Bestaat rsi nog en wat doe je daar tegenwoordig aan?

Mirreke

Bedankt voor je reactie en de link, ziet er interessant uit.

Mijn moeder had ook van die braces, inderdaad. Ik heb ze wel eens gehad (ik had het ook tijdens de zwangerschap), maar mij waren ze te klein. (Mijn moeder heeft hele kleine handen en ik niet.)

Vraag aan jou: hoe stelde de neuroloog vast dat het inderdaad carpaaltunnelsyndroom was? Kunnen ze dat gewoon vaststellen met een test o.i.d., of blijft het een kwestie van waarschijnlijkheid?

Margje

Margje, spalkjes

Als je idd (ook) cts hebt, zou ik onder het motto "Baat het niet, het schaadt ook niet" zeker een brace proberen. Wie weet verlicht het al iets. Een brace (wordt je aangemeten bij een orthopedisch instrumentenmaker op voorschrift vd ha) heeft mij uiteindelijk zelfs van de klachten afgeholpen (dat werkt lang niet bij iedereen zo, zie ook verschillende draadjes in het archief), maar bij mij wel. Duurde wel een paar maanden hoor, maar zolang ik dat ding droeg had ik in elk geval geen last. Was zeker handig bij bepaalde handelingen als autorijden e.d. én 's nachts!
Beterschap!

Onderzoek

Met een onderzoek kan de neuroloog vaststellen of er sprake is van carpaal tunnelsyndroom. Ze plakken dan kleine elektroden op de vingers en dmv kleine stroompjes kunnen ze zien of er vertragingen zijn in de doorgifte van het signaal door de zenuw.

Onderzoek

Bij mij is door onderzoek gebleken dat mijn carpaaltunnelsyndroomsymptomen helemaal niet door CTS kwamen, maar waarschijnlijk door overbelaste nek/schouderspieren. (door rondsjouwen met een huilbaby waarschijnlijk) Ze gingen na behandeling door een fysiotherapeut na een tijd weg.
En ik stond al ingeschreven op de operatielijstn notabene, omdat het zo "overduidelijk" was. Gelukkig dat ze de geleidingstest nog deden, anders was ik voor niks geopereerd.

Kinesio taping

Wat bij mij ook goed helpt, is het gebruiken van kinesio tape door de fysiotherapeut. Inmiddels plak ik het zelf, bij mij hept het.

Anne K.

Cts

Fijn te weten dat carpaal tunnel syndroom goed vast te stellen is, en dat er onder specialisten nog wel eens vewarring bestaat! Dat lijkt mij in mijn geval ook niet onwaarschijnlijk. Ik vind het wel érg toevallig dat ik nu net CTS heb, terwijl ik ook die RSI-klachten heb, die aanwijsbaar erger zijn geworden in een periode van stress en veel toetsenbord/muiswerk. Ik zou het ook veel aannemelijker vinden als de CTS nu optreedt, getriggerd door de RSI-verschijnselen.

Wat natuurlijk ook niet meehelpt is dat ik zo vol-enthousiast met mijn 'makkelijke moestuin' ben begonnen. Ik heb laatst eens geteld, maar ik heb al 8 bakken gemaakt. Bijna allemaal met de hand in elkaar geschroefd (3 lange schroeven per hoek), iets wat ik normaal gesproken mijn man zou laten doen (of liever: iets wat mijn man man al enthousiast gedaan zou hebben voordat ik op het idee zou komen het zelf te doen). Ik heb geprobeerd de schroeven er met de electrische boor in te draaien maar zover ben ik helaas niet doorgeschoten in mijn manzijn dat me dat lukt.

En ik heb inmiddels ook wel duizend liter aarde versleept denk ik. Hoeveel 40-literzakken ik wel niet van het tuincentrum in de auto en er weer uit de schuur in en dan weer uit de schuur de bakken in gesjouwd heb, ik weet het niet.

Kortom, er is een aardig kip-ei-probleem. Maar vast staat dat ik klachten heb die niet meer weggaan, en die had ik al ver voor de moestuin.

Moraal van het verhaal: het zal inderdaad heel zorgvuldig apart bekeken moeten worden, die CTS. Ik zou het maar zo kunnen hebben, maar het staat vast niet los van deze andere klachten.

Trouwens, Anne, ik las dat ze hier bij ons bedrijf ook cursussen aanbieden waarbij ze die tape gebruiken. Ik snap er niets van maar er staan ervaringsverhalen bij die nogal positief klinken. Ik zal even overleggen met de cursuscoordinator welke cursus ik het beste kan volgen, maar wie weet zit er ook iets met tape bij.

Ik moet er trouwens niet aan denken, 12 weken lang cursus te moeten volgen op een vrijwillige donderdagavond of zo, maar vooruit, ik wil nu alles doen wat nodig is om hier weer vanaf te komen. Ik hou te veel van mijn computer om nu het risico te lopen dat ik hem niet meer zo vaak mag zien

Margje

Schroeven

Juist bewegingen als schroeven etc. zijn de pest voor RSI-achtige verschijnselen. Ik schroef dus al járen niets meer. Dat sjouwen met die zakken, daar zul je het niet van krijgen. Op mijn RSI-dieptepunt kon ik wel spitten in de tuin (wel op speciale manier) maar ik kon niet mijn knopen dichtdoen. Grofmotorische bewegingen zijn niet te vergelijken met fijnmotorische bewegingen...

Cts

Volgens mij is het typisch voor CTS dat je 's nachts wakker wordt van pijn en dat 'wapperen' met de handen verlichting lijkt te geven

Verder kan de neuroloog ook nog de Phalen test doen *zie tekst naast de foto

zie http://www.neuropathie.nu/diagnose/het-teken-van-tinel.html

Sterkte!

Dank mien

Bedankt voor je bijdrage. Ik ben benieuwd wat de neuroloog voorstelt.

Margje

Jaaaaaaa!

Lijkt me beregezellig, Lidwientje.

Maar zou mijn neuroloog (waar ik nog heen moet, hoor) jou weten te vinden?

Margje

Nieuwe muis

Zo hee, wat een muis heb ik vanmiddag gekregen op m'n werk. Hij is haast zo groot als mijn hele hand. Mijn arm rust op de tafel, de knoppen zitten wat hoger, een heel prettig ding.

Luxaflex besteld (omdat het te licht is in mijn kamer).

Maandag intakegesprek voor de fitness cursus. Dat is ook wat, hoor. Je krijgt een strenge brief van tevoren dat de cursus 12 weken duurt en dat je al die 12 lessen moet komen "daar teken je voor", en geen lessen mag overslaan, en dat je ook nog zelf een extra sessie moet doen in die week. Het ergste is dat ik de eerste les al meteen niet kan, net als alle instructies en dergelijke worden gegeven. Maar op mijn licht-paniekerige mailtje kreeg ik direct reactie dat ik toch mocht blijven. Nou dat intakegesprek nog.

Dinsdag naar de huisarts, en een verwijzing voor de neuroloog vragen. Lidwientje, naar wie moet ik precies laten verwijzen? Ik laat graag man en paard noemen

En WorkPace draait weer braaf. En het helpt al een beetje. Ik heb nu al iets minder last. Maar ik blijf waardeloze handen houden, en ik blijf ook pijn in mijn bovenarmen houden.

Maar dat komt vast nog wel goed.

Margje

Sorry, lang niet hier gelezen

dus ik heb je vraag niet meer gelezen. Ik zag trouwens dat er al antwoord was gekomen. Bij mij hebben ze idd zo'n onderzoek met van die stroomstootjes gedaan. Stoot'jes', noem het gerust stotèn. Ik vond het vreselijk zeer doen. Bij mij werd het direct aanschouwelijk onderricht, blijkbaar heb ik een hele snelle geleiding, en duurde het heel lang voordat er een vertraging ontstond, dus werd de stroom steeds hoger. Ik vond het een soort marteling. Omdat ik het aan beide handen heb werd het ook aan beide kanten uitgevoerd.
Enfin, ik zie dat je ook heftig in de tuin aan het werk bent. Ik merk zelf ook dat ik bij grove werkzaamheden, ondanks de grove motoriek gedachte, 's nachts bijvoorbeeld veel meer last heb. Ik heb donderdag uitgebreid in de tuin gewerkt en werd vanmorgen wakker met tintelende onderarmen, iets wat ik vrijwel nooit meer heb. Ook ben ik de laatste tijd veel in huis aan het werk, met schilderen ed. Op het moment zelf gaat het prima, 's nachts word ik afgestraft.
Op het gebied van fijne motoriek: ik merk dus dat ik grove werkzaamheden over het algemeen gewoon kan uitvoeren en daar dan later de nadelen van ondervind. Maar fijne motoriek is op het moment zelf een probleem. Nou is mijn hobby tekenen en scthilderen, ik doe veel met potlood, en dat kan heel vervelend zijn.
Toch is het nu goed uit te houden, en heb ik veeeeeel minder last dan destijds tijdens de zwangerschappen. Wel merk ik krachtverlies, en dat schijnt heel ernstig te zijn, dat betekent namelijk degeneratie van de zenuw/spieren. Ik laat bv. veel vaker iets vallen dan vroeger, het glipt dan gewoon uit mijn hand.
Een operatie zou het (kunnen) verhelpen, maar ik wil er nog niet aan. En na het lezen van mijn eigen link denk ik dat het ook te maken zou kunnen hebben met beklemde zenuwen in mijn nek, oa ook door het dragen van kleine kinderen, en vanwege de draagdoek die ik toen bijna altijd omhad. Verder is hoofdpijn vanuit mijn nek mijn voornaamste klacht bij moeheid, stress, noem maar op.
Dus daar wil ik ook eens achteraan.

Mirreke / lidwientje

Lidwientje: ik mail je even.

Mirreke: bedankt voor je ervaringen! Ik ben inderdaad vrij heftig in de tuin aan het werk (vandaag ook weer), maar hoewel ik ook wel heb wat jij beschrijft (erger tintelende handen en 's nachts wakker worden - ik ben benieuwd hoe dat vannacht weer gaat) merk ik dat er ook enorm van ontspan. Dus de verstijvingen in mijn nek, schouders en bovenarmen verminderen juist. Dus het is weliswaar slecht (denk ik) voor mijn handen, maar juist goed voor mijn algehele constitutie zullen we maar zeggen.

Dat van die fijne motoriek herken ik trouwens. Ik merk dat ik helemaal verkramp als ik moet schrijven, dat willen mijn handen gewoon niet. Ik hoop wel dat dat nog over gaat. Ik herinner me overigens dat mijn moeder dit op een gegeven moment ook had, dat ze niet meer kon borduren en breien (en ze is altijd aan het handwerken). Die had dus wel carpaaltunnelsyndroom en is aan beide handen geopereerd. Dus ik begin steeds meer te vermoeden dat ik het toch ook wel zal hebben.

Ik zie dus dinsdag de huisarts, dan kan ik daarna naar de neuroloog.

Overigens (totaal off-topic) las ik vanochtend het Volkskrant Magazine, en daar zit zo'n serie in over het AMC, en deze keer was het de seksuoloog. Ze zaten uitgebreid te praten over een vrouw (een wat streberig type) die seksproblemen had. "Ze heeft ook migraine en RSI", vermeldde de student/assistent. O god, dacht ik, migraine had ik allang, RSI nou ook, dus nu kan ik gaan wachten op seksproblemen?

Margje

Hahaha margje (llicht ot)

Ze zaten uitgebreid te praten over een vrouw (een wat streberig type) die seksproblemen had. "Ze heeft ook migraine en RSI", vermeldde de student/assistent. O god, dacht ik, migraine had ik allang, RSI nou ook, dus nu kan ik gaan wachten op seksproblemen? '

Maar jij bent toch helemaal geen streberig type?? Die zen-achtige 'ach-het-groeit-toch-vanzelf-wel-we-zien-wel-wat-er-van-komt' benadering waarme jij de moestuin benadert die geeft toch duidelijk aan dat jij meer het 'laissez-faire' type bent, toch???

Hahahaha!

Ingrid (sorry, ik kon het even niet laten. Ik herken altijd erg veel van mezelf in de manier waarop jij dingen aanpakt. Nee, gelukkig geen migraine en RSI, maar wel de rest..sterkte trouwens natuurlijk wel, met die armen van je, want het klinkt niet fijn.)

Ha, dames

Fijn dat jullie je zo kunnen inleven
Nou, ik moest er zelf ook wel hard om lachen, hoor.

Ik kom net terug van de intake. Tja, toen kwam ik er niet meer omheen dat mijn bewegingsstaat als 'immobiel' werd aangemerkt, en mijn conditie 'poor'. Mijn bloeddruk werd opgemeten, mijn wervelkolom werd bekeken, ik moest bewegingen maken en rechtop staan en dergelijke. Conclusie: "Je hebt wel een mooie rechte houding, maar dat is vooral omdat je zo stijf bent". En mijn fitness programma gaat gericht zijn op "flexibiliteit en kracht in het bovenlichaam". Hoezee.

Ah, well. Ik stort me er wel weer in.

Margje

Margje

Kun je niet een sportschool zoeken waar ze clubyoga of poweryoga doen. Daar wordt je lekker soepel van.

Ja joh

Wat je hier niet allemaal kan, bij ons in de universiteitssportschool. Aan aanbod geen gebrek hoor.

Maar het moet bij me passen, he? En ik ben nou eenmaal niet intrinsiek gemotiveerd om te bewegen.

Maar misschien krijg ik de smaak wel te pakken, en wil ik na deze 12 weken nog wel meer, en ga ik misschien wel zoiets proberen.

Dank voor de tip, als jij het zegt heeft het natuurlijk al een plusje (in die lange lijst van wat ze allemaal aanbieden).

Margje

Margje

MAar ook buiten de universiteitssportschool kun je natuurlijk kijken. En ik herken het geen zin hebben en toch moeten sporten maar al te goed: Puckman vindt fitness ook helemaal niets maar moet van de fysio ook. En je bent dan een bikkel als je het toch volhoudt. Ondanks dat Puckman merkt dat het werkt gaat hij nog steeds met slepende voeten naar de sportschool.

Pffff

Ja, Puck, ik heb ook de indruk dat ik wel zal moeten. In elk geval de komende 12 weken. Maar ik weet ook nu al dat ik het verschrikkelijk zal vinden. En dat zal ik ook van 'poweryoga' vinden, of een huppelklasje. Dat soort dingen is gewoon niet voor mij geschapen. Ik zal nooit en te nimmer blij worden van sporten. Ik mis volgens mij ook het hormoon waar mensen gelukkig van worden na afloop van het sporten. Ik ben nooit blij of gelukkig na afloop, alleen maar dat het afgelopen is. Ik krijg helemáál niet een kick van mijn prestatie of zo. Ik ben alleen maar moe en ik heb een ongelofelijke honger en ik heb beginnende hoofdpijn en alles doet verder zeer.

Maar goed. Ik ga het toch doen. 12 weken. En daarna ga ik evalueren en wie weet wat daar nog van komt.

Margje

En vrijdag naar de neuroloog

Vrijdag kan ik al bij de neuroloog terecht.
Nou, ik ben benieuwd of ik nou CTS heb of niet...

Margje

Update

Nou, OK, da's duidelijk: ik heb carpaaltunnelsyndroom.

Ik kreeg electrodetjes op mijn vingers en dan gingen ze me stroomstootjes geven aan de binnenkant van mijn pols. Alle zenuwen moeten dezelfde snelheid geven bij het doorgeven van zo'n signaal. Maar mijn carpaaltunnel-zenuw was in beide handen veel te traag. Ik zag ook al een grote piek in het grafiekje op het apparaat verschijnen, dus ik was er al bang voor. Mijn linkerhand is een stuk erger dan rechts, maar in beide handen is het "onomstotelijk overduidelijk", aldus de neuroloog.

Nou, da's dan mooi. Ik kreeg de tip om een spalkje te nemen (maar dat lost alleen 's nachts klachten op, en die heb ik niet eens zo heel erg). Tweede optie was af en toe een injectie te halen, en hij liet het woord Prednison vallen, dus dat klonk me niet al te sympathiek in de oren, en dat is dan alleen symptoombestrijding. En de enige blijvende oplossing is een operatie.

Toen ik vroeg: "Maar kan het ook vanzelf weer overgaan?", leek hij even uit zijn concentratie gestoord, maar hij herpakte zich snel en mompelde dat het ook weer over kon gaan, zoals in de zwangerschap, en dat het ook bij mij eventueel met hormonale schommelingen kon samenhangen.

Ik suggereerde dat ik dan beter kon wachten totdat ik hormonaal een beetje uitgeschommeld was, of niet? Dan kon ik tegen die tijd besluiten of het zo erg was dat ik een operatie zou willen, of niet. Want om je nou maar meteen te laten opereren, ook al is het vrij simpel, het zijn wel je handen.

Kortom, ik doe voorlopig niks, ik ga fijn fitnessen aan mijn RSI (wat er volgens hem helemaal niks mee te maken kon hebben, maar dat geloof ik gewoon niet. Ja, fysiek krijg je er geen CTS van, maar als je eenmaal CTS hebt ga je natuurlijk met je lichaam daarop reageren, dus is er wel degelijk een relatie tussen CTS en RSI. O nee, KANS, KANSloos wil ik worden).

Ik was eerlijk gezegd wel verbaasd dat het er zo twijfelloos kwam uitrollen. Ik had eerder gedacht dat ik wel een grensgeval zou zijn of zo. Want zo verschrikkelijk veel last heb ik er nou ook weer niet van.

Goed. Wordt (wel eens) vervolgd.

Margje

Spalkje

Ik had wel een spalkje,ondanks dat ik 'snachts weinig last had.Ik merkte het overdag wel als ik het een keer vergat 'snachts,dus kan het best handig zijn,ook bij weinig klachten 'snachts!
Bastet

Spalkje

Heb je ook geen last met bijv. autorijden of zo? Dan hielp de brace bij mij heel goed. Bij mij is het uiteindelijk vanzelf (nou ja, met spalk) overgegaan.
Sterkte ermee!

Onlangs

is mijn zus er aan geopereerd aan beide handen en dat is goed verlopen, ze kan ze weer normaal gebruiken

Dank

Dank voor al jullie reacties.

Ik heb op dit moment eerlijk gezegd niet zo gek veel last van dat CTS. Ik word momenteel 's nachts niet wakker van tintelende handen (een tijdje terug nog wel). Bij alles wat fijne motoriek vergt, gaan ze tintelen of verlies ik het gevoel erin. Maar niet ondraaglijk, en ook niet zo erg dat ik niks kan doen of zo. Ik ben dus wel geneigd eerst even af te wachten of dit zich nog ontwikkelt.

Ik ben ook benieuwd hoe ik die fitness ga doen eigenlijk, want als het voor het bovenlichaam is dan zal ik toch zeker apparaten vast moeten houden of anderszins iets met mijn handen doen. En hoe lang zou dat dan goed gaan. Maar goed, dat zie ik dan wel weer.

Margje