Zoon wil vriend moeder niet meer zien

Omnik schreef op 26-03-2023 om 14:54:

[..]

Er worden in een discussie hier altijd verschillende kanten belicht en wie de schoen past trekke hem aan. Dit is juist goed voor jou om te leren hanteren want net zoals je hier geen goedkeuring en bevestiging nodig hebt van iedereen, zo kun je ook (leren) leven met de afkeuring en rookgordijnen van je ex. Als jij ziet wat er aan de hand is en doorziet dat wij als buitenstaanders de situatie ook niet goed kunnen inschatten, kun je reacties ook naast je neerleggen. Dat gezag heb jij gewoon over je eigen verhaal.

Het is vaak goed om je af te vragen: zou er iets in kunnen zitten, kan ik er iets mee? Ook als het niet 100% klopt op jouw situatie. Al denk ik wel dat je in het geval van gaslighting inderdaad wel uit mag kijken met nuanceren omdat je daarmee makkelijk van je stuk wordt gebracht terwijl je een heldere, krachtige koers moet varen. Ik zou dus zeggen: accepteer de steun van mensen die het zien en steek niet teveel energie in mensen die je uit evenwicht brengen. Waarmee ik niet bedoel dat mensen die je uit evenwicht brengen iets verkeerds doen.

Klopt wat je zegt bedankt. Ik schrok gewoon enorm van dat bericht omdat ik juist wel spiegel en toegeef dat ik dingen misschien niet goed heb aangepakt. Dit heb ik ook aan de hulpverlening aangegeven en daarmee geven ze juist aan dat ze het een aannemelijk verhaal vinden omdat ik spiegel en vader dat totaal niet doe. Ik vind het daarom ook erg dat als ik een topic open om raad te vragen, mijn verhaal dan is twijfel word getrokken en eea wordt gesuggereerd. Dat vind ik heel erg en kan daar lastig mee omgaan merk ik. Het is denk ik beter als ik hier dan niet meer aan deelneem. 

Ik kan het niet kwalijk nemen omdat ik zelf ook  altijd van mening ben dat een verhaal altijd twee kanten heeft, tot je opeens zelf in zo'n situatie zit. Ik spiegel zeker wel alleen tegen leugens, manipulatie en chantage van mijn lieve jongens ben ik helaas niet opgewassen. Ik hoor al 10 weken lang meerdere keren in de week dat ze niet mijn nummer 1 zijn, ik niet voor ze kies en dit in volwassen taal. Gelukkig hoort de hulpverlening dit ook en geven zij aan dat ze in te volwassen taal spreken. Jongens geven aan dat ze, (vader en kinderen) vriend 1 kans hebben gegeven en dat hij die verpest heeft en dat hij dan ook weg moet. Hulpverlening geeft aan dat ze deze uitspraken zorgelijk vinden omdat dit niet de werkelijkheid is en wat als ze in de toekomst problemen hebben met ene vriend, docent oid? Hoeven ze die gene dan ook nooit meer te zien. 

Gelukkig weet mijn omgeving en de hulpverlening wat ik de laatste jaren heb gedaan met alle liefde voor de jongens en ze hieruit ook conclusies trekken. 
- Huis al 7 jaar op naam van vader laten staan zodat ze daar kunnen wonen met als gevolg dat wij niet naar het dorp kunnen verhuizen waar jongens het sociale leven hebben. Vader weigert het huis op zijn naam te zetten, geeft telkens aan dat hij ermee bezig is maar na navraag bij de bank bleek dat hij nooit een aanvraag heeft gedaan. 

- Jongens in vertrouwde omgeving op school, voetbal ed gelaten. Daardoor rijden we heel de week 8 km enkele reis naar school voetbal en vriendjes, we willen dus terug verhuizen naar desbetreffend dorp maar dat kan niet omdat je geen twee hypotheken op naam kunt hebben. 

- Oude mooie baan opgegeven na 21 jaar om de jongens oa naar school te kunnen brengen en zo elke dag er voor de jongens te kunnen  zijn zodat ze nooit naar de opvang hoeven. 

- Geen kind alimentatie. KGB krijgt vader, verdient 2 keer zoveel en ik betaal alles voor de helft mee. 

Dit zijn de feiten.. dus nu moet ik ook nog mijn goede relatie van vijf jaar opzeggen?

Iemand die niet in deze situatie zit kan zich niet voorstellen hoe het voelt als je kinderen opeens van alles roepen terwijl het altijd goed is geweest.

Omnik schreef op 26-03-2023 om 12:33:

[..]

Ik denk dat je je zou moeten richten op die hele batterij buitenstaanders in beweging te krijgen/houden zonder inhoudelijk al te veel te sturen. Kennelijk ziet iedereen op eigen houtje al wat er aan de hand is. Ik zou puur feiten inbrengen en peilen wat nodig is voor (vervolg-)actie van die professionele partijen.

Vader lijkt niet goed in het verbergen van zijn slechte bedoelingen en dat gaat jou hopelijk helpen.

Ja klopt en dat sterkt mij, dat anderen het zien en het dus ook opvalt. 

Omnik schreef op 26-03-2023 om 15:09:

[..]

Dit is ook nogal ‘gaslightend’ anders:

• TO kan het zelf niet beoordelen want ze is niet neutraal
• Professionals zijn ook niet betrouwbaar want ook niet neutraal en vaak kneuzen
• Er wordt zoveel gezegd over gaslighting maar dat is vaak een slachtofferrol.
  

En dus moet TO degene zijn die de nuance bewaart, alle opties openhoudt, positief blijft, aanpast etc. Maar als die man echt zo dwingend aan het sturen is, is ze kansloos als ze zijn slechte bedoelingen niet adresseert. Naïviteit is hier schadelijk.

Als er wel sprake is van ouderverstoting, heeft TO namelijk helderheid, kracht en steun nodig om een stevige koers te varen. Ergens moet ze op mogen vertrouwen. Ik vind het al heel wat dat verschillende professionals de situatie kennelijk zo duidelijk hebben beoordeeld. Dat professionals dit doen IS de ultieme onderbouwing! Als je zelfs de beoordeling van professionals niet serieus mag nemen, is er geen enkele onderbouwing meer voor dwingend en narcistisch gedrag en het stellen van grenzen daaraan.

Precies dat. Ik lever feiten aan. Wekelijks vul ik een logboek aan en dit berust op feiten. Als zelf de hulpverlening al aangeeft dat dit een hele heftige situatie is, we urgentie hebben gekregen en ze allemaal hetzelfde zeggen, en ik hier vervolgens een vraag stel en dan wordt er door een aantal gereageerd net zoals vader elke keer reageert. Dat vind ik heel erg frustrerend en ongelooflijk. Ik krijg het gevoel dat mijn verhaal in twijfel word getrokken terwijl ik degene ben die al 10 weken haar bloedeigen kindjes niet zie en dan word er gesuggereerd dat het komt omdat ik niet spiegel, in de slachtofferrol wil zitten en de boel manipuleer. 

Gelukkig zijn er meer lieve en opbeurende reacties waar ik iets mee kan, heel fijn dat jullie de moeite nemen om een reactie te plaatsen. 

Omnik schreef op 26-03-2023 om 15:18:

[..]

Hou het dan bij de feiten. Als er zoveel ruimte zit tussen de werkelijkheid en de verwijten van je ex en de draai die je kinderen maken dat het alle omstanders zonder al te diep te speuren opvalt, heb je een sterk verhaal. Probeer dus ‘in je hart’ bij dat verhaal te blijven: zo is het. Het probleem ligt op een ander niveau. Wat niet betekent dat dit eenvoudig oplosbaar is want je ex is uit de werkelijkheid gestapt op een manier die niet makkelijk te corrigeren is en sleept je kinderen daarin mee. Het is van harte te hopen dat de betrokken professionals je hierbij kunnen helpen! Als je inderdaad besluit om hier niet meer te schrijven, wens ik je heel veel succes! Maar ik denk dat je ook wel kunt blijven schrijven en kunt kiezen waar je wel niet op in gaat en wat voor jou wel of niet helpend is. Mensen bedoelen het goed maar dat betekent niet dat het altijd aansluit. Jij bent de baas over wat je (diep) binnen laat.

Klopt en dat is precies waar het zit. Ik moet gewoon gaan leren om dat naast me neer te leggen en er geen ruimte meer voor te geven. Dat is precies ook wat de hulpverlening mij heeft aangeraden. Ze geven aan dat vader mijn bewust pijn doet en op de stang wil jagen en dat ik moet proberen dit niet toe te laten en mijn leven verder op te pakken.  Mooi gezegd bedankt, ik ga dit proberen. 

Gingergirl schreef op 26-03-2023 om 15:24:

[..]

Ik zeg toch ook nergens dat jij de term narcist gebruikt. Net zoals dat ik nergens schrijf dat jij manipuleert. Ik reageerde op de post van Omnik inzake hulpverlening. En het is helaas een feit dat het in de praktijk vaak zo gaat weet ik ook vanuit mijn eigen werkervaring. Ik heb tevens duidelijk benadrukt dat het voor ons altijd lastig is om op een forum advies te geven in dit soort zaken.

Ik lees in jouw posts dat je heel hoog in je emoties zit; en dat is begrijpelijk!!! Het is als moeder ook vreselijk als je je kinderen niet ziet. Maar kijk uit voor de valkuil van alles enkel te bekijken vanuit emotie. Zaken als uitjes, etentjes of het aanschaffen van een hond heb je geen invloed op. Soms komen je posts wat warrig over; eerder schreef je bv dat een stuk of 5 hulpverleners allemaal vinden dat het aan vader ligt. Nu schrijf je dat slechts 1 hem gesproken heeft. Vader doet allerlei uitstapjes omdat de kinderen het volgens hem zwaar hebben, volgens jou heeft niemand daar iets van gemerkt. Later schrijf je weer maar iedereen vindt....

Je schrijft dat vader moedwillig de kinderen weghoudt maar er zijn ook diverse incidenten geweest tussen jouw vriend en je zoons o.a. dingen afpakken en duwen wat ook niet oke is. Is het heel raar dat vader zich zorgen maakt als hij dit soort dingen hoort? Hoe voorkom je dit soort incidenten in de toekomst. Hoe staat je vriend hier in? Hoe kun je weer tot een omgangsregeling komen die voor alle partijen

Dat kan inderdaad kloppen, op papier kan het soms anders overkomen. Veilig Thuis heeft vader gesproken. Vader heeft afgelopen zomer van zoon gehoord dat vriend hem bij zijn arm zou hebben gepakt. Hierop heeft vader meteen VT gebeld zonder vooraf aan mij te vragen wat er gebeurd was. VT heeft toen tegen vader gezegd dat hij eerst met mij hierover in gesprek moest gaan omdat kind dit aangaf maar het verhaal van mij onbekend was. Een aantal dagen erna was ik bij vader en de jongens omdat ze terug waren van vakantie en ik alle kleding en spullen die ik had meegegeven aan de jongens weer kwam ophalen. Ik werd toen door vader en jongens uit het niets voor het blok gezet dat ze vriend de deur uit wilde hebben en dat hij zoon bij zijn arm had gepakt. Ik schrok me kapot want we waren daarvoor op vakantie geweest en er waren wel wat strubbelingen,  omdat vader elke dag de jongens belde omdat hij ze zo miste en de dagen aan het aftellen waren. Ik heb aan vader gevraagd of niet wilde zeggen dat hij ze miste, alleen was omdat de jongens hier last van hadden en hem als zielig zagen. Ze vonden het zielig dat wij op vakantie waren en papa alleen thuis was, 

De relatie van vader was toen net uit en ze vonden het heel zielig want vader had gezegd dat ik hun ook al in de steek had gelaten en nu was papa weer alleen. Ook gaven ze aan dat ze hoopten dat ik weer bij hun zou gaan wonen en dat vriend weg moest. Na dit gesprek ben ik naar huis gegaan en heb ik vader gebeld om alleen met hem hierover verder te praten zonder kinderen. Vriend is tijdens het gesprek aangesloten omdat hij graag hierover wilde praten en of we een gesprek als volwassenen onder elkaar konden plannen. Vader wilde dit niet want de kinderen moesten hierbij zijn. Helaas hebben wij dit dus gedaan en  zijn we de avond erna naar vader geweest en de kinderen erbij.  Dit is de grootste fout ooit geweest. Vader schold vriend uit voor van alles en nog wat. Zoon nam dit gedrag over en werd daarbij aangemoedigd door vader. Er werd tijdens het gesprek gezegd dat ze vriend nog 1 kans gaven en ze hem niet meer vertrouwde. Dit hebben we dus de afgelopen maanden wekelijks gehoord. Wel werd ik meerdere malen in het bijzijn van de kinderen genegeerd door vader, vader maakte gemene opmerkingen enz enz. Meerdere keren gevraagd aan vader of er iets was maar dat was niet het geval.  Verder verliep het gewoon goed hier thuis tot incident van januari, waar gelukkig mensen getuigen van zijn. Toen werd ik opeens gebeld door vader en zoon dat ze hem 1 kans hadden gegeven en hij dit verpest had.. Gevraagd aan vader of we hierover konden praten zonder kinderen maar dat wilde hij niet. Uiteindelijk heeft hij dus nooit zonder kinderen zijn zorgen geuit, merkte school ed niks aan de kinderen en maakt hij zich nu opeens zorgen. Waarom heeft hij dit dan niet eerder aangegeven? 

Vriend is er kapot van want hij geeft ook veel om ze en heeft een goede band met ze. Heeft alles opgegeven, koophuis is stad naar huurhuis in dorp. Heeft zelf geen kinderen en doet alles voor ze. We hopen hier hulp bij te krijgen en hij moet zich in de toekomst denk ik maar helemaal afzijdig houden. Ik hoop dat we dit tijdens het gesprek met de hulpverlening kunnen bespreken. Oudste zoon vertoont ook pubergedrag, logisch met die leeftijd. Vader geeft aan dat er niks aan de hand is. 

Gingergirl schreef op 26-03-2023 om 15:48:

[..]

Ben ik ook zeker met jouw eens hoor. Ik ben ook zeker niet " team vader", ik zeg alleen wel dat ik wat tegenstrijdigheden tegen kom maar vooral dat ik ook de zorg van vader n.a.v. incidenten wel begrijp. Ik hoop voor TO dat ze goed begeleidt wordt want helaas is die hulp van professionals niet altijd professioneel.

Zeker die zorgen begrijp ik ook, als het andersom was geweest zou ik dat ook hebben, ik zou wel het gesprek met vader aangaan, Wat mij en de hulpverlening wel bevreemd is dat hij dit niet zonder kinderen aangeeft en niemand hier iets van merkt en de zorgen waar het omgaat niet op waarheid berusten. Verhalen zijn groter gemaakt en het pubergedrag speelt ook mee. Ik had dit ook anders moeten doen. Er zijn gelukkig getuigen van. Ook is het vreemd dat als hij zich zo zorgen maakt hij op dit moment de hulpverlening vertraagt. Als je toch uit de zorgen wil dan wil je toch zsm professionele hulp en waarom faciliteert hij het contact zonder vriend dan niet? Meerdere malen geef ik aan om in mijn weekenden iets te doen, maar dat zitten ze helemaal volgepland. De keren dat ze hier zijn blijft vader bellen en appen. 

Temet schreef op 26-03-2023 om 15:53:

Wat zijn die hulpverleners eigenlijk concreet van plan als het niet opschiet? Uit jouw verhaal krijg ik de indruk dat vader het allemaal wel best vindt en niet echt hard loopt in zijn contacten met de hulpverlening? En dan?
Ik kan wel een beetje vermoeden wat er mogelijk in het vat zou kunnen zitten: een melding bij de Raad voor de Kinderbescherming, een onderzoek, en mogelijk een verzoek tot een ondertoezichtstelling omdat de kinderen bij hun moeder worden weggehouden en dat een bedreiging voor een gezonde ontwikkeling oplevert. Voordat je zover bent, ben je een half jaar verder maar omgang is er dan nog altijd niet. Met enige aarzeling vraag ik daarom: misschien toch eens met een advocaat gaan praten om omgang af te dwingen? De jongens zijn nu op een leeftijd dat dat nog zin kan hebben (als het gaat om late tieners wordt het een stuk lastiger). Overigens is het denkbaar dat in het kader van de procedure die er dan zou komen alsnog door de Raad om een ondertoezichtstelling wordt gevraagd.

Maar terug naar de beginvraag: wat is het plan van die hulpverleners als vader niet van harte meewerkt?

Precies wat jij beschrijft dat zijn de stappen die de hulpverlening aangeeft. Jeugdconsulent ( hulpverlening) heeft het vermoeden dat vader ja zegt en nee doet. Hij heeft met VT overlegt en gaan nu dus over tot betreffende netwerk overleg met familie. Als daar niks uitkomt dan wordt de route gevolgd die jij aangeeft. 

Ik heb al meerdere gesprekken gehad met een advocaat. Adv geeft aan dat de rechter tegenwoordig met de hulpverlening komt. Aangezien dat nu loopt wil ik eerst dat afwachten aangezien de rechter dit ook adviseert. Jeugd consulent maakt een rapport op. Als hulpverlening niet werkt wordt dit rapport meegenomen. Jeugdconsulent raadt ook tweesporenbeleid aan omdat hij het vermoeden heeft dat hulpverlening dit niet gaat oplossen aangezien vader zijn eigen plan trekt.