Op afstand Is door onbekende leken niet te bepalen wat nodig is en wat niet.

#22

Volgens mij heeft Aagje gelijk. Als je kiest voor hulp buiten de ggz en hebt steun nodig op financieel gebied dan moet de hulpverlener een contract hebben met de gemeente. Dus of zelf betalen of een andere kiezen.

eerste lijn en tweede lijn

Zijn eigenlijk verouderde termen. Voor volwassenen gaat het nu om basis GGZ en specialistische GGZ. Voor kinderen hangt het ervan af hoe de gemeente het noemt.

Per gemeente is het ook anders hoe omgegaan wordt met vergoeden van zorgverleners waar geen contract mee is. Daar kunnen we hier dus geen algemene uitspraak over doen.

Ja maar

Is een kind dat heimwee heeft naar een peut/coach sturen niet als schieten met een kanon op een mug?
Ik ben erg voor solidariteit, als een kind een serieus probleem heeft vind ik het prima on middels belasting of zorgpremie bij te dragen aan hulp voor zo’n kind. Maar een kind dat haar vrienden mist omdat haar ouders zijn verhuisd naar een hulpverlener sturen, nee ik vind niet dat daar gemeenschapsgeld aan besteed hoeft te worden. We hebben allemaal hobbels en bobbels en soms flinke heuvels of bergen te overwinnen in ons leven. Een kind dat het op alle vlakken gewoon goed doet hoeft geen hulp bij een hobbel. Die heeft een paar lieve ouders nodig en die heeft ze.
Bovendien, er zijn heel veel kinderen die in deze tijd hun sociale leven en hun vertrouwde (school)omgeving missen, die hebben ook geen hulpverlener nodig om daarmee te (leren) dealen.

De route

De meeste hulpverleners weten zelf heel goed hoe het met de financiering van hun dienst gaat. Al dan niet met verwijzing, al dan niet betaald via de gemeente. Je zou het ook nog kunnen vragen aan de betreffende counselor. Zorg dat de financiering goed geregeld is en neem daar geen risico in.

Wij hebben een psychiater waar de zorgverzekeraar geen contract mee heeft. Dus betalen wij iets extra voor een restitutiepolis waarmee deze hulpverlener grotendeels betaald wordt. Dan betalen wij er nog wat bij. Maar vrije artsenkeuze is voor ons belangrijk.

En bovendien heb ik geen zin om ieder jaar een andere hulpverlener te nemen of uit te zoeken of mijn hulpverlener komend jaar al dan niet een contract heeft met mijn zorgverzekeraar. Of ze je gek willen maken.

Pluis

Daarom: ze moet met kind naar de huisarts en die kan als eerste beoordelen of kind een probleem heeft dat valt in de categorie ‘vervelend maar daar is geen specialistische hulp bij nodig’ of anders. Op basis van de informatie hier is dat voor mensen als wij niet te beoordelen.

Die counselor

Anne J: "Je zou het ook nog kunnen vragen aan de betreffende counselor."
Precies, dat zei ik in #5 ook al.

Ggz

Ggz wordt vergoed door de gemeente na verwijzing door een (huis)arts en de behandelaar moet een contract hebben met je gemeente! Hou verder rekening met een wachtlijst.

Mijn dochter heeft een breed psychologisch onderzoek gehad, we waren het op punten oneens met de conclusie, er is veelvuldig met school gesproken en ze is ook door een revalidatieteam in het ziekenhuis gezien. Ik heb de kinderbescherming of de gemeente in die 2 jaar aan onderzoek verder niet gesproken of signalen gekregen dat we als gezin onderwerp van zorgen waren. Er gaat helaas veel mis in jeugdzorg maar ik herken ons gelukkig niet in het schrikbeeld van AnneJ.

Terug naar je dochter. Ik merk dat de 8 weken geen onderwijs en clubjes voor mijn dochter zwaar waren. Enigkind en wat buitenaf wonen doet wat met je qua eenzaamheid. Dus in die zin begrijp ik je zorgen wel. Als na 2 jaar Nederland de heimwee er nog steeds is en door de isolatie vanwege Corona de situatie verslechterd dan moet je wat. Dat kan via de huisarts maar je kan het ook zelf betalen. Ze heeft in ieder geval ook jullie hulp nodig! Een therapeut is maar eens per week, de rest zul je als ouder moeten ondersteunen. Wat bij mijn dochter in ieder geval goed helpt, is het benoemen en aan haar mindset werken. School heeft dit vorig jaar goed opgepakt. Ook vindt dochter het boek van Wouter de Jong over Superkrachten in je hoofd Mindgym voor kids erg prettig. Ze bladert er vaak in en haalt er tips en inzicht uit waar ze wat mee kan.