Even klagen over bellen naar de HAP...
Net een soort van spoedeisend gezondheidsdingetje hier thuis, waarvoor ik toch maar zo voor we het weekend in gaan de HAP wilde bellen voor overleg. Ik was beller nummer 16, en ik heb een half uur in de wacht gestaan voor ik geholpen werd! Dat was allemaal verder prima, dus daar geen klachten over, maar een half uur wachten vind ik echt niet normaal. Nou ja, niet dat iemand er verder wat aan kan doen, maar ik wilde even mijn frustratie kwijt, dus dank voor het aanhoren 
.
terugbellen
Tja, gelukkig niet zoveel ervaring met de HAP. Maar 1x gebeld toen ons kind na ongelukkig vallen op haar elleboog was geland, en wij vermoedden dat het gebroken was. Het was druk en het klonk de telefoniste niet als spoed (misschien had ik zelf wat meer drama moeten maken aan de telefoon?) en we zouden daarom binnen 3 kwartier worden teruggebeld.
Dat gebeurde ook netjes, maar toen zaten we inmiddels wel met ons kind bij de spoedeisende hulp in het ziekenhuis. We gingen er vanuit dat ze bij de HAP toch door zouden sturen naar het ziekenhuis voor het maken van röntgenfoto's, en om nu je kind zoveel pijn te laten hebben stond ons niet zo aan...
o ja
De elleboog was ook inderdaad gebroken.
We konden aan ons kind horen en zien dat het niet gewoon een pijntje was.
Allergie-aanval
Een collega vertelde laatst dat ze voor het eerst in haar leven in het ziekenhuis beland was na een allergie aanval. Pinda. Ze is er altijd alert op, maar haar moeder had heel lekker notenbrood van de bakker. Ze had al een hele snee op toen ze doorhad dat het niet goed was, en dat ze benauwd aan het worden was. Een antihistamine pilletje had te weinig effect, en een 2e kreeg ze niet meer ingeslikt. Ze hebben de HAP gebeld, en zelfs expliciet gevraagd of ze nu de epipen moest gebruiken. Nee dat hoefde niet, ze moest maar langskomen. De HAP was vlakbij, maar daar werd ze wel met de ambulance naar het ZH gebracht (veel verder weg) én kreeg ze alsnog de injectie met haar eigen epipen. De ambulancebroeders waren zelfs bijna boos dat ze die niet veel eerder gezet had... Tsja, daarvoor vraag je dus advies aan de HAP. Ik heb dit verhaal aan mijn zoon (16jr) verteld, die ook een pinda-allergie heeft, en wat ook langzaam aan erger lijkt te worden (ca. eens per jaar krijgt hij iets binnen, meestal is een pilletje genoeg), dat was bij die collega dus ook.
dat is
toch op z'n minst apart: daarvoor heb je die epipen en als het goed is weet je waarom je die hebt gekregen.
1.Prikken 2.bellen.
Een soort eerst water de rest komt later.
En als je het niet vertrouwt bel je in zo'n geval niet de HAP maar 112.
Heel grof gezegd: als je denkt dat je doodgaat bel je 112.
Stikken valt onder doodgaan.
inderdaad
Waarom denkt ze dat ze die epipen dan had? Wanneer zou ze die wel gaan gebruiken?
Ja achteraf...
achteraf gezien zegt zij dat nu zelf ook. Maar de HAP had dat natuurlijk ook moeten adviseren, zeker toen ze er zelf advies om gevraagd had.
Achteraf
kom je op de beste ideeën.
dat geloof ik best
paniek doet rare dingen met een mens, maak het dagelijks mee.
Alleen als je een epipen hebt, ben je waarschijnlijk al eerder tenminste dichtbij zo'n benauwdheid geweest. Daarvoor heb je die epipen.
Als je dan de tegenwoordigheid van geest hebt de HAP te bellen die je misschien niet eens in je telefoonlijst hebt staan, je vraagt of je die epipen moet gebruiken, dan zat dat idee toch al in je hoofd. De tweede pil kon ze niet slikken, dus haar keel zat al erg dicht. Dan lijkt me een telefoontje veel meer moeite kosten dan de epipen gebruiken, that's all.
Nu moest ze bellen, naar de HAP, met de ambu naar het ZH en krijgt ze vervolgens haar eigen epipen die ze dus blijkbaar bij zich had.
Nouja nu weet iedereen het, gewoon dat ding door je broek je been injassen.
