Bekkeninstabiliteit
Mijn dochter is 6 weken geleden bevallen en heeft het flink voor haar kiezen. Vanaf een week of 26-28 steeds meer klachten en de laatste weken kon ze niet veel meer. Van de bank naar de wc, douchen op een kruk, wasmachine, vaatwasser, niet meer voor haar. buiten in een rolstoel. En ze was supersportief met een megaconditie.
Nu kan ze nog steeds weinig. In huis kleine stukjes lopen, niet te vaak. Buiten nauwelijks. Haar kind niet tillen. Kan niet uit huis, alleen maar weer eens een rondje park in de rolstoel. Want er is nu niet alleen haar maar ook de baby.
Heeft dus altijd nog iemand in huis (man werkt weer) en we hebben een familieschema hiervoor. Maar hoe lang kunnen we dat, wordt ook de vraag.
Mijn keel gaat steeds dichter zitten. Dit is zo niet wat je iemand gunt. En wat wordt de toekomst? Een week of drie geleden zei ze dat ze toch wel weer wilde bergwandelen, en ‘gewoon 100km fietsen’. Ik zou al zo blij zijn als ze voor zichzelf, haar kind en haar huis zou kunnen zorgen... heeft iemand ervaring, komt dit nog goed??? En nee niet dat sportieve deel maar alsjeblieft het normale leven?
Artsen kunnen en doen niks hiermee heb ik al ontdekt (want de logische reactie is natuurlijk, wat zegt de HA er van. Nou niks dus.) de bekken FT houdt het bij, hm, je hebt wel een vetraagd herstel, ik had gedacht dat je al verder zou zijn. Koop je dus ook niks voor. Behalve dat het niet normaal is, en dat knijpt mijn keel dicht.
Therapeut
Moeilijk is dat, maar heeft ze wel een goede therapeut, ik ging zodra de bekkeninstabiliteit begon naar een Mensendieck therapeut, gesocialiseerd in het bekken. Dat heeft mij erg goed geholpen, het was niet gelijk over, maar ik kreeg ook tips over praktische dingen, waardoor alles veel gemakkelijker ging.
Ergotherapeut
Gelukkig geen ervaring mee maar ik weet dat een ergotherapeut kan helpen met het leven makkelijker en zelfstandiger te maken.
Heel veel sterkte.
6 weken
6 Weken en dan nog last hebben is helemaal niet zo gek. Een bevalling is een behoorlijke klap en je hormonen maken dat je spieren wat minder strak zijn en dat voel je in je bekken, voor en na de bevalling maar dat weet je denk ik wel.
Wat doet die bekken FT bahalve "het bijhouden"? Ik heb zelf erg veel baat gehad bij een mensendiecktherapeut. Die gaf mij tips en oefeningen. Het is zeker niet iets wat er nou eenmaal bij hoort!
Kussen
Ik herstelde sneller van mijn bekkeninstabiliteit, toen ik 's nachts een hoofdkussen tussen mijn knieën stopte. Ik knapte er heel snel van op. Ook ik heb hulp gehad van een mensendiecktherapeut. Ze heeft me veel handige tips geleerd.
Lief
Jullie reacties.
Ze heeft een gespecialiseerde bekkenFT. Heeft oefeningen maar die kan ze nauwelijks doen. Ergotherapeut is langs geweest, wat tips maar kan verder oook niets doen dan dat.
Ze slaapt al sinds de zwangerschap met zo’n kussen.
Hilde, na 6 weken nog last is niet gek, maar nog bijna niets kunnen? Je eigen kind niet kunnen verzorgen? Geen was doen, niet koken, geen boodschappen? En ze is door het sporten gewend aan afzien, is geen pieper, heeft een hoge pijngrens.
We kunnen niets doen dan maar afwachten...
Oefeningen
Je zegt dat je dochter de oefeningen nauwelijks kan doen. Doet ze ze wel voor zover mogelijk? Uit ervaring weet ik dat dat echt kan helpen. Gewoon afwachten en niks doen is echt funest.
Ja hoor Krisje
Ze oefent zeker wat ze kan. Maar niet het volume wat de FT op het briefje heeft geschreven, dat is echt te enthousiast. Het is gewoon heel lastig om een goed evenwicht te vinden tussen oefenen en overbelasten waardoor je weer drie stappen terug bent.
Gister had ze een slechte dag en schoot ik in de stress. Het is voor haar heel wat maar ook voor alle mantelzorgers.
Krisje, wat is jouw ervaring?
Mijn ervaring
Is niet echt opwekkend hoor. Tijdens drie zwangerschappen bekkeninstabiliteit, kinderen zijn inmiddels 21, 18 en 9. Drie keer zeker 1,5 jaar na de bevalling bij de bekkenfysio gelopen. De eerste maanden kon ik vrijwel niks.
Daarna is het altijd mijn zwakke plek gebleven. Nooit lang meer kunnen lopen, dus een dagje Efteling bijvoorbeeld zat (en zit) er bij mij niet in. Ik ben al lang blij dat alles online verkrijgbaar is en dat ik niet hoef te winkelen.
Nu ben ik in de overgang en ben ik weer onder behandeling bij de bekkenfysio. Ik kan niet bukken, kan niet lang staan maar ook niet lang zitten. Vooral het gaan zitten en gaan staan is bijna ondoenlijk.
Ik doe een paar keer per dag oefeningen en heb hele slechte en soms een goeie (minder slechte eigenlijk) dagen. Gelukkig hoef ik geen kinderen meer te tillen en zijn ze op een leeftijd dat ze me kunnen helpen tillen. Mijn jongste moet me soms helpen aankleden (vooral sokken en schoenen) omdat het me niet lukt en mijn man dan al weg is. Dat vind ik zo erg, ze is pas 9, dat hóórt gewoon niet.
Vertel maar niet tegen je dochter dat het boven de 50 in alle heftigheid terug kan komen. Daar heeft ze niks aan. Oefenen, oefenen, oefenen, nooit lang in dezelfde houding blijven, zo min mogelijk trap lopen. Ik blijf wel zo goed en kwaad als het gaat proberen te bukken, het is ongelooflijk hoeveel je laat vallen op een dag.
SI-gewrichten
Tijdens de laatste zwangerschap had ik op een gegeven moment éen van mijn SI-gewrichten uit de kom en dat gaf ongeveer dezelfde klachten als die jullie beschrijven. Is daar al op gecheckt door een goede fysio? Terug in de kom duurde even (mocht pas op de normale manier vanaf 37 weken) en hielp zoveel!
Dit wil je niet horen
Na mijn laatste zwangerschap was ik na 10 jaar pijnvrij. Ik heb veel dingen aangepast waardoor het lijkt alsof alles kan.
Veel dingen is plannen. De woonkamer stofzuigen én dweilen is echt een klus, dat gaat sinds kort weer maar echt niet wekelijks. Vervolgens de vloer ook in de was zetten is echt een brug te ver. Ik heb een auto met een hoge zit, ik dénk dus dat ik lang in de auto kan zitten maar dat gaat niet op als mijn bekken lager is dan mijn knieën. Ik kan weer aardig alles doen, maar ik blijf wel opletten. Nu op vakantie was ik met kinderen en mensen van de camping op een sportpark. Was er een mountainbikestep, ik zag al meteen dat de afstand step naar grond te hoog is en dat ik binnen tien minuten echt pijn zou hebben. We konden ook karten en rodelen. Ik ben dan de tuttige moeder die met een boekje op het terras gaat zitten, dit zijn dingen die echt niet meer gaan.
Jongste is 15.
helaas niet uitzonderlijk
"Behalve dat het niet normaal is"
Helaas is het best normaal om niet normaal te zijn... Beter gezegd: het is niet uitzonderlijk. Ja, de meeste vrouwen zijn na 6 weken wel weer hersteld, maar een flinke hoeveelheid vrouwen niet. Je dochter is niet de enige, dat is wellicht een schrale troost.
Een vriendin van mij heeft na beide zwangerschappen zeker een jaar een rolstoel gehad. Soms was ze er volledig afhankelijk van, soms kon ze een tijdje zonder. Helaas is ze geen uitzondering.
Ik denk dat ook dat het leven voor haar nooit meer ‘normaal’ zal worden in de zin van wat zij als normaal ervaarde, met de bijbehorende sportieve prestaties.
Ik hoor jullie over meerdere kinderen. Ze heeft nu zelf het idee dat er nog wel eens een bij zou moeten komen, dan denk ik neeeeeee.... vaak wordt het toch bij iedere zwangerschap erger?
Milcham
Dat is het: je past dingen aan waardoor het lijkt of je alles kan!
Bij mij niet
Ik heb vier kinderen, maar het werd niet per kind erger. Bij de derde heb ik het meest last gehad, maar de andere drie keren was het ongemak vergelijkbaar. Ik had er trouwens na de bevalling geen last meer van bij de tweede, derde en vierde.
Hier steeds erger
Bij ieder kind meer pijn en ook eerder in de zwangerschap. Bij het derde kind moest ik met zes of zeven maanden of zoiets stoppen met werken en ik heb (dom dom dom) mijn ouderschapsverlof ingezet om heftig parttime te kunnen werken. Ik heb zelfs thuiszorg gekregen. Ik weet niet hoe het nu is, maar destijds moest je zo'n beetje halfdood zijn wilde je dat toegewezen krijgen.
Ik had dolgraag een vierde kind gewild maar de verloskundige had al gezegd dat de kans zeer groot was dat ik dan levenslang in een rolstoel zou komen.
Bij de derde was het echt heel naar. Zitten deed pijn, liggen deed pijn, lopen ging niet, autorijden ook niet. Fietsen alleen als ik niet hoefde op- of af te stappen.
Het kan zijn dat je dochter omdat ze best fit was, ook weer relatief snel herstelt. Ga sowieso uit van negen maanden op en negen maanden af, dat is voor elke vrouw zo.
Wederom dank
voor jullie ervaringen.
Klachten in de zwangerschap: dat zal ze er voor over hebben. Het gaat om het herstel. En ook dat mag tijd kosten, als het maar weer tot op aanvaardbaar niveau goed komt. Maar ik ben bang voor het scenario wat de VK van Milcham schetste en dat is dan wel een hele hoge prijs.
Hadden we maar een kristallen bol!
Tweede keer minder
Bij mijn eerste zwangerschap had ik heel veel bekkenpijn. De tweede keer kreeg ik vanaf 4 maanden zwangerschap gespecialiseerde bekkenfysio en is de bekkenpijn nooit heel erg geworden. Een beetje "last", meer niet.
Niki
Wat kon die bekkenfysio doen zodat het jou hielp?
Mijn dochter is ook bij een bekkenfysio, die geeft oefeningen die ze braaf doet voor zover mogelijk. Maar verder is er niet veel dan doorbijten en afwachten denk ik.
Had jij de eerste keer behalve pijn ook veel beperkingen, zoals nauwelijks meer een stukje kunnen lopen en de trap niet op kunnen? De pijn kan ze wel hebben, is niet fijn natuurlijk maar ze kan, ook door al het sporten wat ze deed, echt goed afzien. Het is vooral het invaliderende onvermogen wat haar parten speelt. Fijn trouwens dat het bij jou bij de tweede beter ging!
Sluitlaken bij volgende zwangerschap
Bij mijn eerste had ik ook last van bekkeninstabiliteit. Na de bevalling had ik nog lang klachten. Langer staan was lastig.
Bij de tweede was ik beter voorbereid. Daarom tijdens de zwangerschap minder last (leren om niet te forceren dus). Na de bevalling heb ik een sluitlaken gebruikt. Dat werkte perfect. De klachten na de bevalling en in de periode erna waren veel minder. Wat ook scheelde was mijn baby verschonen op een commode waar de baby van mij af kon liggen. Dus niet zijwaarts zoals in NL gebruikelijk is. Daarnaast hadden we een commode (plank eigenlijk) die op hoogte was gemaakt zodat ik erbij kon met een barkruk. Het badje ging ook op hoogte.
Zo kon ik toch voor mijn baby zorgen. Omdat ik tussendoor al veel had geleerd over de belasting, was de ergere bekkenpijn te voorkomen. Ik heb ook lang een bekkenband gedragen, de eerste maanden continue, daarna alleen bij meer belasting zoals een dagje naar de Efteling.
Ik ben nu in de 50. De bekkenproblemen zijn nooit helemaal weggeweest maar wel onder controle.
