Even klagen over bellen naar de HAP...

Ik ken het. Een paar weken geleden belde ik de hap ivm een ernstig geval in het gezin. Achteraf had ik 112 moten bellen maar ja, je denkt niet dat je met die verschijnselen 112 moet bellen. Mijn eigen schuld dus. Beter naar radioreclames luisteren waar ze precies vertellen wat te doen in die situatie.
Ik bel de hap op zaterdagochtend, krijg een bandje te horen van kosten en misbruik en het advies op te hangen als het tot maandag kan wachten. Ik zat mij in de tijd enorm op te vreten, had snel iemand aan de lijn nodig. Uiteindelijk maar opgehangen, opnieuw gebeld en voor de spoedoptie gekozen. Toen kreeg ik weer dat bandje maar daarna gelukkig wel iemand aan de lijn en de hele boel werd in gang gezet.
Ja, ik snap je frustratie helemaal. Hopelijk alles in orde nu bij jullie?

graag gedaan

Het zal druk geweest zijn.

Nog niet opgelost, maar wel de juiste medicijnen

Sukke, ik neem aan dat er meer dan 1 assistente zit hoor, ik hoorde ook verschillende gesprekken op de achtergrond. Maar ik vind toch als je weet dat het op vrijdagavond druk is (neem tenminste aan dat er meer mensen vinden dst tot maandag wachten net te lang is) je daar je proces op in moet richten.

maar

als ik op maandagochtend om acht uur mijn huisarts wil bellen kan ik ook lang in de wacht staan maar daar gaat mijn huisarts toch echt niet het proces anders op inrichten. Er is volgens mij altijd een spoednummer of er is 112 dus in gevaar ben je niet. Je kunt nooit weten hoeveel mensen er tegelijkertijd proberen te bellen dus daar kun je niet extra mensen op in zetten.

Herken het even niet

Toen mijn man laatst op vrijdagavond de HAP belde rond kwart voor 9, kreeg hij vrij snel iemand aan de lijn en kon om 22.00 terecht voor een afspraak. De afspraken liepen ook keurig op tijd.

Maar dan nog kan het overweldigend druk zijn en nee, daar valt niet altijd op in te spelen, daar is soms de capaciteit niet voor aanwezig.
Bij mij in de stad zijn bv zo'n 60 huisartsen verdeeld over zo'n 40 praktijken.
Deze artsen zijn de mensen die de HAP draaiende houden, een arts die dienst doet en eentje die de visites rijdt met een chauffeur. Na hun werk een avond/nachtdienst/weekenddienst en de dag erop weer je eigen praktijk met ongeduldige boze mensen.
De assistentes hebben er soms ook nog gewoon een baan in een praktijk bij. Zoals bij mij op het werk 4 assistentes meedraaien in de poel voor de HAP.
Patienten hebben vaak geen idee hoe druk het kan zijn en wat registreren enz allemaal inhoudt. Leuk die techniek, maar het kost veel extra werk. Dan patienten die mondiger worden en alles gisteren willen, patienten die ronduit grof en agressief zijn.
Ik zou dat half uurtje wachten ook vervelend vinden, maar later even terugbellen of doorzetten. Maar omdat ik weet hoe het er achter de schermen aan toegaat heb ik er alle begrip voor.
En is er levensgevaar dan bel je 112.

Emma

Soms weet je als leek niet dat je een situatie als spoed mag zien. Je wordt geacht eerst de hap te bellen. Wij hebben geleerd dat we dat niet altijd meer moeten doen bij twijfel over de ernst.

Gemiddeld genomen vind ik ook dat je goed geholpen wordt en de wachttijden niet komen omdat ze uit hun neus zitten te eten, maar ik denk wel dat het beter moet waar mogelijk. Als uit statistieken blijkt dat op bepaalde dagen een wachttijd van meer dan 10 minuten normaal is, moeten er mensen bij. Ook geen gedoe van dat de baliemedewerker ook telefoondienst heeft, want dan sta je binnen lang te wachten op je beurt en daar voel je je of de zieke zich vaak te vervelend voor.

Ja joh,

je hebt het helemaal goed om hier lekker even stoom af te komen blazen. Is beter dan met de frustratie te blijven zitten. Hier luisteren we graag!

Maar inhoudelijk denk ik dat het niet zo gek is dat je een half uur moest wachten. Er even van uitgaande dat je met spoed bedoelde: kan niet tot maandag wachten, ging het waarschijnlijk niet om een calamiteit waar je NU mee geholpen moest worden. Voor het laatste hebben wij op de HAP de mogelijkheid om met het indrukken van een toets de wachtrij te passeren. Of je belt 112. Dat halve uur wachten is niet leuk, zonde van je tijd, maar niet meer dan dat. Het gaat er uiteindelijk om dat iedereen de zorg krijgt die nodig is.

Aagje

spoed

Maar hoe weet je dan of iets spoed is? Van dat bandje met boetes bij onterecht bellen en bij niet wachten tot mandag, indien dat kan, durf je niet meer op spoedknop te drukken of 112 te bellen. Ik althans en dat had ik 3 weken geleden, terwijl ik toen spoed moest bellen mar dat wist ik dus niet.
Overigens heb ik nog nooit een half uur aan de telefoon hoeven te wachten bij HAP of huisarts, dat scheelt dan wel weer. Wel heb ik, ondanks een afgesproken tijd bij de HAP, erg lang moeten wachten maar toen dacht ik, gelukkig maar, wij zijn niet zo'n heftig geval. Zieke kinderen laat ik graag voor.

Ja, een bandje

waarop boetes aangegeven worden voor onterecht bellen, vind ik ook slecht. Raar ontmoedigingsbeleid waar waarschijnlijk vooral degenen die toch al niet snel bellen van gaan twijfelen. Aan de andere kant schijnen er toch veel mensen te zijn die in het weekeinde naar de HAP willen terwijl dat medisch gezien niet nodig is. Ik snap ook wel weer dat ze die mensen willen ontmoedigen, alleen zo'n bandje is wat mij betreft niet de manier.

Aagje

FLorence

Denk aan
- kleine kinderen met hoge koorts die suf worden (uitdroging)
- kinderen/mensen met astma die niet reageren op de huidige medicatie
- denk aan evt. botbreuken waarbij overduidelijk het lichaamsdeel is gebroken
- als je bij keelpijn koorts krijgt en of je mond niet meer kunt opendoen.
- als je huisarts je dat overdag op het spreekuur heeft gezegd te doen
- denk aan hoge koorts bij blaasontsteking. Niet als je "vermoed" blaasontsteking te hebben dan kun je wel even wachten, maar als je het hebt en hoge koorts hebt.
- denk aan een snee die moet worden gehecht, glas in lichaamsdelen (ongevallen dus waarbij geen levensbedreigende situatie is anders bel je 112)

Je belt 112 als de persoon in levensgevaar is.
Je belt de HAP als het niet kan wachten tot morgen (zie ter illustratie bovenstaande gevallen)
Je belt je eigen huisarts als de klacht kan wachten tot morgen. (hevige verkoudheid, griep, hoesten.

Laatst een taxichauffeur die een afspraak wilde voor een niet te dringend iets. Maar het moest allemaal wel per se wel vandaag en zo en zo laat ivm werk. Daar heeft iedereen last van. Als dat kan houd je daar rekening mee, maar meestal lukt dat niet. Na diverse afspraken te hebben aangeboden (en dan staan andere mensen erg lang in de wachtrij...gek he)Zei hij: nouja dan ga ik wel ff naar de HAP, dat komt beter uit ivm werk.
Hij had smorgens vroeg al kunnen bellen om een grotere kans te maken op een afspraak vandaag maar belde om 2 u smiddags.
Maar daar is de HAP dus NIET voor

Verder is de verwachte drukte niet te voorspellen, worden de roosters van te voren gemaakt en kun je er niet zo makkelijk iemand bijkrijgen (gezin/ander werk)op korte termijn.
Vrijdag is niet altijd druk, een hoop mensen gaan elk weekend naar de camping het kán wel, maar hoeft niet. En wat denk je dat het kost om die mensen savonds en snachts te laten werken, zeker als ze niets te doen hebben als het toch ineens niet druk was?

Lang wachten

Volgens mij komt lang wachten ook omdat ze tegenwoordig wel heel veel doorvragen. Dit i.v.m. met mensen die voor een poep of een scheet al daarnaartoe bellen, dingen die inderdaad gewoon tot maandag kunnen wachten.

Ik moest laatst bellen vanwege een dochter met hevige pijn in haar buik, die niet meer kon lopen, helemaal geel was met zwarte wallen. Nadat ik dit allemaal al had verteld, wilden ze toch nog met dochter praten, en uiteindelijk met tegenzin van de telefoniste, met het antwoord: ik hoor aan u dat u toch wel heel graag wil langskomen, werd er uiteindelijk een afspraak gemaakt.

Eenmaal daar aangekomen werd ik wel supersnel geholpen, nog voor de tijd die afgesproken was. De arts voelde, stuurde me meteen door, en eenmaal bij de EHBO bleek dat ze een gesprongen blinde darm had. Heb daarna 3 weken met haar in het ziekenhuis gezeten. De arts bij de EHBO zei dat het geen dag langer had moeten duren, het lichaam was zichzelf al aan het vergiftigen.

Ik als moeder die vaak afwachtend is met bellen ben hier toch wel heel erg van geschrokken. Ik zeg dus, bij twijfel altijd bellen, en dan loopt de wachttijd daar maar wat op. Maar niet langer doorlopen als het niet nodig is, en mondig zijn aan de telefoon want anders laten ze je gewoon wachten tot maandag

Beoordelen of iets enorme spoed heeft

vind ik niet iets dat met het weekeinde en de hap te maken heeft. Ook door de week bij de huisarts is er een apart nummer voor zaken die niet kunnen wachten. Ook dan moet ik een afweging maken of ik 'gewoon' bel, het spoednummer, of 112.

En hoe doe ik dat.....vooral intuïtief denk ik. We hebben twee keer 112 gebeld hier. Één keer met een uit het niets acuut benauwd kind in de nacht. Één keer voor een bewusteloos geraakt kind dat maar niet bijkwam. Bij de afweging heb ik overigens beide keren niet meer aan de mogelijkheid van het passeren van de wachtrij op de hap gedacht. Er was meer de gedachte: als er niet snel hulp komt kan het echt fout gaan. Ik ben geen expert dus ik kan er in mijn beoordeling naast zitten, zoals iedere niet expert. Maar dat geldt altijd en niet alleen voor het weekeinde.

Aagje

Brazella

Ik weet niet of je heel toevallig weet wat ons in 2012 is overkomen? Het was nog ernstiger of net zo ernstig als wat jij hebt meegemaakt, bij ons bleek het achteraf om minuten gegaan te zijn, waarin het dodelijk had kunnen aflopen. Wij hebben geen auto en daar hebben we nog een heel gesteggel over gehad met de assistente. Dan kon dochter toch ook achterop de fiets? Ze had dood van de fiets kunnen vallen! Om een lang verhaal kort te maken hebben we op een bepaald punt 112 gebeld en mocht er ooit weer iets dergelijks gebeuren, dan bel ik metéén 112.

Kaaskopje

Voor zulke zaken bel ik ook 112, en niet de HAP. Nooit achteraf gezeur over gehad.

Kaaskopje

Nee dat wist ik niet, zit al wel een tijdje op dit forum maar nog niet zo lang. Wij hebben ook geen auto, mijn dochter was bij opa en oma en toen ze belden dat ze een beetje buikpijn had zocht ik er niks achter. Tot opa dr terug kwam brengen en ik dr zag. Opa reed ook gewoon aan zonder ons maar de HAP te brengen. God zij dank was me zusje vrij om ons op te halen en weg te brengen. Na het verwijderen van de blinde darm en schoonzuigen bleek ze 3 dagen na thuiskomst een abces te hebben, weer 6 dagen ziekenhuis. En na 1.5 dag thuis konden we weer terug. Ze had koorts, vrijdag naar t ziekenhuis gegaan, maandag wilden ze nog wachten want t was pinksteren en het team was pas dinsdag weer kompleet. Daar heb ik een stokje voor gestoken en geëist dat ze actie gingen ondernemen. En TOEN PAS hebben ze de kweek van de blinde darm bekeken en kwamen ze erachter dat ze aan de verkeerde antibiotica zat voor de bacterie die actief was. 3e ziekenhuis opname was dus achteraf niet nodig geweest als ze gewoon die kweek hadden bekeken, 13 dagen onnodig in t ziekenhuis geweest. Mijn kind is er nog steeds van slag van. Mij gebeurt het ook nooit meer dat ik afwacht want mijn dochter had niet eens koorts gehad, wat voor hun een criteria is om te mogen komen.

HAP, mmmwah..

Mijn ervaring is dat de HAP als belangrijkste taak heeft om je af te wijzen, alsof je voor niets op zo'n tijdstip belt of komt. Drie keer geweest waarvan twee zeer slechte ervaringen. Ik was, na jaren proberen en andere ellende, net zwanger en had heftige buikklachten, toen we uiteindelijk mochten komen werd ik weer naar huis gestuurd met "onvoldoende pijn". De volgende dag naar huisarts en toen ik uiteindelijk omviel op de SEH bleek mijn blinde darm al gesprongen met alle ellende van dien. Voor mijn gevoel hadden ze dat risico (met een zwangere) niet mogen nemen. De tweede keer met de jongste, ook weer naar huis gestuurd toen we de derde keer belden mochten er pas röntgenfoto's gemaakt worden en bleek sleutelbeen gebroken. Kortom, ik heb weinig vertrouwen en hoop dat een volgende keer overdag plaatsvindt.

Wat ons toen verteld is

is dat de telefoniste een script hoort te volgen, waarmee ze door te vragen steeds meer uit kunnen filteren wat de stappen moeten zijn. Bij ons heeft de telefoniste ervoor gekozen dat script weg te laten, waardoor ze niet ontdekte dat er een ambulance gestuurd moest worden. Die hebben we dus zelf gebeld. Maar goed, het is uitgepraat. Inclusief bloemetje en excuses.

Ja, klopt

Er zijn scripts en protocollen. Wij waren de telefoniste al voorbij maar werden door arts naar huis gestuurd. Blinde darm is lastig te bepalen maar toch.

Narcis

Mijn zoon had meerdere keren buikpijn binnen een aantal maanden en een keer leek het toch wat erger. Man vertrouwde het niet en ik zei: bel dan de hap (zondag) maar hij is daar niet zo handig is dus na aandringen van hem heb ik gebeld. We konden meteen langskomen en daar waar ik dacht het is geen blindedarm zoals de eerdere keren ging ik twijfelen omdat hij meer pijn aan gaf bij een drempel onderweg.

Haparts geloofde er ook niet zo in maar hij moest toch door naar het ziekenhuis (zelfde gebouw), hij pleegde overleg en hoorde meteen dat het meisje wat eerder die dag was doorgestuurd het ook niet had. Ik dacht nog, wij gaan ook zo naar huis.

Onderzoek door specialist gaf ook geen uitsluiting maar daar waar jij denkt het is 'lastig te bepalen' gaf een echo binnen een halve minuut duidelijkheid, wel blindedarmontsteking dus.

Ons ziekenhuis en onze hap doet het gewoon prima, al die keren dat ik daar naar toe belde nooit lang hoeven wachten, nooit gedoe over wel of niet komen (ik moest zelfs een keer komen terwijl ik alleen van ze wilde weten dat we niet hoefden te komen zodat ik gewoon naar bed kon gaan met ziek kind) en altijd serieus onderzoek.

Ja die blindedarmontsteking

Wij werden ook naar huisgestuurd, want kind was te jong (4) om een ontstoken blindedarm te hebben.

Nog 10 dagen doorgetobt totdat het echt niet meer ging en toen bleek ie dus gesprongen te zijn. Wat was ik boos.
Maar blijkbaar zijn ze daar tegenwoordig heel relaxt in. Ging je vroeger dood aan een geperforeerde darm, tegenwoordig spoelen ze dat 'gewoon schoon'. Wel jammer dat dat kind een week in het ziekenhuis heeft moeten liggen en daarna nog minstens een week een wondspoeling heeft moeten ondergaan, met alle pijn vandien.

En dat was allemaal niet nodig geweest als ze meteen die echo gemaakt hadden.

Ik kan er nog kwaad om worden....

Er blijft toch altijd een grijs gebied qua spoed

De arts die ik uiteindelijk aan de lijn kreeg en ook de arts die langs is geweest vonden allebei dat ik in dit geval wel 112 had mogen bellen. De aandoening op zich is er ook zeker ernstig genoeg voor, maar we hebben het al veel vaker meegemaakt (dit was de 17e keer, wij zijn intussen bijna beter 'geschoold' dan de artsen zelf op dit specifieke vlak) maar het verloop was deze keer wat anders, waardoor ik dus toch uiteindelijk besloten heb te bellen. Gelukkig bleek dat we goed gehandeld hadden en was het huisbezoek uiteindelijk niet echt nodig. Wel fijn dat ik daardoor niet naar de weekendapotheek aan de andere kant van de stad hoefde maar meteen het recept op kon halen bij de apotheek bij het ziekenhuis in ons dorp (tot 22 u open).

Ik heb ook helemaal geen klachten over de manier waarop ik geholpen ben, die was weer prima, maar ik vind een half uur wachten als je toch enigszins in paniek bent en met een ernstig zieke thuis zit gewoon lang. Dat vind ik nog steeds. Hier overigens geen bandje over boetes, wel dat je voor kleine klachten ook kunt kijken op thuisarts.nl. Ook een beetje betuttelend, en na de 6e keer behoorlijik irritant.

Het gaat hier overigens langzaamaan beter. Maar het duurt wel behoorlijk langer dan voorgaande keren, het is echt heftiger. Volgende weekdus wel overleg met de huisarts over de aanpak voor de volgende keer. En een steving gesprek met de zieke over zelf sneller ingrijpen. Struisvogelen helpt ook hier niet

Tamara

Ja, die echo had ik dus ook nodig gehad..
Een echo meer of minder, ik was zwanger, maakt ook niet uit zou je denken. Ik kan er ook nog steeds boos om worden.

Ginny - echo

Maar een echo zegt ook niet alles...Kind hier had alle klassieke symptomen (pijn begon rondom de navel, daarna naar rechtsonder in de buik, loslaatpijn) maar de echo wees niks uit. Met doodziek kind naar huis, drie dagen later op het nippertje geopereerd aan een gesprongen blindedarm.

Blindvaren op de techniek dus en niet op de symptomen...In jullie geval dus blindvaren op de leeftijd en niet op de symptomen. Echt rot. Ik snap je boosheid, die herken ik. Al waren wij dus juist niet blij met die echo.

Hier waren ze trouwens helemaal niet zo relaxt met een gesprongen blindedarm. De arts (een van het oude stempel) die mijn kind opereerde was ook niet altijd blij met de moderne technieken. Hij zei dat hij sowieso had geopereerd bij de klachten die mijn kind had. Dan haalt hij er wel eens een gezonde blindedarm uit, maar dat vond hij beter dan dit. Kind heeft nu drie weken in het ziekenhuis gelegen en twee operaties gehad. Helaas had deze man geen dienst toen we de eerste keer bij de spoedeisende hulp zaten.

Overigens is hier de hap altijd vrij snel bereikbaar. N.a.v. de klachten die mijn kind had konden we binnen een uur daar terecht, we waren ook snel aan de beurt ondanks een vrij volle wachtkamer. Ook daarna op de spoedeisende hulp ging het vrij snel.

Ik heb de hap nog niet zo vaak nodig gehad, maar de paar keer dat het wel nodig was, werden we telefonisch én ter plekke snel geholpen.

inderdaad, grijs gebied

Gelukkig gaat het de goede kant op, Pennestreek. En ik heb hier ook een paar van die struisvogels waarvan ik zelf misschien nog wel de grootste ben.
Ja, dat grijze gebied is lastig. Ik weet het ook niet. En mij schrikt zo'n bandje over boetes dus enorm af om te bellen naar spoed dan wel 112. Speelt ook mee dat ik of een van mijn ouders ooit 112 of spoed heeft hoeven bellen,, dus ik zou ook niet weten wat spoed is. Ik blijf ook altijd vrij kalm als er iets is. De schrik komt pas later (zoals nu over wat een paar weken geleden bij ons speelde, pff, toen sliep ik goed en nu heel slecht). Ik denk dat ik daarom niet bel en ook van "zo erg zal het toch niet zijn" En ik heb een keer gebeld midden in de nacht, toen werd ik "afgescheept" en was de huisarts de volgende dag daar zo kwaad over dat hij een klacht in heeft gediend.
Ik heb nu de opdracht 112 te bellen als het nog een keer gebeurt. Dat is duidelijk voor mij en daar kan ik wat mee )

De narigheid

is ook dat mensen hun eigen situatie heel snel als dramatische inschatten en ik heb de indruk dat de hap daardoor té snel oordeelt dat het voorlopig nog láng niet ernstig genoeg is om alarm te slaan. Dus ach, als iemand net flauwgevallen is, kun je die altijd nog in de auto hijsen of zoals bij ons op de bagagedrager. Het wilde maar niet tot de dame in kwestie doordringen dat dat een belachelijk voorstel was. Vervolgens mochten we aansluiten in de wachtrij. Het was zo rond 8 uur en er was rond half 12 een gaatje. Achteraf bleek dat ze binnen een uur dood was geweest zonder hulp. Maar dat die inschatting niet helemaal gelijk liep met wat er aan de hand was, is érgens nog te begrijpen. Het was een extreme tamelijk uitzonderlijke situatie. Maar dan nog, we waren al redelijk duidelijk over dat het er niet best uitzag en dat ze niet in staat was om naar de praktijk te komen. Er is toen een arts op pad gestuurd, maar ook dat duurde nog zó lang dat die arts nog niet eens in onze straat reed, terwijl wij inmiddels zelf een ambulance gebeld hadden, die al bij ons aangekomen was en dochter bij bewustzijn probeerden te houden. Ik heb de hap toen nog gebeld om dat te melden, waarop de assistente nogal rustig zei 'oh... de dokter hoeft dus niet meer te komen?' "nee, de ambulance is er al!!' Pfff.

Ginny zegt dat ze er nog kwaad om kan worden en ik hád daarop willen zeggen, dat dat zo weinig zin heeft, maar als ik het weer vertel komt de boosheid ook bij mij boven.

Ja die onverschilligheid hè

Ik weet niet of dat geen nut heeft, die boosheid.
Zit nog steeds te dubben over een klacht.

Ginny

Als jij denkt dat je het daarmee beter af kunt ronden, moet je het doen. Wij zijn heel erg serieus genomen en hebben goede gesprekken gehad met de hap en huisarts. Ze hebben onze situatie in de training verwerkt. De assistente heeft volgens mij ook wel op haar falie gehad en moest extra training volgen. Doordat mijn dochter hersteld is, konden we met deze gang van zaken leven. Als het anders was gelopen, had ik denk ik nagedacht over zwaardere stappen, een aanklacht dus in plaats van een klacht.