Altijd moe en zenuwachtig
Hallo,de laatste paar maanden ben ik mezelf niet meer.Heb constant het gevoel dat ik opgejut,nerveus,prikkelbaar ben.Ik moet toegeven dat ik 's nachts slecht slaap,vele keren wakker worden en men draai niet echt vinden.Overdag ben ik dan niet echt fit,maar veel tijd om dan een dutje te doen is er niet.
Werk 4 halve dagen de week en de overige tijd spendeer ik helemaal aan mijn huishouden en kinderen.Mijn man heeft een drukke baan,is vroeg weg,laat thuis en ook tijdens de weekends heeft hij het nog druk met de eigen zaak.Hij is een harde werker,zorgt dat geen van ons wat tekort komt,maar soms krijg ik de indruk dat dit ook het enige is waar hij mee bezig is.Echt tot rust komen bij hem kan ik dus niet,want volgens hem kan je niet genoeg werken en verdienen.Dit laat een vervelende onbeschrijfbaar gevoel bij me achter,want ik kan niet nog meer gaan doen.In men binnenste weet ik dat hij wel zou willen dat ik hem wat vaker bijspring in de zaak,maar ik ben op,ik kan niet meer!
Hij schijnt dit niet echt te begrijpen lijkt me.Als ik er wat over zeg,dan grapt hij dit weg en dat is frustrerend.Bij hem kan ik nauwelijks begrip verwachten.Het enige wat er dan af en toe gebeurd is dat ik eens uit men vel spring,omdat ik niet weet hoe hiermee om te gaan.Boos worden lijkt me dan de enige uitweg opdat hij toch eens zou luisteren.
Ik ben toe aan een beetje rust in mijn leven.Dat niet kunnen slapen heeft volgens mij veel te maken met deze situatie.Nooit het gevoel hebben eens tot rust te kunnen komen,vanbinnen ben ik één blok dynamiet die op't randje van ontploffen staat.
Meer werken?
Een eerste schotje voor de boeg. Waar werk je, in de zaak van je man, of ergens anders? In dat laatste geval: is het misschien een mogelijkheid om je werktijd uit te breiden en hulp in de huishouding in te huren? Kom je thuis in een schoon huis, da's erg prettig.
Verder zou ik - even uitgaan van je huidige werktijd - proberen om twee hele dagen te werken ipv 4 halve. Dat scheelt reistijd, en op de dagen dat je dan niet meer werkt hoef je ook niet per se op tijd te zijn (althans niet voor je werk).
En als je man niet luistert is het misschien inderdaad zinnig om eens spectaculair te ontploffen. Misschien dringt de knal dan door de plaat voor zijn hoofd heen ...
Groeten,
Temet
O en trouwens
Als er iets is waar je zenuwachtig en helemaal gek van wordt (ik wel tenminste) is het wel slaapgebrek. Ik heb zelf niet echt ervaring met slecht slapen (wel met te weinig slapen, door de kinderen) en dus ook nooit medicatie gehad, het is niet zonder risico maar misschien moet je toch eens met je huisarts praten (sowieso geen gek idee) of er iets is om beter te slapen. Beter slapen= meer energie = meer spankracht en een helderder blik.
Sterkte
Temet
Schildklier
als je puur naar de symptomen kijkt, lijkt het ook wel op een te snel werkende schildklier. Tenminste, toen dat bij mij werd geconstateerd was ik ook gejaagd, zeer nerveus, druk in mijn hoofd en ik sliep heel slecht. Maaaaarr, mijn omstandigheden waren wel anders! Ik woonde nog thuis bij mijn ouders en dat betekende geen stress op dat gebied. Dus 'moesten' al deze klachten bijna wel een medische oorzaak hebben. Bij jou kan dat natuurlijk heel anders liggen, omdat je in een heel andere situatie zit. Maar misschien zou je het bij de huisarts kunnen laten controleren?
Onbegrip...
Ik werk buitenshuis en dat werk doe ik met veel plezier en inzet.Dat is dan ook hetgene waarvoor ik heb gestudeerd.Toen men man met zijn zaak begon heb ik ook van in't begin duidelijk laten verstaan dat ik mijn job niet zou opgeven,omdat ik vond dat hij dit niet van mij kon verlangen.Dit is hetgene wat ik graag doe.
Zijn zaak is niet meteen mijn ding,wat niet wil zeggen dat ik niet help tijdens de drukke periodes,maar dan ben ik zelf thuis (vakantie).Enkel tijdens het jaar kan ik het niet opbrengen om daar ook nog tijd in te steken.
Ik denk dat mijn man gewoon niet beseft wat het is om een huishouden te runnen en kinderen groot te brengen,want dat is altijd al mijn voornaamste taak geweest.Dat je dààr ook moe kunt van worden,snapt hij niet.
Ik denk dat het constante gejaag en stress zijn tol eist momenteel.Zijn onbegrip maakt het voor mij alleen nog maar erger.
De reden waarom ik niet goed slaap heeft waarschijnlijk te maken met de stress.Gisteren een slaapilletje (onschadelijk en niet verslavend) genomen en heb eens een goede nachtrust gehad.Alleen wil ik hier geen gewoonte van maken.
En toch even langs de ha
want het is namelijk wel een veel voorkomend iets nadat er kinderen zijn gekomen. Blijkbaar doet een zwangerschap ook op de lange termijn iets met de hormoonhuishouding.
Als je de schildklier als oorzaak uit sluit, kun je daarna gaan werken aan de stress veroorzakers.
Mee eens!
ga alsjeblieft gauw langs de huisarts!!!
