2019 Afvallen wie ook? (3)

Ik zei toch net

dat ik dat niet kan, de dag starten zonder ontbijt. Lage bloedsuikerspiegel zorgt bij mij echt voor gevaarlijke situaties. Lage bloeddruk en lage hartslag helpen daarbij niet mee.
Verder ben ik op mijn werkdagen niet voor 18 uur thuis. Af en toe is man eerder en dus al begonnen met koken, soms beginnen de pubers alvast. Maar om 18 uur klaar kan bij ons alleen op woensdag, als niemand wat anders te doen heeft.

Voor andere suggesties houd ik me aanbevolen.

Jahaaaaaha Lanza

Dat is de theorie en die kennen wij hier allemaal. We zij met z'n allen al ruim 2500 posts onderweg.

Onderweg met vallen en opstaan. In theorie weten we allemaal dat 3 keer in de week gebak niet handig is als je kilo's kwijt wilt maar in de praktijk komt dat gebak soms toch 3 keer op je pad.
Hoe ga je daar mee om? Hoe vindt je de juiste balans tussen resoluut weigeren en toch een taartje mee-eten, omdat weigeren sociaal niet handig is.
Gisteren stond ik in mijn versleten heupen oefengroepje tussen de 75 plussers toen bleek dat 1 van de dames gebak bij zich had om haar 80e verjaardag met ons te vieren. Ze had voor iedereen mokkapunten bij zich en speciaal voor mij een cocolade taartje met mousse au chocolat, omdat ze zich herinnerde dat ik niet zo van mokka houd.

Weigeren was dus geen optie, dat zou sociaal heel onhandig zijn geweest. De week was nog geen 13 uur oud en mijn eerste "zonde" had ik al begaan.

Vandaag een nieuwe dag met voldoende kansen om het wel goed te doen, hoewel ik vrees dat ik morgenavond weer taart krijg. Gelukkig is niet nemen daar wat minder beladen, er zijn meer dames aan de lijn.

Qua gewicht ga ik redelijk stabiel, 62 plus of min 500 g naximaal.

Lanza als je niks helpends hebt te zeggen in dit topic kun je ook op je handen gaan zitten. Die open deuren krijgen we irl al genoeg om onze oren.

Voor pluis:
De kachel uit laten is iets dat voor mij goed werkt.
Als je het koud hebt moet je bruine vet actief worden en als dat op is gaat je witte vet eraan.

Als ik morgen huis poets in mijn driekwart broek en blote voeten in mijn slippers gaat het dubbel hard. Is die 500 gram die er nu bij is er zo weer af.

Waarom is eten

afslaan sociaal niet handig? Ik doe dat zelf regelmatig en daar wordt prima op gereageerd. 'Nee, dank je' is genoeg voor de meeste mensen. Sommigen dringen aan, maar dan zeg ik gewoon: 'Nee, ik heb net gegeten', of wat dan ook maar van toepassing is.

Ik ben niet eens aan de lijn, maar als ik alles zou opeten war mij wordt aangeboden zou ik binnen no time overgewicht hebben. Je moet echt nee leren zeggen.

Snap niet waarom ik het nog probeer, maar vooruit

===Je moet echt nee leren zeggen.===
===Waarom is eten afslaan sociaal niet handig? ===

Ik moet helemaal niks, en zeker niet als jij het zegt. Ik wil namelijk volgende week, volgende maand, en misschien zelfs volgend jaar nog op een normale manier omgaan met die dame. Mij niet hoeven afvragen of ze het mij nog steeds kwalijk neemt dat ik op 4 november 2019 het, speciaal voor mij gekochte, chocoladetaartje heb geweigerd op te eten. 80 jaar oud is zij naar de banketbakker gegaan, heeft 5 mokkapunten besteld en 1 chocoladetaartje voor Hangkous, want die hout niet van mokka.

In dit specifieke geval was opeten, hoewel niet zo goed voor mijn lijn, het beste wat ik kon doen. Ik ben als net aan 50 jarige de jongste in de groep met een versleten heup en verkeer al meerdere jaren in die groep met voornamelijk 75 plussers. De een komt pre-operatief oefenen, is een tijdje afwezig vanwege de operatie en komt dan post-operatief weer revalideren en gaat weer weg, waarmee er ruimte komt voor een volgende 75 plusser. Ik ben nog te jong om te opereren dus ben al een jaar of 7 de stabiele factor in die groep en heb een goede antenne ontwikkeld voor de gewoontes en omgangsvormen in die leeftijdscategorie.
Om te voorkomen dat ik straks te boek sta als onbeleefd eet ik dan dan taartje toch op, ook om die dame niet het idee te geven dat ik ontevreden ben met haar traktatie.

Al dit geneuzel vraagt misschien iets te veel van jou als empathie loze midden dertiger met een facebook leven waar nooit wat fout gaat en iedereen je begrijpt maar wel over je praat als je te snel na de bevalling weer te strak in je vel zit.

Ga op je handen zitten als je de neiging voelt opkomen om ons weer te vertellen hoe wij het moeten doen als we nog wat kilo's kwijt willen. Aan jouw kijk mij eens hoe goed ik ben en jij moet nee leren zeggen heeft niemand wat.

voor mij

is eten vanaf 10 uur 's ochtends ook geen aanrader als ik dan al 4 uur aan het werk ben. Ik ontbijt altijd maar soms haal ik de pauze niet, moet ik tussendoor toch iets kleins eten om niet duizelig te worden.

Op een verjaardag neem ik wel taart maar sla naderhand de hapjes af, of neem er zelf niks van als het gewoon op tafel staat voor de grijp. Dan de rest van de dag wat meer opletten hoor.

@Hangkous

inderdaad, zo nu en dan is de sociale wenselijkheid van opeten echt groot. Ik herkende direct wat jij beschreef. Ik kan me dat ook herinneren van een bezoek aan mijn moeder. 'Jij bent toch zo dol op... , dus nu je hier bent heb ik dat lekker gemaakt'. Geen haar op mijn hoofd die dat dan gaat weigeren, zeker niet als het inderdaad een van mij lievelingshapjes is.
En soms hebben mensen iets gemaakt wat ik eigenlijk niet eens heel erg lekker vind. Maar dan komt het uit zo'n goed hart, dat ik het niet met goed fatsoen kan weigeren.

Lanza

veel dingen is een kwestie van wennen maar soms is iets niet haalbaar of wenselijk.

Lanza

Wat vinden je kinderen ervan dat jij niet met ze ontbijt? Vinden zij t niet raar dat zij wel moeten ontbijten voor ze naar school gaan?

Ze vinden daar niks van

Ze zijn eraan gewend dat ik koffie drink tijdens het ontbijt. Ik krijg daar nooit opmerkingen over.

hoe gaat het met iedereen?

hier gaat het best aardig, het lukt me steeds beter om me aan het eetplan van de sportschool te houden en as maandag is het weegmoment weer aangebroken dus ik ben benieuwd.
Gisteren wel een stukje taart gegeten maar dat is alles.

wat is het hier rustig

vanochtend wezen sporten en wegen, 1 kg eraf.

Gelijk gebleven

Vanochtend wezen sporten en wegen, mijn gewicht was gelijk aan dat van vorige keer.
Ik hoef ook niet meer verder met afvallen, ik zit al een ruime 1,5 kg onder mijn streefgewicht. Ik wilde 10 kilo afvallen het zijn er ruim 11,5 geworden en meer mag ook eigenlijk niet om er gezond uit te blijven zien.

Dat het hier rustig is komt denk ik door de inbreuk op dit speciale topic van een bepaalde deelnemer die steeds open deuren in komt trappen of ons de les komt lezen sinds een aantal weken, niet iemand die vanaf de start meedoet of later is aangehaakt om steun te krijgen en inzichten te delen op een oprechte manier. De zin om op dit topic in het bijzonder en op het forum in het algemeen te schrijven gaat er een beetje af bij mij.

o en zebra

Complimenten! een kilo dat gaat lekker!

Update

Ja, bij mij gaat de zin er voor dit forum ook wat af, ik ken de open deuren al lang en heb geen zin om afgebrand te worden. Dit draadje was altijd een veilige plek.
Ik heb het lijnen nog niet weer opgepakt, oudste kind loopt verre van lekker en de stress die dat met zich meebrengt is nogal fors. Het lukt me niet om dan ook nog te lijnen en te sporten.
Gezien mijn broeken ben ik wel iets aangekomen maar redelijk stabiel gebleven.

Inderdaad Dikkie Dik

Sinds de komst van die ene persoon is de veilige plek die deze draad was een beetje weg inderdaad.
Op mijn ontboezeming dat ik voor mijn gasten diepvriesfriet en wat goedkopere dressing had gekocht ben ik ook finaal afgebrand. Daar heb ik ook geen zin meer in.

Jammer dat je oudste niet zo lekker gaat en dat dit veel stress geeft. Sterkte ermee, wat het ook is.

ja, ook de reden dat ik niet meer wil

Inderdaad, veroordeeld worden is wel het laatste dat ik wil. Ik dacht er een paar keer over om iets te schrijven maar het voelt wel kwetsbaar nu. Je zou zeggen: wat maakt één zo'n 'perfect' (ahum) persoon mij nou uit. Er zijn vast diverse meelezers die ook veroordelen maar bijvoorbeeld niets schrijven.
Maar het werkt voor mij (en blijkbaar niet alleen voor mij) dus toch zo: je zoekt steun, aanmoediging, mensen in hetzelfde schuitje. Prima als ze niet in hetzelfde schuitje zitten maar aan komen moedigen, maar niet prima als ze af komen branden en laten zien dat zij zichzelf wel perfect vinden.

Ik weet niet of ik echt nog durf, maar er gebeurt nu waar ik al bang voor was. Ik val niet meer af, maar moet nog wel evenveel mijn best doen. Om hetzelfde te blijven wegen in plaats van aan te komen.
Op zich niet erg natuurlijk, als je gewicht (net) op gezond gewicht zou zijn, maar dat is bij mij helaas niet het geval. Nog BMI 27,5 dacht ik. Heel irritant dit.
Nu moet ik mijn best doen om niet verder op te geven...

Succes iedereen!

Hier ook

Ik voel me niet aangesproken of geraakt door afbranden, maar de lol en plezier van dit draadje is wel duidelijk verminderd, dat vind ik wel jammer.
Ik vond het (ook!) kritisch staan soms tov elkaar juist wel zinvol en prikkelend, maar de manier waarop dat nu gebeurt is gewoon weinig uitdagend en maakt dat mijn zin om te reageren eigenlijk gewoon op was.

Maar wie weet komt die zin wel weer terug hoor. Kan dit draadje wel weer gebruiken want gaat niet zo lekker en er komt weer opening om daar iets aan te doen.
Na periode van echt niet lekker zitten fysiek en emotioneel komt er weer een begin van een motivatie om hier zelf weer actiever in te gaan worden.
Ben ook weer bijgekomen, geen idee hoeveel, weeg me niet meer. Boeide me ook niet en nog niet, (maar lang niet alle nieuwe kleding past nog dus duidelijk) maar ik wil wel weer fitter worden.

Overigens heb ik het wel aangehouden om zo gezond mogelijk te eten en snoep ik nog steeds erg weinig. Dat begint dus wel echt in mijn systeem te komen. Maar het kan nog wel een tandje gezonder met wat meer inspanning. Nu toch bewust kiezen voor vaker makkelijker eten.

Hangkous

teveel afvallen is inderdaad niet de bedoeling, dan gaat het toch wat meer lubberen overal.

Ik vermoedde inderdaad al dat de aanwezigheid van een bepaalde forummer voor de rust in dit draadje zorgde, erg jammer.

Dikkie Dik

soms heb je inderdaad andere zaken aan je hoofd waardoor het afvallen op een lager pitje staat maar als je stabiel kunt blijven, dan is dat ook al heel mooi toch?

Bolletje

moeilijk is dat dan he, die motivatie vasthouden om in elk geval niet terug aan te komen. Maar misschien gaat het over een paar weken toch weer iets beter?
Ik verwacht dat er bij mij ook nog wel zo'n periode aan komt waarin ik niet af zal vallen en dat lijkt me erg moeilijk.

Blik

het is ook begrijpelijk dat het afvallen even op een lager pitje staat als je lichamelijk en emotioneel niet lekker in je vel zit. Maar wel goed dat je toch bent doorgegaan met minder snoepen en zo gezond mogelijk te eten hoor. De verleiding om juist dan ongezonder te gaan snaaien ligt dan wel sneller op de loer.

dit draadje

gaan we toch mooi aanhouden hoor, het is toch een stimulans om door te gaan of om steun te krijgen als het tijdelijk wat minder gaat. Maar ik begrijp heel goed dat de lol er toch af was door die ene forummer, je doet je best, om welke reden dan ook en dan is commentaar van een betweter niet bepaald wat je dan nodig hebt.

ook hier

Ook hier bleef ik stil vanwege een niet nader te noemen iemand....
Maar ik heb besloten mij daar niets van aan te trekken en er gewoon niet meer op in te gaan.

Dat het moeilijk gaat met lijnen weet ik helaas ook, veel ziektes thuis en in de familie.

Het volhouden gaat wel goed, maar er echt iets af krijgen lukt ook hier niet zo goed.

Dames sterkte allemaal en hou vol!

Weer erbij

Ik was een tijd gestopt en wilde weer meedoen. Toen zag ik dat dit draadje ook niet meer vrij was van bepaalde reacties. Zodoende wat bedenkingen.
Maar goed, het draadje stimuleert over het algemeen wel.

De avond vandaag afgesloten met een etentje in een sterrenzaak en een grote pavlova als afsluiter. Morgen weer het oma-bordje, daar was ik trouwens vorige week al mee begonnen.
Aanleiding; ik zag hoe een familielid, wel op hoge leeftijd, zo moeilijk uit de stoel kwam wegens vochtophoping in de knieën en hoe ze in korte tijd flink gegroeid was. Voor mij toch even een alarmbelletje dat rinkelde.

Ik was al weer een tijdje aan het sporten nadat de meniscus ging zeuren. Sportschool is trouwens ook een prima plek om er even uit te zijn. .
Ik roei, bovenbeenspieren op de ad- of abductor, buikspierapparaat, legpress en half uur wandelen op loopband terwijl ik op tv naar een programma kijk. Zelfs de afstand naar de sportschool wordt per fiets afgelegd. Totaal 2x 1,5 uur sporten.
Ik maak mijn huis zelf schoon en loop meerdere keren per dag naar zolder met zware mand wasgoed. Niet zonder hijgen, maar ja, ik ben ook 50plus met een nieuwe voorste kruisband.

Vroeger deed ik nog aan hockey en was sprinten een eitje. Ik liep drie verdiepingen (6 trappen) op met kind in maxi cosi aan mijn arm.
Later fietste ik met twee kinderen op de fiets naar de basisschool zo’n 15 minuten verderop. Één kind staand op een dwarsbalk en de ander achterop. Totaal ca. 60 kilo last. Heuvels geen punt. Maar dat was 20 jaar geleden. We blijven niet eeuwig jong.

Valkui is snaaien. Als ik niets in huis haal, halen de andere gezinsleden het wel. Door zelf frisdrank te kopen, kan ik nog kiezen uit welke varianten; 0% suiker of Classic, crackers met olijfolie of doritos cheese en minicornetto’s ipv magnums.
Gelukkig is het gezin de laatste tijd aan de navelsinaasappelen. Alleen het schoonmaken doet de ‘honger’ al matigen.

Met een beetje hulp van bekende medeforummers, hoop ik weer de broeken aan te kunnen trekken die ik een jaar gekocht had nadat ik was afgevallen.

Hee!

Zo'n leuke spijkertuinbroek?

Haha rode krullenbol

Dat is natuurlijk ook een optie!
Vast duurzamer iig met al dat gejojo hier.

het is inderdaad moeilijk

om de verleiding te weerstaan als er wel van alles in de kast ligt dat ik beslist niet zelf in het winkelwagentje gelegd heb. Ikzelf kies voor de gezondere producten en laat snacks en snoepgoed links liggen, helaas is dat bij mijn man niet zo dus dan toch chips (ben ik dol op) en snoepgoed (kan ik wel wat makkelijker laten liggen) in de kast.

Ik gun mezelf wel eens iets lekker hoor, gisteren een pizza gegeten ipv gewoon avondeten, rest van de dag wel goed mijn best gedaan. Maar ik moet natuurlijk niet meerdere dagen pizza gaan eten.

Spiraal

Soms is een emotionele achtbaan ook genoeg om niet aan sporten of bewust eten toe te komen. Sporten is veelal ook maar een lapmiddel tegen emotionele achtbanen.
Zo kan de ‘running-therapy’ om weer balans in het leven te krijgen, ook alleen aanslaan als de blokkade is opgepakt.

Gelukkig heb ik nu een doel voor ogen die verder gaat dat wat de weegschaal biedt; geen streefgewicht maar streven naar langdurig gebruik van de knieën en voorkomen dat ik voortijds een kunstknie nodig hebt of in een rolstoel beland.

De weegschaal was vanochtend niet bepaald mijn vriend. Grrr. Volgende week hopelijk wel.