Eetteam
Mijn peutertweeling is aangemeld bij het "eetteam" van een kinderrevalidatiecentrum vanwege aanhoudende eetproblemen. In dat team zitten een logopedist, een revalidatiearts en een orthopedagoog.
Heeft iemand hier ervaring met zoiets? Wat kan ik verwachten? Wie doet wat? Komt het eetteam ook uit zo'n zwart busje met een rode streep rollen? (Uh, dat laatste was een grapje natuurlijk 
)
Wie weet hier meer van?
Alvast bedankt,
Ken
je Nee-Eten of is die boel ingekakt ?
Geweest
Dochter en ik zijn er een jaar geleden geweest. Van te voren kreeg ik een heel lange vragenlijst waar ik een poos mee bezig was om in te vullen.
De reden om te gaan was dat dochter (11) ontzettend langzaam eet, kauwt en slikt.
Ik had nog wat filmpjes gemaakt van hoe ze eet en in welk tempo en dat met de vragenlijst meegestuurd.
Bij de afspraak was er eerst een gesprek met dochter en mij. Vervolgens gingen wij naar een andere ruimte met logopedist, dietist en psycholoog. Daar heeft dochter verschillende meegebrachte etenswaren moeten nuttigen. Je moest meenemen: iets wat goed ging, iets wat niet goed ging, iets te drinken e.d.. Bij dochter zag de logopediste bijna direct wat de medeoorzaak was van het probleem.
Normaliter krijgen ze vooral jonge kinderen en eigenlijk vonden ze het wel leuk dat dochter terugpraatte 
.
De drie dames hadden daarna overleg met de arts. Aan het einde van de middag hadden we een afsluitend gesprek met de arts die zijn bevindingen meedeelde. In ons geval heeft dochter met de eigen logopediste geoefend.
Dochter vond het vooral niet belastend en wilde zelf ook van haar langzaam eten probleem af (ze vond het alleen niet leuk dat ze school moest missen).
Dit was trouwens in revalidatiecentrum Blixembosch.
Vera
Berber
Nee eten: http://cms.dynaweb.nl/users/nee_eten/
lotgenotencontact
In Nijmegen, meen ik, heb je een gespecialiseerd centrum mbt eetproblemen met kinderen. Ik weet niet hoe oud die van jou zijn ? Een 'bekende' methode is om kinderen cold turkey van de sonde af te krijgen en zo te dwingen te gaan eten. Zou ik laten afhangen van de conditie en zeker ook leeftijd van het kind. Mond en dwingen waarvan het doel is, dat het vrijwillig gaat.. dat vraagt zeker op jonge leeftijd een goede kennis van wat er zoal voor therapieën en methodes zijn etc.. ik vond het zelf vrij schokkend dat er eigenlijk over dit soort problematiek zo weinig bekend is en dat men van elkaar zo weinig weet.
Daarnaast heb ik in regio Amsterdam nog een logo gespecialiseerd hierin gevonden die veel vriendelijker en subtieler met eetproblemen omgaat en wellicht ook wat tips heeft maar ik weet niet of dat in jouw buurt is. Zij is weer niet verbonden aan een team *maar* wel iemand om vragen te stellen waardoor je een afweging kan maken.
Mijn grote bezwaar (en zorg) is dat er zo 'hard' offensief bij kinderen met een mondprobleem wordt ingezet. Lang niet allemaal hoor. Maar wel iets om bij na te denken.
Berber
Ik heb na heel lang zoeken iemand gevonden met deze kennis, denk ik. Mijn zoon is -denk ik- voorbij de kritische periode (en het gaat niet om slikken). Hoe mail ik jouw de naam van deze persoon ? Ik heb haar 1x ontmoet maar kreeg -toen ik eindelijk in het goede traject zat- haar naam heel veel te horen. Maak even een e-mailadres aan voor OO en dan mail ik je de gegevens.
Berber
Ik mail je zo.
Kauw/slik problemen.. het lag op een ander vlak: veel kwijlen, wel kunnen kauwen en slikken maar dat niet willen doen met eten. Het eten moest aan allerlei 'strenge' eisen voldoen die ik niet kende.. gaandeweg bleek dat het wit moest zijn, niet te heet, niet te koud, niet kruimelig, geen pitjes, geen verrassingen (aan de buitenkant er uitzien als de binnenkant). Ondoorzichtig sap niet, geen fruit (behalve banaan) etc.. dat heeft te maken met het kunnen tolereren van bepaalde structuren in zijn mond. Hij kon/wilde alleen niet eetbare dingen in zijn mond: liefst koud en glad.
Dus misschien heeft het ook te maken met slikken maar dan meer op psychisch vlak, angst voor slikken van stukjes, niet zozeer voor het motorische deel van het slikken. Hoewel motorische onkunde makkelijk over kan gaan in angst. En dan komt het net zo goed niet in de maag.
