Afvallen wie ook? Deel 2

Mirreke!

Dames, gebeurt er nog wat op het afvalfront?
Ik heb een vraag, voor hoepel-expert Mirreke of misschien heeft iemand anders ervaring.
Sinds ik nu op mijn gewicht zit heb ik geen spek meer op mijn heupen. En dat doet extra zeer met hoepelen, voelt echt niet fijn.
Ik mis het hoepelen toch wel.
Gewoon doorzetten en vangen straks je spieren de klappen toch ook wel op?
Of iemand ervaring met zo'n speciale band?

Blik

Ik heb zo'n band bij mijn hoepel en gebruik m niet. Ik wil hem wel naar je toesturen als je wilt?

Ja hier gebeurt wat

Maar voornamelijk dingen die in het licht van deze draad niet wenselijk zijn.
☺️😭
Ik heb er ruim 1,5 kilo terug aan gegeten. Het was te lang barbecue weer en oliebollen tijdens de najaarsfeesten waren ooj veel te lekker.
Jullie gaan goed top.
Ik ga ook weer beginnen. Morgen of zo.

Wat

super lief Emmawee!
Maar de charme van dit forum zit 'm voor mij ook in de totale anonimiteit, ik kan eindeloos hier doormekkeren over dit onderwerp, (afvallen) volkomen ongegeneerd
Ik begrijp daaruit dat je de band niet nodig hebt om te hoepelen of niet fijn vindt?

Volgens mij is het prima om geregeld' te blijven steken' in gewicht. Gebeurde mij iig vaak en volgens mij best een goede manier om echt structureel gewicht te verliezen. Hoop ik dan toch.
Of het bij mij structureel blijft valt natuurlijk te bezien. Ik lees overal dat op gewicht blijven (na flink afvallen) een veel grotere uitdaging is dan afvallen. De meeste mensen komen ook gewoon weer bij. En eigenlijk zie ik dat ook veel in mijn omgeving.

Op gewicht bijven is moeilijk ja

Of de verleidingen waren te groot. Ik woon bijna op de kermis, in ieder geval zo dichtbij dat de geur van oliebollen, gerookte paling, en suikerspin hier dagen heeft gehangen.
Mijn hang naar zoet was de afgelopen dagen groot.
Vanavond bij de thee het laatste stukje kaneelstok opgegeten en nu is het klaar. Kaneelstok hebben we met z'n vieren opgegeten, dat wel.

Blik

Ik heb 'm in het begin even gebruikt toen ik begon met hoepelen. Het helpt zeker, maar ik vond het al snel niet meer nodig en ik wil er eigenlijk wel van af, want anders ligt ie over twee jaar nog ergens achterin de gangkast. Ik kan 'm naar een kiala-afhaalpunt naar keuze sturen als je wilt.

Ik denk zelf ook niet dat het een probleem is om te blijven hangen qua gewicht. Het probleem is vooral dat ik weet wat ik moet doen om af te vallen en ik dat ik steeds meer het tegenovergestelde doe. Dat is de knop die ik weer om wil. En dat gaat wel lukken, want ik wil het erg graag.

Klinkt toch

niet verkeerd bij jullie ook?
HAT, 1,5 kilo is toch niet veel, kan ook gewone schommeling zijn, zie ik bij mezelf niet snel als 'aankomen'.
Hier gaat het even comfortabeler voor mij dan ooit op dit vlak. Dochter is door het minder suiker eten wat meer gefocused op gezond en er wordt hier nu nauwelijks gesnoept.
Ik dacht dat we de laatste jaren al weinig snoepten maar nu we er extra op letten valt wel op dat er toch wel veel momenten waren, de 'uitzonderingen' stapelden zich op zeg maar.
Zelfs nu we er extra op letten gaat er toch nog wel veel suiker doorheen omdat het bijna niet doende is alle voedingswaren met suiker te mijden, het zit echt bijna overal in. (nu te druk om alles vers te bereiden maar dat blijft wel streven) En nu eten we dus echt veel minder suiker dan voorheen, dus dat zegt wel iets over hoe we voorheen aten.

Knop om

Hier een tijdje niet durven lezen omdat ik de weegschaal sinds de zomer zag stijgen.
Ik had geen motiverende reacties te posten.
Door dit draadje weer te openen, is een goede stap in de richting. Nu nog evende stap naar de fitness; het abonnement is afgelopen en moet vernieuwd worden. Ondertussen protesteert de knie en vraagt het om krachttraining. Ben even te gemakzuchtig geweest.

Ik zie op

tegen herfst. (rotdag vandaag!)
Heb daar altijd moeite mee, en ben wel bang dat ik moeite weg wil gaan eten
Sowieso krijg ik altijd zin in een winterslaap in herfst. Met stapels boeken en dozen bonbons bed in.
Vanmorgen wilde ik flinke wandeling met hond maken maar was na een kwartier al zo doorweekt dat ik maar om ben gedraaid.

Structureel sporten zou misschien helpen maar heb het op dit moment zo ongelofelijk druk dat het er niet inzit iets te gaan starten., misschien over een tijdje.
Ik hoop dat, eenmaal gestart, het zo onderdeel van routine wordt dat het makkelijker te organiseren wordt.

Gaat goed!

Leuk dat je wat post Blik. Het lukt al een hele tijd om structureel gezond te eten en geen vreetbuien te hebben, daar ben ik heel blij mee. Beweeg best veel, doe oefeningen. Ik zie en voel wel verschil in mijn lichaam, maar het gaat niet snel, dat valt een beetje tegen, maar is natuurlijk eigenlijk heel gezond. Het helpt dat man ook het vers bereiden heeft ontdekt en graag wat kwijt wil, dan staan alle neuzen toch wat meer dezelfde kant op
Succes allemaal!

Buikomvang

Sinds ik weet dat de buikomvang eigenlijk belangrijker is dan de BMI, ben ik wel een beetje in de war. Ik val volgens die berekening onder morbide obesitas lijkt wel. Volgens de laatste meting 101 cm terwijl 80 normaal is. Hoe raak ik dat ooit kwijt?? Het is ook echt niet allemáál vet. Ik probeer met fitness juist daar resultaat te boeken, naar dat kan nog lang gaan duren. Een beetje deprimerend 😦

Doorzetten

Kaaskopje, ja, die buik, dat is ook mijn ervaring. Die ging pas echt op het laatst flink slinken. (ik zit pas sinds kort onder de 80)
Volgens mij is dat vrij normaal, vooral voor vrouwen vanaf een bepaalde leeftijd.
En ja, volgens mij is het toch echt allemaal vet.
En idd van het gevaarlijkste vet. (althans, volgens de huidige inzichten)

Misschien, maar dat verzin ik zelf, kan ik dus niet onderbouwen, krijg je niet zozeer een buik van perse teveel eten, maar vooral van ongezond eten.
Misschien verdeelt het vet van teveel gezond eten zich beter over je hele lichaam? Haha, ik vind het zelf wel logisch klinken maar weet dus niet of het ergens op slaat.

Nee, hoeft niet altijd

Door een ziekte zijn bij mij bepaalde ingewanden 3 keer groter. Nou, dat train je er niet af.
Dus buikomvang meten begin in niet aan. Godzijdank had ik van mezelf een zeer smalle taille, anders had het nu op een wijnvat geleken. Nu is het een klein tonnetje. Ik moet zelf met mijn kledingkeuze uitkijken dat dat tonnetje uit beeld blijft.
Ik ga zo maar weer roeien om de spieren in vorm te houden, als het er maar gespierd genoeg uit ziet... 💪🏋️‍♀️

Die buikomvang heb ik ook losgelaten

Door bepaalde medicijnen heb ik vervroegd last van botontkalking. Ik ben door het inzakken van mijn wervelkolom om ruim 3 cm kwijt maar de inhoud van mijn buik krimpt niet. Maag, darmen, lever enzovoorts eisen wel hun plek op dus komen wat naar voren. So be it.
Mijn eerste streefgewicht was 66 maar 64 voelde erg prettig. Uiteindelijk was ik even 63 en nu zat ik weer ruim boven 64 (eigenlijk net geen 65) streven is nu weer terug naar 64 plus of min iets.

Roeien en eten

Ik heb zelf ook de indruk dat roeien erg goed is voor de buik en dus taille. Vanaf 1 oktober kan ik helaas 6 weken niet meer met het bovenlijf trainen, dus dan gaat een hoop opgebouwde moeite verloren. Ik doe nu vooral mijn best om de chirurg te kunnen overtuigen dat ze eerder lager moet inschatten dan te ruim, want ik ga sowieso door om het er strakker uit te laten zien, voor zover mogelijk.

Ik denk dat wij tamelijk gezond eten. We doen ook weleens heel erg fout, maar dat moet je jezelf ook gewoon toestaan, vind ik. Gister liep ik langs de pizza's in de supermarkt en kon dat toch niet weerstaan (2 voor 4 euro riep een bordje boven de vriezer). Daar ging mijn voornemen dat juist niet te doen. Maar nu voel ik wel meer een 'moeten' om vandaag een stuk te gaan lopen. Zo hou ik het toch een beetje in evenwicht.

Wat ik mezelf misschien wel moet aanrekenen is mijn slaapgedrag, dat schijnt ook slecht te zijn voor het buikvet. Ik moet mezelf de komende dagen écht dwingen om dat naar normaal gedrag terug te brengen, omdat ik uitgerust aan de operatie moet beginnen (lijkt mij een verstandig idee). Ik ga nu té laat naar bed en word ondanks dat toch té vroeg wakker. Te kort slaap dus. Ik moet de operatie aangrijpen om daar weer een eind aan te maken. Ik zei net tegen man, dat het verslavings'praat' lijkt, maar dat is het ook echt vrees ik.

Knop om

Ja, ik ben er weer. Heb weer een paar dagen de eetmeter ingevuld en mijn gedrag past zich meteen aan. Ik ben me er inmiddels ook wel van bewust dat ik voorheen (toen ik nog helemaal niet oplette) rustig 3000 Kcal per dag at. Dat is echt veel te veel. Niet gek dat ik zo ben gaan groeien. En dat betekent dus dat ik echt heel erg moet opletten dat ik niet 'gewoon' ga eten

Ik heb trouwens een leuke diëtiste / personal trainer ontdekt op YouTube. Ze is zeker niet de enige, maar bij haar bleef ik wel hangen.
Goede tips, duidelijke uitleg en een leuke optimistische dame. Een beetje druk (of vooral: jong!) maar ik was snel aan haar gewend.
Ze heet Marloes en haar kanaal heet Optima Vita.

En Kaaskopje, even omdenken: juist als je al zoveel bent afgevallen, is de kans groot dat je nu aan je buikvet gaat beginnen. Ik heb laatst nog ergens gehoord / gelezen dat veel mensen afhaken op het moment dat ze er bijna zijn. Omdat ze gefrustreerd raken over hun 'probleemzone'. Zonde! Dus blijf optimistisch en heb geduld... Moelijk, vind ik wel. Mijn buikomvang is nu 98 cm en ik kom van 105.ik ben dus goed op weg, maar ben nog lang niet uit de gevarenzone. Vandaag weer een verjaardag... Eens zien of ik mijn inname wat kan beperken.

Goh

Zo schrijven we een poos niks en zo 3 tegelijk!

Slapen en pizza

Ja, dat slapen is hier ook zo'n hobbel. Ik moet het op de een of andere manier voor mezelf aantrekkelijke maken om naar bed te gaan, denk ik vaak. Zorgen voor. Een handiger nachtlampje dan ik nu heb en een nachtkastje oid waar ik een pot thee op kwijt kan. Als dat geregeld is... dan ga ik op tijd naar bed, nog wat lezen en dan slapen.
Maar ook nu zou ik natuurlijk gewoon naar bed kunnen gaan. Zoals ik de afgelopen ook heb gedaan. Genoeg slapen is echt erg prettig. Maar 's avonds nog wat tv kijken of werken, of hier op OO lezen / schrijven, is ook' lekker'. Tja...

Roeiem

Kaaskopje, nog een ding. Misschien ten overvloede (sorry dan), vet verbranden gebeurt niet lokaal. Dus als jij een tijdje niet kunt roeien (en nog meer), maar je zorgt verder wel voor minder toevoer van calorieën dan dat je gebruikt, dan blijf je gewoon vet verbranden, al train je dan niet je spieren. Word je in het ziekenhuis begeleid door een diëtiste? Ik weet niet of je dat zou willen, maar je kunt 3 consulten vanuit je basisverzekering betalen. Rondom zo'n operatie lijkt het mij echt heel fijn (belangrijk) om de juiste begeleiding te krijgen.

Emmawee

Nee, ik ben er maar één nachtje en niet vanwege mijn gewicht. Dus geen diëtiste. Ik heb ook echt geen behoefte aan een diëtiste. Ik ben, vind ik, best goed bezig. Ik ben me bewust van wat ik fout doe en dat sta ik mezelf toe, soms moet ik kennelijk weer even harder mijn best doen. Wat eten betreft dan. Mijn slaapgedrag is een moeilijker te bestrijden probleem. Gewoon op tijd naar bed gaan, is iets wat ik mijn leven lang al aan mijn laars lap. Het zit ook in de 'ouderlijk huis' genen. Waar een ander rond 11 uur zegt 'poeh poeh, gauw naar bed, mijn ogen vallen dicht', is het bij mij 'zo, laat ik nog eens (...) gaan doen'. In het pre-computertijdperk las ik in bed boeken weg, een ander wordt daar slaperig van, ik werd er juist door geactiveerd en kon uren doorlezen. Ik vind hoe het met man gaat daardoor ook heel erg wonderlijk. Hij wordt wakker, kan metéén een boek pakken, stukje lezen en weer indutten.

Kaaskopje

Weet ik, dat je niet voor je gewicht gaat en dat je al goed bezig bent. Het is meer dat rondom een operatie de voedingsadviezen van het gewone behandelteam wel wat te wensen overlaten, terwijl er wel winst mee valt te behalen, zowel qua herstel als voor wat betreft het niet onnodig aankomen. Maar je hebt gelijk, er valt ook heel veel informatie zelf te vinden en op eigen kracht kun je soms heel ver komen.

Laat naar bed gaan

Is voor mij ook een heel belangrijk deel van mijn gevoel van autonomie. Dat maakt het zo lastig. Dat ik mezelf echt als een kind naar bed moet sturen. En dat dat kind niet wil. Dat kind denkt om tien uur 's avonds nl. ook: "Zo, wat ga ik nu eens doen?"

Slapen

Slapen is mi maar 1 vd factoren die van invloed zijn. Niet alles bepalend. Net als omgeving, ziekte, stress, medicijnen enz.
Het is zoals het is en ook met belemmerende factoren kun je een gezond gewicht behouden, het kost alleen meer moeite.
Slapen doe ik sowieso slecht, door overgang maar vooral mijn wisseldiensten. Wisseldiensten zijn sowieso ongezond, het is zoals het is.

De grootste belemmering om slank te blijven is het ontwikkelen van overgewicht. Eenmaal (fors) overgewicht betekent nooit meer zonder moeite slank.

Dat merk ik ook bij partner, waar ik wederom zorgen over heb. Zelf ben ik nu zo'n 3 jaar bezig met het roer omgooien, hij doet sinds circa 2 jaar heel behoorlijk en in toenemde mate mee. (logisch want ik doe de boodschappen en kook vaak
Sinds dochter ook flink bezig is met gezond eten (zoon deed dat al voordat ik begonnen was) is er thuis weinig ongezond aanbod.
En nu zit ik dan met mijn gezonde gewicht en partner zit alweer op hetzelfde ongezonde hoge gewicht van start. Het verschil lijkt me te groot.
Ik heb het de laatste tijd losgelaten maar dat voornemen nu toch laten varen weer. Toch weer gesprek aangegaan en hij wil wel graag samen nu plannen maken, het zit hem zelf ook niet lekker.. We gaan dus nog eens samen aan de slag, alleen lijkt het hem niet te lukken.
Lukt dat niet dan maar naar huisarts (schildklier ofzo?) diëtist is een optie die ik graag wil uitstellen. De meeste diëtisten hebben andere (traditionele) insteken en dat valt dan weer lastiger in te plannen binnen ons gezin.

Wat lastig Blik!

Hij eet met jullie mee gezond, zit het dan in de keuzes die hij buitenshuis maakt? Goed dat jullie er over kunnen praten, ik wens je man toe dat het bij hem weer de goede kant opgaat, voor mij is nu bij het ouder worden het beeld dat ik voor me zie dat ik graag op hogere leeftijd nog steeds actief wil kunnen zijn, dat is een reden waarom nu wel lukt, wat eerder niet lukte. Het blijft zo ontzettend moeilijk, idd wat je zegt, eens overwicht gehad.. 😏

Emmawee

Wat slapen betreft zeg je precies hoe het is.

Mia

Ja, lastig.
Ik heb het idee dat hij wel eerlijk is over wat hij buitenshuis eet, zeker weten doe ik dat natuurlijk niet
Eerlijk gezegd hoop ik dat hij meer snaait dan hij toegeeft want anders vind ik het best zorgelijk worden.
Sinds een jaar of 2 maak ik vaker zijn lunch klaar (om mee te nemen naar werk) of we doen het samen, na het avondeten. Meestal betreft het gezonde salades, yoghurt, fruit, soep, dat soort dingen. Vergelijkbaar met wat ik eet.
Het enige verschil lijkt me dat ik net iets meer beweeg. Maar dat verklaart mi niet het enorme verschil in gewicht tussen ons.

Punt is een beetje dat ik bij mezelf best goed wist wat er mis ging. Maar bij man heb ik echt geen idee. Alles wat hij echt fout deed laat hij de laatste jaren. Ik kan me voorstellen dat het ook vrij hopeloos voelt voor hem, zo lang bezig met 0 resultaat. Dat motiveert niet.
Goed, we gaan weer eens vasten en hard proberen meer tijd vrij te maken voor sporten, ook voor hem.

Blik, wel resultaat

Je man eet nu gezonder. Dat is ook resultaat, want je bent wat je eet!
Ik denk eigenlijk ook dat hij "bijsnaait". Hij heeft misschien meer volkoren boterhammen nodig bij de lunch?

Ben er weer

Schade van de vakantie (veel gezond gegeten, weinig uit eten gegaan en weinig gesnaaid) is terug bij 65.
Ik krijg het er maar niet af.
Gisteren ben ik gaan vasten, oftewel beneden de 500 calorieën gebleven, hopen dat dat werkt...