Even mijn ei kwijt..

Driftkikker

schamen...excuus aambieden....geloof niet dat jij diegene moet zijn. De arts in kwestie moet zich schamen en excuus aanbieden.

Als ik dit zo lees, is mijn enige tip. Zoek een andere neuroloog. Gezien het feit dat je een progressieve spierziekte hebt, zul je nog vaker een dergelijk bezoekje mogen afleggen. Wat een voorwaarde is, is volgens dat je in staat moet zijn een langdurige vertrouwensband met je specialist op te bouwen als er sprake is van een aandoening die progressief is. Zo te lezen is die er niet en zal die er ook zeker niet komen. Doe je zelf een groot plezier en zoek een ander.
Is er niet een ander goed ziekenhuis in de buurt of op max. twee uur rijden.
Wellicht kun je tips krijgen van een patiëntenvereniging?

Enne....petje af dat je voor jezelf opgekomen bent. En inderdaad, erg vervelend dat je dochtertje daarbij was.

Sterkte!

groetjes van Purk

Ook excuses terug?

Na jaar in jaar uit ziekenhuis bezoeken, bij dezelfde neuroloog kent ze jou en je dossier niet? Ze is meer geïnteresseerd in de telefoon en toont geen intersse in jou klachten?
Maakte je woedeaanval indruk? Had ze begrip voor je uitbarsting en bood zij haar excuses aan voor haar zèèr lompe houding?
Natuurlijk is een driftaanval niet goed, opgekropte emotie "hoort" er genuanceerd uit te komen. Tuurlijk, dat weet je verstand. Nu overheerste je gevoel, je onmacht.Ik kan me er bij het lezen van je verhaal iets bij voorstellen.
Je dochter was erbij, dat is niet leuk, maar het is gebeurt. Hoe oud is ze? Oud genoeg om uitteleggen hoe vreselijk onbegrepen je je voelde?
Hoe zijn jullie uit elkaar gegaan, de neuroloog en jij? Was er over en weer wat begrip of was het een vervelend afscheid?

Jeetje

Afgezien van het feit dat je dochter erbij was, krijg je applaus van mij. Ik zou bij zo'n zeldzaam lompe arts me vooral op zitten vreten en vervolgens nog dagenlang van slag zijn (nou ja, van slag, furieus en gefrustreerd). Jij hebt tenminste letterlijk met de vuist op tafel geslagen. Wat zou het fijn zijn als die arts ook echt wakker is geschud. Ik vind het beyond schandalig om een jarenlange patient niet te herkennen, haar dossier te verliezen, haar bezoek niet voor te bereiden, geen tijd of aandacht hebben voor haar verhaal, een of ander vaag middel pushen als een dealer, telefoontjes aannemen (vijf! dat is toch ongehoord, hoe lang zat je daar, tien minuten?). Ik ben nu al woest op die dokter en ik heb er verder niets mee te maken.
Ik zou aan dochter uitleggen waarom een en ander gebeurde, kinderen kunnen wel tegen een stootje, zeker als je later uitlegt hoe, wat en waarom. En verder hoop ik toch dat die arts zich ook diep heeft verontschuldigd.
Groetjes
Massi

Brief sturen naar arts

Ik zou een brief sturen naar de arts waarin je precies opschrijft hoe het gesprek verlopen is en waarom je zo geirriteerd was.
Ik zou zeker geen excuses maken. Ik zou wel duidelijk aangeven waarin het ziekenhuis/arts tekort geschoten is (dus zowel dossier kwijt, als niet luisteren, als zoveel telefoontjes tussendoor).

Reactie neuroloog

Hoe was de relatie met die neuroloog daarvoor? Voelde je je eerder wel gehoord? Heb je duidelijk kunnen maken dat je je niet gehoord voelde? Ben wel benieuwd naar de reactie. Kan me voorstellen dat ze je nu nog niet begrepen heeft, maar alleen je woede zag. Als je die arts niet meer ziet zitten kan je misschien naar een collega (in zelfde ziekenhuis). Toch zou ik proberen weer het gesprek aangaan en wel zsm. Maar dan rustig. Is volgens mij effectiever. Maar het is heel begrijpelijk dat je je hebt laten gaan want dit kan niet!

Van je af schrijven

Ik heb de afgelopen jaren een paar maal een brief naar een arts/ ziekenhuis gestuurd met een copie naar de patientenvereniging. Beide met bevredigend resultaat. Daarna kan je het achter je laten,
als je zonder erover te praten naar een ander gaat blijft je boosheid. Succes,

Weg daar

wat een gruwelijke neuroloog. Weg daar en klachtn indienen!

Onbeschoft!

Hebben ze daar geen secretaresses of assistenten ofzo die dossiers bijhouden en telefoontjes aannemen als de neuroloog in gesprek is?
Werkelijk te onbeschoft voor woorden hoe jij daar behandeld bent!

Gr. Poezie.

Bedankt!

Hartverwrmend dat ik zoveel reacties van jullie krijg! Alvast erg bedankt hiervoor!

Na een opname 6 jaar geleden ben ik bij deze neurologe terecht gekomen voor verdere controles en afspraken. De artsen die mij op de afdeling behandelden waren uit de kunst. Maar deze arts lijkt er totaal niet bij te zijn.

Ze bedoelt het wel aardig, maar ik heb altijd al moeite om haar ‘bij de les’ te houden. Ze heeft zelfs een keer gepresteerd om een kwartier te leuteren over haar zoon die als Elvis-immitator op bruiloften en partijen te boeken is.

Je moet haar ook nog met een megafoon influisteren wat je denkt dat je mankeert. Een hint die een olifant nog zou voelen. Niet dat ze dan luistert, maar ze gaat er gewoon in mee. Mijn man en ik hebben hoe langer hoe meer het idee dat ze gewoon niet capabel is. Ze maakt een steeds suffiger indruk. Ze is er gewoon niet bij.

Hier worden de dossiers door de centrale administratie(nog op papier) bijgehouden. De arts (of afdelingssecretaresse)moet dan zelf zorgen deze van te voren op te vragen en te lezen.

Nog even ter verduidelijking: het gaat hier om een butenlands ziekenhuis. Dit maakt het nog moeilijker om me te uiten of om te klagen omdat ik de taal maar basisch beheers.

Na de explosie stelde mijn man voor dat de neurologe alsnog even de laatste uitslagen en mijn dossier door zou nemen, en wij even wachten op de gang. Zodoende hadden we allemaal even time-out. Dat was een goede zet. Daardoor was ik in staat om me weer een beetje bij elkaar te rapen en zij ook. Onze dochter was wel onder de indruk. Ik heb later in de auto geprobeerd uit te leggen waarom ik zo boos werd.

Tjee, zeg

Ik zou een klacht indienen bij het ziekenhuis. Dit kan toch echt niet, zo'n arts. Ik begrijp niet dat je het al 6 jaar met haar hebt volgehouden.
Misschien kan iemand je helpen met een brief opstellen, omdat dat lastig is in een andere taal. Maar je moet echt duidelijk maken dat deze neurologe niet functioneert en dat je een andere wil. Succes.

Pfff

Ik kan me zo goed voorstellen hoe je je hebt gevoeld. En je hoeft je er niet voor te schamen! Die arts mag zich weleens achter zijn/haar oor krabben! Zo ga je toch niet met je patienten om! Gewoon onbeschoft! Ik zou naar een andere arts willen, desnoods ander ziekenhuis. De relatie is volgens mij nu zo verstoord dat je je nooit meer vertrouwd bij zo iemand voelt. Nogmaals, jij hebt niks verkeerd gedaan, maar het is inderdaad neit fijn dat je dochter erbij was.....

Beoordeling

Ik heb een site gevonden waar artsen beooordeeld worden. Zij kwam er heel slecht uit! De commentaren erbij waren ook helemaal wat ik ervaren heb. Kennelijk sta ik hier dus niet alleen in.

Lezer, ik ben het met je eens dat dit niet de manier was om hiermee om te gaan. Ik begin mijn posting dan ook dat ik me hier erg beroerd onder voelde en me ook schaamde voor mijn ontploffing.

Ik weet dat als je op een openbaar forum in geuren en kleuren vertelt wat je hebt gedaan, zoals ik hier deed, je je heel kwetsbaar opstelt en je ook kan verwachten dat er dan lezers zijn die het nodig vinden om een vermanend vingertje op te heffen.

Dat is je goed recht, natuurlijk. Het is alleen een beetje zout in de wond, en eigenlijk voor mijn gevoel niet nodig omdat ik zelf al aangaf dat mijn reactie niet fantastisch was. Maar goed, wie kaatst..

Lezer

Het is niet nodig een discussie aan te kaarten "of het dus wel kan zo reageren."
Dat is een zinloze discussie. Omdat iedereen, inclusief driftkikker zelf, al aangegeven heeft dat dit gedrag eigenlijk niet kan.
Driftkikker heeft een rot ervaring achter de rug bij een arts. Ook op haar eigen reactie is ze niet trots. Ze schrijft haar verhaal op een forum en ontvangt reacties van mensen die begrijpen dat ze ook maar een mens is.
Ja, hulpverleners staan bloot aan agressie en dat is niet goed. Maar ik denk dat Driftkikker deze informatie niet nodig heeft, ze voelt zich al schuldig genoeg.
Niemand zegt dat haar reactie goed was, maar we begrijpen het wel.

Beter...

Ik heb gewoon in een dergelijk geval een ander ziekenhuis gezocht en de oude specialist verzocht mijn dossier door te sturen. Onder opgaaf van reden natuurlijk. Dat vond hij ook helemaal niet leuk.

Beschouw het als een voordeel, je had er ook in een later stadium achter kunnen komen dat ze een slechte neuroloog was. Dit is ver te prefereren lijkt me. Als alle slechte specialisten bij het eerste bezoek horken bleken was het kiezen een stuk makkelijker.

Euh..hombre

ik was al 6 jaar haar patient..

Beter...

laat dan nooit

Driftkikker

Het is mij al heel vaak gebeurd dat een arts lomp of ongeinteresseerd overkwam, of dat er totaal niet naar mij geluisterd werd. Dan kom ik thuis en word achteraf boos om de situatie. Boos op mezelf ook, omdat ik niet voor mezelf ben opgekomen. Natuurlijk is krijsen niet het beste wat je kunt doen in zo'n situatie, maar stiekem zou ik weleens willen dat ik dat ook eens gedaan had...

Er zijn veel horken in de wereld, en helaas zijn sommigen daarvan arts.

Kun je op die website misschien een neuroloog vinden die wel goed staat aangeschreven? Heel veel sterkte.

Groeten, Valkyre