Elke dag op bezoek in ziekenhuis?

Nee niet egoïstisch

Het zijn toch ook zijn kinderen? Dan moet hij toch snappen dat die ook een ouder nodig hebben in deze tijden.
Die pubers snappen dat jij in het ziekenhuis moet zijn als het kritiek is., echt. Maar het zijn nog wel pubers die steun en aandacht nodig hebben.
Precies een jaar geleden hadden wij ern puber in kritieke toestand in het ziekenhuis waar 1 ouder bij MOEST zijn, de andere ouder moest er zijn voor gesprekken met artsen of andere moeilijke momenten. Dat snapte de puber thuis herl goed masr voor haar ging het leven "gewoon" door met sporttrainingen, moeilijke toetsen en af en toe bij de broer op bezoek.
Heeft je vriend nog andere familie die er erns hern kan in jouw plaats?

Ik snap dat je moe bent, was ik zelf ook, let dus op jezelf als hij straks thuis komt moet je er ook zijn dan heb je weer veel te doen en regelen en is er weer weinig rust.

Kan

Er niet iemand anders? Familie of vrienden? Wij hebben ook wel eens over genomen voor iemand. Thuis moet ook alles doorgaan.
En de pubers, zouden die dit weekend misschien even thuis willen helpen? Samen een uurtje aan de slag. En dan vanavond ofzo even gezellig samen eten/filmpje of wat dan ook.

Sterkte!

iedereen optrommelen

Inderdaad, trommel iedereen die met hem bevriend is op en maak een schema met die ziekenhuisplanner (of laat een goede vriend/vriendin van jullie dat maken) Dat verlicht jouw dagen een beetje en voor je vriend is het denk ik ook leuk om wat andere mensen te zien, zelf ben je op een gegeven moment ook een beetje uitgepraat.

Is er ook een app voor bezoeken aan zieke/oudere ?

Een app lijkt me makkelijker. En bovendien gaat het hier om een thuissituatie.
Een gedeelde agenda wil ik liever niet. Ik zie de afspraken liever alleen als ik een app open.

Bedankt

Bedankt voor jullie reacties en het meedenken.

Even snel een paar dingen.
Jongste kan er niet zelf komen, dus kan mij niet ontlasten.
Oudste kan dat wel, maar is erg moe en zit ook nog met tentamens, maar gaat wel af en toe.
Hij heeft weinig vrienden, maar heb eentje gevraagd en die wil binnenkort wel langskomen.
Familie is beperkt, zit verder weg en ligt ingewikkeld dus kunnen niet vaak komen (vanwege herkenbaarheid even geen toelichting, maar hun relatie is goed, daar ligt het niet aan).
En mijn vriend wil vooral dat ik er elke dag ben (en liefst lang) en dat ik als ik een keer iets leuks voor mijzelf heb dat afzeg (toen ik zei dat ik moe was), want het mag niet ten koste gaan van bezoek aan hem.

Verder helpen pubers wel iets, maar weinig mee, maar diverse dingen moet ik ook zelf doen, zijn te ingewikkeld voor hen. Huis blijft wel schoon met onze hulp, gelukkig.

Nou

Je kunt ook even bellen of facetimen op de dag dat je niet kunt.
Ik zou toch goed mijn eigen energie verdelen en me niet laten dwingen door een ander. Natuurlijk kan het voor iemand die ziek is en opgenomen is een angstige ervaring zijn, maar als het goed is kan iemand nog wel het inlevingsvermogen opbrengen, vooral als je dat zelf ook uitlegt, dat je ook als omstander jezelf niet opbrandt.
Ziekzijn is een grote inbreuk op het leven van iedereen, maar probeer het praktisch op te lossen en doe je best om het drama klein te houden.

Niet ten koste gaan van

Hem?

Dit schreef je: En mijn vriend wil vooral dat ik er elke dag ben (en liefst lang) en dat ik als ik een keer iets leuks voor mijzelf heb dat afzeg (toen ik zei dat ik moe was), want het mag niet ten koste gaan van bezoek aan hem.

Mijn reactie: heb je een volwassene of een kind in het ziekenhuis liggen?
Het lijkt het laatste te zijn, want ook kinderen hebben moeite om zich in iemand anders te verplaatsen. Nu geeft dat niet bij kinderen, want die moeten dat nog leren, maar van een volwassene?

En ja, het is vervelend om hele dag in het ziekenhuis te liggen, helemaal als je te gezond bent om van de hele wereld niets mee te krijgen en je te ziek bent om naar huis te gaan.

Maar... ook hij zal er rekening mee moeten houden dat jij nu in je eentje thuis alles draaiende houd en dat dat ook een aanslag op jouw energie is. Om daarbij ook nog eens 7 keer in de week LANG naar het ziekenhuis te gaan (omdat hij zich verveelt, alleen voelt? Vul maar iets in) dat gaat ten koste van jouw energie en gezondheid.
En dat mag wel?

Waarom mag het niet ten kostte van hem gaan en wel ten kostte van jou? Waar zit daar het verschil?

Regressie

Zieke mensen kunnen in hun angst en vervreemding, controleverlies terugvallen op kinderlijke stadia die al lang uitontwikkeld waren. En emotioneel onrijp reageren, dat je denkt, wat heb ik nu te pakken?

Dat kan ziek zijn ook met je doen. Dat wil niet zeggen dat de omgeving dan in de moederrol moet springen, maar je kunt elkaar als volwassenen steunen.

germaine

ik kan me voorstellen dat in moeilijke situaties bij alle betrokkenen de minder goede eigenschappen de overhand krijgen want het kost altijd energie om het leven leefbaar te houden met elkaar.
Dus de eigenschap van jouw vriend dat hij graag aandacht wil komt nu extra hard naar voren want hij is ziek/geschrokken/baalt/etc.
En jij bent moe en hebt het beredruk dus bij jou is de rek eruit om met die eigenschap van hem creatief om te gaan en je grenzen te bewaken.
Dus ik zou inzetten op een helder mailtje aan hem dat je vanavond met hem die twee punten wil bespreken zodat julie aan de hand daarvan een handig plan kunnen maken. . .
gooi het maar open want hij heeft veel tijd om na te denken maar je wil wel dat hij nadenkt over hoe JIJ de zaak draaiend kan houden. Hij is volwassen en kan zich het beste in jouw situatie verplaatsen en hij zou zich ook nog eens schuldig moeten voelen dat hij niet thuis is om zijn deel te doen . . Maar dat lees ik helaas niet in je postings.

het kan zijn dat hij thuis ook al weinig doet . . . ?

gr Angela

Zelfs mijn zieke puber

Had wel enig begrip dat het voor allemaal slopend was. Is ook af en toe enige uren alleen geweest toen de kritieke fase voorbij was.

Leg hem uit dat jij nu ook goed voor jezelf moet zorgen om als hij weer thuis is ook de noodzakelijke zorg te kunnen geven.
Als jij er nu onderdoor gaat zijn jullie als gezin verder van huis.

reacties

Inlevingsvermogen is sowieso niet zijn sterkste kant, heeft dus niets met het ziek zijn te maken.

Inderdaad, thuis doet hij al niet heel veel normaal gesproken. Maar nu komt dat ziekenhuisbezoek en communicatie met hem over alle onderzoeken en hoe het met hem gaat (of voor hem zorgen toen hij nog niet in het ziekenhuis lag, het speelt al een tijdje) er bovenop.

En zich schuldig voelen dat hij thuis niets kan bijdragen, komt denk ik niet in hem op, want hij is sowieso heel zielig. Overigens is de situatie niet fijn (nog wat onzekerheden).

Een gesprek hierover met hem wordt vast een welles nietes verhaal en dan moet ik niet ruzie gaan maken met hem, want hij is ziek (al eerder meegemaakt, hij doet onredelijk of zegt iets onaardigs, ik reageer daarop en dan mag ik geen ruzie maken (dat deed ik niet hoor, ik gaf alleen mijn mening) in zijn situatie.

een helder mailtje

Een helder mailtje, nee. Ik vind dit veel te afstandelijk, je bent toch geen bedrijf? Ik vind dat Angela ea het als verwijt brengt allemaal en alsof dit een relatieprobleem is.
Heb het er gewoon face tot face over. Misschien heeft je partner zelf ideeen wie het af en toe van je over kan nemen. Heeft hij geen vrienden, collega's? Ik neem aan dat hij ook begaan is met jou en wil meedenken hoe deze lange dagen vol te houden.
Dingen die je in het huis laat liggen, ik neem aan je huishouden: laat dat liggen, schakel je pubers of anders een werkster in. Laat je pubers meer doen. Gelukkig heb je pubers en geen peuters. Pubers kunnen ook boodschappen doen of koken en als ze geen huiswerk doen, dan maar niet: eigen verantwoordelijkheid. Leg het ze uit, wees een team. Bezoekuur is belangrijk. Het zijn even andere tijden.
En ja: ik vind eigenlijk wel dat je zo vaak dat kan 'moet' komen, tenminste ik zou dat zelf willen bij mijn partner. Hij ligt niet voor z'n lol in het ziekenhuis en het zijn daar erg lange dagen en het is eenzaam, naast de zorgen over zijn gezondheid.
Maar als jij het gevoel hebt overspannen te worden of zijn moet je wel op je tellen passen en moet je dat ter sprake brengen. Hoe lang ligt hij nog in het ziekenhuis? Dit duurt niet eeuwig gelukkig, mag ik hopen. Ga 's avonds ook niet te laat weg omdat je vroeg je bed in moet duiken om dit vol te houden.

Mailtje?

Je gaat toch mailtje sturen naar je vriend? Je ziet hem vanavond weer, praat er gewoon over. Zelfs al is hij misschien niet zo empatisch, het is gewoon je vriend met wie je een relatie hebt. Geen directeur bij wie je een gemotiveerd verzoek om arbeidstijdverkorting indient.

Vroeger was de tip: schrijf een brief

want dan kun je alles rustig op een rijtje zetten. En dan kan de ander eerst nadenken over de inhoud, nog eens nalezen, etc.

Een mail kan hetzelfde werken, maar in de praktijk gaat de discussie op en neer, zoals bij een life discussie.
Misschien dit keer een brief achterlaten/afgeven. En dat je dan aangeeft dat je er de volgende dag graag over wil praten. Leg in die brief dan ook uit waarom je eerst een brief geeft.

Misschien kun je een rooster bedenken wanneer je komt, met op werkdagen ook een eindtijd. Met als doel dat jij het volhoudt. En als voordeel dat hij duidelijkheid heeft.

Germaine

"Een gesprek hierover met hem wordt vast een welles nietes verhaal en dan moet ik niet ruzie gaan maken met hem, want hij is ziek (al eerder meegemaakt, hij doet onredelijk of zegt iets onaardigs, ik reageer daarop en dan mag ik geen ruzie maken (dat deed ik niet hoor, ik gaf alleen mijn mening) in zijn situatie."

Dat klinkt eerlijk gezegd niet als een gelijkwaardige relatie... Maar goed, daar koop je nu niet zoveel voor.

Natuurlijk hoef je niet iedere dag naar hem toe. En ik vind dat jij er ook niet verantwoordelijk voor bent om dan iemand in jouw plaats te laten gaan. Hij is een volwassen man, ook al is hij ziek.
En je hoeft daar geen discussie over aan te gaan, je meldt gewoon dat je morgen (of wanneer dan ook maar) niet kan komen. Je krijgt het niet georganiseerd, daar heeft hij het maar mee te doen.
Dat klinkt nogal onaardig, maar op basis van wat je schrijft, denk ik dat het belangrijk is dat jij duidelijk je grenzen aangeeft. Hij ziet jouw grenzen blijkbaar niet, dus je moet echt voor jezelf opkomen. Dat is overigens wat anders dan discussiëren of ruzie maken.

mailtje

juist met de extra info van Germaine helpt het haarzelf én dus het gesprek om het wel kort aan te kondigen.
Als communicatie namelijk geen probleem was dan zou ze hier ook een ander soort vraag gesteld hebben.
Het is zeer wel mogelijk om niet-afstandelijk te communiceren, al was het maar om een soort houvast te hebben (voor en tijdens het gesprek).
Je moet denk ik niet gaan 'uitwijden' van te voren in zo'n mailtje, maar je kunt wel degelijk aankondigen hoe en wat.
gr Angela

Geen mailtje

Maar korte duidelijk boodschap.

Vanavond lukt het me niet om op bezoek te komen. Zie je morgen.
Kusje erachteraan en op de app.

En persoonlijk zou ik, maar dat ben ik, er de dag erna een kort bezoek van maken als ie dan de schuldkaart zou trekken. Als ziekenbezoek in ruzie uitmondt is het tijd om te gaan...

héél herkenbaar

Mijn partner heeft de voorbije jaren ook vaak en langdurig in het ziekenhuis gelegen. We hebben 2 (jonge) pubers, ik werk 4 dagen op 5. Gelukkig wonen we vrij dicht (10 minuten rijden) bij het ziekenhuis. Ook ik vond het soms zwaar om hem elke dag te bezoeken. Hij begreep dit niet. Hij wou ook dat ik elke keer lang bleef. Het waren steeds zware weken. Hij had totaal geen behoefte dat er andere mensen op bezoek kwamen. Enkel ik en de kinderen. Héél af en toe sloeg ik wel eens een dagje over omdat ik zo uitgeput was. Hij was hier niet gelukkig mee. Ik kan je niet echt tips geven. Wil gewoon maar meegeven dat jouw situatie sterk gelijklopend is met de mijne. Veel sterkte en hopelijk is je vriend weer snel beter en thuis!

Minder gaan

Ik heb zelf een behoorlijke periode in het ziekenhuis gelegen en ja, bezoek is eigenlijk de enige afleiding of ‘leuks’ wat je hebt. Maar... wat ik heel belangrijk vond en vind is dat het thuis ook goed gaat. Je kunt alleen maar in het ziekenhuis liggen omdat er iemand is die zorgt dat thuis alles doorgaat.

Dus nee, niet elke dag langs gaan. En vooral beter voor jezelf gaan zorgen. Want daar heb je niet alleen nu wat aan, maar ook als hij straks thuiskomt en nog steeds niet veel kan. Concreet; Vraag vrienden/familie/ouders van vrienden van je pubers/ of zij (en jij) daar mogen eten. Of dat ze eten komen brengen. Neem elk aanbod dat iemand iets voor je wil doen aan. Van de was ophangen tot boodschappen doen, of laat boodschappen komen. Maak een appgroep die je ‘ziekenhuisbezoek xxxx’ noemt. Enige wat je daarin doet; melden wie wanneer gaat en als er wat te melden is (uitslagen, onderzoeken), dan zet je dat er ook in. En zet daarin ook gerust dat je een dag niet kunt met de vraag wie er wel wil gaan.

En aan vriend meld je dat je beter voor jezelf gaat zorgen. Leuke dingen zijn nodig voor je eigen energie en je hoeft niet elke dag het hele bezoekuur er te zijn. Regel dat hij Netflix kan kijken op een tablet, zodat hij zich wat minder verveelt, of kijk of er een e-reader ergens geleend kan worden als er echt geen ander bezoek mogelijk is.

Sterkte, want het zijn niet de leukste tijden!

Hoe lang gaat het nog duren?

Als het bij een week zou blijven, zou ik elke dag een bezoekje nog in de lijn der verwachtingen vinden liggen. Die ene week moet lukken. Maar als het om een langere periode gaat, zeg 3 weken, dan moet het gewoon minder, anders hou je het niet vol. Stel dat je op zondag echt lekker lang bij hem gaat zitten, dan zou je de maandag over kunnen slaan, maar bel je maandag gezellig even met hem. Tussen de bedrijven door kunnen jullie whatsappen, ook gezellig als je in het ziekenhuis ligt. Laat hem gewoon merken dat je wel aan hem denkt, ook al ben je er niet in levende lijve.

Ik heb een aantal keer in het ziekenhuis gelegen, terwijl man thuis alles moest regelen, ook de kinderen en de hond verzorgen dus. Ik besefte ook dat het best veel van hem vroeg, maar ik vond het toch wel erg fijn als hij kwam. De laatste keer liet hij ook een avond verstek gaan. Hij vroeg of ik dat erg vond. Nou, jammer is het wel natuurlijk, maar ook heel begrijpelijk.

moe?

Wat wordt het woord 'moe' vaak gebruikt, ook puber is 'moe'. Moe los je op met een goede nachtrust, zeker bij pubers.

Triva

Goed punt. Probleem is dat oudste echt slecht slaap.Dus goede nachtrust zou een mooie oplossing zijn, maar lukt juist niet.

toch

vind ik dat mensen te snel het woord 'moe' gebruiken. Ik vind dat ook niet echt een reden om geen ziekenhuisbezoek te doen, wel om het niet te lang te laten duren. Half uurtje is meer dan zat.

Triva

Een half uurtje bezoek is al een uur en een kwartier in totaal. En het echt tot een half uur beperken is denk ik al een uitdaging.

Maar je hebt gelijk, zelfs als je moe bent kan je wel op ziekenbezoek, maar het gaat wel af van leertijd of relaxtijd. En oudste heeft kennelijk ook niet veel puf en wil het dus kennelijk niet van een van beide af laten gaan.

In het algemeen hebben de kinderen niet veel puf om te gaan naar hun vader, zeker niet vaak.

maar

ze hoeven toch niet elke dag en hij blijft maar een week. Je oudste kan zelf, als hij nu 2x gaat hoef jij 2x niet. Als die vriend nog gaat hoef jij maar 4x. Je kunt het ook overdrijven.

Maar simpel, je blijft maar een half uur. Ik vind 20 min enkele reis prima te doen, zet een eigen muziekje op in de auto en je hebt toch 40 min me-time. Natuurlijk niet in de filetijd gaan maar vroeg eten en dan daarna even heen en weer.

Triva

"hij blijft maar een week"
Hoe kom je daar bij?
Hij ligt er al bijna een week maar het is nog niet duidelijk hoe lang nog.

"Natuurlijk niet in de filetijd gaan maar vroeg eten en dan daarna even heen en weer."
Heb je mijn berichten gelezen? Ik werk tot 17.15 uur, dan 40 min reistijd. Hoe moet ik vroeg eten? In het weekend kan dat wel natuurlijk.

Nou

Dan ga je niet. Wat wil je nu dat we zeggen?

Triva

Echt, jij zou je berichten eens terug moeten lezen. Als je niks zinnige te zeggen hebt, zeg dan niks.