Afvallen en / of gezondere gewoonten in '20 / '21

Emmawee schreef op 31-03-2021 om 10:38:

Maar toch twijfel ik inmiddels soms om toch mee te doen aan de Eetgeluk Universiteit. Ik vind 97 euro per maand (voor een jaar!) wel echt véél te veel geld en ik wil ook niet dat zo'n programma zo'n grote rol gaat spelen in mijn leven. Maar het interessante is dat het voor mij veel meer raakt dan eten alleen. Ik snap nu ook beter waarom ik mezelf af en toe zo dwars zit (door niet te doen wat ik van plan was) en hoe ik dat kan veranderen.

Het programma gaat veel meer om structurele gedragsverandering, dan om afvallen. Het eerste waarmee wordt afgerekend is niet alleen het diëten, maar vooral ook het dieetdenken dat bij veel mensen tussen de oren zit en waarbij allerlei emoties aan eten worden geplakt, die samenhangen met slagen, falen, beloning, straf, troosten, verwennen... Calorieën tellen is ook niet de bedoeling. Het gaat erom dat je jezelf genoeg voedingsstoffen geeft.

Het doet me denken aan de methode van Allen Carr. Die nodigde rokers ook uit om na te gaan wát je nou precies uit die sigaret dacht te halen. Troost, bevestiging, het idee stoer te zijn, een pauzemoment, allemaal dingen die er helemaal niet in zitten. Zodra je dat onderkent, kun je alternatieven zoeken en het roken stoppen. Bij mij hielp het. Dus misschien helpt de vraag 'hoe brengt deze zak drop mij dichter bij mijn doel' ook wel.

Ik ga eens wat googlen.

Emmawee schreef op 31-03-2021 om 10:43:

Auwereel, nieuwe nick?

Pfff ja, dacht met het vernieuwen met het forum weer eens wat anders, maar gezien het feit dat oude draadjes gecombineerd worden met nieuwe namen heeft dat geen zin gehad. 

Ja Blik, ik erger mij ook aan haar wervende boodschap. In het begin van eerste mijn deelname aan de stop met snaaien challenge, was ik ervan overtuigd dat ik me er niet door zou gaan laten verleiden om mee te doen. En nu zit ik het dus toch serieus te overwegen, omdat het stop met snaaien programma zo enorm goed bij me begint aan te slaan. Heel irritant, maar ik heb wel het gevoel dat het me meer brengt dan alleen afvallen. En ja 57 euro per maand is veel geld, voor mij ook, maar eerder was het 97 euro. 

Hahaha erg he? Ik geloof dat ik al besloten heb, maar ik vind het irritant dat ik me toch laat verleiden. Het is overigens niet zo'n sektarisch gebeuren waar je punten verdient als je nieuwe mensen aanbrengt ofzo. 

Het verschil met calorieën verminderen, is dat het doel is om jezelf gewoon goed voorziet van de voedingsstoffen die je nodig hebt. Ik eet nog wel suiker af en toe en ook patat en pizza als het zo uitkomt. Dat kan gewoon probleemloos in deze methode. Je moet het alleen niet zien als zondigen. Het gaat niet om snel gewichtsverlies, maar om structurele gedragsverandering. 

En daar zit ook precies mijn interesse. Want ik heb nog wel wat dingetjes waar ik wel wat mee zou willen. 

Nou goed... Ik ga ook maar eens wat reflecteren met de Paasdagen en dan de knoop doorhakken. 

Voor wat betreft het afvallen komt dit filmpje van Berthold Gunster trouwens aardig tot de kern van de Eetgeluk methode. 

Zo simpel is het. Maar het is natuurlijk niet per se makkelijk.

Daar hoop ik natuurlijk ook wel op, dat partner hier die ommezwaai kan gaan maken. Want ik maak die nu voor hem maar uiteindelijk moet hij het zelf gaan doen. Of hij dat volledig wil gaan doen weet ik echt niet. De lockdown helpt hier wat dat betreft wel om goede gewoontes wat makkelijker in te slijten. Al die sociale situaties waar eten idd volledig in verweven zit. We hebben ze hier nu niet tot nauwelijks en dat scheelt. 

Emmawee, ik dacht dat het bij eetgeluk juist gaat om een suikerarm eetpatroon? Ik snap dat en kan het volgen, omdat ik niet zo goed een andere manier zie. Maar ik kan het dus ook niet zien als een tegenhanger van ‘een dieet’ want het blijft mi een soort van dieet, hoe je het ook noemt verder. En het planmatige  zie ik al helemaal als een dieet. En juist als je dat structureel wil gaan volgen, dat zou voor mij voelen als een levenslang dieet 

Ik snap het. En eigenlijk lijkt me dat plannen best wel goed zou kunnen werken voor partner. Voor mezelf om verschillende redenen niet. Ik heb teveel onverwachte situaties waar ik graag spontaan op anticipeer en mijn (lichamelijke) behoeftes zijn lastig te voorspellen en plannen. Ik ben meer een eter-op-gevoel en dat werkt in periodes dat ik goed bezig ben (zoals nu) ook goed en ik geloof best dat ik dit zou kunnen vasthouden. (mijn focus ligt ook op goed voeden en niet op afvallen, val er tot nu toe ook niet mee af maar komt vast) Maar voor partner werkt dat niet altijd even goed en hij heeft een veel geordender leven, zou alles best kunnen plannen.Toevallig probeerde ik hem al een poosje richting meer plannen te krijgen, maar hij wil daar nog niet zo aan. Maar ik snap nu, ook door jouw berichten, wel enigszins de truc van het plannen en zie nu ook wel dat dat precies is wat mist bij partner.  Het is een bepaalde manier van vat hebben op je eigen gedrag/eten. Ik kan me nog goed herinneren dat ik dat gevoel voor het eerst op een bepaald moment binnen dit hele proces kreeg, voelde toen heel krachtig. Ik denk dat ik nog wat meer ga aansturen bij partner op plannen! Plan jij ook hoeveelheden? 

Wat een goede methode EmmaW. Je verstand erbij houden en niet door de dag heen onderhandelingen voeren met jezelf dat je best nog dit of dat mag, gewoon omdat het kan. Bewust eten inplannen. Hier in huis hebben we sinds het thuiswerken van man een vast ritme. Saai wel, maar het houdt impulsen tegen. Een hele zak van iets lekkers leegeten als ‘ die moet helemaal op’  ken ik niet. Wel nog een. Ach joh nog een. Maar met drie/vier stop ik, omdat ik wat wil reserveren voor een volgende keer. 

Ik schreef wel dat het plannen niets voor mij is, maar als ik er over ga denken dan klopt dat toch niet helemaal. Ik gedij toch eigenlijk ook wel goed op afspraken met mezelf, dat is natuurlijk ook een planning. De afspraak geen suiker bijv geeft me echt veel rust, zo hoef ik idd niet steeds te onderhandelen met mezelf of ik iets wel of niet zal nemen. 

Ja het plannen werkt en saai is eigenlijk heel goed. Beter nog is de aandacht voor juist de momenten waarop het moeilijk wordt, of waarop je de planning loslaat. Juist op die momenten (die normaal gesproken voelen als falen), zijn er nu kansen om je eigen denk-mechanismen te leren kennen. Ik kan op zo'n moment bijvoorbeeld mezelf proberen ervan te overtuigen dat ik echt nog wat moet eten, omdat ik anders misschien 's nachts nog trek zou krijgen, of een tekort aan eiwitten zou hebben gegeten, of dat ik chagrijnig zou worden van de trek, terwijl dat volslagen onzin is, omdat ik echt meer dan genoeg eet. Door die gedachten op te schrijven krijg je zicht op je eigen (soms hilarische) repertoire. 

Blik, ik plan inderdaad ook de hoeveelheden in. Niet dat ik dat afweeg, of dat ik de spruitjes tel, maar 1 bakje van dit, 3 eetlepels van dat etc. 

Voor het avondeten plan ik zelfs alleen maar de hoeveelheden in, omdat wij van tevoren nooit weten wie er kookt en we eigenlijk altijd wel maaltijden eten met voldoende verse groenten. 

Hoe is het hier? Iedereen nog een beetje lekker bezig?

Ik ben inmiddels echt heel blij met mijn nieuwe manier van omgaan met eten en begin nu ook weer rustig aan een beetje af te vallen. 

Ik ben uiteindelijk toch begonnen aan de Eetgeluk Universiteit en ik heb er zeker (nog?) geen spijt van.  Veel van de onderwerpen zijn nu niet direct op mijn eetgedrag van toepassing (ik ben geen eeuwige diëter), maar wel op andere dingen waarmee ik mezelf geregeld saboteer. Het voelt goed om daar eens serieus mee bezig te zijn. 

Kortom, ik heb mijn manier gevonden om gezonder te gaan leven. Zonder dieet, maar met haalbare afspraken met mezelf. Zeggen wat ik doe en doen wat ik zeg. En dat gaat vast niet altijd goed, maar ik heb nu wel een spoor waarop ik steeds weer kan terugvallen. 

Mmhh, het valt wat stil hier...jammer!

Emmawee, je klinkt goed bezig! Mooi dat de cursus je bevalt! 
Hier gaat het wel. Ik was best goed bezig, maar de afgelopen dagen ergens begonnen met ongezond eten/ snoepen en dan ga ik toch nog steeds helemaal los, blijf dan aan de gang

Een patroon waar ik ook weleens mee aan de slag zou mogen Maar voor nu kies ik toch maar weer even de makkelijkste weg: ik ga gewoon weer helemaal gezond eten en niets snoepen, dan is er ook geen probleem.  
Met partner loopt het wat chaotisch, mijn zicht erop is wat weg, ga dat morgen weer oppakken.  Hij doet het niet slecht, maar houdt zich ook weer niet helemaal aan onze afspraken. Als ik het niet oppak nu is hij zo weer terug bij af vrees ik. 

Doet nog iemand mee hier?

Hier gaat het goed. Ondanks dat ik niet helemaal volgens mijn plan bezig ben geweest (maar wel voor 90%) zag ik de weegschaal voor het eerst sinds lang weer een lager gewicht aangeven. Blijft leuk! Er is niet veel af, maar ik zit nu wel weer onder die magische grens van 65 kg. 
Met partner ook weer herstart gemaakt. Het verslofte na een week of 3, dat probleem is er altijd. Ik ga nu een laatste poging doen, heb nu zijn commitment gevraagd voor 3 maanden. Een compromis want ik wilde langer. Maar korter, of ‘we zien wel’, doe ik niet meer, dan word ik onderdeel van het probleem. 
Pas 2 dagen bezig want er waren een aantal situaties nog waarbij een frisse start niet handig was. 
Meteen mooi voor mijn lijn natuurlijk Partner is weer redelijk goed bezig maar ben benieuwd of hij het nu wel volgehouden krijgt. 
We hebben het nog steeds razend druk dus het is passen en meten maar ik vind het wel belangrijk. 

Hoi Blik,

Meedoen is een groot woord. Ik werk nog steeds mijn favoriete motto: Van alles de helft en dat gaat dan vooral om de ongezonde tussendoortjes. Daarmee ben ik in twee jaar tijd ruim 10 kilo kwijtgeraakt dus dat ging goed.

Helaas nu al een tijdje niet meer, ik heb er weer 2 coronakilo's bij. Door corona is mijn aantal uren intensief bewegen ook door de helft en dat was voor mijn aanpak juist zo nodig. Ik zwom iedere week een uur en dat ligt al een jaar stil. Nu wandel ik af en toe maar daar krijg ik flink pijn van in mijn versleten heup dat zijn dus maar korte stukjes en dat schiet niet echt op. Met het mooie weer wel een paar keer gefietst naar het volgende dorp voor boodschappen maar afgelopen week dan weer niet vanwege de regen.

Dit weekend niks lekkers gebakken dus dat is positief. Even compenseren voor het oranjegebak van afgelopen dinsdag.

Ik heb het een beetje opgegeven. Nou ben ik geen snaaier maar die Coronakilo's gaan er niet af. Na de zomer kijk ik weer verder. Ik doe al geen suiker, geen koekjes, meestal geen sausjes, maar de verveling slaat regelmatig toe en ook van regelmatig fruit en crackers met gezond beleg kun je dooreten. En anders heb ik vast wat vet op mijn heupen verzameld voor als ik ooit 70 word, dan wordt je BMI wat anders gemeten en mag je meer wegen blijkbaar.

Inderdaad, vroeger gaf ik er niet om en ik was toch meestal onderweg ergens lekker bezig, maar nu had dochter in het weekend vooraf al oranje tompoezen en zoon kwam ook met een bak thuis op maandag en ik heb zelfs even overwogen om op Koningsdag zelf nog een keer de deur uit te gaan. Een buurman wilde ze wel voor mij meenemen, maar toen bleken ze al uitverkocht.

Gewoon verveling en blijkbaar intellectuele luiheid om iets anders te verzinnen dan eten als je je verveelt.

Ja ik ben er nog hoor! Maar ik schrijf en reageer nu vooral veel in de Facebookgroepen van Stoppen met Snaaien en de Eetgeluk Universiteit. Ik ben er echt enorm enthousiast over en zou het iedereen gunnen om op deze manier het hele eetgebeuren te kunnen bekijken en het hele dieet-denken achter je te kunnen laten. In de Stop met Snaaien groep zijn veel mensen die het allemaal gewoon eens uitproberen en iedereen steunt elkaar om van het diëten af te komen en volhoudbare eet- en leefgewoontes te ontwikkelen. Ik ben inmiddels 4 kilo kwijt sinds begin maart en het interesseert me eigenlijk niet eens echt. Ik vind het vooral een enorme kick om niet meer de hele dag bezig te zijn met gedachten over eten of niet eten en snaaien en toch nog een cracker en ach wat maakt het uit het is toch gezond... etc.

En het vertaalt zich ook naar andere terreinen. Ik begin nu ook om andere dingen realistisch in te plannen zodat ik mezelf eraan kan houden, in plaats van: "ik zie wel hoe het loopt'. 

Op dit moment doe ik wel een 'suiker-detox'. Even helemaal van de toegevoegde suikers af (en ook geen aardappelen en brood enzo) om het hongercentrum te 'resetten'. Ik ben nu bij dag 9 en het advies was om het minstens 10 dagen te doen, maar ik ga er een maand van maken, want het bevalt me eigenlijk prima. Daarna zal ik de normale dingen wel weer toevoegen, want ik eet wel graag 'gewoon' mee met man en kinderen. Maar voor nu is het prima zo. 

Blik, misschien is het voor je man ook wel een idee om voor zichzelf een leefwijze te bedenken waar hij zich redelijk makkelijk aan kan houden. Met zo'n beetje 20% 'ongezond' en 80% verse producten. In plaats van een periode 'de knop om' en van alles afzweren, want als dat mislukt (en op en gegeven moment mislukt het meestal wel) dan schiet de knop meestal weer volledig de andere kant op en ben je weer verder van huis. (Het is maar een tip). 

Lief Emmawee dat je meedenkt! Ik denk niet dat man boven de 20 % ongezond uitkomt. We eten al jaren gezond en vers en met zo min mogelijk toevoegingen etc. Ik heb geen zicht op zijn totale eten maar vaak maken we zijn lunch die hij meeneemt naar werk samen en dat is altijd heel gezond. (Salade of yoghurt met fruit havermout noten etc) Ongezonde snaai is zga niet in huis. Hij eet al jaren weinig koolhydraten, heel weinig brood ed en de producten die ik koop zijn bijna altijd volkoren etc. 
Kortom, hij komt er niet met dit eetpatroon, hij eet veel hetzelfde als ik en ik heb al jaren een gezond gewicht en hij absoluut niet. 
Het is gelukkig ook niet zo dat als het misgaat hij helemaal doorslaat. Hij is erg gemakkelijk, dat is wellicht het probleem maar zorgt er ook voor dat hij makkelijk eet wat ik hem voorschotel/ plan/in huis haal. Hij voegt zich zeg maar naar mijn best wel gezonde eten. 

Ik weet ook niet of we nu echt zo verschillend bezig zijn, want echt afzweren doen wij ook alleen maar toegevoegde suikers..maar daarmee zweer je toch een hoop, zeer ingeburgerd eten af. 
Wat ik daar zelf mee wil weet ik nog steeds niet zo goed, want ik voel me, net als iedere keer, zo veel beter zonder die suikers. Maar sociaal gezien is het lastig lang vol te houden. (En spontaan bij iemand eten oid vind ik ook erg belangrijk) 

Maar Blik, wat maakt dan dat hij het niet volhoudt, of dat hij zich maar korte tijd kan committeren? Wat mist hij dan? En wat gaat hij dan vervolgens eten?

Ik vind dat deze suikerdetox veel te ver gaat hoor, voor mij. Wel goed om het eens te proberen, maar ik wil gewoon brood kunnen smeren om mee te nemen en patat eten op z'n tijd. Ik ga dit dus echt niet heel lang volledig suikervrij volhouden. Donderdag ga ik gebak eten bij de uitvaart van mijn tante. En zaterdag eten we patat bij vrienden. Dus dat plan ik dan gewoon weer in.

Het grote verschil is voor mij (t.o.v. eerdere pogingen tot gezonder leven), dat ik dat niet hoef te zien als 'de fout ingaan' of 'falen' of 'niet vol kunnen houden'. Het hoort gewoon bij mijn leven om die dingen te eten en vervolgens mijn eigen leefgewoonten te hervatten (en niet te denken "ik ben nu toch al verkeerd bezig, dus nu maakt het niet meer uit", of dergelijke gedachten, waardoor ik het een poos helemaal laat schieten) . 

Ik plan op die dagen wel ruim groenten en eiwitten, zodat ik (eveneens met gemak) op die 80 - 20 verhouding blijf. (eerder 90 - 10).

Tsja Emmawee, de vraag waarom partner het niet volhoudt laat me vaak twijfelen of ik dit wel met hem wil blijven oppakken. Want ik kan zo wel een hoop zaken bedenken (discipline, focus etc) maar eigenlijk wil ik dat allemaal niet weten want dan ga ik op een stoel zitten tov hem waar ik niet wil zitten. 
Partner gaat dus niet helemaal los maar gaat wel dusdanig ‘gewoon’ eten weer dat hij niet meer afvalt of zelfs weer bijkomt. Ook het bewegen dat ik hem opdraag komt er dan niet van. (Ik denk dat hij het ook van extra bewegen moet hebben omdat er dus niet heel veel winst op zijn eten te behalen valt. Hij is met redelijk gezond eten (ik denk dat we flink gezonder eten dan gemiddeld) gewoon flink te zwaar. Dus tsja...

Overigens heb ik in het plan dat ik voor hem maakte zeker ook ruimte voor uitzonderingen gepland. Zoals idd die uitvaart of dat feestje. Hij heeft gewoon een aantal punten die hij daarvoor mag inzetten. Maar daar houdt hij zich na een kort poosje ook niet meer aan enz. 

Die suiker, zo strikt ben ik daar niet mee. Brood eet ik wel gewoon, al zit daar natuurlijk vaak ook gewoon extra suiker in toegevoegd. Maar eet het wel weinig (vroeger dagelijks en nu 1x per week ofzo) en altijd volkoren. Dat heerlijke witte stokbrood laat ik nu wel...En patat kan volgens mijn regels ook prima. Maar wel maar heel af en toe. 
Het zijn meer al de kant en klaardingen die ik mijd en ik check alles op toeg suikers, en natuurlijk geen gebak, dropjes en andere zoetigheid etc.

Ha Blik,

Het is natuurlijk sowieso een beetje raar dat wij hier online over de leefstijl van jouw man zitten te praten. Het is in mijn ogen al vrij vergaand dat jij min of meer zijn lifestylecoach bent, tegen wil en dank. (Al snap ik je bezorgdheid en vind ik het ook lief dat jullie daarin samen optrekken). 

Toch denk ik dat het een relevante vraag is, waarom hij het niet volhoudt. Niet speciaal jouw man, maar iedereen die na goede voornemens en een frisse start weer stopt met een nieuwe gewoonte / leefwijze, zal denken dat het ligt aan allerlei omstandigheden, of aan gebrek aan discipline, of wilskracht, of een combinatie van deze zaken. Een rotgevoel, want ofwel je bent slachtoffer van de omstandigheden, of je bent een zwakkeling. 

Terwijl de echte reden waarschijnlijk is, dat ze geen rekening hebben gehouden met de werking van het oerbrein. Daar ben ik inmiddels redelijk van overtuigd. Het oerbrein wil nl. niet veranderen en ook niet plannen of rekening houden met de lange termijn. Het oerbrein wil dat jij je NU goed voelt. En daar is vaak geen wilskracht tegen bestand. Dus dan faalt het dieet, je denkt "dit is toch niks voor mij" , "dit is niet de juiste tijd", of: "ach, ik ben toch al genoeg afgevallen".... en dan stop je met iets dat werkte en komen de oude vertrouwde eetgewoonten weer terug en de kilo's waarschijnlijk ook.

Maar ja... Ik ben dus duidelijk gehersenpoeld.  

En dat oerbrein zit in je darmen:

https://www.nemokennislink.nl/publicaties/manipulerende-microben/

De bacteriën in je darmen sturen je hongergevoel aan, dus met een microbioom die het hongergevoel niet goed remt, is het dweilen met de kraan open en kan je nog depressief worden op de koop toe!

Ja Emmawee, natuurlijk is het vergaand dat ik me opstel als coach van man. 
Het is en blijft super dubbel en ik blijf daarover twijfelen. Gisteren heb ik dat verbond vrij impulsief opgezegd. Omdat ik het toch te risicovol voor onze relatie vind. Maar evengoed blijf ik toch twijfelen en vind ik het moeilijk loslaten. 
Omdat ik hem toch erg gun dat hij afvalt en hij dat graag wil maar ik denk dat hem dat alleen niet lukt. En ik geloof ook niet zo dat een andere coach goed kan werken. Mijn aanpak is natuurlijk volkomen op hem afgestemd en dat maakt dat ik denk dat het succesvol kan zijn, ik kan hem ook ter plekke aansturen en motiveren etc.  En ik maak me ook serieus zorgen om Corona voor hem.

Maarja, het doet ook wat met je relatie en normaal gesproken ben ik enorm voor eigen verantwoordelijkheid etc. 
Ik ben er nog niet uit.

(Voor nu dus afgesproken dat regie weer volledig bij hem ligt en dat ik inspring op vragen van hem, geen idee wat hij gaat doen)

Overbrein, mooi, maar wat kun je daar dan mee? Partner is niet zo reflectief aangelegd en zal vast nooit zo’n cursus willen doen. 

Auwereel, we weten er nog weinig vanaf. Ik probeer wel in te zetten op geregeld gefermenteerde voeding en drink regelmatig kefir. (Partner niet, zou dat dan een verschil kunnen zijn?) 

Emmawee, als afvallen en gezond leven een kwestie was van 'het gewoon doen' zou iedereen slank en fit zijn. Toen ik 35 kilo afviel vroegen velen mij hoe ik dat gedaan had, wat mijn geheim was. Het was simpelweg minder eten en meer bewegen, en een hoop geduld. Maar daar heb je op de een of andere, moeilijk af te dwingen knop in je hoofd voor nodig om dat te kunnen doen en blijven doen. Als die knop makkelijk te vinden was had ik het jaren eerder gedaan. En blijvend volgehouden. Er zijn momenten in je leven dat die knop niet meer in te drukken is. Stress, drukte of juist leegte, er een paar kilo aan en de moed verliezen, een blessure waardoor je even niet genoeg kan bewegen. Was het maar een kwestie van gewoon discipline. 

Skik, ik beweer juist niet dat het een kwestie is van 'gewoon discipline'. Integendeel. 

Dat beeld van die knop waar jij het over hebt, gebruikte ik ook altijd. Als een schakel aan / uit die helemaal om moest en dan ook wel weer eens helemaal terug schoot. 

Maar ik ervaar dat nu dus anders. Als er al een knop is, dan is die eigenlijk veel meer zoals de draaiknop waarmee je de juiste zender zoekt. Als je beter je eigen denken begrijpt en beter bent afgestemd op jezelf, als je weet wanneer het je oerbrein is dat gewoon wil dat jij je goed voelt, dan heb je juist steeds minder wilskracht nodig om het vol te houden. Als ik nu van mijn plan afwijk, ofwel: mezelf weer eens een hele dag zit vol te proppen, zit ik met een kleine, voorzichtige draai weer op het juiste spoor. 

Het is voor je oerbrein fijner als je verandert in kleine stapjes. En wanneer je afvallen of 'gezonder leven' ziet als een leerproces, is het ook logisch dat het gaat met vallen en opstaan. Zoals jij al zegt:  je moet veel geduld hebben. 

En dat gaat beter als je het bekijkt op de langere termijn (bijvoorbeeld over 3 - 5 jaar), dan wanneer je 'vanaf nu' gezond gaat leven. 

Dit maakt het niet opeens makkelijk, in tegendeel. Het is niet voor niets een heel programma, dat Stoppen met Snaaien. Ik doe het nu sinds augustus en leer steeds weer bij. Ik krijg dat hier niet allemaal kort en goed overgebracht.

Dat managen van het oerbrein is niet een of ander simpel trucje. Maar als je de werking gaat begrijpen dan is de weg naar een gezonder leven veel rustiger, beter afgestemd op wat je voor jezelf kiest en daardoor ook leuker. 

Maar ik ga erover ophouden hoor. Want ik voel me net zo'n zendeling en dat is altijd een beetje irritant. 

Blik, dat zou dan nog mijn enige tip zijn voor je man. Hij moet voor zichzelf weten wat hij wil. En dan niet uitgedrukt in een bepaald gewicht of bmi, maar in een gevoel. Hoe wil hij zich over 5 jaar voelen? 

En dan kan hij zelf bedenken wat hij daarvoor moet doen en laten. Vervolgens kiest hij zelf de eerste stappen, die zo klein zijn dat hij ze makkelijk kan maken. En als hij dan eerst wat zwaarder wordt is dat geen falen, maar gewoon het gevolg van kiezen voor haalbare stappen. En als het een nieuwe gewoonte is geworden kan hij een nieuwe stap maken. 

Het boek 'elementaire gewoontes' gaat hierover (heb ik niet gelezen, maar wordt aangeraden). 

Makkelijk is het niet en wordt het ook niet. Er zijn waanzinnig veel prikkels buiten ons en in ons die ons sturen om juist minder gezonde keuzes te maken. Het helpt heel erg als je die prikkels herkent en jezelf aanleert om ze te 'managen'. 

Die gedachte alleen is al fijner dan de gedachte dat je eraan bent overgeleverd, of de gedachte dat je niet genoeg wilskracht hebt. 

Emmawee, ik heb er goed 4 jaar over gedaan om dat gewicht kwijt te raken. Die knop is inderdaad niet alleen een indrukknop maar ook een draaiknop. En soms kan je die even niet de goede kant op draaien, ook geen beetje. Voor gezond leven heb je in bepaalde mate tijd, aandacht en ruimte nodig. Soms is die er niet. De ene keer kan je het weer snel oppakken, de andere keer glijd je verder af en is de weg omhoog extra lastig.

Skik, ik vind het geweldig dat het je is gelukt! Ik denk eigenlijk dat je dat niet voor elkaar gekregen hebt met alleen maar minder eten en meer bewegen, maar vooral met het aannemen van een andere mindset. Of zie jij dat zelf niet zo? 

Wat vaak gebeurt als mensen het opgeven, is dat ze eerst vol zelfverwijt zitten, of zich slachtoffer boelen van de situatie en vervolgens weer opnieuw beginnen met (te) grote nieuwe stappen.  En dat is op lange termijn vaak niet goed voor je gezondheid / gewicht, maar zeker ook niet voor je zelfbeeld. 

Ik hoef gelukkig geen 35 kilo kwijt, maar ik wil me gewoon gezonder voelen en me dus gezonder gedragen. Lekker genieten van eten, maar niet meer dat dwangmatige snaaien en altijd maar achter mijn trek en zin aanhobbelen. En dat geldt bij mij niet alleen voor eten, maar vooral ook voor hoe ik mijn tijd besteed. Ik fladder maar wat rond en kom nergens. Ben 1001 keer begonnen met nieuwe plan-methodes en timemanagement ideeën, maar dat werkt allemaal maar een maandje ofzo. 

Ik heb nu een plan tot aan mijn 50ste verjaardag en ik wil dan echt meer grip op mezelf hebben. Niet als controlfreak, maar ik wil wel meer bereiken dan nu en mezelf meer accepteren. Tot nu toe leek zelfacceptatie te leiden tot een soort gelatenheid en kwam ik steeds weinig vooruit. En nu zie ik hoe het werkt in mijn brein (het oerbrein houdt niet van verandering en het wil dat ik me op korte termijn goed voel), waardoor ik andere keuzes ga maken. 

Net als met 35 kilo afvallen door minder eten en meer bewegen, is het principe simpel. In dit geval: taken inplannen en je planning uitvoeren. 

Maar als het zo simpel was, had ik het allang voor elkaar gekregen. Maar ik faal steeds met mijn mooie nieuwe planmethodes, dus vind ik mezelf ongedisciplineerd, lui en dom, of een ADD-er en 'mijn baan  is nu eenmaal te druk' en 'iedereen in ons gezin is chaotisch'. Met die benadering kom ik geen steek verder. Maar nu zie ik welke rol mijn oerbrein daarin speelt en zie ik dat ik het anders moet aanpakken. Met kleine stapjes. Aansluiten bij hoe ik het gewend ben. En dan steeds kleine, maar blijvende veranderingen doorvoeren. 

Nou ja, toch weer een heel verhaal. Ik ben er nogal vol van. Maar ik ga nu echt andere dingen doen, want ik heb nog wat klusjes op mijn planning staan, die ik vanmiddag af wil hebben.