Absences
Ik heb hier al eerder gepost vanwege absences van mijn bijna 7 jarige dochter. In februari zijn wij gestart met Depakine en de absences waren al snel onder controle. Wel had mijn dochter wat last van bijwerkingen waaronder gewichtstoename en opstandig. Bij eerste controle werd ons verteld dat dochter haar verzadiginspunt niet meer bereikt en dat Depakine emoties versterkt.
Inmiddels heeft dochter al een paar weken weer last van absences, weliswaar niet in de veelvuldigheid van voor de medicatie maar toch. Dochter is sindsdien bang om te slapen, heeft last van nachtmerries, klamtp zich vast aan mij in het byzonder. Wij hebben een tweetal sterfgevallen mee moeten maken de afgelopen maanden van jonge moeders en dat heeft er ook ingehakt. Op advies van de neuroloog, wordt medicatie sinds een week verhoogd en hebben haar angsten te maken met het feit dat ze weer absences heeft en onzeker van dat gevoel wordt. Wie herkent dit ? Ze is soms zo intens verdrietig en nu ook moe van de absences en spoken 'snachts.
Hkh
Wij zitten nog midden in de onderzoeken, maar bij ons zoontje van 4 is ook epilepsie gezien (in het gebied van het zicht, dus ws hallucinaties). Hij heeft ook vaak overdag nare buien: heel angstig en totaal van streek (met ook absences, denken wij). Vroeger dachten wij dat het vermoeidsheidsbuien waren, ik denk ook wel dat hij het meer heeft als hij moe is, maar het is zeker niet alleen de vermoeidheid. Ik herken je onmacht.
Voor meer reacties kan je misschien toch het beste naar een specialistisch forum, met allemaal ouders met kinderen met epilepsie.
Kan het ook een bijwerking zijn van de medicijnen? Trek maar weer aan de bel bij de neuroloog als je het niet vertrouwd.
sterkte!
Rafelkap
Bedankt voor je reactie. Ja, vermoeidheid en stress schijnen absence verhogend te werken, ondanks medicijnen, ook koorts maar gelukkig heeft mijn dochter daar practisch nooit last van. Ze heeft veel baat bij rust en regelmaat. ik vind het gewoon sneu dat ze van een kind dat regelmatig haar schouders ophaalden bij ruzies en leuk voor zichzelf was, nu veranderd is in een angstig meisje dat niet durft te slapen en zichzelf in de weg zit.Zo onzeker over zichzelf terwijl ze het bijv. op school buitengewoon goed doet.
Overigens schijnt de medicatie emotieversterkend werkt dus komt het dubbel zo hard aan Ik kijk idd nog een weekje aan of het beter gaat en anders bel ik weer naar neuroloog of epilepsieverpleegkundige. Volgende afspraak is pas 21 juni en dat vind ik echt nog te lang.
Lastig he, dat traject van het onderzoeken. Je weet niet zo goed wat je kunt doen en idd denk je al snel dat het wel vermoeidheid zou zijn. heel veel sterkte !
